My fake gay best friend ۵
𝙫𝙞𝙜𝙞𝙣𝙩𝙞 𝙨𝙚𝙭 (𝙨𝙞𝙭)
༄
Δέκα χρόνια μετα
Λίγα λεπτά μέχρι το τέλος της μέρας. Αυτή η μέρα ήταν από τις πιο δυσκολες. Πιο δύσκολη και από εκείνη την Τετάρτη που κλείσαμε έναν χρόνο. Κοίτα να δεις πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, πως φεύγουν οι μέρες με μια ανάσα. Μα εσύ τίποτα. Δέκα χρόνια και είσαι ακόμα εδώ. Είσαι εδώ χωρίς να είσαι πραγματικά. Σε έχω μέσα μου. Δεκα χρόνια που σε συγκρινω με ολους και κανείς δεν σου μοιάζει. Είναι τόσο παράξενο που είσαι τόσο μοναδική . Μια μελαχρινή με όμορφα κάστανοπράσινα ματιά φαντάζει κάτι καθημερινό. Κι όμως! Σε κανενός τα καστανα ματιά δεν είδα το βλέμμα σου. Πότε κάνεις δεν με έκανε να νιώσω όπως εσύ. Είσαι ότι χρειάζομαι. Δεν μετάνιωσα λεπτό για ότι ένιωσα ,για ότι έδωσα και ειπα. Αξίζεις κάθε δακρυ μου.
Και είμαι ακόμα εδώ μετά από δεκα χρόνια και σου γράφω. Σου γράφω γιατί δεν μπορώ να στα πω. Πλέον δεν ξέρω καν πως περνάς την μέρα σου,τι σε βασανίζει. Δεν είμαι εγώ πια που ακούω τον πόνο σου..Για αυτό γράφω, έστω να ξέρω ότι κάποιος εκεί έξω τα διάβασε, ότι κάποιος πέταξε χρόνο για να διαβασει τα ψυχολογικά μου ενώ εσύ δεν ξες τίποτα. Πότε δεν θα σε ξεχάσω. Σ'αγαπάω με ότι δύναμη μου έμεινε. Μακάρι μια μέρα να μπορέσω να σου πω ότι δεν έχω βάλει σε όλα ένα τέλος μόνο και μόνο για να μην το μάθεις και σε απογοητεύσω. Μακάρι να σε βρω ένα τέτοιο βράδυ και να σου πω ,πως εσύ είσαι αυτή που με κρατάει εδώ. Είσαι τόσο όμορφη . Βράδια ατελείωτα κάθομαι με τις φωτογραφίες σου και ότι συνομιλία μας έμεινε και σκέφτομαι τι άνθρωπο είχα δικό μου..και τον έχασα. Δεκα χρόνια τώρα το ίδιο συγγνώμη φωνάζει η ψυχή μου..μα δεν το ακούς.
Αρχίζω και συνηθίζω την απουσία σου νομίζω.
Δεν νιώθω τόσο έντονη την ανάγκη να σε δω νομίζω
Πλέον δεν εμφανίζεσαι στα όνειρα μου τόσο συχνά.
Έχω πάψει να πιστεύω ότι μπορεί να γυρίσεις.
Σιγά σιγά οι αναμνήσεις ξεθωριάζουν από το μυαλό μου.
Σε λίγο καιρό δεν θα έχει μείνει τίποτα να θυμάμαι από εσένα.
Αλλά δεν θέλω να ξεχάσω.
Η Στέλλα με πλησιάζει ενώ κρατάει τη μαρκελλα από το ένα χέρι και το νικο από το αλλο
" Μπαμπά μπαμπά ήρθε η νονά και ο νονός " λέει όλο χαρά (Dark_Crystal_ άντε βρε σου φέξε )
Γυρνάει και ρωτάει το νικο " Νονε που είναι οι φίλοι μου "
" Είχαν πάει στη γιαγια τους σήμερα "
Τοτε το βλέμμα της γίνεται στενάχωρο
" Εμένα γαιτι μου στέρησαν τη μαμα μου " λέει και άμεσως τη βάζω στην αγκαλιά μου
" Η μαμα σε αγαπάει πολύ το ξέρεις ετσι " της λέω και νευει το μιρκο της κεφαλάκι θετικά
Τα παιδιά δεν περίμεναν κάτι τέτοιο και στεναχωρήθηκαν
Ειδικά η Μαρκέλλα
" Μπαμπά μπορεί στην ζωή μου να μην μπορέσω να πάρω ένα πτυχίο, αλλα έμαθα τα βασικά μπαμπά. Μπορεί να μην πέτυχα στην ζωη μου, μα προσπάθησα μπαμπά. Μπορεί να μην έγινα αυτο που ονειρευόσουν, αλλα έγινα άνθρωπος μπαμπά. Μπορεί να ήθελες περισσότερα απο μενα, αλλα μέχρι εκεί μπόρεσα να φτάσω μπαμπά. Μπορεί να απογοητευτείς απο μένα, αλλα έβαλα τα δυνατά μου μπαμπά. Δεν μας καθορίζει ενα "χαρτί" Μπαμπά, Θέλω να ελπίζεις σ'εμένα μπαμπά...Θελω οταν οι αλλοι θα λενε οτι δεν πέτυχε στην ζωη της εσυ να τους απαντας έμαθε το πιο βασικό το να ειναι άνθρωπος.! " λέει και παίρνει ένα παιχνίδι στα χερια της
" Εγώ το μόνο που θέλω να λέω είναι ότι το παιδί μου είναι ευτυχίσμενο " λέω και μου σκάει ένα χαμόγελο
Η Μαρκελλα καθεται και παίζει μαζί ενώ εγώ με το νικο πάμε τους χυμούς στο σαλόνι
" Σου λείπει ; " λέει και γυρνώ και το κοιτάω
"Πήγα σε ένα από τα μέρη που ειχαμε πάει μαζί αμέσως την σκέφτηκα. Ό,τι έβλεπα το έβλεπα μέσα από τα μάτια της λες και ήμουν εσύ. Ήξερα ότι τα είχε δει και αυτή . Ένιωσα την παρουσία της τόσο έντονα που δεν ήξερα αν μπορούσα να συνεχίσω να είμαι εκεί. Κοιτούσα το πάτωμα και έβλεπα μόνο τα βήματα τα δικά της Άγγιζα πράγματα πιστεύοντας ότι υπάρχει ακόμα το αποτύπωμα από τα χέρια της . Άρχισα να τρελαίνομαι, την έβλεπα παντού ενώ δεν υπήρχε πουθενά. Ήθελα να φύγω, αλλά από την άλλη ήθελα να μείνω γιατί έτσι την ένιωθα πιο κοντά. Την έβλεπα στο μυαλό μου σαν εικόνα, λύγισα στην σκέψη της . Δεν είχα όμορφες αναμνήσεις εδώ, μόνο πόνο αλλά και ο πόνος ήταν κάτι που μου έδωσες η Στέλλα . Και την κράτησα μαζί με όλα όσα μου έδωσε Και τώρα ήρθε η ώρα να φύγω. Μαζί με τις αναμνήσεις μου, κι ας μην είσαι εδώ για να ηρεμήσεις. Καταλαβαίνεις ποσό ερωτευμένος είμαι ακόμα μαζί της ; " τον ρωτάω και βλέπω τη μαρεκλλα με τη μικρή στο σαλόνι
" Δεν περίμενα να την αγαπήσεις ποτέ τοσο Γιώργο " μου λέει και εγώ το σκέφτομαι
" Ούτε εγω Νικο " λέω και καθόμαστε όλοι μαζί στο καναπέ
Γαιτι ρε Στέλλα μου το έκανες αυτο
Μας κατέστρεψες όλους
Ο νικσο κοιτάει τη Μαρκέλλα με τη μικρή και έχει απορροφηθεί σαν ούφο
Δεν θα σχολιάσω το γιατί
☾ ☾
💫🖊
❤️