Weeks past since I and Aster became closer from what I expected. Madalas kaming mag-kasama sa lahat ng break times, at minsan ay parehas kaming nag-babasa sa library na minsan ay nagiging hiding place namin kapag ay ayaw naming pumasok.
Hindi na nasundan ang pag-lalaro namin ng laun tennis, Tinanong ko siya minsan kung bakita ngunit mas gusto niya daw na manatali sa loob ng library. Sabay kaming kumakain ng lunch, kasama sina Tyron at ang dalawa kong kaibigan. Minsan ay kaming dalawa lang, dahil nag-sasarili ang tatlo. Lahat kami ay naging close, ngunit iba pa rin si Aster kapag nasa harap namin siya at kapag kaming dalawa lang.
He became a soft person whenever he's with me. At kapag kasama namin ang iba ay nawawala ang side niya na ganito. We never talked about Dale Gonzaga again, at hindi ko na rin nabubuksan ang topic na iyon. We're really close, some mistaken us as a couple pero hindi naman. As in, hindi. Some are asking me, some are mad at me. Pero hindi ko sila pinapansin. Wala ata siyang balak pumasok sa isang relasyon, kung siya ay wala, ako meron.
Napatingin ako sa salamin ng girls comfort room at agad na pinusan ang basang mukha gamit ang tissue na nasa gilid. Nanlalabo kasi ang aking paningin kanina, at hindi naman ako pwedeng biglang umuwi ngayon dahil mayroon kaming exam. Malapit nang matapos ang first sem, at makaka-survive na ako. Lumabas ako sa banyo, at napayakap sa aking sarili. Tumaas ang aking balahibo dahil sa lamig nararamdaman, kahit na mayroong akong suot na hoodie ay tumatagos pa rin ang lamig.
Lumakad ako pabalik sa aming room, at bagsak balikat kong ipinahinga ang likod sa sandalan ng upuan. Napansin ni Camille ang aking inakto, kaya agad itong lumapit sa akin.
"You okay? Ang putla mo." Komento niya, Agad naman akong tumango.
"Nakalimutan ko lang mag-lagay ng liptint, Huwag kang mag-alala." Pilit ngiting wika ko, Nag-aalangan siyang tumango at muling tumalikod. Sadyang maputla ako ngayong araw, Hinipo ko ang aking leeg at medyo mainit iyon. Mukhang may sinat pa ako, Bakit ngayon pa? Masyado namang abala ang sakit na ito. Inilabas ko ang aking notes at agad na nag-review, Ayoko nang mag-snack dahil napapagod ang aking paa na lumakad papunta sa canteen.
Ilang minuto lang ay dumating ang aming Prof at agad kaming umayos. Itinago ko ang aking notes, at agad na humarap sa harapan. Siya na mismo ang nag-distribute isa isa sa amin, at nang matanggap ko ang akin ay agad akong nag-sagot. Hindi nawala ang focus ko sa aking sinasagutan kahit na may nararamdaman. Kailangan kong kayanin hanggang mamayang uwian, Dalawang subject na lang naman at ayos na. Kayanin mo, Carina.
Madiin ang aking pagkakahawak ko sa aking ballpen habang nag-sasagot, Tahimik ang room kaya naman walang distraction. Huminga ako nang malalim, at inilipat ang sa susunod na pahina. Nag-simula muli akong mag-sagot, at ganoon ang nangyari hanggang makarating ako sa pinaka-huling pahina at napakagat sa aking labi. Sandali kong ipinikit ang aking mata, at nag-mulat muli nang sabihin ng Prof na mayroon na lang kaming bente minutos para mag-sagot.
Pilit kong ibinabalik sa wisyo ang aking sarili, at nag-tagumpay naman dahil natapos ko ang test. Tumayo ako, para ipasa iyon. Nakita ko ang pagkagulat nina Camille dahil ako pa lang ang nag-susubmit. May isang oras na break kaya naisapan kong kunin ang aking bag at tuluyang lumabas sa room. Tahimik akong nag-lakad papunta sa library, Gusto kong matulog doon. At nag-babakasakali akong makita si Aster doon, o kaya naman ay baka pumunta siya doon.
Nang makarating ako doon ay agad akong pumasok, Tumuloy ako sa lagi naming inuupuan at kumuha ng ilang libro para makita ng iba na kunyari ay nag-aaral ako. Ginawa kong pang-harang ang mga iyon para hindi mahalata ang aking gagawin. In-alarm ko ang aking cellphone, ngunit hindi sinakto ng isang oras. 50 minutos lang para hindi ako ma-late. Dumukdok ako at ipinikit ang mata, Kailangan ko talaga ng tulog.
My sleep was so comfortable, at hindi ako nakaramdam ng kahit na anong ingay. Nagising ako dahil sa mahinang pag-ring ng aking alarm, Iniangat ko ang aking ulo at napahawak sa bandang dibdib nang makita si Aster. Hinabol ko ang aking pag-hinga at kunot noong tumingin sa kanya.
"K-Kanina ka pa diyan?" I asked, agad naman itong tumango tango. Napapikit ako at umiling iling, Bakit hindi ko man lang naramdaman? "Mauuna na ako, may klase pa ako." Wika ko, at akmang lalakad nang bigla niyang iharang ang kamay sa aking dadaanan. Napahinto ako, at tumingin sa kanya.
"You look pale, Masama ba ang pakiramdam mo?" He said, at tumayo na rin. Nag-simula kaming mag-lakad sa aisle ng library, at nadaanan na naman ang librarian na hindi maganda ang tingin sa aming dalawa. "Hey, I'm asking you." Medyo may inis na sa kanyang boses dahil sa ginawa kong hindi pag-sagot. Tumingin ako sa kanya at tumango lang.
"I'm fine," Mahinang sabi ko habang pilit na ngumingiti. Huminto ito sa kalagitnaan ng aming pag-lalakad, sa mismong hallway, na ikinatingin nang maraming tao. Pati ako ay walang nagawa kundi tumigil at nag-aalangang tumingin sa kanya.
"May problema ba? Halika na, Ma-lalate tayong dalawa." Ani ko, Ngunit nanatili siyang tahimik habang nakatingin lang sa akin. Napalunok ako, at nag-iwas. He is a good observer, really. Nakita ko ang pag-papakawala niya nang malalim na hininga, At inilabas ang parehas na kamay sa bulsa.
"I wanna hold your hand," Napatingin ako sa ibang tao dahil halata naman na narinig nila iyon. Ang iba ay nanlaki pa ang mata, Kahit sino naman siguro mag-tataka at magugulat. Seeing Aster Hechanova, With a typical college girl, and he wants to hold her hand. "And I don't care about what will they say." He continued, Wala akong nagawa kundi ilahad ang aking kamay sa kanyang harapan. Nag-pipigil ako ng hininga habang ginagawa iyon, Aster Hechanova really shocked me all the time.
Kinuha niya iyon, At pinag-tiklop kasama ng kanya. My hearbeats became faster, and I stand in front of him, Frozen. Nang magawa iyon ay inilagay niya naman ang isa pang kamay sa aking noo, at sumunod sa leeg. He is checking my temperature, at mukhang hindi nasiyahan sa napagtanto.
"I don't like it when you lied to me when it comes to your health, or anything about you. If I ask, answer me honestly. Then we'll figure out what to do." He said, at nag-simula na kaming mag-lakad. Ang Aster Hechanova na suplado, antipatiko at tahimik ay parang unti unting nawala habang malumanay niyang sinasabi iyon. Hindi siya ang Aster kapag kaharap sina Camille, at Tyron. It seems like he shift personalities when it comes to me, And he isn't acting like a friend. More likely, A boyfriend. Or baka napaparanoid lang ako.
"I will," I give him the assurance smile. Tahimik na kaming nag-lakad matapos iyon, Ramdam ko pa rin ang tingin at bulungan ng mga tao, na hindi ko mawari kung talaga bang sinasadya nilang iparinig iyon or what. Nakarating na kami sa pinto ng aking room, at tumigil na. Naramdaman ko ang unti unti niyang pag-papakawala sa aking kamay kaya naman agad kong inilagay ang akin sa likod. Para hindi niya mahalata na kanina pa ako nanginginig.
"I'll fetch you here, After this subject." Aniya, Agad naman akong ngumiti at tumango. "Lunch?" He added.
"Sure," Wika ko at huminga nang malalim. Here it is again, the abnormal heartbeats. Why can't you just be normal when I'm with Aster? "I'll go now."
"Hmm, Okay..." Bulong niya. Napakagat ako sa aking labi at tumango ulit, Tuluyan akong tumalikod at kunyaring papasok ngunit ang totoo ay hinihintay ko siyang unang lumakad palayo. Tumingin ako sa aking likod, at andoon pa rin siya. Napakunot ito sa aking ginawa habang ako ay napalunok.
"Aren't you gonna walk away first?" I asked, here it comes again... The double meaning question. Tumingin siya sa akin, na tumagal ng ilang segundo. Hindi ko sinalubong iyon dahil kinakabahan ako.
"No, I won't." He whispered, He give me his assurance and lively smile. Agad naman na tumaas ang parehas na gilid ng aking mga labi at tumalikod na nang tuluyan. Mukhang wala akong magagawa kundi unang pumasok, Nang mabuksan ko ang pinto at tuluyang maiapak ang paa sa aming room, naramdaman ko kaagad ang kakaibang tingin sa akin ng aking mga kaklase.
Everyone is staring at me, Including Camille and Liam. Medyo kinabahan ako, dahil parang may gusto sila itanong. Parang may nalaman sila na kailangan ikompirma sa akin. Nag-iwas ako, at umupo sa aking upuan. No, Hindi nila pwedeng malaman na may sakit ako. Not this time, Hindi pwede.
"Are you dating Mr. Hechanova?" Nanlaki ang mata ko, at kaagad na napatingin sa likod. Ang isa sa mga hindi pamilyar na kaklase ang narinig kong nag-tanong, Even Camille and Liam are waiting for my answer. "Ang bilis kumalat ng balita, They saw you two a while ago." Dagdag niya pa. I know everyone can hear our talk, kaya pinilit ko ang sarili na umiling, dahil iyon naman ang totoo.
"No one dare to deny Aster Hechanova." Rinig kong sabi ng isa, Kaya naman agad din akong napatingin sa kanya.
"I'm not denying him, I'm telling the truth." Katahimikan ang namayani habang sinasabi ko iyon, Hindi sila nakasagot dahil iyon ang unang araw na pag-diinan ko sila ng salita. Bumalik ang diretso kong tingin sa board at hindi na lang sila pinansin hanggang dumating ang Professor na nag-bigay din ng exam. Written exam, to be exact.
Ganoon pa rin naman ang nararamdaman ko, Nag-iinit ang aking katawan ngunit ang lamig ng aking pakiramdam. Nag-patuloy ako sa pag-susulat, at hindi na pinansin ang mga taong nakapaligid sa akin. I wonder, ano kaya ang nasa isip ni Camille? Naniniwala kaya siya sa sinasabi nila. Eh si Liam, naniniwala kaya siya sa akin? They know how much I love Aster, from the very beginning hanggang sa magiging huli, mahal na mahal ko siya.
If ever na kami, or we're dating, bakit ko siya itatanggi? Gayong alam ng buong mundo na nararapat siyang ipagmalaki.
Hindi ko agad natapos ang exam dahil iba ang aking iniisip, Bukod sa gumugulo ang mga weird na ginagawa ni Aster, Pati na rin ang mga sinasabi pa ng iba, Inaalala ko pa din ang sakit na iniinda. Dalawang oras ang lumipas, at natapos ako.
Hindi ko kasabayan sina Camille at Liam, ngunit nagpaalam ang dalawa na mauuna na sa cafe na kung saan ay napag-usapan namin na mag-lunch. Sinabi ko na lang na susunod ako, dahil nakalimutan ko na mayroon din ang ipinangako kay Aster.
From: Camille
Aster's outside, nasabi niya na sabay pala daw kayong mag-lunch. You didn't tell us.
11:33AM
Iyon ang bumungad sa akin nang ilabas ko ang aking cellphone. Hindi muna ako lumabas sa pinto, dahil sa kanyang sinabi. I know he'll fetch me, pero hindi ko inaasahan na ganito kaaga.
To: Camille
I'm so sorry, babawi na lang ako bukas. I forgot na nasabi ko na pala sa kanya.
11:36AM
From: Camille
It's okay, balitaan mo na lang kami sa iyong masaganang lovelife. HAHAHA bye, Eatwell.
11:00AM
Nang mabasa ko iyon ay hindi na ako nag-reply. Tinignan ko ang aking sarili, at maayos naman ako. Nakalugay ang aking natural wavy na buhok, Wala akong polbo at ang natural pinking cheeks lang ang pang-laban ko ngayon, Ni wala nga akong nailagay na liptint sa labi. Huminga ako nang malalim, at binuksan ang pinto.
Hindi naman ako binigo ng text ni Camille, I saw Aster sitting on the bench na nasa tapat mismo ng pinto. When He saw me came out, he immediately stood up to show greeting. Lumapit ako sa kanya, habang ito ay nakangiti sa akin. Napapadalas ang pag-ngiti niya nitong mga nakaraang araw, Sobra. Mukha ngang kapag iba na ang kaharap niya, wala na siyang maipakitang ngiti dahil naubos na ata sa akin.
"Kanina ka pa diyan?" I asked, agad naman itong umiling ngunit alam kong nag-sisinungaling siya. Saktong 11AM sinend sa akin iyon ni Camille at nakapag-reply ako mahigit trenta minutos ang nakalipas.
"Kadadating ko lang." He said, at kinuha ang aking bag, Agad naman akong napakunot ngunit walang nagawa kundi ibigay iyon sa kanya. We both walk in the middle of the busy hallway, while the eyes of the crowd are glued upon us. Napatingin ako sa kanya, at napansin ang suot niyang damit. As far as I remember, I give him that.
And I can't believe he's wearing it. Ito ang unang pagkakataon na nakita kong mag-suot siya ng galing sa hindi kilala.
"You bought that?" Tanong ko habang nakatingin sa kanyang suot na hoodie. Purong blue ito, at design si Finn ng adventure time. Nasa akin ang kapares, Kulay pink naman at ang design naman sy si Princess bubblegum.
"Hmm, No. Someone give it to me." Napangiti ako, buti naman at nag-sasabi siya ng totoo. Akala ko ay itatanggi niya, Nakarating kami sa library, na naging place kung saan kami nag-lulunch imbis na nag-babasa. Ewan, nasanay na rin ako sa kanya.
"Who is it?" I asked, at tumuloy sa pinaka-likod na parte kung saan madalang ang tao, at minsan ay wala pa. We are breaking school rules, dahil ayaw niya namang kumain sa cafeteria dahil maingay daw.
"Hmmm, Star? It's been months since she stopped giving me presents. Nag-sawa siguro." Aniya, Gusto ko sanang matawa. Hindi ako nag-sawa, I just find it difficult to find a present. Lahat kasi ata ay naibigay ko na sa kanya. "Do you know her?" He asked, Agad akong napatingin sa kanya habang nauupo sa tabi. Nag-iwas ako ng tingin, at umiling iling.
Umayos ako ng upo, at tumingin sa bintana na nasa tapat namin. Hindi niya pwedeng malaman, nakakahiya.
"Really? I know her." Biglang bumilis ang takbo nga aking puso, at automatic na bumagsak ang aking balikat. Pasimple akong humawak sa aking dibdib, para pakalmahin ang sarili kahit na nararamdaman din ang panglalamig ng kamay. My body reacts instantly as I heard that, I wasn't hurt or something. But something in me exceed, Excitement? Shyness? Felicity?
"Who is it then?" Nag-lakas loob akong tumingin sa kanya, kahit na gulong gulo na ang aking sistema. Tumingin din siya sa akin na parang ako lang ang nakikita niya sa mga segundong ito, napalunok ako at dahan dahang bumuka ang bibig niya kasabay nang pagkagat ko sa aking mga labi.
"You."
Mahigpit akong napakapit sa mesa, at nag-iwas ng tingin sa kanya. Gusto kong lamunin ng lupa, Dagitin ng ibon, o kaya naman ay bigla na lang mawala sa kanyang harapan. Walang lumalabas na salita sa aking bibig, dahil pakiramdam ko ay nanunuyo na ang aking lalamunan.
"You don't have to be shy, because I know it's you. From the very start, I know it's you. I told Tyron to stop you, But you didn't. I told him to tell you that I hate it, But you didn't. Really? How can your heart be that tough?"
Tumingin ako sa kanya at umiling iling. Nanginginig ang aking kamay, at dahan dahang isinandal ang likod sa sandalan at huminga nang malalim.
"You don't have to do all those things, Carina. You are enough, You are more than enough." Mariin niyang sinabi iyon, habang inilalapag ang aming kakainin sa kanyang harapan. Hindi ako pwedeng magulpi, Mamatay ako sa sobrang tuwa. Hindi pwede. This can't be.
"Aster, Stop." Wika ko at hinawakan ang kanyang braso, At mukhang unti unting napapadiin ang pagkakahawak dito. "My heart can't take it, Stop." Pagmamakaawa ko sa kanya. Nanginginig ang aking kamay, ngunit naramdaman kong ipinatong niya ang kamay dito. Ang isang niyang kamay ay dahan dahang tumaas, hanggang mailagay niya sa aking kaliwang pisngi.
"You glow a thousand suns, Carina."