Pagpapatuloy...
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
Dahan-dahan kong idinilat ang aking mga mata. Nakita ko nalang na nasa harapan ko ang mukha ni Ros. Pumikit-pikit pa ko baka namamalikmata lang ako. Pero habang nagiging clear na ang paningin ko, si Ros nga ang mukhang nasa harapan ko. Nanlaki mata ako dahil totoo ngang si Ros ang nakikita ko. Nakatingin ito sa akin at ngumiti ng napakatamis na nagpagising sa pagkatao ko.
"Good morning, Lady Beth." Magsiglang bati nito.
Bumangon ako pagkakahiga saka naman umayos ng pagkakaupo sa kama si Ros. Humigab muna ako bago tanungin siya.
"You wake up earlier, why?" Tanong ko sa kanya.
Di pa masyadong maliwanag ang kalangitan e. Nakikita ko sa bintana, papalabas palang ang araw.
"Take a bath and cook, Lady Beth. I will sent you to your work." Sweet na sabi nito at di nawawala ang ngiti nito.
"Yes, I will. I'm going to cook our breakfast." Sabi ko.
"Yehey!" Parang bata talaga na sambit nito."Okay, I will take a bath." Sabi nito at nagmadaling tumayo at sinuot ang tsinelas na pambahay.
Napatawa nalang ako kasi muntikan pa siya matumba dahil sa pagmamadali niyang paglabas ng kuwarto halos di pa masyado nasusuot niya ang tsinelas.
Tatayo na sana ako sa pagkakaupo sa kama nang makita ko ang sapatos na binili ni Ros. Inaalala ko pa rin yung kagabi na sinabi niya.
"If your first pair of shoes reminds of your mother, that shoes reminds of me. Every time you wear that shoes, I'm with you. Wherever you go, I am always on your side. You're not alone and I will never leave you. I give you that pair of shoes because I want to say thank you. I'm lucky because you adapt me and god sent you for me. Not only that, but I want to make you happy even in a simple gift, Lady Beth."
Napangiti nalang ako nang maalala iyon. Sa totoo lang talaga, kinikilig ako. Gusto ko pa kasama siya at gusto nasa tabi ko lang siya. Natatakot ako pag bumalik na ang alaala niya, malaman niya kung saan siya nagmula, baka iwan na niya ako. Para bumalik sa pamilya niya. Yan lang naman kinatatakutan ko mangyari.
Napahawak ako sa pisngi ko. Naramdaman kong mainit ang mukha ko. Halata ngang kinikilig nga ako kay Ros.
"Hayst! Ba't kasi ang sweet ng batang iyon. Baka ma-inlove ako sa kanya." Mahinang turan ko sabay pinagsasampal ng mahina ang mukha ko."Wait." Biglang may naalala ako. Napa-cross arms nalang ako."Saan siya nakakuha ng pera pambili ng sapatos na ito?" Takang tanong ko habang kinakausap ko ang sarili ko.
Tiningnan ko ulit ang lagayan ng sapatos na binili ni Ros at kinuha ko iyon. Nanlaki mata nalang ako nang makita ang presyo nito.
"Oh my gos!" Bulalas ko sa gulat."Ano? 3,450 pesos?! Saan siya nakakuha ng malaking perang pambili nito?!"
Biglang naalala ko nalang ang kahapon.
**Flashbacks**
"How can you speak and understand Tagalog? How come you know every one here? And how they know your name?" Sunod-sunod na tanong ko dito.
Lahat ata na nakakasalubungan namin, kilala siya. Kahit mapabata man o mapa-dalaga, kilala siya at binabati siya. Nakakapagtaka lang, di pa siya nagtatagal ng two weeks dito pero dami na nakakakilala sa kanya. Mukhang ang dami na niyang close dito.
"Maliit na bagay lang." Sagot nito sakin sabay ngumiti ng pilyo.
Aba't! Tama ba narinig ko?! Sinabi niya yang tagalog na iyan? Marunong na siya mag-tagalog? O talagang marunong talaga siyang mag-tagalog?!
"Kailan ka pa natutong mag-tagalog?" Kunot-noo tanong ko dito.
"My troops teach me." Bitin na sagot nito habang naglalakad kami.
"Who's troops?" Tanong ko pa rin.
"My troops. My friends." Nakangiting sagot nito.
Sinong tropa nito?
"Paano ka nakilala ng mga taga dito?"
"Because I'm Ros. King of ROS." Sagot nito at ngumiti ng proud na proud.
**End of Flashbacks**
"Troops? Sino ang Tropa niya? Baka may ginagawa siyang mali kaya nagkaroon siya ng pera pambili ng sapatos na ito? Baka ang tropa niya yung mga adik dito? O kaya pinasok siya ng mga kaibigan nito sa sindikato?" Sunod-sunod na tanong ko.
Patay! Natatakot ako sa magiging Ros sa susunod. Baka maging adik rin siya at kasing sama ng mga naligaw na landas na mga kabataan dito.
Wag naman sana...
MANDY YU POV:)
Di ko pa rin malimutan yung kagabi. Kung paano nagmakaawa sakin si Ros...
**Flashbacks**
Bumangon agad siya sa kinahihigaan si Ros. Kakagising lang niya dahil nawalan siya kanina ng malay. Di ko alam bakit ganun nangyari sa kanya. Sabi ng doctor, okay naman daw si Ros pero kagagaling lang raw ito sa aksidente. May sugat kasi ito sa may ulo baka nabangga raw ito noon.
"Okay kana?" Tanong ko dito.
"Where I am?" Imbes tanong niya sakin.
"You're here in the hospital. You lost your consciousness thats why, I bring you here. I thought somethings happened." Paliwanag ko sa kanya.
"What time is it?!" Panay lingon sa paligid na tanong niya. Naghahanap siya ng relo at para makita niya kung anong oras na ngayon.
"Its already 8 in the evening---"
Di napatuloy ang sasabihin ko nang umalis na siya sa kama. Napatayo naman ako sa pagkakaupo. Sinuot na nito ang tsinelas niya na nasa ibaba lang.
"I have to go. Lady Beth is waiting for me, I know she's worried on me." Tarantang sabi niya.
"Who's Lady Beth?" Takang tanong ko dito. Siguro, boss niya? Lady Beth kasi tawag niya e.
Naglakad na siya palabas ng kuwarto kung saan siya naka-confine.
"The someone special to me." Sagot lang niya habang naglalakad para makalabas na ng hospital.
"Wait! I'll sent you there." Prisinta ko. Kakaawa naman kasi. Pasalamat siya mabait ako ngayon kaya sagarin na niya ngayon.
Napatigil siya sa paglalakad sa sinabi ko. Tumango naman siya bilang pagpayag na ihahatid ko nga siya sa kanila.
"Okay. Tawagan ko muna si Manong Driver." Sabi ko at nag-dial sa cp ko.
Nakalabas na nga kami sa hospital at di mapakali si Ros dahil baka naghihintay na sa kanya si Lady Beth niya. Sino bang Lady Beth na iyan? Boss niya? Asawa niya? Pinsan niya? Mama niya?
"Manong, pumunta kana dito." Sabi ko sa kabilang linya pagkatapos binaba na ang tawag. Humarap ulit ako dito."Whats your exact address so we can sent you directly on that place." Tanong ko dito.
"***** street." Sagot nito.
"There? Wait! It's near on UPhone company." Tanong ko ulit dito. Naririnig ko na rin na lugar iyan. Doon kasi nakatira yung magulang ni Dylan, ang butler ni Clive.
"Yeah!" Sagot nito at di ito mapakali dahil panay lingon lang ito at nagbabasakali na andyan na yung susundo samin.
"Wait! Can I ask?" Tanong ko ulit dito. Tumingin naman ito sakin at tumango. "Who's Lady beth? Whats the relationship between the two of you?" Curious na tanong ko dito.
"She is special to me." Sagot lang nito na may pagkaka-tono ng isip-bata.
"Special? Nanay mo?"
"No! She's not my mother!" React naman agad nito ni Ros.
"Sister?" Tanong ko pa rin.
"Ofcourse, no!"
"So, who's Lady Beth?" Napataas-kilay nang sabi ko dito.
"She's my girlfriend." Sagot na nito."She's the girl who really important to me." Pahayag nito.
Girlfriend? Syota? May syota na siya? Woah! Totoo?
"Hmm okay." Sabi ko nalang. Humarap na ako sa unahan at hindi na nagtanong pa sa kanya.
Maya-maya andyan na ang driver ko. Sumakay na kami doon sa kotse ko. Nakatingin lang sa labas ng bintana si Ros habang bumabyahe na kami papunta sa kanila nang magpapara nalang ito ng bigla.
"Stop! Stop!" Sabi nito.
Hininto naman agad iyon ng driver ko halos muntikan pa ako mauntok dahil sa lakas ng preno.
"Why? Do you left something?" Tanong ko dito nang ayusin ko ang buhok kong gumulo. Imbes sagutin niya ako, lumabas agad siya ng kotse halos tinatawag ko pa siya."Hey! Where will you go? Ros!" Tawag ko dito.
Bumaba rin ako ng kotse para sundan siya. Pagkababa ko, nakita kong nakatayo siya sa harap ng isang boutique. Nakatingin ito sa mga sapatos na naka-display doon.
Hinawakan ko ang braso niya paharap sa akin.
"What are you doing? Why you go out in the car?" Tanong ko dito.
"Sorry for the disturbance but..." Hinging pasensya nito maya-maya pa tumingin ulit ito sa naka-display na sapatos at dahan-dahan tinuro ang puting sapatos."I want to buy that shoes for my Lady Beth." Parang bata na turan nito.
Tiningnan ko naman ang tinuturo nito. Di ko alam ano ang ekspresyon ko dapat pero nakaramdam ako ng inggit.
Bumaling ulit ako kay Ros at nakita kong nakatingin rin ito sakin. Kita ko sa mukha niya ang pagmamakaawa.
Walang magawa kaya pinayagan siyang bumili ng sapatos.
Sumakay na ulit kami sa kotse at di maalis sa mga labi ni Ros ang matingkad na ngiti habang tinitingnan ang binili niya roong sapatos. Pera niya ang gamit niya pambili niya sa sapatos. Akala ko nga wala siyang ka-pera-pera pero nagulat ako dahil ang daming pera niya sa may bulsa niya.
Di pa nagsa-sampung minuto, nandito na kami sa lugar na sinasabi niya. Papasok pa lang kami sa kanto nang magpapara na siya.
"Stop! Stop!" Sabi nito.
Tumigil naman yung driver ko.
"Why?" Takang tanong ko dito.
"I'm fine in here." Sabi nito. Dali-daling bumaba ito ng kotse at halatang nagmamadali na ito. Pagkalabas, humarap ito sa akin."Thanks for bringing me here. Take care." Magalang na sabi nito sabay bow pa.
"Okay lang." Nakangiting sabi ko lang dito."Take care." Sabi ko sa kanya.
Nakangiting tumalikod na siya at tumakbo. Naiwan akong inggit na inggit sa Lady Beth na sinasabi niya. Ang swerte niya kasi may guwapo at sweet siyang boyfriend kahit may pagka-isip bata.
**End of Flashbacks**
Kung ako lang yung Lady Beth na sinasabi ni Ros, siguro ako na ang pinaka-swerteng babae sa mundo. Kasi may boyfriend akong maalaga at palaging ikaw ang nasa isip niya. Kung ako lang talaga si Beth na yan, di ko na yan papakawalan si Ros.
*/////
Nasa foodcourt kami kasama ang chismosa squad. Lunch kasi namin at sumabay na ako sa kanila. Ngayon ko na naman kasi sila nakasama kasi naging busy ako this days.
Tahimik lang ako habang nakikinig sa kanilang lima.
"Alam mo, balita dito sa building, may gustong jannitress dito si Sir Johnser." Si Coreen.
"Talaga?" Sabay-sabay na turan nito.
Dahil sa narinig ko, natigil ako sa pag-inom ng tubig.
"Oo. Ginawang personal tagalinis ni Sir Johnser yung jannitress na iyon. Sa office lang daw ito maglilinis at di na ito maglilinis pa sa iba. Malala pa, ang taas ng sweldo nito. Siguro, isang araw may 50,000 ata siya." Patuloy na kwento nito ng chismis na dala nito.
"Sigurado ka ba dyan, Coreen? Baka gawa-gawa mo lang yan." Si Jacksy sabay kuha ng tsitserya at kumain.
"Hindi. Totoo sinasabi ko! Narinig ko kanina doon sa dalawang Jannitress kanina. Saka narinig ko pa, nilalandi raw ng Jannitress na iyon si Sir Johnser kaya ayun! Na-promote siya nito bilang personal na tagalinis ng office niya."
"So, meaning palagi ito sa office ni Sir Johnser?!" Bulalas ni Alesia.
"Maaaring may ginagawa silang kababalaghan sa loob? Megad!" Turan rin ni Lanie.
"Aba't! Ang landi ng babaeng iyon!" Pagalit na turan ni Jacksy.
"Kakasimula palang ang trabaho daw nun. Alam kong nilalandi na niya si Sir Johnser." Patuloy na saad ni Coreen.
Bahagyang natigilan ako sa pinag-uusapan nila. Di ko alam mahigpit ang pagkakahawak sa baso na ibinaba ko iyon at nilapag sa mesa.
"Di ba, Mandy, magiging fiancé mo si Sir Johnser? Paano yan? Baka agawin ng jannitress na iyon si Sir Johnser? Ano gagawin mo?" Baling sakin ni Coreen.
Nakatingin lahat sila sakin at ako naman ay di makapag-isip ng maayos dahil sa galit na nalaman. Di ko nalang alam, kumukulo na ang dugo ko sa jannitress na sinasabi nila. Parang may sarili sa akin na gusto kong sugurin ang babaeng iyon.
Matagal di ako nakasagot pero napansin na ni Alfred ang pamumula ng mukha ko dahil sa galit. Kaya siya na yung pumutol ng eksenang iyon.
"Hahaha, loko kayo! Grabe naman kayo makahagilap ng chismis na yan. Halatang gawa-gawa lang." Sabi nito sabay palihim na pinagsisiko si Coreen at sinesenyasan itong tumigil na sa sinasabi nito.
Na-gets naman agad ni Coreen ang tinutukoy ni Alfred kaya sumakay nalang ito.
"Hahaha, oo baka nga mali yung narinig kong chismis. Hahaha!" Sabi ni Coreen habang tumatawa na halatang pilit lang.
"Tumahimik na kayo. Tama na ang chismisan. Kumain na kayo." Sabi ni Alfred dito.
Kumain na nga silang lahat at ako naman ay tulala sa kakaisip niyon.
DYLAN LORENZO POV:)
"Pa, alis na ako." Sabi ko dito at bubuksan ko na sana ang pinto nang magsalita si Papa.
"Anak, may tinatago ka ba sa amin ng Mama mo na di mo sinasabi sa amin?" Tanong nalang ni Papa. Bakas sa tono ng pananalita niya ang pagiging seryoso.
Tumalikod naman ako para harapin ito.
"Wala akong tinatago, Pa. At mas lalong wala dapat akong sabihin sainyo." Sagot ko dito.
"Kailan mo pa sa amin tinatago na buhay pa pala si Clive?"
Nanlaki mata naman ako sa sinabi ni Papa.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
"Magsisimula kana pala sa trabaho mo kay Sir Johnser."
Nagulat nalang ako ng marinig ang boses ng isang katrabaho ko rin dito. Isa rin siyang Jannitress na tulad ko.
"Ah! Oo. Papunta na nga ako." Sagot ko dito. Nagtaka ako kasi for the first time may kumausap sakin na jannitress tulad ko. Lahat kasi dito, di ko close. May sari-sarili kasi silang mundo.
"Good luck sa panibagong trabaho mo. Sana matiis mo ang ugali ni Sir Johnser." Sabi nito sakin nang buksan nito ang locker nito.
Nandito kami sa locker room. Nag-aayos na ako para magsimula na ng bagong trabaho ko. Takang napatingin naman ako sa sinabi nito. Bakit yan ang sinasabi ng lahat sakin? Kahit yung Manager namin, iyon rin sinabi sakin. Ganun ba kasama si Sir Johnser? Mabait naman siya ah?
"Bakit?" Tanong ko dito.
"Basta. Sana di mo rin maranasan ang ginawa niya sakin." Patuloy na babala nito sakin.
Humarap ako dito at curious sa kwento ng buhay niya."Bakit? Anong nangyari sayo? Ano ba ginawa sayo ni Sir Johnser?" tanong ko pa rin dito.
"Sige. Kailangan ko na maglinis sa C.R. Goodluck sa first day of work mo. Bye." Paalam nito sakin agad at halatang umiiwas ito.
Gusto ko pa sana siyang pigilan kaso huminto siya sa paglalakad. Nakatinging humarap ulit ito sakin.
"By the way, ako nga pala si Rose Padilla. Ikaw?" Pagpapakilala nito sa sarili.
"Beth. Elizabeth Villatorte."
"Nice meeting you, Beth." Nakangiting bati nito sakin.
Tumalikod na ito at lumabas. Naiwan akong napa-pout at iniisip ang sinabi nito.
"Ano ba nangyari sa kanya noon? Ano ba ginawa sa kanyang masama ni Sir Johnser?" Sa loob-loob ko.
ANTHONY DURAN POV:)
Naghihintay kaming apat sa tapat ng isang mall. Hinihintay namin si Ros dahil may dadayuan na naman kaming computer shop para makipagpustahan ulit sa larong Rules of Survival. Sino pa ba ang panlaban namin. E di si Ros.
Unti-unti nang nakikilala si Ros sa ibang lugar. Marami na ring nakakakilala at gustong kalabanin siya. Ni isa, wala pang nakakatalo dito. Tanging si Ros lang ang magaling at matalino sa larong iyon.
Di nagtagal, nandyan na siya. Sumigaw ito habang nasa malayo pa ito.
"Tol!" Sigaw ni Ros.
Napalingon naman kaming lahat. Nakita naming apat na kumakaway-kaway ito habang may malaking ngiti sa mga labi. Para talaga siyang bata. Kumaway rin sila Jake, Jero at John.
"Tol!" Sigaw rin ng tatlo.
Tumakbo na nga si Ros papunta sa kinaroroonan namin halos iniiwasan niya yung makakabunggo niyang mga naglalakad. Di nagtagal, nasa harapan na namin siya.
"Tara?" Yaya na nito habang may ngiti pa rin sa mga labi.
"Sige." Payag ko.
Naglakad na nga kami para pumunta sa pupuntahan naming lima.
Pagkalipas ng sampung minuto, bumaba na kami ng bus. Pagkababa, pinagtitinginan kami ng mga babaeng nadadaanan namin. Sino pa ba ang tinitingnan ng mga kababaihan. Syempre, ako.
"Ang guwapo." Sabi ng isang babaeng dumaan kasama ang kaibigan niya.
Thanks. Ehem!
"May lahi ba itong kasama nila? Guwapo."
Sino? Ako? Ehem!
"Guys, ang guwapo nun!" Sabi ng isang babae. Nagsilingon naman ang mga barkada nito.
"Shit! Oo nga! Mala-Oppa."
Ows? Salamat. Iba talaga ang lahi namin. Hehehe.
Di nagtagal, nakarating na kami. Nasa harap kami ng isang computer shop. Magsisimula na ang panibagong laban na naman.
"Ano? Tara na?" Nakangiting pilyo na sabi ko sa kanila.
Ngumiting pilyo naman sila Jake at nagtinginan kaming lahat.
"Sige." Payag nila.
"Dito na magsisimula ang panibagong laban." Sabi ko at ako ang nagsisilbing leader nila.
To be continued...
Sorry guys now lang nakapag-update. Busy kasi. Hirap kasi ng kinuha kong course pero kaya! Kaya ko 'to! Ginusto ko 'to ee. Goodluck nalang sakin. Hahaha!