Defne, dolabın üzerinde ki anahtarı tutup çevirirken odaya Pamir dalar.
Kapı büyük bir gürültü ile açıldığı için Defne korkarak kapıya doğru bakar. Ömer de öyle.
D:Pamir yavaş. Nasıl içeri girmek o öyle?
P:Ya kuzen kusur bakma öyle daldım odaya ama Yaz'ın okulundan aradılar beni. İkinizi de aramışlar cevap vermemişsiniz. En sonunda beni aradılar.
Ömer ayağa kalkıp Pamir in yanına gelir.
Ö:Neden aramışlar bir şey mi olmuş ?
Defne anahtarı bırakıp ayağa kalkar.
D:Pamir konuşsana, ne olmuş ?
P:Yaz düşmüş okulda. Dizim acıyor diye de ağlıyormuş.
D:Ayh ben kuzuma kıyamam. Nasıl düşmüş ki ?
P:Valla orasını bilmiyorum. Okula çağırıyorlar sizi.
Ö:Hemen gidelim o zaman. Defne ?
D:Gidelim gidelim hadi, çabuk.
Defne çantasını alır ve Ömer ile birlikte hızlıca odadan çıkarlar. Pamir dolaba bakıp derin bir nefes alır.
P:Of son an da.
Odaya Seda gelir. Pamir in yanına doğru ilerler.
Se:Pamir ne oluyor ? Defne ve Ömer bir hışımla çıktılar.
P:Yaz okulda düşmüş de. Ağlıyormuş. Onun yanına gittiler. Tam zamanın da yetiştim ama.
Se:Ne oldu ki ?
P:Odaya girdiğim de Defne dolabı açıyordu.
Se: Gerçekten mi ? Of yaa
Der endişeli bir şekilde. Oda da volta atmaya başlar.
Se:Pamir bir çözüm yolu bulmam lazım. Defne bugün bakmadıysa yarın kesin bakar.
P: Tek çözüm yolu o kadını bulmak.
Se:Ama bulamıyoruz ki. Ya Pamir benim aklımda kötü şeyler geçiyor. Ya bizim tasarımlarımızı kendi tasarımı gibi gösterirse?
P: Bilmiyorum hiç bir şey bilmiyorum. Ah Seda ah! Neden yaptın ki böyle bir şey?!
Deyip odadan çıkar. Seda da gözleri dolu bir şekilde dolaba bakar...
***
Yaz Duru: Baba çok acıyoy.
Ö:Oy ben kızıma kıyamam. Geçecek babacım. Sadece incitmişsin.
Yaz Duru: Ama çok acıyoy. Anne ?
D:Annem, geçecek prensesim. Eve gidince doktor amcanın verdiği kremleri sürerim ben bi güzel. İki üç güne hiç bir şeyin kalmaz.
Ö:Tabi bu süre de ayağa kalkmak yok fındık. Tamam mı ?
Yaz Duru dudaklarını büzerek babasının boynuna kafasını koyar.
Yaz Duru: Tamam.
Ömer gülümseyerek Yaz Duru nun saçlarına öpücük bırakır.
Arabanın yanına geldiklerinde Defne arabasının kapısı açar, Ömer de Yaz Duru yu arka koltuğa oturtur. Daha sonra da Defne ye döner.
Ö:Aşkım siz durun. Ben şu eczaneden ilaçları alayım.
D:Tamam hayatım.
Ömer, Defne nin yanağını okşayıp eczaneye doğru gider.
Yaz Duru:Anne.
D:Söyle kuzum.
Deyip oda arka koltuğa oturur.
Yaz Duru: Ben şimdi okula gidemeyecek miyim ?
D: Maalesef aşkım. 1 hafta boyunca gidemeyeceksin.
Yaz Duru: Ama benim canım sıkılıy.
D:Katlanacaksın bebeğim. Başka çare yok.
Deyip kızının yanağına öpücük bırakır. Yaz Duru dudaklarını büzerek kollarını birbirine bağlar ve dışarı bakmaya başlar. Defne de ona bakıp güler. Ve içinden;
D:Nazlı kızım benim.
Der. O sırada arabaya Ömer biner.
D: Aldın mı bitanem ?
Ö:Aldım güzelim aldım.Gidebiliriz.
Deyip arabayı çalıştırır. Yol da ilerlerken Ömer aynadan Yaz Duru ya bakar.
Ö:Ee prensesim, istediğin bir şey var mı ?
D:Evet annecim, ne istiyorsun ? Ne alalım sana ?
Yaz Duru: Hmm bir düşüneyim.
Deyip elini çenesinin altına koyarak dışarı bakar. Defne ve Ömer de aynadan birbirlerine bakıp gülerler.
Yaz Duru önüne döner.
Yaz Duru: Buldum !
Ö:Neymiş o ?
Yaz Duru: Oyuncak ev istiyoyum.
Defne gülerek;
D:Hiç şaşırmadım. Babası biz niye akıl etmedik?
Ömer de gülmeye başlar. Aynadan Defne ye bakar.
Ö:Aklımıza gelmiştir annesi. Eh o halde oyuncakçı ya gidelim de alalım şu meşhur oyuncak evi.
Yaz Duru ellerini çırpar.
Yaz Duru:Yaşasın!!
Defne ve Ömer, Yaz Duru ya bakıp gülmeye başlarlar.
***
K:Sonra hayatım ben dedim ki sen kimsin hee kimsin ?? Kimsin de benle böyle konuşuyorsun dedim. O da demez mi asıl sen kimsin diye ? Bende de dedim ki benn koskocaaa Koray Sargınım dedim. Kız o da demez mi sen şu beceriksiz fotoğrafçısın diye. Ben bunun o estetikli kulaklarını bir tuttum, çekmeye başladım. O da kurtulmak için benim gömleğimi tuttum sonra benim gömlek yırtılmaz mı ? Böyle ortadan cart diye ayrıldı gömleğim. Kız ben ona dünyanın parasını vermiştim. Yalnız vermiştim derkej tek sana söylüyorum ben o gömleği sosyete pazarından aldım ama bak kimseye söylemek yok. Ayh! Konudan saptım. Ne diyordum ? Heh alık kız-----
B:Yeter!!! Yeter be bıktım usandım!! Ya senin yüzünden bu gencecik yaşımda saçlarımda beyazlar çıkmaya başladı!!! Yeter bee!!
K: Sus kız !! Bağıramazsın sen bana! Burada bir tek ben bağırabilirim. Çakma doktor seni !
B:Çakma ? Öyle mi ? Sende çirkin fotoğrafçısın !
K:Kız kim ben mi ? Allah'ım ne kötü bu gün böyle Yarabbim !!!
Deyip meşhur ağlamasıyla ağlamaya başlar. Binnur ise kafasını masaya vurur. O sırada asistani Ece içeri girer.
Ece: Binnur!!
Binnur birdrn ayağa kalkar.
B:Ne oldu Ece ?
Ece: Acile yaralı geldi. Trafik kazası yapmış. Durumu ağır. Çabuk gel.
B:Geliyorum hemen.
Deyip koşarak odadan çıkar. Arkasından da Ece. Koray ise saf saf kapıya bakar.
K:Aa! Beni bıraktılar bunlar. Ayh kendimi yenisi alınınca eskisi atılan kıyafet gibi hissettim. Ayh çok korkuyorum. Çok ürkütücü burası. Allah'ım sana geliyorum!.
~~~
B:Açılın açılın!!!
Binnur kalabalığın arasından geçip sedyeye doğru ilerler. Sedye de yatan hastanın yüzü tanınmayacak haldedir. Ama Binnur tanır. Ve donakalır.
B:B-Bu ?!
Ece, Binnur u böyle görünce telaşlanır.
Ece: Binnur ne oluyor ? Tanıyor musun ?
B:E-ce! Yağız, Yağız bu!...
141.BÖLÜM SONU