Lumipas ang apat na taon na walang James sa aking buhay. Mahirap man para sa akin dahil nakadepende ako sa kanya dahil palagi kaming magkasama simula palang noong bata pa lamang kami. Ilang buwan ko rin itong iniyakan dahil sa tuwing naalala ko siya ay ang pighati ang aking nararamdaman.
Mahirap man para sa akin pero pinilit kong bumangod. Ipinagpatuloy ko ang pagaaral ko ng kolehiyo sa kursong Psychology at matapos ng isa at kalahating taon ay graduate na ko. Grabe ang aking pinagdaanan sa probinsya, matapos ang ilang buwan ng makapunta ako rito agad akong naghanap ng trabaho para naman hindi na ako maging pabigat sa pamilya ng Khong lalo na't pinapaaral lang ako ni Tita. Oo, inaamin kong namimiss ko na si James. Wala naman atang araw na hindi ko siya na-miss. Araw araw at gabi gabi ko siyang iniisip, iniisip ko kung kamusta na siya at kung anong ginagawa niya. Mga ganoong bagay, minsan iniisip ko rin kung may pamilya na ba siya kay Cherry. Dahil simula ng lumisan ako wala na akong naging koneksyon sa kanila. Tanging si Tita Delia na naglalagay lang ng pera sa bank account ko. Pero simula ng grumaduate ako unti-unti kong sinusuklian lahat ng kabutihan ng kanilang ginawa sa akin.
Sa mahabang panahon na walang James, never ko nang inopen ang aking Facebook. Kaya ngayon, susubukan ko nang buksan muli iyun.
Pagka-open ko nang aking facebook. Nagulat ako ng 2789 messages ang aking natanggap kay James pati narin kay Lance na ngayon ay kakagraduate lang sa pagiging Doctor. Kaya nga natutuwa ako lalo na't makita ko ang post niya nakakagraduate lang niya last year. Nagdalawang isip ako kung bubuksan ko pa ba ito o hindi na, I didn't open his message at hinayaan nalang iyun and I logout it.
Siya nga pala nasa maynila na ako, napagdesisyunan kong bumalik rito dahil sa walang magandang trabaho sa akin roon. Paano nalang ako makakaipon kung aasa ako sa provincial rate, diba?
Kaya ngayon ay nakapila ako rito sa JS Empire kung saan hiring sila ng HR. Mukhang mataas magbigay ng sweldo ang may ari nito dahil sa labas palang kitang-kita mo na kaagad ang malaking gusali nito. Sabayan pa ng mga professional na trabahador.
"Ms. Aerin, Ms. Joe, Mr. Kei..." at tinawag pa niya ang iba pang pangalan. Nagulat pa nga ako nang tawagin niya ako. Kaya naman sabay-sabay kaming tumayo kay Kuya na sa tingin ko ay assistant ng may ari na ito. Ngiti pa lang nito mapapansin mo kaagad ang mahilig ito sa babae.
Napatingin ako sa aking paligid, ang dami rin palang magaapply. Wish ko lang talaga na makapasa ako. Basta wag lang talaga akong kabahan.
"Follow me for your individual interview." Dagdag pa nito. Kanina kasi hindi individual ang interview namin kaya hindi nakakaba pero ngayon, kabang-kaba na ako. Sumunod naman kaming lima sa kanya. Napansin kong nagtungo kami sa may 20th floor. At eto naman ako ngayong sobrang nakakaba. Sino kaya ang magiinterview sa amin?
Nang makarating kami sa may 20th floor mapapansin mo ka agad ang malaking pintuan kung saan may nakasulat na President of JS Empire pero wala namang pangalan kaya naman nagtaka agad ako. Sa totoo lang ni research ko itong company na ito at batang-bata pa ang mayari nito ang kaso wala naman pangalan at ibang information pero na-sweetan ako nang malaman kong dinedicate niya ito sa babaeng mahal na mahal niya.
Nagsimula nang tawagin ng Assistant niya ang mga kasama ko at nasaktuhan pa ang pang huli. Nako sigurodo akong mababagot na yung mayari kapag inenterview ako dahil sa palagi namang ganon kapag paglast kang tatawagin eh.
"Ms. Aerin. You're next." Tawag sa akin ng lalaking ito habang binigyan ako ng mga nakakalokong ngiti na pinangtaasan ko nang balahibo.
Kinakabahan akong pumasok sa loob ng malaking pituan na ito. Hindi ko alam pero halo-halo ang emosyon ko ngayon. Masaya na may pagkakaba at takot. Hindi ko alam kung bakit ako natatakot.
Nang makapasok ako ng tuluyan, nakita ko ang lamesa sa dulo kung saan may upuan na nakatingin sa may salamin.
"Sit." Utos nito sa akin. Parang pamilyar ang boses na ito. Hindi na ako nagatubila pang tumungo sa upuan na sinasabi niya at umupo ko roon. Ilang minuto lang ganoon ang sitwasyon namin. Nakaupo akong habang pinagmamatyagan ang likod ng kanyang upuan habang siya ay nakatingin sa may bintana.
"Hm, Sir should we start now?" Nauutal kong tanong sa kanya.
"Shaya." Nangtaas ang lahat ng balahibo ko sa aking katawan ng marinig ko ang boses na ito. Boses nang taong nagpahirap sa akin sa mahabang panahon. "Please don't leave me hanging."Dagdag pa nito at sabay harap sa akin. Nagulat ako sa mga nakita ko.
Doon bumalik ang unang pagkakataon na nakilala ko siya.
---flashback---
"Hey what are you doing in my garden?" Tanong ng isang batang lalaki mula sa aking likuran alam kong lalaki ito dahil sa baritong boses nito. Napatalon naman ako sa kanyang sinabi kaya naman hindi ko ito tinignan at binitawan ang paghawak sa isa sa mga bulaklak na nandito.
"I said what are you doing?!" Malakas na pagsigaw nito sa akin dahilan para mapatalon ako.
"Pasensya na..." natatakot akong tumingin sa kanya at nagulat ako nang makita ko ang magandang mukha nito. Napakunot ang kanyang noo nang makita niya ako at maya't maya pa ay ang pagngiti nito sa akin na may halong pagkakaloko.
"It's okay. Pasalamat ka maganda ka." Tugon nito sa akin kasabay noon ang paglapit niya sa aking direksyon kaya naman napaatras ako. "Simula ngayon, you're my girl now." Mas nanlaki ang aking mata nang sabihin niya iyun. Nababaliw na ba siya?! Ang bata pa namin para doon. Pero imbis na sagutin ko siya napagdesisyunan kong tumakbo papalayo sa kanya dahil dahandahan itong nalapit sa akin. Pero hindi ako nakaalis dahil sa mabilis na paghawak nito sa aking braso.
"Don't leave me hanging." Anya nito sa akin habang magkasalubong ang aming mga mata. Nanghina kaagad ang aking tuhod sa kanyang sinabi.
Iyun ang unang beses ko siyang nakita. Bigla nalamang bumuhos ang aking luha nang maalala ko lahat ng magagandang pinagsamahan namin. Simula noong highschool hanggang sa oras na nag-propose siya sa akin. Hindi ko inaakalang malayo ang mararating ni James. Ang laki rin ng pinagbago niya.
Pero isa lang ang napansin ko sa kanya. Ang mga mata niyang malungkot. Ramdam ko ang pighati sa kanyang mata mula sa kanyang puso. Itong mga mata na ito, na nagpakita sa akin kung ano ba ang tunay na pagmamahal.
"James..." nauutal kong banggit sa kanyang pangalan. Hindi nito pinansin ang pagtawag ko sa kanyang pangalan pero imbis na lumapit ito sa aking direksyon. Napako ka agad ako sa aking kinauupuan. After all this years ganito pa rin siya.
Lumapit sa akin ito, at nang makalapit siya sa aking posisyon, agad na kinorner niya ako gamit ang kanyang kamay sa aking magkabilang gilid.
"Shaya." Tawag nito sa aking pangalan at ang pagsalubong ng aming mga labi. Mas lalo akong naiyak sa kanyang ginawa lalo na't nung maalala ko kung papaano niya ako halikan. Naiiyak ako dahil bigla nalang bumalik lahat nang aking alaala dahil lang sa munting halik na ito. James, you'll very know how to make my heartbeat fast.
Parang natigil ang aming mundo nang magdapo ang aming mga labi.
At sa isang iglap ay natigil na ito sa paghalik sa akin.
"You're sweet as ever. Pinapatawad na kita, Shaya. ---Don't cry." Pagpapatahan nito sa akin na pinanglambutan ng aking puso.
"James--"
"Shh-- It's okay. " Gusto ko kasing ipaliwanag lahat sa kanya.
Matapos ang ilang taon, ganito pala ang hahantungan ko, ay ang makihalubilo sa mapaglarong tadhana. Sa haba nang panahon na hindi kami nagkita, ay ang di inaasahang pangyayari na magkrus muli ang aming landas. Sa hinaba haba ng panahon na hindi kami makasama ay ang isang halik na magpapatibok muli ng aking tulog na puso, isang halik na magpapabago muli ng aming damdamin. I will never stop loving this guy until the last breath of my life.
At the end narealize ko na siya at siya parin pala magpapakumpleto saken....
Yung pagmamahal na hinahanap ko siya lang naman talaga magpupuno at masyado ako nabulagan sa realidad na hindi kami para sa isa't-isa. I may have failed him many times choosing over the right for him who never even fight for him but still he always show me that... that I'm his priority over anything else and still andyan parin siya para unawain ako over and over again.
Pinaniwala ko sarili ko na I will still meet "THE ONE" who will be there for me through thick and thin pero mali ako. Dahil hindi ko man lang naisip na na siya na ang "THE ONE".
Sometimes in the time of worst, the best always comes within, you only need to have patience. To be happy again.
•The end•
Ayoko na habaan ang story na ito, basta yan na ang ending. Kung hindi niyo nagustuhan its okay, support niyo nalang ako haha labyu guys!
Finally I completed this story in just half a month! It's really a big achievement for me, lalo na sa isang busy na nilalang na kagaya ko, na never nakatapos ng story. Wohooo! Kung mamimiss niyo ang istoryang Shaya and James, re-read niyo nalang ulit haha
Please read my other story, entitled "Desirable Moments" and "Payback: The Obsession Of Calix"
P.S. mahal ko kayong lahat *beautyqueenwave