My whole weekend was different from the other weekend. It's unrealistic to be exact, I locked myself in my own room and I didn't eat for two meals until our Yaya knocked on my door and bring me food. That became mu routine for two days, and I didn't even see sunlight or even feel it. And that's not actually good for me.
I haven't seen Kuya, and I haven't hear any noise. He doesn't knocked on my door telling me to go outside, and eat, and do things. He stay away from me, And I don't know if it's helpful or not. Mom called me once, asking how the babysitting went, And It old her the we're fine, and she doesn't have to worry.
Today's monday, at hinatid ako ng aming driver. Hindi ko alam kung nasaan si Kuya, or kung lumalabas ba siya sa kwarto niya. I think Mom have no idea on what's happening, Dahil mukhang masaya pa siya noong tumawag.
"Alright, Thank you." Wika ko, at bumaba sa sasakayan. Nakita ko naman ang pag-ngiti ng driver bago ko isara ang pinto, Hindi ako sa mismong room namin tumuloy. Sa cafe kung saan gusto ko munang tumambay ng kahit na ilang oras man lang. Ngunit hindi ko na nagawa, dahil biglang sunod sunod na nag-text si Camille.
From: Camille
Come here, This is so difficult.
Hindi na ako nag-reply, at agad na itinago ang cellphone sa bag. Binagalan ko ang aking pag-lakad, Dahil tinatamad naman talaga akong pumasok ngayong araw. Pero dahil sabi ng isa naming Professor ay may long test daw sa kanya, Eh napilitan na lang akong pumasok. Kahit bagalan ko ang aking pag-lakad, ay mabilis pa rin akong nakarating sa room. Naabutan ko si Camille na hawak ang kanyang notes, habang si Liam naman ay nakatuon ang pansin sa cellphone.
"Good Morning," Bati ko at umupo sa aking desk. Inilabas ko rin mula sa aking bag, ang aking notes at sinimulang basahin ang mga ito. Actually, Noong sabado pa ako nag-rereview. Ayaw ko lang na masabihan na "Pa-easy easy" kahit medyo nadalian lang naman talaga ako.
"Kanina pa si Liam, Hindi man lang mag-review." Puna ni Camille sa isa naming kaibigan. Walang ganang tumingin naman sa kanya si Liam at umiling iling.
"I reviewed my lessons. Masipag ako eh," Aniya habang may mapang-asar na ngiti sa labi. "Kasi kayo eh, Hindi kasi kayo nag-rereview." Dagdag niya pa. Hindi ko na lang siya pinansin, Mukhang si Camille lang talaga ang hindi nag-bukas ng notebook sa amin. Ilang minuto lang matapos ang usapan na iyon, ay dumating ang isang professor.
Hindi na kami nag-hintay na sabihin niya na itago na ang notes. Kusa kaming umayos sa aming mga upuan habang itinatago ang mga iyon. Diretso akong tumingin sa board, at mahinang nag-dadasal na sana ay hindi mahihirap ang tanong. May mg questions kasi na, Sobrang simple ng sagot tapos ang komplikado ng tanong. Mayroon naman na komplikado ang sagot, pero sobrang simple ng tanong.
Nag-simula siyang mag-distribute ng mga papel, at nang matanggap ko ang akin ay agad kong binuklat. Chineck ko muna ang bawat tanong at napangisi nang mapagtanto ang mga sagot dito. Isinulat ko ang aking pangalan, at nag-simula nang mag-sagot.
The whole room was quiet, At ang electricfans lang ang maririnig. We can even hear the noise outside, Na hindi naman sobrang distracting. We only have 3 subject for this day, at hanggang 1PM lang kami. That's not good, Gusto ko sanang mag-stay muna dito sa university, Instead of going home. Or, Pwede namang umuwi ako sa bahay dahil hindi naman ako sure kung andoon si Kuya.
I finished answering our long test, Exactly 10AM. Ilang minuto lang, Nag-pasa na rin sina Camille at Liam. Sabay sabay kaming lumabas, Para mag-miryenda saglit. Silang dalawa lang ang nag-uusap, While me, Wala lang. Nakatingin lang sa kanilang dalawa.
"Mali ata sagot ko sa number 12." Ani Camille habang kinakamot ang ulo, Tinatawanan lang naman siya ni Liam dahil dito. "Huwag ka ngang tumawa, Kapag mali ka lang doon, Malilintikan ka talaga." Asar pang sabi nito at inunahang mag-lakad si Liam. Nasa likod nila akong dalawa, at nakatingin lang sa kanilang likuran. Hindi ko alam kung bakit hindi pa siya sigurado sa kanyang sagot, Eh iyon ata ang pinakamadaling tanong.
Binilisan ko ang pag-lakad para makasabay sa kanilang dalawa. They are talking very loud kaya naman kinuha ko ang aking cellphone at agad na sinalpak sa tenga ang earphones. Finally, No voice of annoying people. Nakangiti akong nag-lalakad, Nang bigla akong may masaging tao. Napatigil ako dahil doon, at dali daling tinanggal ang earphons. Tiningala ko kung sinong tao iyon, At nakita ang magandang pag-mumukha ni Aster, na ngayon ay nakasimangot.
"How dare you, Carina." Bulong niya, na ikinalaki ng mata ko. I didn't even expect him to remember my name, at ngayon ay kinakausap niya pa ako.
"I'm so sorry for that, Aster." Nakangiting wika ko, Habang pilit na itinatago ang kilig. Tumango tango naman siya at nilagpasan na ako. Iiling iling akong nag-balik ng tingin sa harapan, at nakita ang pagkagulat ni Liam at Camille.
"Oh my God, Someone needs to explain something!" Sigaw ni Camille sa hallway, kaya naman nagtinginan ang ilang tao. Agad naman siyang binatukan ni Liam dahil sa ganiwa. "Halika nga, Tara nga doon." Aniya, at hinila ako. Wala akong nagawa kundi natatawang sumunod sa kanya, habang may maliit na ngiti sa labi. Mukhang nabuking ata ako, The last time I check, sinabi ko na hindi kami na nag-usap ni Aster. Pero ngayon, Mukhang nahalata niya.
Nag-tungo kami mula sa hindi mataong parte ng university, Kung saan may garde na punong puno ng makukulay na bulaklak. Actually, Medyo malapit lang ito sa Oval kung saan laging nagaganap ang PE namin.
"So ano na? Aster Hechanova just call you! Oh God, I almost freak out noong nabunggo mo siya!" Impit na sigaw niya at niyugyog ang aking balikat. Napansin ko na iiling iling na tumatawa si Liam na isinalpak ang earphones sa kanyang tenga at parang walang interes sa aming pag-uusapan. This is a girls talk, anyways.
"It's nothing, Nalaman niya lang ang pangalan ko dahil in-excuse niya ako noong friday." Kibit balikat kong sagot na ikinairap niya.
"Iyong totoo kasi, Carina. Tell me the truth and I'll not ask kung ano talaga ang pinag-usapan niyo. So tell me, Nag-usap kayo or not?" She said, habang kagat ang pang-ibabang labi. Hindi ko siya masisisi kung kinikilig siya ng ganyan, Naging reaksyon ko rin naman ang reaksyon niya ngayon noong kausapin ako ng ultimate crush ko.
Matagal na katahimikan ang namayani sa aming dalawa, Iniisip ko kasi na baka pilitin niya akong ikwento ang lahat kapag sinabi ko oo. Pero dahil, she promised me na hindi. Wala akong nagawa kundi mag-bula na lang ng bibig.
"Yes, We talked." Namula siya at tinakpan ang bibig gamit ang dalawang kamay. Kagat labi akong nakangiti sa kanya, habang parehas kaming kinikilig. We're college, pero kung mag-react kami ay para kaming highschool. "Calm down, It's just a talk." Dagdag ko pa ngunit hindi siya nag-pipigil.
"OMG! Mukhang level up ka na, Girl!" Sabi niya pa, Nawala ang ngiti ko sa aking mga labi nang marinig iyon. Napansin niya atang natigil ako kaya napatigil din siya.
"May problema ba?" Tanong niya, Agad naman akong umiling at hindi na muling nag-salita. Level up? No. Sa tingin ko, At sa paningin nila, maybe, I gain points. Pero hindi talaga, Because Dale Gonzaga points a hundred. Kumbaga, She points a hundred, and level 50. Ako, Level 2, 0.1 points. Isn't that quite amazing? Insert sarcasm.
"I think we should go, It's so boring here." Liam said, at napansin kong nakatanggal na pala ang kanyang earphones. Tumayo si Camille kagaya nang ginawa ni Liam, at nag-aalangang tumingin sa akin, na parang hanggang ngayon ay sinusuri ako at hinahanap kung ano ba ang mali sa kanyang sinabi.
"Mauna na kayo, May kukunin ako sa library." Pilit ngiting sabi ko, at tumayo na rin. We parted our ways, Sila ay palabas na. Samantalang ako ay papunta sa library. Wala naman talaga akong balak na tumambay doon, Pero gusto kong mapag-isa. Tahimik akong nag-lakad, at nakakasalubong ang mga estudyanteng katulad ko na papalabas na rin. Hindi ko alam kung papasok pa ako sa next subject, baka sobrang boring lang ng klase.
Nang maiapak ko ang paa sa library, agad na sumalubong sa akin ang amoy ng mga libro, At tila binati ako ng katahimikang gustong gusto ko. Nilobot ko ang tingin, at puro shelves ang nakikita. Bale may tatlong library sa buong university, Isa sa Elementary department, Isa sa Highschool at isa sa amin. Ang pinakamasayang parte daw ng isang silid na ganito, ay sa pinakadulo. Doon daw kasi, madalang puntahan ng mga tao.
Doon ako tumuloy, ngunit hindi ako kumuha ng librong babasahin. Inilabas ko ang sarili kong libro, at nag-hanap ng magandang uupuan. Natanaw ko ang isang bintana, at isang table na pahaba. Doon nakaharap ang upuan, at nakikita ang mga taong nag-dadaan. Napangiti ako, at doon tumuloy. Umupo ako, at ibinukas ang libro. This isn't a s study book, Isang librong nahablot ko lang kaninang umaga sa aking shelves. "The Fault in Our Stars" ang title, at ang Author ay si John Green. Hindi ko pa napapanood ang movie, kaya buti na lang ay may libro ako.
Nag-simula akong mag-basa, at nakaka-ilang page pa lang ako nang biglang tumunog ang aking cellphone.
From: Liam
Absent ang next prof. Wu@?
Hindi ko siya nireply-an at itinago na lang ang cellphone. Baka puntahan pa nila ako dito, at baka makagawa lang kami ng ingay na.makakabulabog sa ibang nag-aaral.
"My name is Augustus Waters..." Page 11, Hazel Grace's Prince was introduced at napangiti ako dahil doon. Maybe, Just maybe, Prince Charming do not always happened at the middle. It's sometimes uttered between the first 15 pages, Just like Gus. Napatigil ako sa pag-babasa nang biglang may pumatong na libro sa table kung saan nakapatong ang aking kamay.
Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kung sino iyon, at sumalubong sa akin ang mukha ni Aster. Nakatingin siya sa ibang direksyon, kaya naman hindi niya napansin ang aking pag-titig.
I cleared my throat, "What is it, Mister?" I asked.
"That's my seat, lady." Wika niya na ikinakunot ko. Tinignan ko ang bawat sulok ng table, at pati na rin ang upuan na halatang ikinakunot ng noo niya.
"Walang nakalagay na pangalan mo," Wika ko, Dahil inabala niya ang maganda kong pag-babasa, nararapat lang sa kanya na tratuhin ng ganoon. Hindi porque crush na crush ko siya ay dapat ko nang sunudin lahat ng luho niya. Excuse me, nabawasan ang katangahan ko sa kanya noong mga panahong nasaktan ako, physically at emotionally.
Hindi makapaniwalang tumingin siya sa akin, at iiling iling. Kumuha siya ng isang upuan mula sa kabilang table, at inilagay iyon sa tabi ko.
"Fine, then. Leave now, or makakatabi mo akong mag-basa. Your choice, Carina." He said, na ikinangiti ko. Palihim akong kumagat sa aking labi at nag-iwas ng tingin.
"I won't leave, Mister." Mahina kong sabi, at pilit na itinuon ang pansin sa aking binabasa. Kahit na nasa tabi ko siya at ilang metro lang ang layo niya sa akin, Hindi pa rin ako nawalan ng focus sa binabasa. Paminsan-minsan akong nag-aalay ng tingin sa kanya, ngunit mukhang malalim ang pag-babasa niya.
Narinig ko ang pag-buntong hininga niya, at sakto namang isinara ang librong binabasa. Nakita ko mula sa gilid ng aking mata, at pag-tingin niya sa akin at sa librong binabasa ko.
"Ah, The boy named Gus and he's in a roller coaster that only goes up?" He said, at tumango tango. Ibinaba ko ang librong binabasa, at hinarap siya.
"Ahuh, Have you read it?" I asked, Na parang normal lang na nag-uusap. Little did he know, Sobrang bilis na ng tibok ng aking puso.
"Yes, Guess who died in the end?" Nakangisi niyang sabi na ikinairap ko.
"I didn't even know that someone will die in the end!" Impit na sigaw ko, dahil baka marinig kami ng librarian at paalisin kami. Nakita ko kung paano gumuhit ang ngiti sa kanyang labi, at kung paano siya humalakhak nang bahagya. Oh my, Napatawa ko siya? Did I just made Aster Draco Hechanova laugh?! Oh merciful God! This day is a blessing!
"That's fine, at least maihahanda mo na ang sarili mo. It isn't heartbreaking for me, at sa tingin ko ay over lang mag-react ang iba." Sambit niya, I'm enjoying his company. Hindi ko alam, pero I think He's trying to be nice! Or I should say, He's doing what I said!
"Not because it isn't heartbreaking for you, doesn't mean it's not heartbreaking at all. Some hearts are mallows, some are stones. Maybe you belong to the stone ones." Wika ko habang nakatingin ng diretso sa kanyang mga mata. He rolled his eyes on me, na ikinatawa ko nang bahagya. He's rolling his eyes one me, I can't believe it!
"You're educating me again, Carina. Bakit ka nag-doctor? Nag-teacher ka na lang sana." He said, Hindi ko alam kung papuri na iyon o pang-lalait. Ang alam ko lang ay, Ikinatuwa ko iyon ng sobra. Hindi na lang ako nag-salita, at ibinalik ang tingin sa libro. Binuksan kong muli iyon, at itinuloy ang pag-babasa. Hindi ko napapansin ang kanyang ginagawa, dahil sa mismong libro na nakatuon ang buo kong atensyon.
Chapter 4, Page 57.
"Pain demands to be felt." -Augustus Waters, The Fault in Our Stars by John Green
Napatigil ako sa aking pag-babasa at agad na napatingin kay Aster. You're my air, Aster. You became my will to live, and also... The pain in the chest. Hindi sa pahirap kang masyado, Pero sabihin na lang natin na ikaw ang dahil kung bakit madalas na irregular ang heartbeats ko.
"Why are you smiling?" He asked, Matagal akong nakatingin sa kanya na halata namang ikinapag-taka nito. "Oh god, Stop it." Bawal niya at itikip ang buong libro sa kanyang mukha. Nanlaki ang aking mata, at hindi napigilan ang sariling matawa. Nahihiya ba siya? Seriously? Sa akin? Oh gosh!
Napansin ko ang cover ng librong binabasa niya, at nabasa anv nakasulat na "Noli Me Tangere." Sa pagkakaalam ko, Noong highschool ay napag-aralan na namin iyan. Pati ang book two nito na El Filibustirismo. Nang matanggal niya ang takip sa mukha ay matalim siyang tumingin sa akin, Hindi ko na pinili na tanungin kung bakit niya oa binabasa iyon dahil mukhang nabad-trip siya dahil sa aking ginawa.
The time went too fast, Habang ako ay abala sa pag-babasa. Siya naman ay papalit-palit nang librong hinahawakan. Pakiramdam ko ay may ipinapahanap lang ang Prof nila kaya ganoon ang kanyang ginawa. Tinignan ko ang aking wristwatch, at sampung minuto na lang ay mag-sisimula na ang pangatlong subject namin para sa araw na ito.
Agad kong inilagay ang libro sa aking bag, at tumayo.
"Hey, mauuna na ako." Pagpapaalam ko sa kanya, Tumango naman ito kaya tuluyan ko nang nilisan ang pwesto na iyon. Hindi pa kaya nila time? Umiling iling na lang ako, at dali daling tumungo sa classroom. Nakita ko sina Camille na may hawak na milktea, Mukhang sa cafe sila tumambay. Nang makita nila ako ay agad silang umayos na dalawa na parang ako ang Professor.
"Hey, I got you one." Liam said, at iniabot sa akin ang isang milktea. At naka-tape sa gilid ng lalagyanan ang straw. Ngumiti naman ako at nagpasalamat, Umupo ako sa aking desk at itinusok ang straw. Hinihigop ko iyon habang nakatingin lang sa board.
"Saan ka pala galing?" Tanong ni Camille. "Hinanap ka namin sa library---"
"At hindi ka namin nakita doon." Pag-puputol ni Liam sa kanya. Napatingin ako sa kanilang dalawa at agad na napakunot. That's very weird.
"I stayed in the library, bandang likod." I said, Na ikinatango tango naman ni Liam, Tumingin siya kay Camille, at bigla naman itong nag-salita.
"With who?" She asked. Umayos ako ng upo, at nagpakawala nang buntong hininga. Sa tingin ko ay nakita talaga nila ako doon, at ngayon ay tinetest nila kung mag-sasabi ako ng totoo or hindi.
"With Aster Hechanova."
I said with no hesitations. I lied once, and I'm not doing it twice. I broke down to the library, And luckily, I and Aster sat beside each other. And we read in peaceful silence. Maybe it's true, Unexpected people come in the most unexpected time, While doing an unexpected things. And that's Aster. Aster Draco Hechanova.