Serenity
AGAD agad na nagsipagtayuan sa kanikanilang upuan ang mga kaklase ko after the bell rings.
I sighed then tumingin sa orasan. It's already 4:30 pm and it looks like it will going to rain outside.
"Ah, girls, I need to go now. Nagtext si mom, nagpapasama sa mall." Maine said then she kissed us sa cheeks. Bored kong sinundan ng tingin ang pintong nilabasan ni Maine.
"Girl, how bout you? Let's go home na. Mukhang uulan pa ata ee." Napabaling ako kay Aira nang magsalita siya.
Tipid ko siyang nginitian bago magsalita.
"You can go first na, Aira. I'll be going to the library to meet Yvo." Natigilan si Aira nang sabihin ko yun at para bang may bumbilyang umilaw sa itaas ng ulo niya at biglang ngumiti na parang kinikilig. Seriously?
"Oo nga pala. How can I forget that?" She, then, smirked. I just rolled my eyes on her then give her a go sign na umalis na.
Tinawanan niya lang ako habang naglalakad paalis at nag flying kiss pa talaga then showed me a heart finger sign. Napailing nalang ako.
KASALUKUYAN akong naglalakad patungo sa library nang makasalubong ko si Evans. Schoolmate ko siya at naging kaklase ko na rin siya once. He's a good man and I must say na he's really handsome. And I like him.
"Hey." Evan said then smiled at me. Nginitian ko siya at binati rin.
"Going home?" Napalingon ako nang bigla siyang magsalita at namalayan ko nalang na sabay na kaming naglalakad.
Marahan kong iniling ang ulo ko at nagsalita.
"Uh, no. Actually, I'm going to the library." At binigyan ko siya ng tipid na ngiti.
"I see. Project?" Tanong niya muli.
Umiling ulit ako at sinabi sa kanya ang pagtuturo kay Yvo.
"What a lucky jerk." Hindi ko masyadong narinig yung binulong ni Evans kaya tinanong ko siya ngunit umiling lang ito at di na muling nagsalita.
Nagulat nalang ako nang nasa tapat na pala kami ng library.
"So, yeah. You should go inside at baka malate ka pa at uminit pa ang ulo niya." Sabay naman kaming napatawa sa sinabi niya.
"Ah, sige. You take care." Na sinabayan ko pa ng isang matamis na ngiti.
Nagulat ako ng bigla niyang pinat yung kamay niya sa ulo ko but then suddenly, I blushed.
"I'm going to wait for you." Sambit niya na ikinagulat ko.
"Hindi na kailangan. Masyado na kitang naabala." Iling kong sagot.
"It's not really a big deal. One hour right?" He's talking about the time ng pagtuturo ko kay Blake. I nodded. Wala na kong nagawa at palihim na kinilig nalang. Ang landi, Anne. I mentally said to myself at pumasok na.
Muntik pa kong mapatalon at napahawak pa sa dibdib ko ng makita ko si Blake na nasa likod pala ng pintuan at parang kanina pang nakikinig sa usapan namin ni Evans.
I looked at him then rolled my eyes. Anong akala niya nalimutan ko na yung ginawa niya sakin kanina?
I sit down sa malapit na upuan at sumunod naman siya sakin.
"Let's start so we can finish early." I said while getting my notes.
"Why so hurry? Going on a date at this hour?" Napatingin ako sa galit niyang boses na para bang nagtitimpi lang.
"Could you please stop? Stop acting like that. Di ako nagpunta dito para makipagkwentuhan sayo. I'm here to teach you." At sinamaan siya ng tingin. Ganun din naman ang ginawa niya. Walang bumibitiw ng tingin sa aming dalawa.
I sighed the looked at my notes. Walang mangyayari kung makikipagtitigan lang ako sa kanya.
"Which subject you want to go first?" I asked hin then look at hin only to find out na busyng busy siya sa phone niya.
"If you don't like to study maybe I should go home now." I'm wasting my time here, really. Handang na bali akong umalis nang bigla niya akong hawakan sa braso.
"I'm sorry. You can start now." Is it just me or talagang may pagsusumamo sa boses niya.
Umupo akong muli at nagsimula na sa pagtuturo sa kanya. Magiisang oras na kami and I can say na matalino naman siya. Sadyang tamad nga lang. Di nga siya pumasok kanina.
I felt uneasy everytime na tinititigan niya ako. Titig na tatagos hanggang kaluluwa mo. Kaya naman tumayo na ako at tumingin sa relo ko.
"It's already 6 o'clock. Maybe be should continue this tomorrow." Sambit ko habang inaayos ang mga gamit ko. Ramdam ko naman ang titig niya sa akin.
"Hatid na kita." Nabaling ang atensyon ko nang bigla siyang magsalita. At pansin ko ang pamumula ng kanyang tenga patungo sa kanyang leeg.
"Ah, hindi na. May naghihintay kasi sakin sa labas." Pansin ko naman ang pagdidilim ng kanyang aura at parang handa na siyang sumugod sa gera.
"Who? Your boyfriend?" Parang may panunuyang sabi niya.
Umiling nalang ako at tahimik na lumabas na. Ngunit bago ako lumabas narinig ko pa siyang bumulong na nagpatindig ng balahibo ko.
"I'm gonna get you soon, love."
--------------------------------------------
HABANG nakahiga ako sa kama ay napakaraming gumugulo sa isipan ko at isa na dun ay ang usapan namin ni Evans kanina.
Tahimik naming tinatahak ang daan patungo sa aming bahay. Magkalapit bahay lang kami ni Evans.
"Anne." Seryosong sambit ni Evans. Kaya mula sa tahimik na pagmamasid sa labas ng bintana ay napabaling ako sa kanya.
"Hm?" Malumanay kong tanong. Nagulat naman ako ng bigla nyang ihinto ang kotse niya nang malapit na kami sa bahay namin.
Naguguluhan ko siyang tiningnan at bumilis ang tibok ng puso ko nang hawakan niya ang mga kamay ko at seryosong tumingin sa akin.
"Anne. I really like you. Matagal na. Ngayon lang ako nagkalakas ng loob sabihin to sayo because I'm afraid na baka maagaw pa ng iba tong chance na to." Halos malaglag ang panga ko sa sinabi nyang iyon sa akin.
Huminga siya ng malalim bago ulit magsalita.
"I like you not because you're beautiful. Not because you're smart. Not because you're rich or famous. Heck, I don't care about that. I like you so much because you are you. So right now, I'm asking you. Can I court you, Serenity Anne?" Sobrang bilis na ng tibok ng puso ko at parang gusto na nitong lumabas sa hawla nito.
Napakural kurap ako at pilit na sinusundan lahat ng mga sinabi niya. I can't believe it. He likes me. The guy I like, likes me back. Can I just die right now?
I inhaled before I slowly nodded my head. Yumuko ako at kinagat ang mga labi ko nang wala akong narinig na kahit anong salita galing sa kanya.
But then when I looked at him, his lips are slightly apart like he's not expecting that I will let him court me.
"C-can... can you please s-say it? Please. I... I wanna hear it from you." Nagsusumamo niyang sambot sakin na siyang ikinangiti ko.
"Yes, Evans. You can court me." I said then smiled at hi sweetly. Nagulat ako ng bigla niya akong yakapin at thank you siya ng thank you sakin. Napailing nalang ako habang nangingiti. Di ko pa nga siya sinasagot sobrang saya na niya.
Naputol ang pangangarap ko nang biglang tumunog ang phone ko.
Unregistered number. You could it be na tatawag ng pasado alas dose na ng gabi.
I answered it baka kasi emergency.
"Hello? Who's this?" Nabalot ng ilang sandaling katahimikan bago sumagot ang nasa kabilang linya.
"It's me." Halos maibato ko ang phone ko sa sobrang lambing ng tono ng boses sa kabilang linya ngunit ang mas kinagulat ko ay ang pagtawag sa akin ni Blake sa oras na ito.
"What do need?" Pataray kong sagot na ikinangisi niya. Napairap nalang ako.
"Feisty, aren't we? I just called to say good night, sweetheart." Ano bang trip ng lalaking to at ang lakas makagambala ng tahimik kong mundo.
"K." Tamad kong sagot. Narinig ko naman ang bunting hininga niya.
"Alright. Good night, baby. Dream of me." At naputol na ang linya.
Napailing nalang ako at unti unting pinikit ang mga mata.
--------------------------------------------
Sorry for keeping you all waiting, myloves. Thank you for all your support. I pretty much appreciate it. Hope you all enjoy reading. Lovelots.