Pagpapatuloy...
CEDRIC SY POV:)
Kinaumagahan, tumungo agad ako sa kuwarto ni Mama nang malamang inaatake ito sa puso. Mabuti pumunta agad ang personal Doctor niya at okay na siya ngayon. Naabutan ko ang Secretary ni Mama na si Eladia na kakalabas lang ng kuwarto nito.
"Sir Ced." Sambit nito nang makita ako.
"Kamusta si mama?" Tanong ko.
"Nagpapahinga na po." Sagot nito.
Pumasok agad ako sa loob at nakita ko si Mama na nakahiga sa kama habang pinagmamasdan na naman ang litrato ni Clive na nasa Frame.
"Ma." Sambit ko nang makita siya.
Nakangiti lang siya habang pinagmamasdan ang mukha ni Clive. Naupo ako sa gilid ng kama kung saan nakahiga si Mama.
"Nakakamiss rin pala ang batang ito. Kahit adik na adik ito sa computer, di pa rin niya ako nakakalimutang lambingin at yakapin. Ramdam kong mahal na mahal ako ng apo ko. Ramdam kong buhay siya at nasa paligid lang siya. Di ko alam, iyon na pala ang huling pag-uusap namin sa telepono..."
DOÑA VALENCIA SY POV:)
**Flashbacks**
"Grandma, I'm going home. I'm here inside the plane but it still on the ground." Sabi ng apo kong si Clive.
"Oh, good to hear. Hurry up my grandson! I want to hug you until you can't breath." Natutuwang sabi ko sa kanya."And you will meet your fiancé here. Soon, you will build your own family too."
"Grandma, I've told you already I won't marry a girl I didnt know." Sagot nito.
"Here we go again on your line, Clive. No matter what happen, you will marry her and you will give me a lot of grandchild!" Sabi ko sa kanya.
"I told you grandma, I don't want to get married." Aburido pa rin nito. Lagi niya talagang sinasabi na ayaw niya makasal.
"Don't tell me your a gay---"
"No, I'm not. I just wanted to say that I'm waited for the right time and a right woman for me. Don't worry, I'll promise after 3 years I will get married and I will give you a lot of grandchild." He said.
"I like it, grandson! Hurry up and find that woman you will love and marry. I'm excited to have a lot of grandchild."
"The plane is ready to take of, Grandma. Bye, I love you!" Sweet na paalam na ni Clive sakin.
"See you here grandson. Your grandma loves you." Sabi ko rin dito at di nawala sa labi ko ang malaking ngiti.
**End of Flashbacks**
CEDRIC SY POV:)
"Di ko man lang nayakap ang apo ko. Namimiss ko na siya, anak." Naiiyak na sabi ni mama.
Hinawakan ko ang kamay ni Mama ng dalawang kamay ko. Yumuko muna ako at humugot ng hininga. Bago magsalita ulit, iniangat ko ang ulo ko.
"Ma, I know, Clive is your favorite grandson but you still have another grandson, he is johnser. Until now his hoping to be love by his grandmother like how Clive been love---"
Di pinatuloy ni Mama ang sasabihin ko pa nang inalis niya ang kamay niya sa pagkakahawak ko at nahiga ng patalikod sakin habang yakap ang picture frame.
"If you only know son what's your ex wife did before." Makahulugang pahayag nito.
"Ma, ayan ka na naman. Noon palang, ayaw mo na kay Lourdes, ngayon patay na siya, nagagalit pa rin kayo sa kanya? Ma! Nanay sila ng mga apo nyo. Sana naman mahalin nyo ang yumao kong asawa kahit wala na siya." Pahayag ko.
"You don't have any idea what she had done before, Cedric. I know you will hurt once you will know, so it's better go out in my room. I will spill it how slut your ex-wife is." Galit na saad nalang ni Mama.
Wala akong magawa kaya tumayo na ako sa kinauupuan sa kama. Bago umalis, tinignan ko muna ng ilang sekundo si Mama. May sasabihin pa sana ako kaso hindi ko nalang itinuloy pa.
"Pagaling kayo, Ma." Sabi ko nalang dito.
Di lang ito umimik at nanatiling nakahiga lang itong patalikod sakin habang yakap ang picture ng anak kong si Clive.
Tumalikod na nga ako at naglakad papuntang pintuan. At lumabas na sa kuwarto ng mama ko.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
"Hurry up, Ros. We will go. I will be late in my work." Sabi ko habang nakaupo malapit sa pintuan habang nagsa-sapatos.
Lumabas na nga ng kuwarto si Ros at kakabihis at kaka-suklay lang nito. Naka-pantalon lang siyang kupas na tinernuhan ng T-shirt na may naka-printang, "Pakboy looks, Goodboy inside." Wala kasi akong mapiling mabuting damit kaya yan nabili ko. Okay na yan basta may maisuot siya.
Nasa likod ko na si Ros samantala ako nakaupo lang sa sahig habang nagsasapatos. Pagtayo ko, nakita kong nakatingin si Ros sakin. Sabay tingin ulit sa sapatos kong luma at kupas na. Bili pa ito sakin ni Mama nung Grade 9 ako. Buti di pa sira kaso kupas nga lang.
"Don't worry. Once I earn money, I will buy new shoes but as of now, I will use it this shoes. This is very mportant. It's part of my memory with my mother." Sabi ko sa kanya sabay ngiti ng natural."Let's go! Maybe I will late." Yaya ko na dito sabay tayo na.
Sumunod na nga ito sakin.
Paglabas palang namin sa Apartment, may mga babae nang bumabati kay Ros.
"Good morning, Ros." Bati ng dalawang magandang babae nang nakasalubungan namin ito.
Nginitian lang ito ni Ros.
"Hmm?" Takang sambit ko."Paano nalaman nilang Ros pangalan niya?" Takang sambit ko sa mahinang boses.
"Ros, magandang umaga!" Bati ng isang lalaki na nakasalubungan namin.
"Magandang umaga rin, Paul!" Bati ni Ros dito.
Nanlaki mata ako halos napabuka ako ng bibig nang tinitigan ko si Ros.
"Paanong natuto siyang magtagalog?!! Saka naintindihan niya yung sinabi ng lalaki na iyon? Paul? Kilala niya ang lalaking iyon? Kilala rin siya nito?" Gulat na turan ko sa isip.
"Ros, idol!" Bati na naman ng grupong kabataan na mukhang pupunta ng basketball court. May dala kasi ang iba ng mga bola.
"Hello!" Malawak na ngiti na bati ni Ros dito.
Di ko alam napakamot na ako sa ulo. Takang-taka na hinawakan ko ang kamay ni Ros at pinalapit sa akin.
"How can you speak and understand Tagalog? How come you know every one here? And how they know your name?" Sunod-sunod na tanong ko sa kanya.
Lahat ata na nakakasalubungan namin, kilala siya. Kahit mapabata man o mapa-dalaga, kilala siya at binabati siya. Nakakapagtaka lang, di pa siya nagtatagal ng two weeks dito pero ang dami na nakakakilala sa kanya. Mukhang ang dami na rin niyang close.
"Maliit na bagay lang." Sagot nito sakin sabay ngumiti ng pilyo.
Aba't! Tama ba narinig ko?! Sinabi niya yang tagalog na iyan? Marunong na siya mag-tagalog? O talagang marunong talaga siyang mag-tagalog?!
"Kailan ka pa natutong mag-tagalog?" Kunot-noo tanong ko dito.
"My troops teach me." Bitin na sagot nito habang naglalakad kami sa kalsada.
"Who's troops?" Tanong ko.
"My troops. My friends." Nakangiting sgaot nito.
Sinong tropa nito?
"Paano ka nakilala ng mga taga dito?" Tanong ko ulit sa kanya.
"Because I'm Ros. King of ROS." Sagot nito at ngumiti ng proud na proud. Tatanong pa sana ulit ako nang makita ni Ros na may Bus na paparating. Malapit na kasi kami sa waiting shed kung saan doon kami naghihintay ng bus papuntang trabaho ko."May bus na!" Sabi nito.
Tumakbo kami para makasakay sa bus.
Tumigil naman ang bus at pumasok na kami ni Ros. Naupo kami sa unahan dahil kami palang ang pasaherong sumakay. Gusto ko pa sana magtanong kaso wag nalang nalang. Siguro, mamaya ko nalang siya tatanungin. Pero infairness, natuto na siyang mag-tagalog. Sino kaya bagong kaibigan nito?
*///////
"Papasok na ako sa loob. Maiiwan na kita dito. Pag nagugutom ka, bumili ka nalang diyan. Kailangan natin mag-ipon kasi bibili tayo ng cp. Kahit yung mura lang. Para madali tayo mag-contact-an." Sabi ko sa kanya nang nasa tapat na kami ng building.
Binigyan ko siya ng 100 pesos para baon niya ngayong araw.
"Okay, Lady Beth." Sabi ni Ros at nakangiti na naman na parang timang.
Aba! Naintindihan naman niya sinabi ko kahit nag-tagalog lang ako. Magaling na siya ah?
"Sige. Pasok na ako. Wag kang lalayo ah? Baka maligaw ka." Sabi ko pa sa kanya.
"Opo!" Magalang na sagot niya.
"Bye!" Palam ko halos kumaway-kaway pa ako.
"Bye, Lady Beth!" Paalam rin niya at parang bata na wagas kung makapag-kaway ng kamay.
Nakakapagtaka pa rin. Marunong na talaga siya mag-tagalog? Nakakapanibago!
Pumasok na nga ako sa loob ng building. Nakangiti pa rin na pinagmamasdan ko pa rin siya sa labas. Panay kaway-kaway lang ito ng kamay halos ang laki na naman ng ngiti niya sa mga labi.
Tumungo na nga ako sa elevator para pumunta sa locker room ng mga jannitor at jannitress.
MANDY YU POV:)
"Kakabili ko lang ng Coffee, Dad." Sabi ko dito sa kabilang linya."Opo, nandito ako ngayon sa Coffee shop. Paalis na nga ako. Papunta na ako dyan." Sabi ko dito."Sige po."
Binaba ko na nga yung tawag at inilagay sa bulsa. Pagkalagay sa bulsa, binuksan ko na ang pinto palabas sa coffee shop.
Kakalabas ko palang, di pa ko nakakalimang hakbang palayo sa coffee shop nang may naapakan akong balat ng saging kaya nadulas ako.
"Ay!" Sambit ko.
Slow motion na biglang may sumalo sa aking lalaki at slow motion na tumilapon pataas yung dalawang kape na nasa lagayan na binili ko. Tumigil lahat ng oras nang napatingin ako sa lalaking parang anghel na bumaba sa lupa. Nagliliwanag siya sa kaguwapuhang tinataglay niya.
Di ko alam, napaawang ang bibig ko habang nakatingin dito. Nasira nalang ang kakaiba at weird na panyayari na iyon nang tumama ang kape sa balikat ng lalaking sumali sa akin. Kaya nagkaroon ng mandya ang damit nito.
Napatayo agad ako ng maayos at napahawak sa bibig sa nakitang namansyahan ang damit niya.
"Oh my god! I'm sorry." Sabi ko dito.
Pinupunas ng lalaki ang balikat niya gamit lang ang kanyang kamay. Nang makitang tuluyan ang mukha ng lalaki napaatras ako halos nanlaki mata ako.
"You?!!" Bulalas ko.
Natigilan rin ito."Oh! You are the woman who is rude and very beautiful in herself." Sabi nito sa akin.
Ang harsh nito ah?! Nang-iinsulto ba siya? Tsk!
"Aba't! Sa kalakihan ng Maynila, magkikita ulit tayo? Tss." Supladang saad ko.
"What do you think? I want to see your face here." Pamimilosopo nito.
Napabuga nalang ako ng hangin sa sinabi niya. Di ba ako nito nakikilala? Ang galing mamilosopo nito ah? Letcheng lalaking ito!
"Bayaran mo yung coffee! Ang mahal nun! Di mo yan kayang bilhin." PAniningil ko dito.
"Sana pala, di na kita tinulungan if you just charge me for that useless coffee." Pamimilosopo pa rin nito.
Namumula na ako sa galit sa kanya.
Iniinis ba ako nito? Ggrrhh!
Tiningnan ko ang damit niya at nagmumukha na siyang madumi. Nako-konsensya tuloy ako sa ginawa ko. Kainis! Ang malas ko ngayong araw na ito.
Hinawakan ko ang manggas ng T-shirt niya at hinila nalang.
"Let's go! I will buy you new clothes." Sabi ko sa kanya habang akay-akay siya.
Saktong may malapit na Mall dito. Bibilhan ko siya ng maganda at disenteng damit. Para naman may gamit yung kaguwapuhang tinataglay niya. Pasalamat siya, ang bait ko sa kanya. Siguro, nasigawan ko na ito kaso di ko magawa kasi tinulungan niya ako. Pag di niya ako tinulugan, alam kong bagok ulo ko sa pader saka mapapahiya pa ako sa maraming tao. Te-trending ako nito. Baka ma-apektuhan yung kompanya namin dahil sa katangahan ko. Patay ako nito kay Papa. Masyado pa naman yun mainitin ang ulo.
Pumasok nga kami sa isang boutique at naghanap ng damit niya.
"Why are we here?" Tanong nito.
"Aba, syempre! Mamimili ng damit. Alangan kainin natin ito! Tanga lang, tanga?" Pa-supladang pamimilosopo ko sa kanya.
Tumahimik nalang siya.
Nang makakuha ng damit, hinila na naman siya para bumili ng pang-ibaba. Nang makapili, hinawakan ko ang manggas ng damit niya at hinila. Tinulak ko siya papasok sa dressing room. Takang binigay ko sa kanya ang napili kong mga damit.
"Yan! Sukatin mo yan. Titingnan ko kung alin mas bagay sayo. Bilisan mo! Bawal ako magtagal." Sabi ko sa kanya.
"But---" di ko na pinatuloy sasabihin pa nito nang sinara ko na ang kurtina at tumungo ako sa sofa at hinintay siya.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
Kumakain ako ng tinapay sa locker room nang biglang pumasok sa loob ang isang jannitress na tulad namin. Dito kasi kami nag-i-snack ng mga ka-trabaho ko. Pag makita kaming kumakain sa labas habang naglilinis, papagalitan kami at baka isipin nila, wala kaming ginagawa. Kaya dito kami kumakain kahit Lunch.
Iyon nga, pumasok nga yung isang Jannitress at tinatawag ang pangalan ko.
"Elizabeth! Elizabeth Villatorte!" Tawag nito. Itinaas ko ang kamay ko."Ikaw ba si Elizabeth?" Tanong nito sakin.
"Ako nga po. Bakit po?" Tanong ko.
"Pumunta ka ngayon sa office ni Sir Johnser. Gusto ka niyang makausap." Sabi nito at umalis na ito.
Nanlaki mata ako sa sinabi nito. Tiningnan ko ang mga katrabaho ko at lahat sila nagsasabi sakin na, "ingat ka" o di kaya "mag-iingat ka sa kanya baka lumabas kang umiiyak."
Takang lumabas nga ako ng Locker at naglakad patungo sa office ni Sir Johnser.
To be continued...