No i po raz kolejny wracam do głupkowatego rudzielca. Ta kontynuacja wyszła rok po swojej poprzedniczce, czyli w 1997 i przez te samo studio - NaughtyDog.
Gra opowiada o dalszych losach jamraja. Cortex odkrył, że może zawładnąć światem przy pomocy kryształów mocy. Do ich odnalezienia i zdobycia postanawia wykorzystać Crasha, którego okłamał, że się nawrócił a kryształy pomogą mu uratować świat. Główny bohater jako że jest głupolkiem, nabiera się na to, ale z czasem dowiaduje się że to kłamstwo i chce odebrać wszystkie kryształy Cortexowi. No i to w sumie na tyle, jeżeli chodzi o wątek fabularny, który nie jest jakoś niesamowicie rozwinięty.
Standardowo. Grafika jak na owe czasy wyprzedzała większość konkurencji i była taka na piątkę w dziąsło z plusem. NaughtyDog chyba od zawsze miało w zwyczaju tworzyć ładne gówno i wyciskać niemal wszystkie soki ze sprzętu.
Muzyka w bardzo podobnym klimacie co w poprzedniczce i skomponowana przez te samo studio. Również wpada w ucho, a najlepsza nuta była chyba w poziomie z jetpackiem.
Wachlarz ruchów Crasha również został wzbogacony o wślizg, pełzanie i tak zwanego 'placka', który wygląda przekomicznie. Dynamika też została usprawniona, a poziom trudności był wręcz idealny. Od najprostrzego po najtrudniejsze, a nie przeplatanki między jednym a drugim. Lot na jetpacku jak i jazda na desce wodnej była nowością i podejrzewam, że eksperymentem.
Jak wiadomo tytuł oryginalnie wyszedł na pierwsze PlayStation, ale możliwa jest emulacja na PS2, PS3, PSP, PS Vita oraz PC.
Crash 2 jest moją ulubioną kontynuacją na szaraczka. Dam jej 9/10, ze względu na chory sentyment. Mam nadzieję, że pamięta go trochę więcej osób. No i to na tyle jeżeli chodzi o drugą część Crashunia.