„Cudowny chłopak i ja" to trzy historie rówieśników Auggiego, którzy, każdy na swój sposób, musieli poradzić sobie z pojawieniem się nowego, wyjątkowego, chłopca w ich życiu. Poznajemy dobrze znanego i pewnie przez większość znienawidzonego Juliana, Christophera, który przyjaźni się z Auggiem niemalże od niemowlęctwa oraz Charlotte, którą dyrektor poprosił, aby razem z Jackiem i Julianem zaopiekowała się nowym uczniem. Jak pojawienie się Auggiego wpłynęło na ich życie?
Kiedy zaczynałam czytać tę książkę, z jednej strony byłam podekscytowana, z drugiej zaś – nieco sceptyczna. Czy te trzy historie rzeczywiście są potrzebne? R.J. Palacio udowodniła jednak, że ta książka jest równie ważna, co sama historia Augusta. I jestem absolutnie zachwycona, że powstała. Możemy zrozumieć intencje bohaterów, wczuć się w ich położenie, sytuację rodzinną, kontekst wydarzeń. A ze względu na to, że każde z nich opowiada o sobie, to jest też miejsce na głębsze przemyślenia i spojrzenie z drugiej strony na sytuację, którą do tej pory znaliśmy tylko z relacji Auggiego.
Julian, który był głównym prześladowcą Auggiego, opowiada historię piątej klasy ze swojego punktu widzenia – od dnia, gdy oprowadza małego Pullamana po szkole aż do chwili, gdy wychodzi na jaw afera karteczkowa i wiąże się to z poważnymi konsekwencjami. Autorka nie usprawiedliwia jego zachowania i już we wstępie pisze, że to co robił było złe i naganne. Ale pozwala też spojrzeć na jego otoczenie, rodzinę, która go ukształtowała, rozpieszczanie w bogatym domu.
Drugi bohater, Christopher, to kolega z dzieciństwa Auggiego, który w pewnym momencie wraz z rodzicami wyprowadza się do innego miasta. Początkowe częste kontakty z Auggiem ulegają rozluźnieniu, a duża odległość osłabia przyjaźń. Christopher to młody buntownik, który na wszystko narzeka, ma ciągłe pretensje, a do mamy mówi po imieniu. Tak jak w poprzedniej opowieści, tutaj też następuje pewien punkt zwrotny, niezbyt przyjemny, ale mający przede wszystkim przynieść ważną lekcję – zarówno dla bohatera, jak i czytelników.
I jest jeszcze Charlotte, bardzo grzeczna i zdolna dziewczynka, która w poprzedniej części zostaje poproszona przez dyrektora o zaopiekowanie się Auggiem pierwszego dnia w szkole. Jest bardzo wrażliwa, uczynna i inteligentna, we wszystkich szuka pozytywnych cech i broni słabszych. Głównym wątkiem w tej opowieści jest przyjaźń i takie typowo dziewczyńskie problemy – paczki koleżanek, pierwsze zauroczenia, podrzucanie liścików, wspólne zainteresowania. Czytało mi się to o tyle z przyjemnością, że stawało mi przed oczami moje własne dzieciństwo i czasy podstawówki.
Wszystkie opowieści są bardzo ciekawe, napisane wciągająco, z dużą dozą wrażliwości i ciepła, chociaż tak jak poprzednio dosyć prostym językiem. Palacio utrzymała według mnie wysoki poziom „Cudownego Chłopaka", ponieważ książkę czyta się naprawdę świetnie i bardzo szybko – po prostu nie mogłam się oderwać! Wzruszenia mieszają się tutaj z humorem i mimo, że tematyka czasami jest smutniejsza, to wszystko podane jest bez niepotrzebnego przytłaczania czytelników. Wszystkie historie kończą się niezbędnym morałem i ważną lekcją. Ale należy pamiętać, że książka skierowana jest głównie do młodych czytelników i jako lektura mająca nieść pozytywne wzorce sprawdzi się doskonale. Mimo wszystko polecam ją także dorosłym osobom – można nie tylko zapoznać się z przyjemną, ciepłą powieścią, ale także spojrzeć z uśmiechem w przeszłość na własne lata szkolne.
Historie ze świata Cudownego Chłopaka po raz kolejny zachwyciły, wytłumaczyły pewne sprawy z pierwszej części i stanowią jej doskonałe uzupełnienie. To literatura młodzieżowa na najwyższym poziomie, która nie tylko bawi i wzrusza, ale też niesie ważne przesłanie. Przecież każdy popełnia błędy, ale też każdy zasługuje na możliwość ich naprawienia i zmiany swojego zachowania. Czasami po prostu jest do tego potrzebny jakiś impuls. Jeżeli jeszcze nie znacie historii Auggiego Pullamana i jego kolegów ze szkoły Beechera, to gorąco polecam.