Kabanata 34
Annabeth's Point of View
Gusto kong hawakan ang puso ko at pigilan ito sa mabilis na pagtibok. Mabilis kaming tumatakbo patungong botanical garden, umaasang mali ang hinala namin.
Marami ring ibang estudyante ang tumatakbo patungo sa botanical garden, ang iba ay panay pa ang usapan. Nagtatanong kung sino ang bangkay na natagpuan.
Narating na namin ang botanical garden at nagpatuloy lang kami sa pagtakbo hanggang sa nakikita na namin ang kumpulan ng mga tao. May mga pulis na rin ang nakarating at nagkalat sa paligid.
"Excuse me po!" sigaw ni Andrew at nakisingit sa daan.
"Excuse me lang po," si Jason. Sumingit din kami hanggang sa nakapunta kami sa harapan.
May katawan ng tao ang ngayon ay tinatabunan na ng puting tela. Makikita rin sa isang banda malapit sa ilalim nang malaking puno ang tila parang bangin na kakahukay lang.
Iginala ko ang aking paningin at nakita ko ang babaeng umiiyak habang pinapakalma siya ng isang lalake. Umangat sa ere ang bulong-bulungan.
"Ano raw nangyari?"
"Naghuhukay lang daw ang dalawang estudyanteng 'yan nang matagpuan nila ang bangkay na nakabaon dito."
"Gano'n ba?"
"Ang sabi ng mga pulis mga dalawang araw pa raw ang pagkakabaon ng estudyanteng 'yan sa lupa."
"Eh, sino kaya 'yan?"
"Ewan, pero ayon sa narinig ko galing daw sa Alpha section ng fourth year."
"Kawawa naman, sino naman kaya ang gumawa sa kanya niyan?"
Nagkatinginan kami ni Jason at Aria dahil sa narinig. Nasa likod lang naming dalawa ang nag-uusap kaya naman rinig na rinig namin sila.
Hindi na talaga ako mapakali dahil sa kaba ko. Napatitig na lamang ako sa bangkay.
"Anna," napatingin ako sa paligid nang marinig ko ang boses na iyon sa aking tenga. Ang lalim ng kanyang boses, malamig ito.
Naging abnormal ang aking hininga habang hinahanap ang pinanggalingan ng boses na iyon. Hanggang sa nakita ko siya, nakatayo sa tabi ng butas kung saan inilibing ang kanyang bangkay.
Halos hindi ko na siya makilala dahil sa kanayang itsura. Itim na ang ilalim ng kanyang mata, may dumi ng lupa ang kanyang suot na uniporme. Gulo-gulo ang kanyang buhok. At nakatingin siya sa akin. Tinging nagagalit. Ang tingin na tila sinisisi ako.
"Anna," gulat akong napalingon kay Jason nang hawakan niya ako sa braso. "Umalis na tayo rito." Tumingin ulit ako kay Adrian ngunit wala na siya.
"S-sige."
***
Mabilis ang pagkalat ng balita, noong nakarating na kami sa classroom ay iba't-ibang usapan ng mga kaklase ko ang sumalubong sa amin.
"Guys, nabalitaan n'yo na ba? May estudyante raw ang natagpuang patay sa botanical garden." Pasisimula ni Diana. Tumigil kaming lima sa pinto at nakinig sa kanila.
"Ang creepy naman, sino raw?" tanong ni Christine. Nagkibit-balikat si Diana.
"Hindi ko alam, tsaka takot din akong malaman," nagkatinginan kami ni Aria at pumasok na rin. Kung alam lang sana nila na si Adrian ang pinag-uusapan nila.
"Ayon din sa narinig ko nilibing daw itong buhay," si Sammy. Kanya-kanyang bulungan ang namayani sa loob ng silid.
Umupo na kami sa aming upuan at hinintay ang susunod na teacher namin. Hinarap ako ni Aria.
"Anna," tinignan ko siya. "Masama talaga ang kutob ko. Natatakot ako para kay Adrian." Napatingin ako sa paligid kung may iba bang nakikinig sa amin. Nakita ko si Anne na nakatingin sa amin, pero agad din itong yumuko at nag-iwas ng tingin. Samantalang si Crystal naman ay pasimple lang na nakatingin sa amin.
"Ako rin, sana lang talaga mali ang narinig ko," sabi ko nalang kay Aria. Kailangan ko na munang magpanggap na wala akong alam at humanap ng perpektong oras para sabihin sa kanila ang nalalaman ko.
"Guys! Kumpleto ba tayong lahat dito?" napatingin kami sa pintuan kung saan nakatayo si Dexter. Pawisan siya na tila nanggaling sa malayong pagtakbo. Ang iba sa amin ay napatayo pa.
"Hindi, hindi pa nakakarating ang iba." Sagot ni Jason.
"Gusto tayong kausapin ng mga pulis," biglang nagbulungan ang karamihan sa mga kaklase ko hanggang sa umingay na.
"Bakit daw?" Tanong ni Sammy.
"Oo nga, bakit gusto tayong makausap ng mga pulis?" tanong rin ni Jetter.
"Hindi ko rin alam, naghihintay na sa atin ang mga pulis sa AVR. Kailangan lang nating makipag-cooperate sa kanila," umalis na agad si Dexter at wala naman kaming nagawa kundi ang sumunod nalang din.
Magkasabay kaming naglalakad nila Jason, Jetter at Aria na ngayon ay nakakapit sa kaliwang braso ko.
***
"Alam naming karamihan sa inyo ay nagtataka at nalilito kung bakit namin pinatawag ang section ninyo," pagsisimula ng matangkad na pulis. "Nais lang sana namin kayong bigyan ng ilang tanong. At umaasa kami na sagutin ninyo ito nang hindi nagsisinungling para malutas agad natin ang kasong ito. At dahil para rin ito sa kaligtasan ninyong lahat.
Nasa AVR na ang whole section namin at nakaupo na kami kaharap ang pulis. Lima ang pulis na nasa loob ng AVR, may dalawang nakaupo lang at tila inoobserbahan kami, at may dalawang pulis na nagbabantay sa pinto ng AVR.
"At pinatawag din namin kayo dahil alam naming karapatan n'yo ring malaman ang nangyari sa kaklase ninyo," seryosong saad ng pulis.
"Kaklase? Sinong kaklase?" si Christine.
"Ang kaklase ninyong nagngangalang Adrian Felix," napasinghap ang karamihan sa amin nang sabihin iyon ng pulis. Naramdaman ko rin ang pagpisil ni Aria sa kamay ko.
"Si Adrian? S-sigurado po ba kayo? B-baka may mali lang po," nauutal na tanong ni Sammy. Umiling ang pulis at inilabas ang isang school ID.
"School I.D. ito ni Adrian, nilibing siyang buhay. Mabuti nalang at aksidente siyang natagpuan ng dalawang estdudyante. Mga dalawang araw na rin siyang nakabaon sa lupa. Tinawagan na rin namin ang pamilya ng bata at pinaalam sa kanila ang nagyari. Ngayon," mas naging seryoso ang mukha ng pulis. "Kailan n'yo ba siya huling nakita?"
"No'ng isang araw lang po, sir, sa classroom" sagot ni Lim kaya napatingin kami sa kanya. "Kakadismissed lang po ng last subject namin no'n, Inaya pa nga namin siyang magbasketball."
"Mga anong oras mo siyang nakausap?" tanong ng pulis.
"Mga 4:30 po ng hapon," singit na sagot ni Andrew. "Ako pa nga 'yong nag-aya sa kanyang magbasketball."
"Kami rin po," nagtaas ng kamay si Aria. "Nandoon rin kami ni Jetter kasama si Adrian no'ng inaya nila itong magbasketball."
"Pero tumanggi po siya, sabi niya may meeting pa siya. SSG President po kasi si Adrian," si Andrew.
"Okay," tumango-tango ang pulis at tumingin sa amin. "Kung ganoon pwedeng nagpunta pa siya sa venue ng meeting. Sino pa sa inyo ang nakausap si Adrian sa araw na iyon?"
"Ako po," napatingin kami kay Claire dahil nagsalita na rin ito sa unang pagkakataon. "Kasama po ako sa meeting ng gabing iyon pati si Anne." Tinuro ni Claire si Anne na ngayon ay nakayuko lang. Naalala ko na appointed secretary pala si Anne kaya kasama siya sa meeting.
"Mga anong oras natapos ang meeting?" tanong ng pulis at finocus ang tingin kay Claire.
"Malapit na pong mag-alas otso no'ng natapos po ang meeting."
"Kung ganoon kayo ang maaring huling nakasama ni Adrian sa gabing iyon?" pagko-conlude ng pulis. Tumango si Claire.
"Opo," medyo nanibago ako kay Claire sa mga oras na ito. Hindi niya kasi pinaandar ang pagkamaldita niya. "Pero umalis din kaming lahat noong natapos ang meeting. At naiwan po siyang mag-isa sa loob ng SSG office."
"Salamat sa impormasyon, iha." Tumango lamang si Claire sa pulis. "May natanggap din kaming report na hindi si Adrian ang unang kaklase ninyo na namatay. May apat pang nauna at ayon sa report na natanggap namin namatay sila sa BAryong Narra."
"Hindi pa kami sigurado pero posible rin na hindi si Adrian ang huli. Maaring may susunod pa."
***