ရယ္သံေတြ ေဘးနားက ၾကားေနရတာမို႔ ကြ်န္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြဖြင့္ခ်င္မဖြင့္ခ်င္ႏွင့္ အသံလာရာဆီသို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Grace နဲ႔ အကိုႀကီး ပီးေတာ့ အကိုႀကီးသူငယ္ခ်င္းေတြ... လူကလႈပ္လို႔မရလို႔ေဘနားၾကည့္လိုက္ေတာ့... တရားခံက လူကိုဖက္လံုးအလား အတင္းဖက္ထားေသာ မွဴးေလး... ကြ်န္ေတာ္ Grace တို႔ရွိရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ပီး ရွိသမွ် သြားေတြ အကုန္ေပၚေအာင္ရီျပလိုက္ရေလသည္
" သူက သရဲေၾကာက္လို႔တဲ႔... အဲဒါ"
"ဟား..ဟား... ငါ့ညီေတာ့ ဒီေခြးေပါက္ေၾကာင့္ တညလံုးဒုကၡေတြေရာက္ေနရပီ... Sorry ကြာ... အကို ငယ္ေလးကို ဂ႐ုမစိုက္သလိုျဖစ္သြားတယ္..."
" ဟာ.. မဟုတ္တာရပါတယ္.. သူဘာမွ ဒုကၡမေပးပါဘူး..."
" လႊတ္ထားလိုက္ပါ ကိုရယ္... သူGrace ကို ႏွိပ္စက္ခက္သမွ် ငယ္ေလး ျပန္လုပ္ပါေစ..."
" နင္ေနာ္... ငါကဘာလုပ္လို႔လဲ"
" ေတာ္ပီ ဒီေမာင္ႏွမ ရန္သတ္တာေတြ... ငယ္ေလးကိုႏႈိးရမယ္ ...ၾကည့္ပါဦးအိပ္ေနတာ သူ႔အိမ္က်ေနတာပဲ... ညီလဲေညာင္းေနပီ"
" သားငယ္ေလး... ငယ္ေလး ထေတာ့ Hotel ေရာက္ပီ... "
အိပ္ခ်င္မူးတူး ႏွင့္ မ်က္လံုးေတြဖြင့္လာေသာ ကေလးငယ္...
" အာ .. ေရာက္ပီလား ... အိပ္ခ်င္ေသးတာကို" ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ပင္ျပန္ေမွးေနေသာ မွဴးေလး...
" ထေတာ့... Hotel က အခန္းထဲေရာက္မွ ျပန္အိပ္
AD ကိုလဲအားနားဦး ငယ္ေလး... ခင္ဗ်ားေလး ေျခေထာက္ေတြက AD ေပါင္ေပၚမွာ ... ခင္ဗ်ားေလးမထေတာ့ သူလဲထလို႔မရဘူး" ဆိုမွ ေငါက္ခနဲ ထလာပီး
ကြ်န္ေတာ့္ ကိုျပဴးၿပဲၾကည့္လာေလသည္...
" ဟာဗ်ာ... ေျပာတာမဟုတ္ဘူး .. အားနာလိုက္တာ
ကြ်န္ေတာ္ကအဲလိုပဲ အိပ္ရင္ ဟိုတင္ဒီတင္မွ အိပ္တတ္တာ..." ဟုဆိုရင္း ေျခေထာက္အား အျမန္ဖယ္ေပးေလသည္..
ခင္ဗ်ားေလးက ဟိုတင္ဒီတင္သာမဟုတ္ဘူး...
အဖက္ပါၾကမ္းတယ္ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမဲ႔ ... လူေတြရွိေနလို႔မေျပာျဖစ္ေတာ့ေပ...
ကားေပၚမွ ထုတ္ေတြခ်ပီး check it ဝင္ေတာ့ မွဴးေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တစ္ခန္းတည္းဆိုေတာ့ ... ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ေပမဲ႔ မေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ရသည္... မ်က္ႏွာေလးအား အၿမဲျမင္ေနရတာကို ေပ်ာ္ရေပမဲ႔ ျမင္သာျမင္ရ မၾကင္ရဘဝနဲ႔ ေတာ့ မေနခ်င္မိ... ေရွာင္ေလ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေလ ျဖစ္ေနတာမို႔ ဘယ္သူ႔ကိုအျပစ္တင္ရမွန္းမသိျဖစ္ရေလသည္...
" အကို ကြ်န္ေတာ္အိပ္ဦးမယ္... အကိုေရအရင္ခ်ိဳး"
ကြ်န္ေတာ္ျပံဳးလိုက္မိသည္... တစ္လမ္းလံုးအိပ္လာတာလဲသူပဲ.. အခုလဲၾကည့္ဦး... အိပ္ယာေပၚမွာကန္႔လန္႔ႀကီးအိပ္ေနတာက... လံုးဝမအိပ္ရေသးသည့္ပံု
...ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာကြာ...
ေဆးကူစရာမလို႔ ႏႈတ္ခမ္းနီေစြေစြ အားအၾကည့္ေရာက္မိေတာ့ ေရငတ္သလိုလို... ႀကီးျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ... ေရခ်ိဳးခန္းထဲအျမန္ဝင္လိုက္႐သည္....
" သြားပီ ငါ႐ူးေနပီ....ေခြးေပါက္ကဘာမွမျဖစ္ဘူး... ငါပဲဂေယာက္ဂယက္နဲ႔"
ေရပန္းေအာက္တြင္ အၾကားႀကီးရပ္ပီး ေရခ်ိဳးလိုက္မွ လူကအနည္းငယ္ လန္းလာရသည္....
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာပီး မွဴးေလးရွိရာၾကည့္မိေတာ့...ပါးစပ္လႈပ္စိလႈပ္စိႏွင့္ ဘာေတြဝါးေနမွန္းမသိ
ကြ်န္ေတာ္သူ႔ေဘးနားတြင္ရပ္လိုက္ပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ငံု႔နမ္းလိုက္မိသည္...အစကတာ့ထိရံုေလးနမ္းလိုက္ေပမယ့္ အခုေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ မခြာခ်င္ေတာ့ေပ...အေပၚတလည့္ေအာက္တလွည့္ႏွင့္ နမ္းေနရင္း မွဴးေလးအားၾကည္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့အား တအံ့တၾသၾကည့္ေနပီး ႐ုတ္တရက္တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေလသည္....
" ခင္ဗ်ား႐ူးေနလား... ဟား..... ေယာ်ၤားအခ်င္းခ်င္းကိုဗ်ာ... ခင္ဗ်ာရြံစရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ"
ကြ်န္ေတာ္ အကို႔အား နစ္နစ္နာနာေျပာခဲ႔ပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပးဝင္လာခဲ႔သည္... တုန္ေနသည့္ရင္ဘတ္အားဖိထားရင္း ဘာေျပာရမွန္းမသိ ဆြံ႔အေနသည့္အကို႔ပံုအား ျမင္ေယာင္လာမိသည္...
..............
ေျပာရက္လိုက္တာ မွဴးေလးရာ ငါ့ကို ရြံတယ္တဲ႔လား
... အဟက္... ဒီလိုေျပာသြားတာထက္ ထိုးသြားတာမွ ခံႏိုင္ဦးမည္.... သစၥာမရွိသည့္ မ်က္ရည္က အလိုမတူပါပဲ စီးက်လာခဲ႔သည္...
AD မင္း ကေလးကိုေမ့လိုက္ေတာ့....သူက အဲလိုေကာင္ေတြကို႐ြံတယ္တဲ႔...... ဒါေပမယ့္ ကေလးရယ္...
ကိုယ္က ေယာက်ၤားေလးေတြကိုခ်စ္တာ မဟုတ္ပါဘူး
မင္းမို႔လို... မင္းမို႔လိုခ်စ္မိသြားတာပါကြာ....
ဒါေပမယ့္ မင္းမႀကိဳက္ဘူးဆို ... မင္းမႀကိဳက္တာဆို ကိုယ္ လံုးဝမလုပ္ေတာ့ပါဘူး... ဖြင့္ေျပာမွာလဲမဟုတ္သလို သိေအာင္လဲ ေနာင္ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး... ကိုယ္ကတိေပးပါတယ္...
သူမၾကားႏိုင္ေပမယ့္ ကတိေတြ ထပ္ခါထပ္ခါေပးေနမိသည္... ဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ ကိုယ့္ဘက္က ရင္ခုန္ရတဲ႔ ရင္ခုန္ဘက္ဆိုလို႔ မွဴးေလးတေယာက္သာရွိဖူးတာမို႔...ခံစားရတာကေတာ့ မသက္သာေပ...
ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပီျဖစ္သည့္သည့္တိုင္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပြင့္မလာေသးတာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ အဝတ္အစားအျမန္ဝတ္ပီး အျပင္ထြက္လာလိုက္သည္... ဘယ္သြားရမွန္းလဲမသိ....မနက္ျဖန္မွ သၾကၤန္က်မွာဆိုေတာ့ အကိုႀကီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အခန္းထဲမွာ အသီးသီ အနားယူေနၾကသည္....ေန႔လည္ေလာက္မွ ဦးပိန္ဘက္သြားမည္ဟုေျပာသံၾကားေနရသည္....
ကြ်န္ေတာ္တေယာက္တည္း Hotel ကအကူအညီျဖင့္
ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီ ႏွင့္ ဦးပိန္ဘက္ထြက္လာထိုင္ေနမိသည္.... သာယာလွတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္က ရင္ေအးစရာျဖစ္ေနေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့အတြက္ေတာ့ မဟုတ္ေပ....
ကြ်န္ေတာ့အားရွင္းျပခြင့္ေလးေတာင္မေပးသည့္ မွဴးေလးအား အျပစ္မဆိုရက္ေပ....
ဦးပိန္နားက စားေသာက္ဆိုင္တြင္ စားေသာက္စရာမ်ားစားေသာက္ပီးခ်ိန္တြင္ ၁၁ နာရီေလာက္ရွိေနပီ...
ကြ်န္ေတာ္လဲ အိပ္ခ်င္လာတာေၾကာင့္ခဏေမွးလိုက္မိသည္...
...ကလင္း...ကလင္း...
က်ယ္ေလာက္စြာထြက္လာသည့္ Telephone အသံေၾကာင့္ မွဴးေလးလန္႔သြားရသည္...
" hello"
" ငယ္ေလး မပီးေသးဘူးလား ... ဦးပိန္ဘက္သြားမယ္
AD ကိုလဲေျပာလိုက္ဦး ေနာက္ 5 မိနစ္ဆိုစထြက္မယ္ Hotel က"
ဆိုပီး ဖုန္းခ်သြားေလသည္...
မနက္ကတည္းက အကိုထြက္သြားတာ အခုထိျပန္မလာေသးေပ... ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္တာ အရမ္းလြန္သြားမွန္းသိေပမဲ႔... ေတာင္းလဲမေတာင္းပန္ခ်င္ဘဲျဖစ္ရသည္... မသိစိတ္ကလဲ သူမရွိေတာ့ အရမ္းစိုးရိမ္ေနမိသည္....
ကြ်န္ေတာ္အခန္းျပင္ထြက္လာေတာ့ ...
" ADေရာ..."
" မသိဘူူအမ Grace...သားႏိုးေတာ့မရွိေတာ့ဘူး..."
မုသားစကားေျပာမိသည္...
" ကြ်တ္ ဒီေလးဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္..."
ဖုန္းထုတ္ရင္းဆက္ေနေသာ အမ Grace အား စိတ္လႈပ္႐ွားစြာ ကြ်န္ေတာ့ ၾကည့္ေနမိသည္...
" ေအးပီးေရာ ပီးေရာ... အဲမွာပဲေစာင့္ ငါ့တို႔လာပီ"
" ဦးပိန္ေရာက္ေနတယ္တဲ႔.... ဘယ္လိုျဖစ္လို႔တေယာက္တည္း သြားရတာလဲမသိဘူး"
ကြ်န္ေတာ္တို႔လဲ ကားေပၚသို႔တက္ပီး ဦးပိန္တံတားရွိရာဆီဦးတည္လိုက္ၾကသည္....
ရယ်သံတွေ ဘေးနားက ကြားနေရတာမို့ ကျွန်တော့ မျက်လုံးတွေဖွင့်ချင်မဖွင့်ချင်နှင့် အသံလာရာဆီသို့ ကြည့်လိုက်တော့ Grace နဲ့ အကိုကြီး ပီးတော့ အကိုကြီးသူငယ်ချင်းတွေ... လူကလှုပ်လို့မရလို့ဘေနားကြည့်လိုက်တော့... တရားခံက လူကိုဖက်လုံးအလား အတင်းဖက်ထားသော မှူးလေး... ကျွန်တော် Grace တို့ရှိရာသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်ပီး ရှိသမျှ သွားတွေ အကုန်ပေါ်အောင်ရီပြလိုက်ရလေသည်
" သူက သရဲကြောက်လို့တဲ့... အဲဒါ"
"ဟား..ဟား... ငါ့ညီတော့ ဒီခွေးပေါက်ကြောင့် တညလုံးဒုက္ခတွေရောက်နေရပီ... Sorry ကွာ... အကို ငယ်လေးကို ဂရုမစိုက်သလိုဖြစ်သွားတယ်..."
" ဟာ.. မဟုတ်တာရပါတယ်.. သူဘာမှ ဒုက္ခမပေးပါဘူး..."
" လွှတ်ထားလိုက်ပါ ကိုရယ်... သူGrace ကို နှိပ်စက်ခက်သမျှ ငယ်လေး ပြန်လုပ်ပါစေ..."
" နင်နော်... ငါကဘာလုပ်လို့လဲ"
" တော်ပီ ဒီမောင်နှမ ရန်သတ်တာတွေ... ငယ်လေးကိုနှိုးရမယ် ...ကြည့်ပါဦးအိပ်နေတာ သူ့အိမ်ကျနေတာပဲ... ညီလဲညောင်းနေပီ"
" သားငယ်လေး... ငယ်လေး ထတော့ Hotel ရောက်ပီ... "
အိပ်ချင်မူးတူး နှင့် မျက်လုံးတွေဖွင့်လာသော ကလေးငယ်...
" အာ .. ရောက်ပီလား ... အိပ်ချင်သေးတာကို" ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ ပင်ပြန်မှေးနေသော မှူးလေး...
" ထတော့... Hotel က အခန်းထဲရောက်မှ ပြန်အိပ်
AD ကိုလဲအားနားဦး ငယ်လေး... ခင်ဗျားလေး ခြေထောက်တွေက AD ပေါင်ပေါ်မှာ ... ခင်ဗျားလေးမထတော့ သူလဲထလို့မရဘူး" ဆိုမှ ငေါက်ခနဲ ထလာပီး
ကျွန်တော့် ကိုပြူးပြဲကြည့်လာလေသည်...
" ဟာဗျာ... ပြောတာမဟုတ်ဘူး .. အားနာလိုက်တာ
ကျွန်တော်ကအဲလိုပဲ အိပ်ရင် ဟိုတင်ဒီတင်မှ အိပ်တတ်တာ..." ဟုဆိုရင်း ခြေထောက်အား အမြန်ဖယ်ပေးလေသည်..
ခင်ဗျားလေးက ဟိုတင်ဒီတင်သာမဟုတ်ဘူး...
အဖက်ပါကြမ်းတယ်ပြောလိုက်ချင်ပေမဲ့ ... လူတွေရှိနေလို့မပြောဖြစ်တော့ပေ...
ကားပေါ်မှ ထုတ်တွေချပီး check it ဝင်တော့ မှူးလေးနဲ့ ကျွန်တော်တစ်ခန်းတည်းဆိုတော့ ... ကျွန်တော်ပျော်ပေမဲ့ မပျော်နိုင်ဖြစ်ရသည်... မျက်နှာလေးအား အမြဲမြင်နေရတာကို ပျော်ရပေမဲ့ မြင်သာမြင်ရ မကြင်ရဘဝနဲ့ တော့ မနေချင်မိ... ရှောင်လေ ထိပ်တိုက်တွေ့လေ ဖြစ်နေတာမို့ ဘယ်သူ့ကိုအပြစ်တင်ရမှန်းမသိဖြစ်ရလေသည်...
" အကို ကျွန်တော်အိပ်ဦးမယ်... အကိုရေအရင်ချိုး"
ကျွန်တော်ပြုံးလိုက်မိသည်... တစ်လမ်းလုံးအိပ်လာတာလဲသူပဲ.. အခုလဲကြည့်ဦး... အိပ်ယာပေါ်မှာကန့်လန့်ကြီးအိပ်နေတာက... လုံးဝမအိပ်ရသေးသည့်ပုံ
...ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာကွာ...
ဆေးကူစရာမလို့ နှုတ်ခမ်းနီစွေစွေ အားအကြည့်ရောက်မိတော့ ရေငတ်သလိုလို... ကြီးဖြစ်လာသောကြောင့် ... ရေချိုးခန်းထဲအမြန်ဝင်လိုက်ရသည်....
" သွားပီ ငါရူးနေပီ....ခွေးပေါက်ကဘာမှမဖြစ်ဘူး... ငါပဲဂယောက်ဂယက်နဲ့"
ရေပန်းအောက်တွင် အကြားကြီးရပ်ပီး ရေချိုးလိုက်မှ လူကအနည်းငယ် လန်းလာရသည်....
ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပီး မှူးလေးရှိရာကြည့်မိတော့...ပါးစပ်လှုပ်စိလှုပ်စိနှင့် ဘာတွေဝါးနေမှန်းမသိ
ကျွန်တော်သူ့ဘေးနားတွင်ရပ်လိုက်ပီး နှုတ်ခမ်းလေးအား ငုံ့နမ်းလိုက်မိသည်...အစကတာ့ထိရုံလေးနမ်းလိုက်ပေမယ့် အခုတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းဖျားမှ မခွာချင်တော့ပေ...အပေါ်တလည့်အောက်တလှည့်နှင့် နမ်းနေရင်း မှူးလေးအားကြည်လိုက်တော့ ကျွန်တော့အား တအံ့တသြကြည့်နေပီး ရုတ်တရက်တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်....
" ခင်ဗျားရူးနေလား... ဟား..... ယောျင်္ားအချင်းချင်းကိုဗျာ... ခင်ဗျာရွံစရာတော်တော်ကောင်းတာပဲ"
ကျွန်တော် အကို့အား နစ်နစ်နာနာပြောခဲ့ပီး ရေချိုးခန်းထဲပြေးဝင်လာခဲ့သည်... တုန်နေသည့်ရင်ဘတ်အားဖိထားရင်း ဘာပြောရမှန်းမသိ ဆွံ့အနေသည့်အကို့ပုံအား မြင်ယောင်လာမိသည်...
..............
ပြောရက်လိုက်တာ မှူးလေးရာ ငါ့ကို ရွံတယ်တဲ့လား
... အဟက်... ဒီလိုပြောသွားတာထက် ထိုးသွားတာမှ ခံနိုင်ဦးမည်.... သစ္စာမရှိသည့် မျက်ရည်က အလိုမတူပါပဲ စီးကျလာခဲ့သည်...
AD မင်း ကလေးကိုမေ့လိုက်တော့....သူက အဲလိုကောင်တွေကိုရွံတယ်တဲ့...... ဒါပေမယ့် ကလေးရယ်...
ကိုယ်က ယောကျင်္ားလေးတွေကိုချစ်တာ မဟုတ်ပါဘူး
မင်းမို့လို... မင်းမို့လိုချစ်မိသွားတာပါကွာ....
ဒါပေမယ့် မင်းမကြိုက်ဘူးဆို ... မင်းမကြိုက်တာဆို ကိုယ် လုံးဝမလုပ်တော့ပါဘူး... ဖွင့်ပြောမှာလဲမဟုတ်သလို သိအောင်လဲ နောင်နောင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်တော့ပါဘူး... ကိုယ်ကတိပေးပါတယ်...
သူမကြားနိုင်ပေမယ့် ကတိတွေ ထပ်ခါထပ်ခါပေးနေမိသည်... ဒီအသက်ဒီအရွယ်ထိ ကိုယ့်ဘက်က ရင်ခုန်ရတဲ့ ရင်ခုန်ဘက်ဆိုလို့ မှူးလေးတယောက်သာရှိဖူးတာမို့...ခံစားရတာကတော့ မသက်သာပေ...
တော်တော်ကြာနေပီဖြစ်သည့်သည့်တိုင် ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်မလာသေးတာကြောင့် ကျွန်တော် အဝတ်အစားအမြန်ဝတ်ပီး အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်... ဘယ်သွားရမှန်းလဲမသိ....မနက်ဖြန်မှ သင်္ကြန်ကျမှာဆိုတော့ အကိုကြီးနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေက အခန်းထဲမှာ အသီးသီ အနားယူနေကြသည်....နေ့လည်လောက်မှ ဦးပိန်ဘက်သွားမည်ဟုပြောသံကြားနေရသည်....
ကျွန်တော်တယောက်တည်း Hotel ကအကူအညီဖြင့်
ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီ နှင့် ဦးပိန်ဘက်ထွက်လာထိုင်နေမိသည်.... သာယာလှတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က ရင်အေးစရာဖြစ်နေပေမယ့် ကျွန်တော့အတွက်တော့ မဟုတ်ပေ....
ကျွန်တော့အားရှင်းပြခွင့်လေးတောင်မပေးသည့် မှူးလေးအား အပြစ်မဆိုရက်ပေ....
ဦးပိန်နားက စားသောက်ဆိုင်တွင် စားသောက်စရာများစားသောက်ပီးချိန်တွင် ၁၁ နာရီလောက်ရှိနေပီ...
ကျွန်တော်လဲ အိပ်ချင်လာတာကြောင့်ခဏမှေးလိုက်မိသည်...
...ကလင်း...ကလင်း...
ကျယ်လောက်စွာထွက်လာသည့် Telephone အသံကြောင့် မှူးလေးလန့်သွားရသည်...
" hello"
" ငယ်လေး မပီးသေးဘူးလား ... ဦးပိန်ဘက်သွားမယ်
AD ကိုလဲပြောလိုက်ဦး နောက် 5 မိနစ်ဆိုစထွက်မယ် Hotel က"
ဆိုပီး ဖုန်းချသွားလေသည်...
မနက်ကတည်းက အကိုထွက်သွားတာ အခုထိပြန်မလာသေးပေ... ကျွန်တော်ပြောလိုက်တာ အရမ်းလွန်သွားမှန်းသိပေမဲ့... တောင်းလဲမတောင်းပန်ချင်ဘဲဖြစ်ရသည်... မသိစိတ်ကလဲ သူမရှိတော့ အရမ်းစိုးရိမ်နေမိသည်....
ကျွန်တော်အခန်းပြင်ထွက်လာတော့ ...
" ADရော..."
" မသိဘူးအမ Grace...သားနိုးတော့မရှိတော့ဘူး..."
မုသားစကားပြောမိသည်...
" ကျွတ် ဒီကလေးဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်..."
ဖုန်းထုတ်ရင်းဆက်နေသော အမ Grace အား စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ကျွန်တော့ ကြည့်နေမိသည်...
" အေးပီးရော ပီးရော... အဲမှာပဲစောင့် ငါ့တို့လာပီ"
" ဦးပိန်ရောက်နေတယ်တဲ့.... ဘယ်လိုဖြစ်လို့တယောက်တည်း သွားရတာလဲမသိဘူး"
ကျွန်တော်တို့လဲ ကားပေါ်သို့တက်ပီး ဦးပိန်တံတားရှိရာဆီဦးတည်လိုက်ကြသည်....