"Δηλαδή τι? Αυτη.. Αυτή ηταν η μοναδική σας συνάντηση? Ηταν πολύ.... Πολυ μυστήρια και απρόσμενη... "
Ειπε η Ashley καθως με κοιτούσε μεσα στα ματια...
Καταλάβαινε οτι πονάω, κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν αλλα καταλάβαινε επίσης πως θα με βοηθούσε πολυ αυτο..
"Οχι...μετα τον ειχα συναντήσει αλλη μια φορά... Ξανα απο ατύχημα...και εκει που δεν περίμενα οτι θα ξαναδω αυτό το αγόρι με αυτα τα ελκυστικά μάτια τσουπ...εμφανιστηκε ξανα μπροστά μου "
[•Flashback•]
"ΚΑΙ ΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΡΑ FRANCESCO?ΘΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΔΩ?ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ?ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΑΥΤΗ Η...Η...ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΤΙ ΨΕΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ?"
Του φώναξα εξω απο το παράθυρο, αφου με είχε βγαλει ηδη απο το αυτοκίνητο.
"Ναι γιατι αυτη!είναι καλύτερη απο σενα...και τωρα γειααα.."
"ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΡΕ? Δεν θα το τολμήσεις Fran! "
"ΓΙΑ ΔΕΣ ΜΕ!!"
Είπε και με ενα απότομο πάτημα γκαζιού εξαφανίστηκε απο το οπτικό μου πεδίο...
Ωραια...
Ξανα μονη..
Χωρις να ξερω που να παω..
Καθως βρίσκομαι.. Ουτε και γω ξερω που..
Μπλεγμένη ξανα σε στενά..
Ποσο πιο χάλια μπορεί να γίνει ολο το θέμα?
Κοίταξα γύρω μου..
Μου τράβηξε την προσοχή ενα πεζούλι μεσα σε ενα στενο..
Πηγα και έκατσα εκει..
Τουλάχιστον μεχρι να ξημερώσει και βλέπουμε τι κάνουμε μετα...
Στριφογυρισα τα ματια μου και ξεφυσηξα..
ΑΡΕ Fran!! Μονο να μην σε πετύχω πουθενά αλλού γιατι....
Ενα δυνατό κοπάνισμα σιδερένιας πόρτας ακούστηκε κάνοντας με να αναπηδησω από το φοβο μου.
"Αντε γαμ*****ε μαλάκες..."
Γύρισα και ειδα εναν μαυροφορεμενο γενικά τυπο να κατευθύνεται νευριασμένος προς εμενα.
Κάθησε στο παγκάκι...
Συμπεριφέρθηκε σαν να μην με ειδε καν...
Συνέχισα να τον κοιτάω τρομαγμένη...
Γύρισε και τότε... Φανηκε σαν να εξεπλάγην και ο ιδιος...
Και τοτε κατάλαβα..
Ηταν μόνο ενα κοίταγμα... Ενα κοίταγμα για να τον ερωτευτώ..
Πρώτη φορα τον βλεπω απο τοσο κοντα..
Ηταν αυτος..
Γκριζοπρασινα ματια..
Διαβολικα λακακια..
Το δεξι του χερι έπιασε τον αναπτήρα, ενω το αριστερό στήριξε το τσιγάρο ανάμεσα απο τα καλοσχηματισμενα χείλη του.
Με μια κίνηση αναψε το τσιγάρο..
Μακάρι να'μουν το τσιγάρο που θα καιγόταν για σένα...
Μα τι λεω ...πως γίνεται ενας άνθρωπος να μου κάνει τόσο χαμο στο κεφαλι μου.
Το χερι του με πλησίασε.
Τα δάχτυλα του απομάκρυναν τα μαλλια απο το πρόσωπο μου.
Ηταν τοσο κρύος... Και γω τοσο ζέστη.
Ισως απ'την αδρεναλίνη..
Με κοίταξε βαθια μεσα στα ματια και τοτε ακουσα για πρώτη φορα την φωνη του.
"Τι κανείς εδω?"
Το βλέμμα του ψυχρό..
Πως σε κάποιον άνθρωπο μπορουν να αλλάξουν τα συναίσθηματα τοσο γρήγορα?
Θελω να μάθω....
Και αυτόν..
Και τις 50 αποχρώσεις του.
"Εγω..εγω..δεν..μεγάλη ιστορία.."
"Τελείωνε ομως δεν εχω ολο το χρόνο μπροστά μου..."
Ειπε κάνοντας ενα τέλειο δαχτυλίδι καπνού το οποίο σε λόγια δευτέρα ειχε διαλυθεί στην ατμόσφαιρα...
"Απλα..ήμουν με έναν φιλο βολτα-"
"Φέρνοντας σε στις ερημιές, πιο πολυ για να σε π****** παρα για βόλτα"
Είπε και γέλασε στραβά...
"ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ!"
Φώναξα και πήγα να σηκωθώ, οταν μου έπιασε τον αγκώνα και με εβαλε ξανα κατω..
"Συνέχισε.. "
Είπε αυστηρά, και μου έριξε ενα παγωμένο βλέμμα.
"Επειτα τσακωθήκαμε και έτσι με αφησε εδω.."
Του ειπα παραλείποντας καποιες λεπτομέρειες...
"Ωραίος φίλος.. "
Ειπε και γέλασε ξανα..
"Λογικά δεν του κατσες και σε παράτησε..."
Εσφιξα το σαγόνι μου και σηκωθηκα όρθια, χωρις να πω τίποτα..
Γύρισα πλατη και άρχισα να απομακρύνομαι νευριασμένη απο αυτόν..
Αυτη την φορα δεν με σταμάτησε..
"Να δω που θα πας!σε τέτοια περιοχή ή σκοτωμένη ή βιασμενη θα καταλήξεις.."
"Εγω εχω να που οτι εισαι πολυ μαλάκας και επίσης αν σκοτωθώ δεν θα ξανα δω ποτε την ηλίθια μαπα σου."
Ειπα χωρίς να γυρίσω να τον κοιτάξω...
Ξαφνικά ακούστηκε κατι να πεφτει, αλλα μπροστά μου, οχι πισω..
Ετσι κοκαλωσα στιγμιαία..
"Ελα εδω! "
Ακούστηκε η αυστηρή φωνη του..
Γύρισα να τον κοιτάξω στιγμιαία, όμως συνέχισα να προχωράω μπροστά παρα τον φοβο μου.
"Πούστη γάμω!"
Ξαφνικά ένιωσα το σωμα μου να κολλάει σε μια γωνία και αυτος να είναι κολλητά πανω μου.
Ξαφνικά έρχεται ακομα πίο πανω μου και κολλάει τα χείλη του πανω στα δικα μου...
"Αρε Black...Παλι με πουτανίτσα είσαι.."
Ειπε κάποιος ψιλομεθυσμενα και απο τα βήματα του κατάλαβα οτι απομακρυνόταν απο εμας.
Ο Κ.Μυστήριος -οπως τον ειχα ονομάσει- δάγκωσε δυνατά το κατω χείλος μου κάνοντας με να μουγκρισω πονεμένα.
"Αντεεε ρε μαλακα..καλο βόλι..."
Ακούστηκε ξανα η φωνή του μεθυσμένου και ύστερα ακούστηκε η σιδερένια πόρτα.
Ξεκόλλησε απο πανω μου και έριξε μια μπουνιά στον τοίχο δίπλα απο το κεφαλι μου.
"ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ"
"Μα-"
"ΕΛΑ! "
Ειπε νευριασμένα και άρχισε να με τραβάει απο το μπράτσο σε ενα μαύρο αυτοκίνητο.
Με εβαλε μεσα και αφου μπήκε και αυτος, ξεκίνησε να οδηγάει.
Το αυτοκίνητο πήγαινε αρκετά γρήγορα αποδεικνύοντας οτι είναι απο τα καινούργια μοντέλα.
Στη διαδρομή δεν μιλούσε κανενας...
Του έριχνα κλέφτες ματιές..
Εγω ήμουν σαν κουτάβι, ενω αυτος κοιτούσε ευθεία το δρομο ενω είχε σφίξει το σαγόνι του,.. Ενδειξη πως ηταν αρκετά νευριασμένος.
Το αυτοκίνητο σταμάτησε απότομα.. Κοίταξα γυρω μου... Ωπα.. Αυτο είναι το σπίτι μου πως-??
"Κατέβα!"
Μου είπε εξίσου νευριασμένα.
Εκτέλεσα τις εντολές του μη θέλοντας να τον τσιτωσω κι αλλο.
"Ευχα-"
"Αυριο στις 11 το βράδυ να είσαι εδώ"
Ειπε και χωρις να μου δωσει περιθώριο να μιλήσω πάτησε γκάζι εξαφανίζοντας τον απο το οπτικό μου πεδίο...
Θελει να με ξαναδεί!!...
[•End of flashback•]
"Omg.. Ειναι τόσο μαλακας,αλλα τόσο κιουτ, και μυστήριος και... Και προστατευτικός ταυτόχρονα?...δεν ξέρω..ΚΑΙ ΣΕ ΦΙΛΗΣΕΕΕ!"
"κοίτα Ashley.. Εχουν περάσει 4 χρόνια απο τότε και το φιλι ΣΙΓΟΥΡΑ δεν ηταν κατι γιαυτόν... Ομως εγω ήμουν και είμαι ερωτευμένη μαζι του! "
"Ναι,ομως γύρισε ξαφνικά και εμφανίζεται συνέχεια μπροστά σου....ααααααρα...."
Ειπε χαμογελώντας και μου έκλεισε το μάτι.
"Δεν ξερω Ας..."
"Και τελικ-"
Το κουδούνι την διέκοψε..
"Με διέκοψε αυτο το χαζο κουδούνι, αλλα δεν μου γλιτώνεις.. Θα μου πεις τι έγινε την επόμενη μέρα!"
Μου είπε με αυστηρό ύφος.
"Εντάξει.. "
Ειπα γελώντας.
"Παμε για μάθημα τωρα.. "
Συμπλήρωσα και αφου έγνεψε ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς τις τάξεις μας...
Χευυ
Τι κάνετε? 😍
Ελπιζω να είστε καλα.. ❤
Θέλετε να σας βάλω ερωτήσεις ή μπααααα... 😏😏
Ελπιζω να σας αρέσει η εξέλιξη της ιστορίας.. 😘😘😘
Τα λεμε στο επόμενο... ❤❤
~Νάντια 💎