~♡~
In paniek zat Jennie te ijsberen. Ze had gelijk het café gesloten wanneer ze je mee had kunnen slepen naar de keuken. Ze had ook gelijk de jongens opgebeld die hadden beloofd er over tien minuten te zijn.
Volgens Jennie voelde je heel koud aan. Je huid was helemaal wit gekleurd en het enige wat Jennie van je zwakke staat geruststelde was het feit dat je nog lichtjes ademde.
Jennie had een warme en natte handdoek op je voorhoofd geplaatst, hopend dat je het daardoor minder koud zou hebben.
Jennie hoopte dat je oké was.
En aan de andere kant van de straat werd ook zo gedacht.
"Jeongguk, rij rustiger! We gaan botsen als je zo doorgaat!" Waarschuwt Taehyung de jongere. Jeongguk negeert zijn woorden en scheurt langs de lange straat.
"Die bastard moet ook alles verpesten," mompelde Jeongguk met zijn kaken geklemd. Zijn jawline was nu vol in display door zijn woede.
"Ah! We zijn er!" Zegt Taehyung waardoor Jeongguk langzamer begint te rijden. Na snel uit te stappen en de auto af te sluiten, stormt Jeongguk het café binnen.
"Waar is ze?!" Schreeuwt hij luid.
Jennie komt gehaast uit de keuken. "Eindelijk, je bent er!" Jennie gebaart naar Jeongguk dat hij naar de keuken toe moet komen.
Jeongguk's hart brak wanneer hij jou zag.
~♡~
Yes yall, het was JENNIE die yn had gered vorige chapter
Nii onze Gukkie :)
Ik had bijna jullie allemaal in de maling genomen HA
Maar okay ja dat was het lol tot zondag!!