021
Callum
She was cuddled againts my side, her arm wrapped around my waist. Napaka sarap niyang pag masdan habang natutulog. She was so beautiful. Mukha siyang anghel. Napaka amo ng mukha niya, hindi ako makapaniwalang naangkin ko siya last night. Muling nag balik sa akin ang nangyari kagabi. She was a virgin when I had her. Damn!
Kung alam ko lang.
Naalala ko yung mga naging asal ko sa kanya nuon, the way I treat her. Fvck! Nag kamali ako ng tingin sa kanya at pinag sisihan ko iyon ngayon. I don't deserve her! Fvck! Kung alam ko lang. Kung alam ko lang hinding hindi ko gagawin sa kanya lahat ng ginawa ko nuon. Nasaktan ko siya.. Sinaktan ko ang isang tulad niya na wala namang ginagawang mali. Fvck! Sobrang gago ko! Hindi ako nararapat para sa tulad niya! Parang gusto kong saktan ang sarili ko habang inaalala ang lahat ng masasakit na nasabi ko sa kanya nuon. Wala siyang ginagawang masama..
Putangina napaka laki kong tanga para hindi makita lahat ng iyon! Ngayon malinaw na sa akin kung ano ba talagang minahal ni Dad sa kanya. It's definitely her selfless kindness. Hindi ko kayang patawarin ang sarili ko sa mga nagawa ko sa kanya nuon. God! Kung alam ko lang ang lahat.. I provably shouldn't have done that. She was so innocent. Paano ko nagawang saktan siya? Napaka gago ko! Ang gago mo Callum!
Sa totoo lang hindi ko na alam ngayon kung paano ko pa siya haharapin pag gising niya. Nag sisisi ako sa mga nagawa ko sa kanya. Nahihiya ako sa kanya dahil alam kong hindi niya deserve lahat ng mga paratang ko sa kanya nuon. Fvck! Paano ko nagawa sa isang kagaya ni Katharina iyon? Dapat naniwala ako sa kanya nuon. Kung sana naniwala ako sa kanya hindi ko sana nagawa sa kanya ang mga kagaguhang yun.
Siya ang pinaka karesperespetong taong nakilala ko maliban kela dad. Dapat pinakinggan ko siya.
Nahinto ako sa pag iisip nang maramdaman kong gumalaw siya sa tabi ko. Muli kong ibinalik ang atensyon ko sa kanyang mukha. Ano mang oras alam kong magigising na siya. Hindi ko pa din alam kung paano ko siya haharapin. Inayos ko ang pagkakakumot sa kanya bago lumabas ng kwartong iyon.
Natatakot akong baka pag gising niya pag sisihan niya ang nangyari sa amin. Natatakot akong makita sa mga mata niya ang labis na pagsisisi. Kung ako ang tatanongin wala akong pinag sisisihan sa mga nangyari pero still.. Hindi ko pa din dapat siya ginalaw. Pero kahit ano pa mang mangyari isa lang sigurado ko.. pananagutan ko ito. Ipag lalaban ko siya sa kahit ano at kahit sino.
Nababaliw na nga siguro ako dahil alam ko namang may ibang babae sa buhay ko pero nagawa ko pa din ito. Hindi ko na maintindihan. Alam ko mahal ko si Pauline pero si Katharina.. iba yung nararamdaman ko sa kanya kompara sa nararamdaman ko kay Pauline. Iba si Katharina eh at alam kong hindi lang basta basta ang nararamdaman ko para sa kanya. Baka nga mahal ko na siya.. Mahal na mahal.
Di ko na alam kung ano ba itong napasukan ko basta isa lang ang alam ko.. Hindi ko kayang bitawan si Katharina at hinding hindi ko siya bibitawan kahit saan pa man umabot ito.
Natigil ako sa pag iisip nang mag ring ang phone ko.
"Hello?"
"Hello sir. Ipapaalala ko lang po yung appointment niyo mamaya kay Mr. Alfonso."
Bigla kong naalala na may kailangan pa nga pala akong ayusin sa kompanya. Napaka daming natambak na problema mula ng sisantehin ko yung gagong Lawrence na yun.
"Alright. I'll be there."
~~~~
KATHARINA
Nagising akong wala na sa tabi ko si Callum. Suot suot ko ang damit niyang halos hanggang tuhod ko na ang haba. Hindi pa din ako makapaniwalang ibinigay ko ang sarili ko sa kanya. Hindi naman ako nag sisisi na sa taong mahal ko ibinigay iyon kaya lang hindi ko pa din maiwasang wag makonsensya. Kasalanan pa din ang ginawa naming iyon. Hindi ko na alam ang tamang gawin. Sa buong buhay ko ngayon lang ako nalito sa kung ano ang mali at tamang gawin.
Tama nga siguro sila. Hindi mo kayang kalabanin ang pag ibig.
Ilang minuto akong nag isip. Nag isip kung ano ba talaga ang tamang gawin. Kung ano ba talaga ang nararapat para samin ni Callum ngunit ano nga ba talaga kami? Ano na bang status naming dalawa? Duon ko lang napag tanto na wala palang kasiguraduhan ang lahat sa amin ni Callum. What if hindi naman pala kami pareho ng nararamdaman para sa isat isa. Paano kung di naman kagaya ng nararamdaman ko para sa kanya ang nararamdaman niya par sa akin? Pano kung nag kakamali lang ako na pareho kami ng nararamdaman..
Hindi ko na alam. Natatakot ako. Sobrang natatakot ako na baka sa bandang dulo ay pag sisihan ko itong lahat. Alam ko namang mali pero hinayaan kong may mangyari sa aming dalawa.
Di na ako nag isip pa at basta na lang nag impake. Ito ang makabubuti para sa lahat. Hindi ko na maitatama pa ang pag kakamaling nangyari samin ni Callum pero hindi na dapat pang maulit iyon. Kaya dapat lumayo na ako hanggat hindi pa huli ang lahat.. Hindi pa nga ba huli ang lahat?
Isinantabi ko na muna ang mga iniisip ko. Nag ayos na ako ng sarili ko at nag handa ng umalis ng unit ni Callum. Pag baba ko sa lobby ay naabutan ko duon si Calvin. Duon ko lang naisip na hindi nga pala ako nakapag paalam man lang sa kanya.
Napawi ang ngiti niya nang mapansing marami akong dala dalang gamit. Ngumiti ako sa kanya at lumapit.
"Calvin."
"Hey! Ah- May pupuntahan ka?" Agad na tanong niya, nakatingin pa din sa mga gamit ko.
"Uhm babalik na ako sa atin." Sagot ko.
"What? At wala kang balak sabihin sa akin?"
"Sorry Calvin. Biglaan kasi eh."
"Bakit?"
"Huh?"
"Bakit bigla ka na lang aalis?"
Bigla akong natahimik. Di ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kanya. Pero natatakot akong sabihin sa kanya baka husgahan niya ako.
"Uhm. Namimiss ko na yung lugar natin eh."
Mapait na ngumiti siya.
"Yeah me too."
"Bakit di mo subukang mag bakasyon duon minsan."
"I will."
Ngumiti ako sa kanya at niyakap siya. Isang mahigpit na yakap. Wala na akong balak pang bumalik dito sa maynila at baka ito na ang huling beses na mag kikita kami. Masaya akong mag karuon ng isang kaibigang tulad niya.
"Salamat sa lahat Calvin." Wika ko nang humiwalay ako sa yakap.
"Ah Kath, pwede bang favor?"
"Ano yun?"
"Pwede bang ako na ang mag hatid sayo sa sakayan. Gusto pa kitang makasama kahit sa maliit na oras lang." Aniya. Ngumiti ako at tumango.
"Sige."
Nasa sasakyan pa lang kami ni Calvin kung ano ano nang pumapasok sa isip ko. Parang ayoko na umalis. Ayoko naman talaga, hindi ko naman talaga ito ginusto pero kasi ito ang tamang gawin para di na madagdagan pa ang kasalanan namin ni Callum sa kanyang ama.
“Calvin pwede bang ibaba mo na lang ako sa tabi?”
“Huh?” nag tataka siyang lumingon sa akin.
“Please?”
“May problema ba?”
Umiling iling ako.
“Look, you know hindi kita pwedeng basta na lang ibaba dito. Di ka pa masyadong sanay dito sa maynila. Baka kung mapano ka. Mag didilim na din oh. Gusto mong pag usapan natin kung ano man iyan?” May pag aalalang sabi niya. Umiling ako.
“Ibalik mo na lang ako sa condo.”
Naguguluhang tinignan niya ko. Hininto niya ang kotse.
“Ano ba talagang problema?”
“Wala Calvin. Naguguluhan lang ako.”
“Naguguluhan saan?”
“Wala.” Napayuko ako.
Ilang sandaling katahimikan bago siya muling mag salita.
“Gusto mong mag stay muna sa place ko?” Alok niya pero agad akong umiling.
“Ibalik mo na lang ako. Gusto kong magpahinga.”
“No. Hindi kita ibabalik hanggat di ko nakikitang okay ka lang.” aniya at muling pinaandar ang sasakyan.
~~~~
C A L L U M
9 PM nang makabalik ako sa condo. Katahimikan ang naabutan ko pag bukas ko ng pinto ng unit ko. Kinutuban agad ako ng hindi maganda kaya dumiretsyo ako sa kwarto ni Katharina pero wala siya duon nang buksan ko ang pinto.
“Kath?” Lumabas ako ng kwarto niya para hanapin siya.
Pumunta ako sa kusina, nag babakasakaling nag luluto lamang siya duon ng haponan o kumakain pero wala din siya duon. Chineck ko ang terrace at ang bathroom pero wala din siya. Wala siya. Wala siya dito sa buong unit ko. Pumasok akong muli sa room niya to check her closet but when I checked it, most of her clothes were already gone. I felt a fvcking throb in my chest. I felt like my heart wanted to stop beating. I was terrified. Nang hihina ako at parang gustong bumigay ng mga tuhod ko dahil sa panginginig. Fvck!
Lumabas ako ng kwarto niya para muli siyang hanapin kahit may idea na ako kung saan siya nag punta.
“KATH!” Tinawag ko ang pangalan niya nag babakasaling baka gusto niya lang akong biruin at baka nag tatago lang siya.
No. Hindi niya ako pwedeng iwan. Hindi! Ayoko. Ayokong mawala siya, hindi niya ako pwedeng basta na lang iwan. Hindi siya pwedeng basta na lang mawala. Fvck shit! I raked my fingers through my hair. Bakit niya ako iniwan? I thought we’re fine last night. Fvck! Paano kung hindi niya talaga ginusto yung nangyari kagabi? Shit! Paano kung umalis siya dahil duon. Pano kung totoong pinag sisisihan niya yung nangyari kagabi.
Napasandal na lang ako sa sofa habang unti unting pinoproseso sa utak ko ang mga nangyayari. Damn it! Hindi ako kailan man nakaramdam ng ganitong takot sa buong buhay ko. Why would she leave? Bakit niya ako basta na lang iniwan?
“Come on Kath, bibilang akong tatlo kailangan lumabas ka na dyan sa pinag tataguan mo or lagot ka sa akin.”
Crazy? Hell yes! Baliw na yata ako dahil kahit alam ko namang wala na talaga siya ay nagawa ko pa ding bumilang.
“One…”
“Two…”
Fvck! Pinapaasa ko lang yung sarili ko sa isang bagay na malabong mangyari. Wala na siya. Umalis na siya at iniwan niya na ako. Pero sa huli pinit ko pa ding ipag patuloy ang pag bibilang.
“Three--”
Biglang bumukas ang pinto.
“Callum..”
Hindi ko napigilan ang luhang bigla na lang pumatak mula sa mga mata ko. Kabaklaan? I don’t care. Basta ang alam ko masaya ako. Masaya ako ngayon dahil nandito siya. At pinili niyang wag akong iwan. Honestly, what would I do without her?
I pulled her for a tight hug, unable to wipe the smile on my face. I was just happy. Akala ko iniwan niya na ako but she’s here. My angel is here. Naramdaman ko ang pag pulupot din ng mga braso niya sa akin mas lalong lumapad ang ngiti ko. Fvck! Bakit napaka laki ng epekto sa akin ng babaeng ‘to. Kanina takot na takot ako pero ngayon sobrang saya ko dahil binigyan pa ako ng isa pang pag kakataon para makasama siya. Para makabawi sa lahat ng maling nagawa ko sa kanya. Hindi ko sasayangin ang pag kakataong ito. I kissed her forehead.
“Thanks for staying.” I whispered.
Malungkot na tumango siya. I held her face.
“Hey. I know naguguilty ka at hindi madali para sayo ito but nangangako ako na gagawin nating tama ang lahat. Just stay. Itatama natin to pareho. Itatama natin ito ng magkasama.”
Hinawakan ko ang kamay niya at dinala siya sa couch. Pinaupo ko siya sa lap ko na dahilan para mamula ng husto ang pisnge niya. Oh my sweet angel. Mukha talaga siyang anghel kahit anong gawin niya. Napaka ganda niya.
“Callum…” Di makatingin na tawag niya sa akin. Ipinulupot ko ang mga braso ko sa bewang niya.
“Uhm?”
“W-Wala.”
Di ko maiwasang mapangiti ng husto. Halatang halata sa kanya ang pagkailang dahil sa pwesto namin. Iwas na iwas pa din ang mga mata niya sa akin. Hindi siya sanay sa mga ganito, bakit ba hindi ko kaagad nahalata yun nuon pa man. Napaka inosente niya at wala akong ginawa kundi ang laitin ang pagkatao niya. Sorry Kath. I’m so sorry.
I mindlessly kissed her shoulder, napatingin kaagad sa akin si Kath nang gawin ko iyon.
“S-Sorry.”
Tumango lang siya at muling inihiwalay na sa akin ang tingin. Oh God Kath! You’re making this hard for me.
“Can we stay like this forever?”
Muli uli siyang napalingon sa akin. Ngumiti ako at binigyan ng isang mabilis na halik ang mga labi niya. Di ko lang kasi mapigilan. She’s a fvcking temptation.