Pagpapatuloy...
THIRD PERSON POV:)
"Galing mo, Ros!" Sabi nila Jero at Jake at di niya alam ano sinasabi nito.
Tangkang makikipag-appear-an sa kanya ang dala at hindi niya alam kung ano ibig sabihin ng mga sinabi nila sa kanya kaya di siya rumesponse sa pakikipag-appearan nito. Sila Jake at Jero nalang nag-appear.
Kunot-noo na tinititigan pa rin ni Ros ang mga ito dahil di niya talaga alam ano sinabi ng dalawa.
"What they are saying, Bossbrad?" Baling nalang niya kay Anthony na busy na kinakain ang binili nilang burger. Siguro ito magbibigay sa kanya ng paliwanag ano sinabi nito sa kanya ng dalawa.
"Galing means, good job." Translate ni Anthony sa kanya.
"Ahhh... Galing? Wow. I will save it." Nakangiting sabi niya.
Biglang sumulpot nalang sa gilid niya si John.
"I will teach you to speak tagalog, Ros?" Prisinta ni John sa kanya.
"Yeah! Sure!" Tuwang-tuwa na payag naman ni Ros agad.
Binatukan ni Anthony si John sa ulo halos napa-aray ito.
"Baka mali ang ituro mo dyan! Ang bobo mo kaya sa english!" Sabi nito dito.
"Aba! Pabibo ang loko!" Sambit ni Jero.
"Bobong pabibo, tol!" Dugtong naman ni Jake. At tumawa silang dalawa at nag-appear-an pa.
Tiningnan ng masama ni John ang dalawa at pinagsisipa ito sa pwet. Panay tawa lang ang mga ito na parang okay lang iyong sipa sa kanila ni John.
"Kala mo kung sinong matalino rin sa english. Uy! Di ako nag-iisa! Bobong tanga rin kayo!" Sumbat ni John sa dalawa at hindi magpapatalo. Bumaling na ulit ito kay Ros at tumikhim."Where do you want to start in learning?" Tanong nito sa kanya ni John.
"Syempre sa basik. Tanga!" Sabay turan na naman ng dalawa na sina Jake at Jero. Tumawa na naman sila.
"Basik? Basic, di basik. Ang tanga! Ang bobo nyo!" Sumbat naman ni John dito.
Kahit papaano naiintindihan naman ni Ros ang pag-uusap ng mga ito. Di niya alam natatawa nalang siya sa bangayan ng mga ito. Napakamot na lamang sa ulo si Bossbrad at tinutuon nalang ang sarili sa kinakain niyang burger.
Galing sila ng Luneta Park at nagpasyal lang. Nilibot siya ng mga ito kaya sigurado niyang di na siya maliligaw dahil kabisado na niya ang daan pauwi.
"Okay. Give me a short sentence." Baling ni John sa kanya.
"I am handsome." Bigay niya ng ita-translate ni John sa english.
"Guwapo ako."
"G-guwapo ako? Ahhh..." Sambit ni Ros habang patango-tango.
"Guwapo means handsome. Ako means me or I. Kaya guwapo ako ang meaning ng I am handsome." Paliwanag nito dito.
"How about hmmm...ah! Your so beautiful." Bigay ulit ni Ros.
"Ang ganda mo." Translate naman nito.b"Because 'ganda' means beautiful. Gets?" Nakangiting sabi ni John sa kanya.
"Okay!" Mukhang manghang saad ni Ros sabay nag-'OK' sign pa sa kamay."How about this? Hmmm, she is ugly." Bigay ulit niya.
"Ang pangit nya, t*ng-ina. That is the translation of that." Natatawang sabi ni John palihim na binatukan siya ni Anthony."Aray!"
"Ros, wag kang maniniwala dyan. Tinuturuan ka nya ng mga kalokuhan." Sabi ni Bossbrad sa kanya.
"Ang pangit nya, t*ng-ina." Sambit ni Ros sa sinabi ni John.
Panay tawa naman si John pati na dalawa pang alipores ni Anthony.
"One more, Ros." Lagpapaulit ni Jero sa kanya.
"Ang pangit niya, t*ng-ina." Nakangiting ulit naman ni Ros.
"One more. Faster with emotions like your insulting, Ros" utos naman ni Jake dito at di na napipigilan niya ang tawa.
"ANG PANGET NIYA, T*NG-INA!"
Nagsitawanan naman ang tatlo halos napahawak na sila sa tiyan nila. Kahit pilit sumeseryoso si Bossbrad, di pa rin nito mapigilan mapatawa na rin. Si Ros na walang kaalam-alam ano tinuturo ng mga ito sa kaniya pero sumasabay nalang siya sa mga tawa nito.
"So, you have a little learning, Ros. You should use it now all the translation I teach." Pinipigilan di matawa na sabi ni John.
"Hmm, okay." Payag naman niya. Naghanap siya nang babaeng makakasalubungan nila. Nakahanap naman siya.
May nakasalubungan siyang babaeng di kagandahan at iyon ang pagti-tripan niya.
"Ang pangit mo, t*ng-ina!" Sabi ni Ros sabay turo doon sa babaeng pangit.
Nagsitawanan naman sila John halos napapalo pa nila ang katabi nila sa braso. Galit na galit na tiningnan lang siya ng masama ng babae at padabog naglakad ng mabilis.
Binalingan na ni Ros ang mga ito.
"Cool, right??" Nakangiting tanong niya sa mga dito halos nag-dumps up pa siya.
"Yes, your good learner, Ros. You are suit for this group." Natatawang patango-tango na sabi ni John sa kanya.
Naglakad na sila para umuwi.
*****
Kanina pa naghihintay si Ros. Nakaupo siya sa sofa habang panay lipat niya ng channel at di maiwasamg tingnan ang wallclock. Alas 6 na ng gabi wala pa rin si Lady Beth.
Kanina pa niya iniisip kung puntahan ito sa pinagtatrabahuhan nito para sunduin kaso problema nga lang di niya alam saan ang building na pinagtatrabahuhan ni Lady Beth.
Dahil wala siyang magandang panoorin sa T.V, pinatay na niya iyon at saktong pagpatay niya ng T.V biglang kumidlat halos napasigaw siya sa gulat. Doon na bumuhos ang malakas na ulan.
Pumunta agad siya sa bintana at binuksan iyon. Kita niya ang malakas na ulan sabayan pa ng pag-kidlat. Biglang naisip nalang niya si Lady Beth.
"Lady Beth." Nag-aalalang sambit ni Ros at dali-dali lumabas ng kuwarto.
Di pa siya nakakarating sa entrance, nakita na niya si Bossbrad na nakapayong at papasok palang ng Apartment.
"Oh! Ros, where's your room here so I know who's Lady Beth your talking?!" Pungad agad nito sa kanya.
"Can I barrow your umbrella, bossbrad?" Sabi niya agad dito nang makalapit at kinuha niya agad yung payong nito.
"Ah? Wait----" di na napigilan pa ni Bossbrad si Ros dahil dali-dali sumulong ito sa ulan halos di na nagpayong at hawak lang ang payong.
Panay takbo lang si Ros para sunduin si Lady Beth. Dahil ayaw niyang mabasa ito at magkasakit. Alalang-alala siya dito na di niya maipaliwanag bakit ganito nararamdaman niya. Ang alam lang niya ay kailangan niyang sunduin si Lady Beth.
Nakarating na siya sa waiting shed kung saan dito sumasakay ng Bus si Lady Beth. Ramdam niya ang lamig halos yakapin na niya ang kanyang sarili. Nagtatalon-talon pa siya para mawala ang nararamdaman niyang lamig.
Lumakas lalo ang hangin kaya lalo siyang nilamigan. Pumunta siya sa likod ng waiting shed dahil sa takot. Biglang kumulog ng napakalas. Nandodoon lang siya sa likod ng waiting shed at yakap ang sarili habang hawak ang payong. Nababasa na siya sa ulan pero di niya iyon ininda dahil si Lady Beth ang nasa isip niya ngayon.
"Lady Beth, where are you?" Nakasimangot sambit niya sa mahinang boses.
Nakarinig nalang siyang bus na huminto sa waiting shed kung nasaan siya. Nakita nalang niya na bumaba na si Lady Beth sa bus. Tatakbo na sana ito na agad pinayungan niya ito.
Napatigil sa pagtakbo si Lady Beth at tumingala para tingnan ang payong. Dahan-dahan na ito tumalikod para tingnan siya. Halatang nagulat nang makita siya na sinusundo siya at basang-basa na siya sa ulan.
Nakatingin lang si Ros dito at alalang-alala siya dito. Ayaw niya mabasa at makasakit ito.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
"Ros." Sambit ko sa pangalan nito.
"I'm glad your here now, Lady Beth." Nakakaakit na boses na sambit niyang iyon. Yung puso ko parang nanlambot nalang na di ko alam. Puno ng kahulugan sa sinabi niyang iyon.
"Hala! Your wet! Maybe you get sick." Sabi ko sa kanya sabay hawak sa braso niya at basang-basa na talaga siya.
Seryoso lang itong nakatingin sa kanya. Sa ekspresyon niya ngayon, nagmumukha na siyang ganap na binata. Ang guwapo niya pag seryoso siya.
"It's fine if I get sick. I will be crazy if you got sick cause I don't know what to do, my Lady Beth." Lakaiba pa rin ang tono ng pagkakasabi niya iyon. Yung puso ko tumatalon na sa pagkakakalabog. Parang kinikilig ang puso ko sa sinabi niya.
Sana palaging ganyan siya ka-seryoso. Para na siyang ganap na lalaki na iniingatan at mahalaga sa akin. Yung feeling na isa akong napakaswerteng babae na may lalaki akong nakilala tulad niya.
"Ros." Sambit ko nalang sa pangalan niya, di ko alam ano sasabihin ko. Ramdam ko na ang init sa pagkakapagitan namin. Di ko alam parang umaatras na ang dila ko pero yung puso ko nagkakakalabog pa rin ng malakas.
Sa bawat kidlat, nakikita ko ang mukha ni Ros na napakaguwapo. Masasabi ko lang, siguro galing sa mayamang pamilya si Ros dahil sa guwapo niyang tinataglay. Ang kutis, kanyang mata, ilong at lips mukhang may halong lahi siya. Napaka-perpekto niya at napaka-guwapo niya. Naaakit ako sa angking kaguwapuhan niyang tinataglay.
Ngumiti nalang si Ros at bumabalik na naman pagkaisip bata niya.
"Let's go, Lady Beth! I'm freezing here." Sabi nito.
Natawa nalang ako dito. Halata ngang nilalamig na siya halos nanginginig na siya sa sobrang lamig.
"Let's go."
Naglakad na kami habang share namin ang payong na dala niya.
DYLAN LORENZO POV:)
"Alam kong buhay si Ros. Nararamdaman ko ang bawat paghinga niya na buhay pa rin siya. Di ako naniniwala na ganun nalang nangyari sa kanya. Nakakasigurado akong nandito pa rin sa mundo si Ros at nandyan lang siya." Sabi ni Diego, ang tagapag-alaga ni Clive.
Nakatayo ito habang pinagmamasdan namin ang Lola ni Clive na nasa bintana at nakasulyap sa labas. Umiiyak lang ito habang hawak ang litrato ni Ros.
Magto-two weeks nang nangungulila si Lola Valencia halos di na tumigil ang pag-iyak nito araw-araw. Halos nahihirapan na patahanin ito ng assistant nito.
"My grandson." Naiiyak na sambit ni Lola Valencia.
"Doña Valencia, tama na po. Baka mapano kayo." Pagtatahan ng sekretarya nito. Nasa 40+ na ang edad nito at pangalan nito ay si Miss Eladia Panchio. Wala pa rin itong asawa dahil siguro sobrang sungit nito at napaka-maldita kaya walang tangkang ligawan ito. Tumatandang dalaga na siya.
"Sana sinundo ko nalang siya para hindi ito mangyari sa kanya. My Clive..." Naiiyak pa rin na sambit ni Lola Valencia.
Nakatingin lang ako dito at nako-konsensya na ako. Di ko pwedeng sabihin kung nasaan si Clive dahil alam kong mapapahamak ulit ito at gagawin lahat ni Johnser mawala sa mundo si Ros.
Kaya tinatago ko si Clive at pinababantay ko lang.
Pag bumalik na ang alaala nito saka ko na siya tutulungan na bumalik sa kompanya at kunin ang kinuha ni Johnser sa kanya. Mabubunyag na rin lahat ang masamang ginagawa ni Johnser at ng Tito Drew niya.
"Clive is here, I know he will be back someday." Makahulugang sabi ko kay Diego. Takang napatingin si Diego sakin. Nginitian ko nalang at di ko pwede isabi na buhay si Clive."His spirit. I know his spirit is still here with us, he just watching us." Pag-aayos ko sa ibig kong sabihin para di ito maghinala.
Sumulyap ulit ako kay Lola Valencia na nangungulila pa rin kay Clive.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
Lumabas na nga ng CR si Ros habang nakadamit na ito. Panay punas lang ng towel sa basa niyang buhok. Ako naman ay kanina pa tapos maligo. Ako naunang naligo sa aming dalawa.
Saktong pagkatapos maligo si Ros, nakaluto na rin ako ng ulam namin.
Niluto ko lang naman longganisa at hotdog. Iyon nalang kasi pagkain sa ref. Okay na 'to basta may ulam kami ni Ros ngayong gabi.
Gutom na gutom na si Ros. Kumain agad ito halos di na siya naghugas ng kamay. Kita ko sa kanya na sobrang gutom na siya dahil kakahintay sakin.
"Yummy!" Sambit ni Ros habang may pagkain sa bunganga niya.
"Just eat." Nakangiting sabi ko sa kanya at di ko maiwasang di pagmasdan si Ros habang kumakain. Para siyang bata na nasasarapan sa mga niluluto ko.
Kumain na nga ako habang di nawawala ang ngiti sa nga labi ko.
Nakahiga na nga kami sa kama. May unan pa rin na nakapagitan saming dalawa. It means boundary namin iyon dalawa. Tumagilid ako ng higa habang nakaharap ako sa kanya. Tumagilid rin ito para pagmasdan ako. Nakatingin lang kami sa isa't-isa na tila naghihintay kung sino puputol sa katahimikan.
"Thank you." Makahulugang sambit ni Ros sakin.
"Ah? Why?" Takang tanong ko.
"I'm thankful to have you. When my memories back, I won't leave you and I hope we can still like this even there's a pillow between on us, it's fine. I'm happy to see your face before I sleep." Madamdaming pahayag ni Ros.
Nakangiting bumuntong-hininga ako."Don't change, Ros. Whatever you will know from your past, don't do wrong things. Do the right thing for all people and make sure your decisions won't put shoes in someone's head. Understood?" Sabi ko sa kanya.
Tumango siya sabay lapat ng kamay."Promise." Nagpa-promise sign siya.
Nakangiting tinanggap ko naman yung pinky promise niya at nakatingin lang kami sa isa't-isa.
To be continued...
Para makatagpo kayong mala-clive, pag may nakita kayong maduming lalaki sa kalsada, ampunin nyo na. Hahaha! 😂😂😂