"Να μ’ αγκαλιάζεις
για να σ’ αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ’ ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ."
Ξαφνικά βρίσκομαι χωμένη μέσα σε μια αγκαλιά..δυο χέρια τυλιγμένα σφιχτά γύρω μου με εμποδίζουν να φύγω... μυρίζω το άρωμα του και αισθάνομαι πως χάνομαι... Τον σπρώχνω...
Νεφελη:"Άφησε με ρε !!! Σε σιχαίνομαι!!!ακούς?? ΣΕ ΣΙΧΑΊΝΟΜΑΙ!!!!!"
Άρης:" Νεφελη άκουσε με σε παρακαλώ.."λεει και με πιάνει από τους αγκώνες...
Νεφελη:"τι να ακούσω ρε ?? Τράβα στη γκόμενά σου και παράτα με .."λεω και τραβάω απότομα τα χερια μου ..
Εκείνος με πιάνει βίαια όμως και με κάνει να προχωράω προς τα πίσω...
Αρης:"θα με ακούσεις θες δε θες !!!"
Λέει και με κολλάει πάνω στο αυτοκίνητο...
Νεφελη:"ΠΑΡΆΤΑ ΜΕ !!!!"
Άρης:"ΠΌΤΕ ΞΑΝΆ!!!!"Λέει και γελάω
Νεφελη:"δεν νομίζω να σου είναι ιδιαίτερα δύσκολο.. με παράτησες πριν 9 μήνες.. βασικά αν το σκεφτώ καλά δεν πέρασες και άσχημα από ότι βλέπω.. "
Άρης:"ΣΚΆΣΕ ΔΕΝ ΞΈΡΕΙΣ ΤΙ ΛΕΣ !!!"
Νεφελη :"κι αυτό εκεί μέσα τι είναι τότε?? Σκυλάκι που το βγαλες βόλτα??"
Άρης:" λουλουκο σε παρακαλώ..άκουσε με "
Στο άκουσμα της λέξης έχω κοκκινησει ολόκληρη και αυτή τη φορά από θυμό..
Τον χαστούκιζω ...
Νεφελη:"μην με ξαναπείς έτσι κατάλαβες???" Λέω θυμωμένη και βάζω τα χέρια μου στο στήθος του σπροχνωντας τον για να φύγω..
Με αρπαζει βίαια και ανοίγει την πισω πόρτα του αμαξιου πετώντας με μέσα κυριολεκτικά.. κάνω να βγω αλλά μπαίνει μπροστά μου ..με πιάνει από τη μέση και με πετάει πάλι μέσα..
Νεφελη:"ΆΦΗΣΕ ΜΕ ΡΕ !!!" Ουρλιάζω και χτυπιεμαι αλλά εκείνος με μια κίνηση μπαίνει και με ξαπλώνει πίσω...ανεβαίνει από πάνω μου και με κρατάει από τους καρπούς..
Νεφελη:"Μην με ακουμπάς!! Σε σιχαίνομαι ακούς?? Σταματά να με αγγίζεις!!!!" Φωναζω αλλά..
Η φωνή σταματάει...
Κολλάει τα χείλη του πάνω στα δικά μου με μανία... αφηνει τους καρπους μου πιανοντας τα μαγουλα μου...με δάκρυα να τρέχουν πλέον από τα μάτια μου τον τραβάω ακόμα πιο κοντά... αν μπορεί να χαρακτηριστεί με μια λέξη αυτό το φίλι θα έλεγα πως είναι ένα αχόρταγο φίλι. Φιλιομαστε τόσο δυνατά. Τόσο έντονα.. τόσο. .
Άρης:"και μένα μου έλειψες μικρή..."λέει καθώς ξεκολλάει τα χείλη του απο δικά μου..σκουπίζει τα δάκρυα μου και αφήνει ένα απαλό φίλι στα χείλη μου που πριν ρουφούσε και δάγκωνε με μανία...
Δεν ξέρω τι να του πω ούτε τι να κάνω... μένω έτσι απλά να τον χαζεύω..
Αρης:"έλα μπροστά..." υπακουω χωρίς να μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου .. σηκώνεται από πάνω μου και μπαίνουμε μπροστά..
Άρης:"κλειδιά..."
Του τα δίνω και ξεκινάει... Δεν με νοιάζει που με πάει.. Δεν με νοιάζει ποιους αφήσαμε πίσω. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι πως είμαστε μαζί...
Σε όλη τη διαδρομή δεν πήρε το χέρι του από το μπούτι μου ενώ χωρίς να μιλάει κανένας το μόνο που έκανε ήταν να γυρίζει και να με κοιτάει γελώντας.. Σταματάει και κοιτάω έξω... Είμαστε..Είμαστε σπίτι μου...
Άρης:"κατέβα..."
Κατεβαίνω κι εκείνος έρχεται από πίσω μου ... φτάνω στην πόρτα ανοίγω και πριν προλάβω να κλείσω απλά... με πετάει πανω της με δύναμη φιλώντας με ακόμα πιο πολύ...
Άρης:"πηδά "λέει και κλειδωνω πάνω του τα πόδια μου ενώ εκείνος μας ανεβάζει επάνω...το ξέρω πως είναι τρελά όλο αυτό.. το ξέρω πως θα το μετανιώσω κι εγώ κι εκείνος το πρωί αλλά..Αλλά τον έχω ανάγκη.. Έχω ανάγκη να τον νιώσω.. Μου έλειψε..Μου λείπει ακόμα...
Φτάνει έξω από το δωμάτιο μου και κλωτσάει την μισανοιχτη πόρτα ..
Αφήνω κάτω τα πόδια μου και του τραβάω κατευθείαν την μπλούζα.. ελεινος με μια κίνηση ακουμπάει τα χέρια του στην πλάτη μου ξεκουμπωνοντας το φόρεμα μου ...το πετάει κάτω και μαζί με αυτό πετάει και μένα με δύναμη στο κρεβάτι.
Ανεβαινει επανω μου και Περνάω τα πόδια μου γύρω του ... με φιλάει παντού... Στα χείλη στα μάγουλα στο λαιμό.. παντού.. με δαγκώνει και με ρουφάει δυνατά...αναστενάζω και ανατριχιάζω...
Άρης:"σε θέλω τόσο...τόσο πολύ ΓΑΜΩ.."
Λεπτά μετά είμαστε πλέον γυμνοί...
Νεφελη:"φοβάμαι..."
Άρης:"ΠΌΤΕ ΞΑΝΆ...."
Λέει και μπαίνει μέσα μου απότομα κάνοντας με να φωνάξω δυνατά ...
Άρης:"σε χρειάζομαι... "λεει και με πιέζει ακόμα περισσότερο.. συμπληρώνει τόσο όμορφα το κορμί μου ... Την ψυχή μου την ίδια...
Σπαρταραω από κάτω του κι εκείνος μου χαρίζει τα πιο όμορφα χαμόγελα του ενώ με φιλαει συνέχεια..
Κατεβάζει ρυθμό... μπαίνει και βγαίνει αργά ενώ τοποθετεί τα χέρια του δεξιά και αριστερά του κεφαλιού μου κοιτώντας με ..
Άρης :"μπορώ να χαθώ στα μάτια σου ..." μου κάνει έρωτα και ταυτόχρονα ανοίγει την ψυχη του σε μένα...
"Μπορώ να πνιγώ αν μου το ζητήσεις σε όλα τα δάκρυα που έριξες για μένα.." λέει και μπαίνει δυνατά αυτή τη φορά μέσα μου ..
Κυρτωνω το κορμί μου προς τα πίσω αλλά με επαναφέρει ξανά..
"Θέλω να με κοιτάς και να τελειώνεις για μένα...Μόνο για μένα..."
Σκύβει στο λαιμό μου και με ρουφάει αφήνοντας σημάδια...
"Αυτά είναι τα μόνα σημάδια που θέλω να αφήνω στο κορμί σου ... "
Τα πόδια μου τρέμουν και οι ανάσες μου κόβονται ... αναστενάζω πάνω τα χειλη του ...
"Έτσι μωρό μου .. μαζί...πάντα μαζί..."
Ξαφνικά ο ρυθμος αυξάνεται υπερβολικά.... το μόνο που ακούγεται πλέον είναι οι φωνές μας ..
Με μια σύσπαση απλά αφήνομαι...
Άρης:"σε νιώθω....Για μένα..."μου λεει και κοκκινίζω..
Με μια ώθηση ακόμα βγαίνει και τελειώνει και εκείνος...
Ξαπλώνει διπλα μου και με τραβάει στην αγκαλιά του... χάνομαι στα χέρια του ανάμεσα κι εκείνος με σφίγγει...
Νεφελη:"πονάω Άρη... πληγωνομαι.."
Άρης:"Είμαι εδώ μωρό μου ...Και δεν σκοπεύω να σε αφήσω... "
Νεφελη:"μα .."
Άρης:"Δεν έχει Μα ....ζήσε αυτό που ζούμε τώρα σε ικετεύω... σ'αγαπάω τόσο πολύ..."
Νεφελη:"Αυτό φοβάμαι... φοβάμαι το ποσό πολύ σαγαπαω κι εγώ...φοβάμαι πως το πρωί θα σε ψάξω και δεν θα είσαι εδώ... Πώς θα φύγεις και θα μείνω μόνη να σβήνω κάθε μέρα...γιατι έφυγες Άρη??γιατί με άφησες??"Λέω και απλώνω τα χέρια μου χαϊδεύοντας το στήθος του ..
Άρης:"Γιατί ήμουν ένας δειλός λουλουκο. Ένας ηλίθιος μαλακας που πίστεψε πως επειδή μου είπες ψέματα έπρεπε να σε τιμωρήσω..Αυτό που έκανα όμως είναι να τιμωρω τον εαυτό μου ... πέθαινα κάθε φορά που σε πληγώνα... πέθαινα κάθε φορά που σε πονούσα... Κάθε φορά που έκλαιγες... εκείνη την ημέρα που έφυγα ήρθα να σε βρω αλλά... Αλλά σε άκουσα να κλαις στο μπάνιο και ένιωσα να χάνω τον κόσμο μου ... Εγώ ο μαλακας σε έκανα έτσι.. Και έπρεπε απλά να .."
Νεφελη:"έπρεπε να φύγεις και να με τελειωσεις έτσι?? Να με σκοτώσεις μια και καλή ??"θυμώνω. ... σηκώνομαι όρθια
"Πες μου Άρη άραγε σου έλειπα πραγματικά??? Γιατι απο οτι ειδα δεν ηρθες μονος!!!!" Έχω γίνει έξαλλη...
Άρης:" έλα στο κρεβάτι τώρα!!"
Νεφελη:"ΌΧΙ!!"
Άρης:"ΕΊΠΑ ΈΛΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΆΤΙ
Τον αγνοώ και πηγαίνω στο μπάνιο..κλείνω την πόρτα βίαια πίσω μου και ανοίγω το νερό στο ντουζ..
Μπαίνω από κάτω για να συνέλθω...
Ακούω την πόρτα να ανοίγει...
Νεφελη:"Φύγε!!!!"φωναζω αλλά.. εκείνος έρχεται και μπαίνει μέσα στο ντουζ ...
Με κολλάει στον κρύο τοίχο και με φιλάει... Στο λαιμό... το νερό κρύβει όλη μου την ένταση που πλέον βγαίνει από τα μάτια μου ...απλώνει τα χέρια του και με χαϊδεύει παντού...
Άρης:"Άφησε με να σου εξηγήσω..."
Νεφελη:"θα με πληγώσεις πάλι... Έτσι δεν είναι??"
Άρης:"ΌΧΙ μωρό μου ... απλά άκουσε με ..θα σου τα πω όλα.. δώσε μου μια ευκαιρία.."
Περνάει το χέρι του στην περιοχή μου και αναστενάζω... εισχωρεί μέσα μου ένα δάχτυλο και τιναζομαι ...
Τον γυρίζω εγώ αυτή τη φορά...
Τον κολλάω στον τοίχο και τον αγκαλιάζω φιλώντας τον ... απομακρύνομαι ελαφρά και τον κοιτάω στα μάτια...
Νεφελη:"αυτή θα είναι και η τελευταία ..." του λέω και με κολλάει επάνω του ...
Τον άφησα να με κάνει δική του ακόμα μια φορά... λίγη ώρα αργότερα βρεθήκαμε βρεγμένοι να ξαπλώνουμε στο κρεβάτι.. εξαντλημένοι και οι δυο Κοιμήθηκαμε αγκαλιασμένοι....
Κάποιοι αξίζουν μια ευκαιρία.. άλλοι πάλι όχι...
Φιλάκια...