1/2
- THE SOUL -
ดวงวิญญาณ
(Timothée Chalamet / Armie Hammer)
เด็กน้อย...นายกลัวหรือ?
นัยน์ตาที่มัวเมาในความกระหายสะท้อนภาพของนาย ราวกับกวางน้อยรูปงามที่ติดกับของพรานป่า นั่งขดตัวในมุมมืดและสองมือกอดรอบเข่าตนเอง รอยนูนของกระดูกสันหลังที่เรียงต่อกันกระตุกขึ้นลงทุกครั้งในยามที่นายสะอื้นไห้ และชะงักในบางคราที่นายต้องหยุดเพื่อหายใจ ฉันแทรกกายเข้าไปในตัวนายอย่างยาวนานและรุนแรง...ทิโมธี และฉันรู้ว่าภายในกายผอมบางนี่กล้ามเนื้อและกระดูกทุกส่วนของนายมันปวดร้าวไปหมด ตัวตนของนายถูกเผยออกมาจนหมดสิ้น และนายครวญคราง ถูกทำลายด้วยความหวาดกลัว ตื่นตระหนกและความสุขสมที่ช่างน่าอับอายคลืบคลานไปตามแผ่นหลังอันบอบช้ำ นายรักมันและนายเกลียดตัวเองที่หลงรักไอ้นั่นของฉันตอนที่มันฉีกกระชากนายอย่างรุนแรง สะท้อนเป็นเสียงสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวดดังก้องภายในห้อง เนื้อหนั่นกระแทกกระทันอย่างบ้าคลั่งและเสียงชื้นแฉะอันหยาบโลนนั่นมาจากด้านหลังของนาย
หวาดกลัว? ใช่ นายควรจะกลัว
ฉันฉุดกระชากตัวนายตามที่ใจต้องการ ทิ้งร่องรอยไว้บนตัวของนาย และบังคับขืนใจนาย ฉันมักมัวเมากับความปรารถนาที่จะครอบครองและทำลายสิ่งบริสุทธ์ที่ฉันได้หมายตาไว้เสมอ นายคือใครกัน..... ทิโมธี? นายคือความผิดหวังอันขื่นขมที่ตัวฉันเก็บซ่อนไว้ภายในใจครั้งยังเป็นเด็กใช่ไหม? ทุกคราที่ฉันนอนเพียงลำพัง นัยน์ตาที่พร่ามัวด้วยหยาดน้ำตามองเห็นของเล่นโจรสลัดที่ตั้งอยู่บนตู้กลับกลายเป็นเรือผีที่ตามหลอกหลอนในความฝันและโลดแล่นไปตามชายฝั่งอันโดดเดี่ยวในวัยเยาว์ของฉัน...ใช่นายหรือเปล่า? นายคือถ้อยคำรักที่กำลังจะเปล่งออกมาแต่กลับจางหายไปจากคลื่นความปรารถนาและจุกสะสมกลายเป็นก้อนเนื้อที่เจ็บปวดในคอของฉันใช่ไหม? ความอ่อนแอที่งดงามที่สุด ผีเสื้อแสนบอบบางถูกหยามหมิ่นและเหยียบย่ำด้วยความโหดร้ายของผู้คนทุกคน...รวมทั้งตัวฉันด้วย? นายคือความปรารถนาของฉันที่จะเกลียดตัวเอง แต่ในท้ายที่สุดกลับมีส่วนหนึ่งในตัวฉันที่ยังคงถูกครอบครองด้วยความงดงามอันไร้เดียงสา ความกล้าที่จะไว้ใจและรักใครซักคน แม้ทั้งหมด....ให้ตาย!นายมันสมควรถูกลงโทษจริงๆสำหรับสิ่งที่นายเป็นมันทำร้ายฉันทุกครั้ง!
หวาดกลัว? มานี่สิ
นายจำเรื่องเล่าเกี่ยวกับภรรยาทั้งสี่ของชายที่ใกล้ตายได้ไหม? นายประหลาดใจไหมที่ภรรยาคนเดียวที่ยอมติดตามสามีของเธอไปยังโลกหลังความตาย กลับเป็นคนที่ถูกทำร้ายและถูกทอดทิ้งเสมอ...เธอที่ถูกเปรียบเปรยว่าเป็นเหมือนดวงวิญญาณของเรา ในตอนท้ายสุดที่เราไร้ซึ่งร่างกาย เราไร้ซึ่งเงินทองหรือชื่อเสียง ไม่มีแม้กระทั่งครอบครัวและมิตรสหาย เธอคนที่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างเงียบงันในยามที่เราอยู่ในวังวนที่เลวร้ายที่สุด คนที่ปรารถนาเพียงเศษเสี้ยวของความรัก ความอ่อนโยน ความเมตตา นายคนที่ยังคงต้องการและยังคงรักฉัน แม้ในยามที่ถูกหยามเหยียดกายและถูกทรมาน ฉันมองดูนายที่ปลายเท้าของฉัน ช่างบอบบาง เปล่าเปลือยและแตกสลาย แต่ฉันรู้ว่าตรงกลางระหว่างขาของนายยังคงสั่นสะท้านภายหลังเสร็จสิ้นการปลดปล่อยอย่างรุนแรงราวกับแก่นกลางของโลก มองนายค่อยๆคลานเข้ามากอดขาฉัน ข้อนิ้วสีขาวซีดและเรือนผมหยักศกอยู่ใต้ไอ้นั่นของฉัน ถูกเอาชนะด้วยความรัก ความเกลียดชัง ความสุขสมและความยินดี นายสูดดมสิ่งที่ฉันหลั่งไหลออกมาราวกับกระหายออกซิเจน นัยน์ตาของนายจับจ้องมาที่นัยน์ตาของฉันในขณะกลืนกินกายฉันเข้าไปล้ำลึกจนกระทั้งฝ่ามือที่ฉันกำไว้แน่นค่อยๆคลายออก หัวใจฉันพองโตด้วยความอบอุ่นที่เข้ามาเติมเต็มและความพึ่งใจในการแยกความรู้สึกระหว่างร่างกายและจิตใจออกจากกัน ฉันรู้ว่านายมีพลังมากพอที่จะขับไล่ปีศาจในตัวฉัน เพื่อให้ฉันยืนหยัดขึ้นได้และหยิบยื่นสิ่งที่ช่วยรักษาความสุขในความบริสุทธ์อันโสมมของนาย ในที่สุดฉันก็รู้นายคือใคร...ทิโมธี นายคือดวงวิญญาณที่ทุกข์ทรมานแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความภักดี และนายคือเพียงหนึ่งเดียวที่ฉันปรารถนาให้ติดตามอยู่เคียงข้างกันไปยังชาติภพหน้า
หวาดกลัว? ฉันเองก็เช่นกัน
ฉันสาบานว่าวันหนึ่งฉันจะถลำลึกเข้าไปในตัวนาย สำรอกทุกหยาดหยดเข้าไปในหัวใจของนาย และกระทั้นช่องทางคับแน่นของนายจนกระทั้งเลือดทุกหยดในตัวนายจะถูกแทนที่ด้วยน้ำที่ฉันหลั่งออกมา นายจะลืมตัวตนของนายและลืมโลกที่อยู่ภายนอกวิมานที่ฉันถือครองไว้อยู่ ฉันอยากให้นายแตกสลายบนกายของฉันในขณะที่ฉันมีอะไรกับนาย ก่อนจะแทรกลงไปใต้ผิวกายของฉันและหายไปข้างใน ปอดสี่ข้าง ไตสี่ข้าง ไอ้นั่นสองอัน... หัวใจสองดวง ฉันอยากจะมองกระจกและเห็นตัวเองกับนัยน์ตาสีมรกตคู่นั้น ฉันอยากจะหัวเราะไปกับเสียงหัวเราะของนาย ฉันอยากจะมีความทรงจำในวัยเยาว์อันเงียบสงบที่เมืองตอนบนในฝรั่งเศสและกลิ่นของโรงหนังเก่าสถานที่แห่งแรกที่นายขึ้นแสดงเมื่อตอนสิบขวบ
ทิโมธี... นายเคยเห็นต้นไม้ที่เติบโตแทรกขึ้นจากก้อนหินไหม? ฉันอยากให้เส้นเลือดของฉันหยั่งรากลึกเข้าไปเติมเต็มนาย ทำลายนาย เปิดเผยนายให้เห็นถึงพายุร้าย ฉันอยากให้นายและฉันอยู่ร่วมกันทั้งชีวิต และเมื่อใดที่ก้อนหินนั้นยังคงอยู่แต่ต้นไม้ได้ตายไปหรือไม่ว่าจะในทางกลับกันเช่นไรก็ตาม ฉันต้องการให้เราทั้งคู่ตายจากไปพร้อมกัน ถูกทำลายด้วยสายฟ้าที่มีพลังมากพอจะทำให้เรามอดไหม้เป็นเถ้าถ่านและกลายเป็นผงธุลีในวันหนึ่ง
กลัวหรือ? อย่ากลัวไปเลย เหนือความหวาดกลัวนั้นคือนิรันดร์
*************************************
NOTE:
The tale about the four wives of a dying husband can be found here:http://aumamen.com/story/the-four-wives-of-a-dying-husband
เรื่องเล่าของภรรยาทั้ง 4 : https://www.gotoknow.org/posts/566427
Original work by nightfall_in_winter : https://archiveofourown.org/works/14723219/chapters/34030496