Chapter 7
"Come on, Cy."
Umubob si Eli sa arm chair ko at mukhang wala siyang pasensyang mamilit ngayon. Halatang bad mood siya at gusto niyang matapos ang kung anumang balak gawin.
"Bakit ba? Ano bang gagawin mo na required pa ang presensya ko?" nakakunot ang noong tanong ko sa kaniya.
Eli looks at me, nakaubob pa rin sa chair ko habang ako ay walang ganang nakasandal sa upuan ko. Nakita kong naaaliw na nakatingin na si Chester sa 'min. Nakasandal siya sa pader at nakapatong ang braso sa sandalan ng upuan. Nakita ko ring bahagya nang napapalingon ang pinsan niya sa amin na ngayon ay nakaupo sa tabi ni Chester dahil do'n siya ipinwesto ng adviser.
Her name is Laura and Chester calls her Law. She's from St. Agatha Univesity at lumipat dito dahil nandito si Chester.
She ended up going with us dahil si Chester lang naman ang kakilala niya rito. He seems really proud of his cousin that he keeps on boasting about her to me. Proud siya kasi may makokopyahan na siya bukod sa 'kin. This parasite is so thick-skinned.
Hindi ko alam kung pa'no na ito kapag nagtrabaho na. Ni walang natutuhang kahit ano sa eskwela kundi ang mangopya! Hindi ba siya titino?
Kung sa bagay. Siya nga pala ang magmamana ng business ng papa niya. Kaya siguro kalmadong-kalmado siya dahil handa na ang lahat para sa kaniya at hindi na niya kailangang mag-effort. Sana lang ay hindi siya ang maging dahilan ng pagbagsak ng kumpanya nila.
"Cyra." Muling nabalik ang atensyon ko kay Eli. Wala nang paglalaro sa mga mata niya. He looks like a lost puppy. "Please."
Napabuga ako ng hangin. Kanina ko pa siya tinatanggihan dahil gusto kong mag-review ngayon para sa quiz mamaya, pero mukhang walang balak si Eli na pagbasahin ako kahit isang sentence man lang sa libro namin. That is the reason why he's sulking on my chair, para hindi ko mabuklat ang libro ko at hindi ako makaalis sa upuan ko.
"Cy, he'll need you." Tumawa si Chester. "He'll finally tell Mara na tapos na sila," he whispers, but it's enough for Laura to hear na napalingon kaagad sa amin at kunot noong napatingin kay Eli na wala yatang balak pakawalan ang chair ko.
"Fine." Napabuga ako ng hangin.
Maglalaro ka pa kasi, hindi mo naman kayang makaalis kapag game over na.
Gusto ko sanang sabihin 'yon pero sinarili ko na lang. And deep inside, an evil thought is swirling inside my head—na gusto ko rin sumama dahil gusto kong makita ang bigong reaksyon ni Mara. Na sa loob-loob ko, I'm thanking heavens that Eli is finally letting go of that girl kahit na alam kong masasaktan si Mara sa pang-iiwan ni Eli.
I'm always like this whenever he ends things with his flings. Aren't I so evil?
Gano'n nga ang ginawa ni Eli. Kasama niya akong nagpunta sa kung nasaan ang classroom ni Mara.
Agad naman kaming nilabas ni Mara, hindi nga lang yata niya inaasahan na makikita niya ako kasama ni Eli. Agad siyang napairap sa 'kin kaya napakunot ang noo ko sa kaniya.
"What do you need, Eli?" mataray niyang tanong at humalukipkip pa sa harapan ni Eli.
Napatingin ako sa blouse ni Mara na naglantad nang kaunti sa dibdib niya. Mas napakunot ang noo ko.
Teka, bakit ganito ang pakitungo niya kay Eli? I thought she likes him so much? Bakit parang tinatarayan niya 'to ngayon? Why is she acting like she's upset with him?
"Let's talk," seryosong sinabi ni Eli.
Napasulyap sa 'kin si Mara at nagtaray bago ibinalik ang tingin kay Eli.
"Fine," maarte niyang sagot.
Pinili ni Mara na mag-usap sa kung saan kakaunti lang ang mga tao. Hindi na 'ko nakisalo pa sa pag-uusap nila at dumistansya na lang para bigyan sila ng privacy.
"What?!"
Napalingon ako sa kung saan nakatayo ngayon sina Eli at Mara. Nakasandal ako ngayon sa pader, sapat ang layo para hindi ko marinig ang mga sinasabi nila, pero mukhang galit si Mara kaya napasigaw siya.
Nakita kong nakakunot na ang noo ni Eli habang nakatingin kay Mara. Mukhang badtrip na siya sa nangyayari. Kung ako si Mara, hindi na 'ko magsasalita pa. She wouldn't like it if Eli gets angry.
Kung iisipin ay kanina pa 'yang masamang mood niya. Siguro dahil nga sa kanila ni Mara.
"Are you kidding me right now?!" muling sigaw ni Mara at napaayos na ako ng tayo.
She must tone her voice down! Kung marinig kami ng isa sa mga staff o faculty, baka mas lumala pa 'to!
Inilibot ko ang mga mata ko sa paligid at nagpasalamat na wala nang halos estudyante sa parteng 'to ng building. Kung sa bagay, walang masyadong umaakyat sa pinakamataas na floor ng senior high school building maliban na lang kung gagamit ng computer rooms, library, at laboratories. Nasa parte kami ngayon kung nasa'n ang mga laboratories. Bihira ang pumupunta sa parteng 'to dahil hindi naman palaging ginagamit ang lab. I can smell the chemicals we use in the lab during class.
Nakita kong may sinabi si Eli. He looks calm, yet I know and I can feel that he's pissed right now.
Galit ngunit mahinang nagsalita si Mara kaya hindi ko na alam ang takbo ng pag-uusap nilang dalawa. Later on, Mara stomps her way out of the scene, galit at mukhang iiyak.
When she sees me, she glares at me before she walks past me.
"Let's go." Napalingon ako kay Eli. He's looking straight at me at hawak niya ang braso ko para siguro kunin ang atensyon ko.
"Are you okay?"
Bahagyang napatawa si Eli. "Of course. Silly." He holds my shoulder and we walk back to our class side by side. "Getting rid of her was easier than I thought."
I feel sorry for Mara. Ayaw ko man sa kaniya, hindi ko maiwasang maawa sa kaniya. But deep inside, medyo nakaramdam ako ng saya dahil wala na akong aalalahaning babae ni Eli. At least, for now, hangga't hindi pa siya ulit nakakahanap ng bago.
When we get back, Chester asks us for details. Eli doesn't tell him anything kaya hindi rin ako nagkwento.
"Come on, Eli! Spill it!" nagpupumilit na sabi ni Chester.
Bakit ba hindi na lang siya maglaro sa phone niya tulad ng palagi niyang ginagawa?
"Stop it, Ches," iritadong sinabi ni Eli at umubob ulit sa chair ko. He even holds my phone and makes it his pillow.
Tinawanan ko si Chester at hindi sinasadyang napatingin ako kay Laura. She's looking at us. No. She's looking directly at Eli and I see something in her eyes. Like she's conflicted or something and she wants to say something to him.
Nagtama ang mga tingin namin ni Laura nang mag-angat siya ng tingin. She stares directly into my eyes for three whole seconds before she looks away.
Napakunot ang noo ko. That's so unusual. She's normally too shy to stare at someone, especially in the eyes.
"Do you have something to do later?"
Napatingin ako kay Eli na nakatingin na sa 'kin ngayon, nakapatong pa rin ang ulo sa mga braso niyang sumasakop sa armchair ko. Narinig kong nag-vibrate ang phone kong tinatabunan ng mga braso niya. I try to get it but Eli blocks my hand.
"Let's eat somewhere after class," he says and I stare at him. "Come on, Cy. I'm so stressed." Ngumuso si Eli, nagpapaawa.
Pero nang siguro ay hindi niya na napigilang pigilan, he smirks playfully at me. His usual captivating smile. Like he knows he gets what he wants.
"Tayo lang?" utal na tanong ko dahil sa ngiti niya.
Don't avoid his gaze, Cy! It will make him know!
He smiles more at mas lalo lang nagwala ang puso ko.
"Of course we'll bring Chester. You won't come if it's just us two." Mahina siyang napahalakhak.
Ah. That's what you think. I am willing to come anywhere if you're with me. I'm just scared about accidentally letting you know that I like you.
Natahimik ako at napatitig sa kaniya. Ngumiti lang si Eli at pumikit.
Maybe he remembers the times when I didn't want to go with him because it was just the two of us. Ang minsang 'yon ay dahil hindi yata kakayanin ng puso ko na manatili sa tabi ni Eli nang kaming dalawa lang.
And I am always afraid.
I always get scared that he might notice how much I like him. He might notice how much I want us to be more than just friends.
Napabuntonghininga ako at inilibot na lang ang mga mata sa loob ng classroom para magmasid sa mga kaklase. But no matter how much I try to not think about Eli, hindi talaga siya mawala-wala sa isipan ko.