.
Έχω φορτώσει το αμάξι με κάποια πράγματα και ετοιμάζομαι.. Η Δωροθέα είναι χαρούμενη για μένα άνετα που εγώ είμαι κομμάτια..
Δωροθέα:"λοιπόν όπως είπαμε.. θα κάνεις 3 στάσεις σίγουρα καλά?? "
Νεφελη :"χαλάρωσε ρε ναι .. Μου έχεις δώσει και σχεδιάγραμμα αν θυμάσαι καλά.."
Δωροθέα:"sorry ρε αγάπη αλλά.. έχεις να πας κάτω πόσα?? 6? Χρόνια.. ? Αγχώνομαι..Η απόσταση είναι μεγάλη και ..."
Νεφελη:"κι εγώ σ'αγαπάω ρε ..."
Εκείνη δακρύζει και με αγκαλιάζει..
Δωροθέα:"να προσέχεις..το σπίτι είναι σε καλά χέρια.."
Νεφελη:"Δώρα??αν ... αν έρθει...να.. "
Δωροθέα:" μην ξανακούσω τίποτα για τον έγινε?? Λειπ2ι κοντά 1 χρόνο ρε Νεφελη... φτάνει πια !!!"
Νεφελη:"έχεις δίκιο .. λοιπόν ξεκινάω θα σε πάρω μόλις φτάσω!!"
Δωροθέα:"έεειι όταν κάνεις στάσεις πάρε με και τότε..."
Νεφελη:"φιλάκιααααα " λέω και βάζω μπρος το αμάξι.. Έχω να κάνω αυτή τη διαδρομή από τότε που ήρθαμε με τον Άρη... ανοίγω το Ραδιόφωνο... Η μουσική με χαλαρώνει και αφού ξέχασα να πάρω σοκολάτα μαζί.... Μέχρι της επόμενη στάση θα βόλευτω με μουσική...
"Άρη?? Έχω άγχος... αν δεν καταφέρω να περάσω τι θα κάνω???Θα τρελαθώ!!!"
"Θα σταματήσεις να πηγαινοέρχεσαι πέρα δώθε?? Με ζαλίζεις!!!!"
"Μα δεν μπορώ !!!! Ρεεέε που πας ???"
"Έρχομαι...."
...
"Που ήσουν?? Εδώ λέει πως δέκα λεπτά πριν επρεπενξδωσιεηξρωδοδιεωιδξδβδηξ"
"Ωραία.. Και τώρα που σε μπουκωσα.. μάσα καλά τη σοκολάτα μην μου πνιγείς κι όλας και ηρέμησε καλά???"
Τόσο ωραία χρόνια... Και τι δεν θα έδινα μα γύριζα πίσω το χρόνο..έστω για μια στιγμή...
Έχουν περάσει τουλάχιστον 2.5 ώρες... αισθάνομαι λίγο κουρασμένη αλλά αποφάσισα τελικά να μην κάνω καμία στάση... έκανα βασικά μια μικρή στην αρχή γιατί ήθελα να πάρω σοκολάτα δεν άντεξα..έστειλα μνμ και την Δωροθέα και το παίρνω σερί μέχρι το σπίτι...
Μετά από άλλες 2 βασανιστικές ώρες φτάνω επιτέλους!!! Ξαφνικά όλα μου μοιάζουν περίεργα.. οι δρόμοι..Η κυκλοφορία.. τόσα χρόνια μακριά δεν ξεσυνηθισα την βαβούρα της Αθήνας.. πάλι καλά που μεγαλώσαμε σε προάστιο και ήταν πιο ήσυχα.. παίρνω την στροφή που με οδηγεί σπίτι και σιγά σιγά αρχίζω και βλέπω γνώριμες εικόνες...
"Λάθος... Μεγάλο λάθος να έρθω..."
Μουρμούραω αφού περνάω πλέον από κάθε μέρος που μεγαλώσαμε μαζί.. μα ποσο ηλίθια παίζει να ειμαι τελικά... πφφφφφ
Φτάνω έξω από το σπίτι και παρκάρω... Δεν έχω πει τίποτα στους δικούς μου ήθελα να τους κάνω έκπληξη αλλά έτσι όπως έχω γίνει σκατα ψυχολογικά άντε να δω πως θα γελάω...
Βγαίνω έξω και πλησιάζω την πόρτα...
Χτυπάω και μετά από 2 λεπτά η πόρτα ανοίγει...
Μαμα:"ΝΕΦΕΛΗΗΗΗΗΗ????
ΘΩΜΆ ΤΡΕΞΕΕΕΕΕ ΉΡΘΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!!!!!"
Νεφελη:"ηρέμησε ρε μαμαααα" εκείνη πέφτει επάνω μου με αγκαλιάζει με φιλάει κι εγώ πατάω τα κλάματα... Η αγκαλιά της με κάνει και σπάω.
Μαμα:"μην κλαις παιδί μου ..με στεναχωρείς κι εγω χάρηκα που σε είδα αλλά μην κλαις"που να ξερε ...
Ο πατέρας μου κατεβαίνει και με αγκαλιάζει τόσο σφιχτά που αισθάνομαι ότι θα σκάσω...
Μαμά:" ήρθες όμως πάνω στην ώρα βρε αγάπη μου ... απορώ δηλαδή.. "
Νεφελη:"τι εννοείς καλέ μαμά??"
Μαμα:" καταρχήν άσε τα πράγματα σου γιατί φτιάχνω ΚΕΕΕΕΕΕΕΙΚ !!!!!!!"
Ωχ ωχ ωχ .... Ο πατέρας μου με κοιτάει από πίσω κάνοντας μου νόημα να μην φάω εννοείται. .. Η γλυκούλα τόσα χρόνια και ακόμα δεν το έχει με τα γλυκα
.. γελάω για λίγο..Σαν να μην πέρασε μια μέρα... Μόνο που ... Μόνο που πλέον εκείνος δεν ειναι εδώ... Θέλω τόσο να ρωτήσω τη μαμά μου αν ξέρει κάτι αλλά δεν ξέρω τι να της πω ...
Καθόμαστε λίγο και τα λέμε στο σαλόνι όταν αποφασίζω πως πρέπει να κοιμηθώ λίγο.. Είμαι εξαντλημένη από το ταξίδι.. Ο πατέρας μου ανεβάζει την βαλίτσα επάνω και τον ακολουθώ... φτάνουμε έξω από το δωμάτιο..
Μπαμπάς:"Δεν πείραξαμε τίποτα αγάπη μου ..."
Αυτό για καλό μου τον είπα τώρα???
Νεφελη:'Είμαι εντάξει μπαμπά.. άντε πάνε κι εσύ κάτω " εκείνος φεύγει και μένω έξω από το δωμάτιο με μισή καρδιά.. ξέρω πολύ καλά τι θα αντικρύσω μπαίνοντας...
Παίρνω μια ανάσα τόσο μεγάλη όσο δεν πήρα πότε... βάζω το χέρι και ανοίγω... κατευθείαν βλέπω μπροστά μου ...
Ήταν το δώρο του για μένα...
"Έλα ρε Νεφελη πες μου τι θες κι εγώ θα στο πάρω αφού ξέρεις πως δεν ειμαι καλός με τα δώρα ..."
"Πωωωω εντάξει τότε.. Θέλω έναν μεγάλο άσπρο αρκούδο "
"Πας καλά?Τι θα το κάνεις??"
"Εμ .. θα το αγκαλιάζω όταν μου λείπεις!!!!"
"Μα δεν θα σου λείπω ποτέ ρε χαζό...."
....
Το βλέμμα μου σηκώνεται στον τοίχο.. Φωτογραφίες μας υπάρχουν παντού.. Και όταν λέω παντού παντού!!! Από μικρά.. Μέχρι μεγάλοι... χιλιάδες στιγμές μας ...
Μερικές είναι απλά αγαπημένες ..
Και η αγαπημένη μου .... εκείνος να ποζάρει για μένα...
απλά καθόμουν
Και την χάζευα πάντα όταν δεν κοιμόταν εδώ εκείνος...
Θυμάμαι πως προσπαθούσα να τον πίσω πως θα γίνω φωτογράφος και τον έβαλα να ποζάρει.. ωραίες στιγμές..
Ανοίγω τη ντουλάπα και έχω μέχρι και πάλια ρούχα μέσα.. το ματι μου πεφτει επανω σε μια λευκη μπλουζα που ηταν δικη του ..
"Άρη??Θα μου δώσεις αυτή τη μπλούζα??"
"Δικές σου δεν έχεις??'
"Ναι αλλά πάντα λατρεύω να φοράω δικές σου και αυτή που φοράς σήμερα μ'αρέσει πολύ.."
"Αμάν ρε Νεφέλη!! Πάλι γυμνός θα φύγω??"
"Πάρε μια από τις άλλες.. Σαν ανταλλαγή...ελααααα"
"Πφφφ καλά...Βαλτην όμως να σε δω ..."
Φοράω την μπλούζα του πιάνω κι ένα κωτσο τα μαλλιά μου και
τραβάω την αγαπημένη μου φωτογραφία ,ξαπλώνω πάνω στον αρκούδο και χωρίς να χρειαστεί μα κάνω πολλά απλά κλαίω..
Αγκαλιάζω τον αρκούδο τόσο δυνατά... προσπαθώ τον νιώσω ...
"Που να είσαι τώρα...."
Άρης pov (Ωωωωωω)
Γυρνάω σπίτι κομματια από τη δουλειά... Τελικά δεν έπρεπε να δεχτώ να δουλέψω κι άλλο.. Αλλά από την άλλη τόσους μήνες με βοηθάει αρκετά...
Έφυγα εκείνη τη νύχτα... Πριν 9 μήνες.. Δεν έχω μάθει τίποτα για εκείνη.. Ίσως επιτέλους να είναι ευτυχισμένη... Ίσως βρήκε αυτό που θέλει μακριά μου ...
Εξάλλου αυτό δεν ευχήθηκε.??
"Ήρθες μωρό μου ??"
Η φωνή της πάντα μου θύμιζε τη Νεφελη.. Είμαι μαζί της και ειλικρινά την λυπάμαι.. πολλές φορές μου θύμιζε την Νεφελη και απλά.. απλά την χρησιμοποίησα σαν υποκατάστατο... Είναι καλή κοπέλα δε λέω αλλά δεν θα είναι ποτέ εκείνη... Η ζωή μου στο Λονδίνο δεν ήταν εύκολη στην αρχή αλλά τα κατάφερα και πλέον εργάζομαι σε ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ ενός γνωστου σαν υπεύθυνος όλων... Γενικά τα πάντα περνάνε από τα χέρια μου ...
Τα λεφτά είναι πολύ καλά αν και γενικά δεν έχω οικονομικά θέματα.. Όταν έφυγα από Θεσσαλονίκη αποφάσισα μέσα σε μια νύχτα να έρθω εδώ... Αυτός ο φίλος πάντα έλεγε πως είναι ωραία.. Έτσι απλά έφυγα...μακριά της ...
Με την Lily είμαστε μαζί 2μηνες .. μένει από πάνω μου αλλά από τότε που τα φτιάξαμε που κ που μένει σε μένα... ειναι ελληνίδα κι αυτη ..για να πω την αλήθεια ούτε μαζί της κατάφερα να κάνω έρωτα... Για μένα ο έρωτας σημαίνει να κάνεις σεξ μεν .. Αλλά να αισθάνεσαι πράγματα για τον άλλο... να μπαίνεις μέσα του και να ολοκληρώνεσαι... Αυτό το έζησα μόνο μαζί της ... Και ειλικρινά δεν ξέρω αν το ξαναζήσω ποτέ... Μου λείπει... Όλα μου λείπουν...
Ακόμα και που την πληγώνα ήξερα πως την είχα εκεί... Τώρα δεν είναι πουθενά... Και σίγουρα θα είναι ευτυχισμένη..
"Ναι άργησα να τελειώσω.."
"Εεεε η μαμά σου πήρε... βασικά δεν το σήκωσα άφησε όμως μήνυμα πως πρέπει να την πάρεις λέει..."
"Εντάξει... πάω να κάνω ένα μπάνιο και να κοιμηθώ.. θα μείνεις εδώ?"
"Έτσι λέω... "
"Καλά.. Εγώ πάω.."
Ανεβαίνω πάνω και ανοίγω το νερό... σε 4 μέρες είναι τα γενέθλια της ... βγάζω τα ρούχα μου και μπαίνω στη ντουζιερα αφήνοντας το καυτό νερό να τρέχει επάνω μου καθώς σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου ...
"Άρη δεν το πιστεύω!!!! Μου το πήρες τελικά!!!!Είσαι... Είσαι... Υπέροχος είσαι!!!! Σε λατρεύω ρε βλακακο ..."
"Κι εγώ μικρή μου.. απλά λύσε μου μια απορία.. Που θα το βάλεις παιδί μου αυτό??????"
"Εμ .. Στο κρεβάτι φυσικά!!!για να το αγκαλιάζω.. Αφού σου είπα... Όταν μου λείπεις θα το αγκαλιάζω..."
"Κι εγώ σου είπα πως δεν θα σου λείψω..."
"Άρη?? Κάθε φορά που φεύγεις μου λείπεις "
.............
"Δηλαδή μου λες πως αυτό δεν θα το πάρω?? Μα γιατί???"
"Τι γιατί ρε Νεφελη έχουμε 5 ώρες δρόμο για Θεσσαλονίκη αύριο και θέλεις να πάρεις έναν αρκούδο ίσα με το αμάξι μαζί???"
"Ναι .. Αφού έχω εξάρτηση στο έχω πει χρόνια τώρα!!!"
"Μα ρε χαζό... θα μείνουμε μαζί πλέον..θα γίνω εγώ ο αρκούδος σου .."
"Ναι ναι ... Δηλαδή θα σε ζούλαω οπότε θέλω και θα σε αγκαλιάζω κι εσύ δεν θα γκρινιάζεις ??"
"Όχι δεν θα γκρινιάζω... Πάμε να ξαπλώσουμε τώρα?? "
"Μπορώ να σε αγκαλιάσω??"
"Πάντα με αγκαλιάζεις...5 λεπτά αφού σε παίρνει ο ύπνος πάντα γυρνάς και απλώνεις το χέρι σου .. με εντοπίζεις και με αγκαλιαζεις...."
"Εεεεμ.. Δεν το καταλάβαινα... sorry..."
"Σου είπε κανείς ότι με ενοχλεί?? Έλα στον αρκούδο σου τώρα λουλουκο ..."
Θέλω απλά να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο ειλικρινα... Και όσο σκέφτομαι πως πρέπει να μιλήσω στη μάνα μου αύριο... Δεν της έχω πει και τίποτα.. με ρωτάει συνέχεια για τη Νεφελη. .. Και να θέλω να ξεχαστώ απλά.. απλά δεν μπορώ...
Βγαίνω και ντύνομαι..ξαπλώνω να χαλαρώσω... αισθάνομαι τα μάτια μου να κλείνουν...
"Άραγε..άραγε Σου λείπω καθόλου..?"
Κλείνω τα μάτια......
Πωωω πως γίναμε έτσι πάλι... πφφφ
Kisses :)