.
Στέκεται πίσω μου ... με κοίταει σαν τον διάολο και πραγματικά δεν έχω φωνή να φωνάξω... πλησιάζει και τον κοιτάω από τον καθρέφτη.. το τρέμουλο μεγαλώνει.... μα καλά δεν τον είδε κάνεις να έρχεται μέσα??
Τοποθετώ τα χέρια μου δεξιά και αριστερά στο νιπτήρα αρνούμενη να γυρίσω... το βλέμμα του συναντάει το δικό μέσω του καθρέφτη και μόνο...
Απλωνει τα χέρια του και τιναζομαι απο φόβο όμως για κάποιο λόγο τα πόδια μου απλά μένουν στην ίδια θεση... κανει τα μαλλια μου στην ακρη ..φοβαμαι...
Κατεβάζει τα χέρια του στη μέση μου ...πιέζοντας με να γυρίσω... βάζω κόντρα..
Νεφελη:"φύγε Άρη.. "λέω με σπασμένη φωνή αλλά εκείνος απλά πιέζει πιο πολύ... τα κόκαλα στη λεκάνη μου αισθάνονται το πόνο... τα πόδια μου λυγίζουν.. με μια απότομη κίνηση με γυρίζει.. στέκεται εκατοστά μπροστά μου αλλά δεν θέλω ούτε να τον βλεπω..
Νεφελη:"σου αρέσει να με πονάς έτσι??" Τον ρωτάω ενώ έχω το κεφάλι μου κάτω...
Άρης:"Όταν μου μιλάς εμένα θα με κοιτάς κατάλαβες??" Λεει και το χέρι του τυλίγεται στο λαιμό μου ... αντανακλαστικά πιάνω τα χέρια του σε μια προσπάθεια να τα τραβήξω αλλά αυτός με σφίγγει πιο πολύ.
Νεφελη:"Δεν... Δεν.. μπορώ... "αισθάνομαι τα μάτια μου να μαυρίζουν αλλά με αφήνει πριν λιποθύμησω...
Ο λαιμός μου με καίει..
Άρης:"αυτόν το ΚΑΡΙΟΛΗ αν τον βάλεις μέσα στο σπίτι θα στο κάψω!!!"
Μιλάει τόσο άσχημα... βηχω μήπως και ανοίξει ο λαιμός μου .. πονάω απίστευτα...
Ο ήχος από το τραγούδι που παίζει έξω σε συνδυασμό με όλη τη κατάσταση φέρνουν ποτάμια στα μάτια μου ...
"Για κάποιο λόγο γίναν όλα
Ήταν φαίνεται μοιραίο να μ’ αφήσεις
Σε αγάπησα, για να με τραυματίσεις
Και στη γη να με γκρεμίσεις, ουρανέ
Για κάποιο λόγο γίναν όλα
Κι ίσως κάποτε θελήσεις, να τα βρούμε
Για ένα λόγο, μας συμβαίνουν όσα ζούμε
Και μπορεί και να μη μάθουμε ποτέ
Αυτό το λόγο, για κάποιο λόγο
Για κάποιο λόγο
Τα αινίγματά σου δεν μπορώ να λύσω
Όσα μ’ έδεσαν μαζί σου να διαλύσω
Και να γίνεις μια ανάμνηση θαμπή"
Νεφελη:"σταματά να με πονάς διάολε!!!" Βρίσκω δύναμη και φωναζω στα μούτρα του ... δάκρυα καυτά στολίζουν το πρόσωπο μου...
Άρης:"ποτέ!!!" Λέει και με σπρώχνει από τον ώμο...
"Θα γαμηθεις και μαζί του ?? Λεγε ρε !!!! Θα τον μπασεις μέσα στο δωμάτιο μου ?? Θα σε προστατεύει νομίζεις?? Μια γαμημένη πουτανα είσαι!!!!" Λέει και δεν κρατιέμαι άλλο..
Το χέρι μου σηκώνεται και καταλήγει με δύναμη στο μάγουλο του ...
Σοκαρεται αρχικά... Αλλά συνεχίζει...
Άρης:"ακούμπησε με ξανά και θα σε σκοτώσω!!! Πονάει η αλήθεια?? Πόνεσε που σε είπα πουτανα ?? Αυτό δεν είσαι???" Με προκάλει...
Ένα δεύτερο χαστούκι πέφτει επάνω του ... εκείνος γρυλιζει...
Με πιανει απο το λαιμο και με γυριζει προς τον τοιχο ...Με σπρώχνει με δύναμη και χτυπάω επάνω στον καθρέφτη ... Μετά... Μετά απλά...
Με επιασε βιαια απο τη μεση και κολλώντας με πάνω του με..... με φίλησε ...Έτσι απλά... αντιστάθηκα αλλά με ένα δάγκωμα στο χείλος άνοιξα τα χείλη μου και η γλώσσα του βρέθηκε να παλεύει με τη δική μου ... τύλιξα τα χέρια μου στο λαιμό του και εντελώς φυσικά απλά... απλα..με σηκωσε από την μέση κι εγώ τύλιξα τα πόδια μου γύρω του ... με έφερνε κοντά του και με πετούσε πάλι πίσω κάθε τόσο ενώ το φιλί μας δεν σταμάτησε λεπτό...
Άρης:"αν σε αγγίξει θα σε σκοτώσω.." παραμιλουσε πάνω στο φίλι σαν τρελός...
τα χέρια του αχόρταγα επάνω στο κορμί μου να με αγγίζουν παντού... το φιλί του λαίμαργο και βίαιο .. Όταν.. Όταν όμως έφερα τα χέρια μου στα μάγουλα του σταμάτησε... Ενώ με κρατούσε ακόμα επάνω του με κοίταξε στα μάτια... Για λίγο είχα την ελπίδα πως άλλαξε..
Νεφελη:"Γιατί ρε Άρη...?"τον ρωτάω σιγάνα και κλαίω... Όμως αυτό που μου είπε με διέλυσε ολοκληρωτικά...
Άρης:"είδες που είσαι μια πουτανα τελικά???" Λεει και με άφηνει κυριολεκτικά κάτω.. πέφτω και χτυπάω στο πατωμα .. εκείνος απλά ανοίγει την πόρτα και χάνεται...
Μένω έτσι.. σοκαρισμένη για λίγα λεπτά... ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και η Δώρα τρέχει μέσα.. πέφτει κάτω και με αγγαλιαζει ..
Δωροθέα:"συγνωμη κοριτσάκι μου .. έπρεπε να το καταλάβω όταν άργησες να βγεις . συγνωμη ..." με αγκαλιάζει πιο σφιχτά κι εγώ ξεσπαω ... Δεν με νοιάζει μέχρι που ακούγονται οι κραυγες μου ..αφήνω ελεύθερη την οργή που αισθάνομαι...
Δωροθέα:"Σςςς ηρέμησε... Όλα καλά.. είμαι εδώ..."λέει και προσπαθεί να με σηκώσει από κάτω ..
Νεφελη:"τι έχω κάνει ρε Δώρα??"
Τι έκανα... δημιούργησα ένα τέρας.. Αυτό έκανα...
Σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια... Ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου...
Δωροθέα:"τι σου έκανε??θα τον σκοτώσω!!!"
Νεφελη:"μπορούμε να πάμε σπίτι σε παρακαλώ??"λέω σιγάνα κι εκείνη γνέφει..
Δωροθέα:"πάω έξω.. Δεν θα πω τίποτα.. σήκω κι έλα θα βρω μια δικαιολογία να φύγουμε.."
Φεύγει και μένω μόνη να κοιτάζω τον εαυτό μου .. Ο λαιμός μου κατακοκκινος από τα χέρια του.. Δεν μπορώ να βγω έτσι έξω.. Ρίχνω όσο μπορώ τα μαλλιά μου μπροστά.. φοράω ένα ήρεμο χαμόγελο αλλά αισθάνομαι τα χείλη μου να τρέμουν..
Νεφελη:"Σταματά να κλαις πια !!!" Φωναζω στον εαυτό μου ...
Βγαίνω και πηγαίνω στο τραπέζι..
Παυλος:"είσαι καλύτερα?? Η Δωροθέα μας είπε πως σε έπιασε ημικρανία.. θέλετε να σας πάω εγώ??" Ρωτάει αλλά ειλικρινά δεν τον ακούω.. εστιάζω στο βλέμμα του Κώστα .. με κοιτάζει και ειμαι σίγουρη πως διαβάζει στα μάτια μου την αλήθεια...
Κώστας:"Όχι.. θα είναι μια χαρά οι δυο τους .. "μου ρίχνει μια θανατηφόρα μάτια και κοιτάω αλλού...
Δωροθέα:"πάμε?"
Νεφελη:"Ναι ναι ..."
Παύλος:"περαστικά και όσο γι το σπίτι δεν θέλω να νιώσεις πως σε πιέζω.. απλά ήθελα να ξέρω για να βρω κάτι άλλο αν είναι... "
Μου λέει και μέσα μου έρχονται σκηνές από τον Άρη να μου λέει για εκείνον και το σπίτι...
Αφού λοιπόν με θεωρεί πουτανα ..Αφού δεν νιώθει για μένα τίποτα τελείωσε... Δεν θα τον ξαναφησω να μου γαμησει τη ζωή... Είσαι γελασμενος αγοράκι μου ... με πόνεσε . Με πλήγωσε... με διέλυσε... φτάνει πια !!!!
Νεφελη:" το σπίτι είναι ανοιχτό... οπότε θέλεις έλα να το δεις .. δέχομαι την πρόταση..." του λέω και χαμογελάει...
Βάζω μπουφάν και ξεκινάμε με τη Δωροθέα για το σπίτι.. Η διαδρομή έμοιαζε ατέλειωτη.. ήθελα απλά να χωθώ στο κρεβάτι μου και να κοιμηθώ...
Ειπα στη Δωροθέα τι έγινε και εκείνη απλά.. απλά μου είπε πως ο Άρης με γουστάρει!!!! Αν είναι δυνατόν δηλαδή... φτάνουμε και ανεβαίνουμε επάνω...
Δωροθέα:"εγώ στο λέω πάντως..να δεις που όλα αυτά τα κάνει το καθίκι γι αυτό το λόγο..."
Νεφελη:"μην λες βλακείες ρε Δωρα... Αυτός με σιχαίνεται..."
Δωροθέα:" Δεν μπορώ να βρω άλλη λογική εξήγηση.. Εκτός και αν τόσο πολύ πια του αρέσει να σε πληγώνει που και πάλι δεν έχει νόημα..."
Νεφελη:"Δεν ξέρω ειλικρινά.. Και πλέον δεν με ενδιαφέρει καθόλου... πήρα την απόφαση μου .. Ο Παύλος θα έρθει εδώ να μείνει και ο Άρης να πάει να γαμηθει..άκου εκεί πουτανα !!!"
Συζητάμε για λίγο ακόμα και ύστερα φεύγει και μένω μόνη... γεμίζω τη μπανιέρα και βάζω ένα ποτήρι κρασί.. ξεντυνομαι και βυθίζομαι αργά στη μπανιέρα..
Απλώνω τα χέρια μου στα χείλη μου .. Η γεύση από το τσιγαρο και τον δυόσμο είναι ακόμα εκεί... παίρνω το ποτήρι και πίνω σε μια προσπάθεια να την σβήσω.. Είναι όμως αργά.. Όχι μόνο η γεύση αλλά και η αίσθηση του φίλιου του στοιχειώνουν την ψυχή μου ....
Καλό θα ήταν ο Παύλος να μην μετακομίσει... λέω εγώ τώρα...
Kisses ;)