Green's POV
Pilitin man natin ang mga bagay na nakatakda nang mangyari ngunit ayaw natin ay wala tayong magagawa kundi tanggapin ito. I don't have any choice but obey, especially if it's my parents.
Habang nagdidiscuss ang professor namin ay wala akong ibang iniisip kundi ang sinabi sa akin ng magulang ko kagabi. It's distracting me since last night after they told me that. But I didn't let Heather to perceive to my demeanor last minutes ago.
"See you tomorrow," paalam ko kay Heather habang siya ay kumakaway at sinimulan ko nang paandarin ang kotse ko.
I can't believe how pretentious I am. But I think there is no reason to be indifferent. This whole day, I spend with Heather. Pinupunan ang mga araw na hundi ko siya nakausap. Hindi ako sigurado sa nararamdaman ko pagdating sa kanya pero sigurado akong espesiyal siya para sa akin. Maybe because she's my friend. Maybe because she's different from the girls I met before. I fell in love before, pero bakit parang iba ang nararamdaman ko kay Heather. I fell like I can't reach her. Samantalang ang lapit lapit na niya sa akin. Siguro nga dahil magkaibigan kami kaya hindi ko gusto na may kasama siyang iba. Lalong lalo na kapag lalaki. Pakiramdam ko malalayo ang loob niya sa akin kapag may nahanap na siyang mapagkakatiwalaan niya. Kaya nga ginagawa ko ang lahat para manatili siya. Para hindi siya lumayo at mawalan ng tiwala sa akin. Dahil alam ko na minsan na siyang nasaktan. And the thought of hurting her, makes me hurt a lot.
Nagulat ako nang nadatnan ko sa bahay si Laureen na kasamang nakikipag-dinner sa parents ko.
My mom and dad turn to me when they heard my trudge. Laureen remained straight while talking to my mom.
"Oh Green anak, nandyan ka na pala. Where have you been? Kanina ka pa namin hinihintay. Come here, sumabay ka na sa aming kumain," malumanay na sambit ni Mama habang nilalahad ang kalapit na upuan niya.
"No thanks, I already eat," I coldly said. I kiss her in cheek. Nagmano naman ako kay Papa. Lumapit si Laureen sa akin at ginawa rin niya ang ginawa ko kay Mama. Like the usual.
"Son..." may bantang saad ni Papa na may kasamang marahang tango.
Bumuntong hininga na lang ako at umupo na sa tabi ni Mama. Katapat ko si Laureen at nasa gitnang upuan naman si Papa.
"How's your day anak? Maaga daw kayong pinauwi ah. San ka nanggaling?" sambit ni Mama habang nilalagyan ng kanin ang pinggan ko. Tiningnan ko si Laureen at naabutan ko siyang nakatingin sa akin. Nang nakitang tumingin ako ay ngumiti siya.
"Kina Heather," tipid kong sagot at nakita kong uminom ng tubig si Laureen.
"Ah by the way, kamusta na si Heather? Hindi na siya nabibisita dito ah. And Sammy?" tanong ni Mama at nagsimula na ulit siyang kumain.
Kilalang kilala ng parents ko si Heather at Sammy dahil madalas silang nandito sa bahay para sa activities o kaya naman nagbobonding through dancing. Hindi na nga lang ulit kami nagkasama-sama simula noong dumating si Terrence. I don't know why, and at the same I don't want to know. Kanina lang ulit kami nagkasama nang matagal ni Heather.
Bumaling ako kay Mama.
"They're all fine, Ma, naging busy lang nitong mga nakaraang araw," sagot ko at sinimulan ko nang sumubo kahit ang totoo ay busog pa talaga ako.
Tumango si Mama at may inutusan siyang kasambahay na pinapunta sa kusina.
"Uhh...anyways Tita, okay lang naman po kahit pagkagraduate na lang ni Green, hindi naman po kami nagmamadali," ngiting saad ni Laureen habang kausap si Mama.
Kumunot ang noo ko at napatingin sa parents ko. Si Mama ay patango-tango lang at si Papa naman ay patuloy lang sa pagkain na parang normal lang ang pinag-uusapan ng dalawa.
"What are you talking about Reen, Ma?" tanong ko sa kanilang dalawa na nagpakunot ng noo ni Mama.
"You did not tell him, hija?" sabi ni Mama na may halong pagtataka.
"Well... he is always busy and as well as me," kibit-balikat na sagot nito.
Mas lalo akong naguluhan kung ano ang pinag-uusapan nila.
"Son, you are bound to marry Laureen. She'll be your wife after you graduate in college," simpleng paliwanag ni Papa.
Hindi kaagad ako nakaimik sa kanyang sinabi. Napaawang ang labi ko at mas lalong ikinunot ang noo. Hindi ko ata naproseso ang sinabi niya.
Tiningnan ko si Laureen at tahimik lang siyang nakayuko habang kumakain.
"What? Come again?" Inosente kong tanong tila hindi naintindihan ang kasasabi lamang na eksplenasyon.
"Dear, since you were in elementary, Laureen's parents asked a pragmatic marriage for you. I have known her parents since high school. Her mother and me are best of friends. Despite that, I can see that Laureen is pretty, smart, talented, and she's kind, you know that. And---" si Mama.
"But why did---"
"Baile," pigil sa akin ni Papa. Nagtiim bagang ako at pinakinggan ang sasabihin ni Mama.
"Green, please listen, honey." Hindi ako nagsalita. "You know what, we were so happy that you two happened. I want to scold you when I heard that you two broke up. But I realized that you're still young. And you can start again now that you are mature enough..." paliwanang pa ni mama habang nakangiti.
Pailing-iling lang ako habang nakangisi.
Tiningnan ko ulit si Laureen na ganun parin at tahimik. Tila normal lamang sa kanya ang pinag-uusapan at wala man lamang siyang reaksyon.
"I don't think so. I don't know. I don't understand," sabi ko. "I'm tired, I want to rest..." dagdag ko at tumayo na at dumiretso sa kwarto ko.
"Hey, Green. Hindi ka ba pupuntang cafeteria?" Natauhan ako nang may humawak sa balikat ko.
It's already lunchtime at nakalabas na halos lahat ng kaklase ko kanina. Tinatamad lang talaga akong tumayo sa kakaisip. Pero ngayong nakaramdam ako ng gutom dahil hindi ako kumain kaninang umaga at ayaw makasalamuha ang kahit sino sa bahay ay kakain na ako.
Tumango ako kay Nick at sinimulan ko nang ligpitin ang gamit. "Susunod na ako," sabi ko at tinanguan niya din ako at lumabas na sa classroom.
Napa-upo na lang ulit ako at bumuntong hininga. Hinilamos ko ang palad ko sa mukha. I have no choice! Fuck!
Heather's POV
"Heather Allure, sabihin mo nga sa akin. What's the score between you and Green Baile?" interesadong tanong ni Sammy habang naglulunch kami dito sa cafeteria. Ito siguro ang kanina niya pang gustong itanong, ngayon lamang niya nasabi.
Tumaas ang isang kilay ko at kinunot ang noo. Of course, he's my best friend. Our best friend.
"Uhm... I'm just asking," kibit-balikat niyang sambit. "You know what, you two are very fit to each other," pilit na ngiti niyang sinabi habang isusubo na ang kinakain niya.
"What are you talking about, Sammel Yeara? Pareho nating kaibigan si Green. 'Wag mo nga akong lokohin diyan," natatawa kong sabi habang siya ay ngingiti-ngiti lang.
"Whaaaat!? Sinong nangloloko kay Heather? At aking---" si Wayne na kararating lang kasama si Zach.
Bigla namang sinapok ni Sammy si Wayne sa ulo nang nakaupo ito.
"Eh kung ikaw kaya pektusan ko diyan. Nang manahimik ka! Chismoso mo talaga kahit kailan." Nakita kong nakasunod na kaagad si Green sa malayo. Nang makita niya kami ay lumapit na kaagad siya.
"I miss you too baby Yeara," birong sambit ni Wayne habang balak akbayan si Sammy na agad namang niyang naiwasan. Kahit kailan talaga 'tong dalawang ito!
Ngumiti na lang ako habang pailing-iling.
"They have no right to dupe Heather..." seryosong saad ni Green at umupo na katabi si Zach, sa tapat ko.
Napatingin naman kaming lahat sa kanya.
"...unless it's me," dagdag niya sabay ngisi. Inisnaban ko na lamang siya. Ano pa nga bang bago? Tsk.
Nagkwentuhan kami habang kumakain nang tungkol sa kung ano-ano. Tungkol sa mga step sa sayaw na nagpapayabangan kung sino magaling. Nahuling dumating si Nick na akala mo ay pinagsakluban ng langit at lupa.
Nick is Laureen's cousin. Kahit ako ay nagulat noong sinabi ni Sammy sa akin kanina. Hindi ko napansin kasi magkaiba sila ng apelyedo. Maybe her and his mother are sisters. He is a serious type person. But kind and one of trustworthy in our circle of friends. Hindi siya katulad nina Wayne na palabiro at madaldal. But I like him kahit na mabilis siyang mainis.
"Hey guys! Buti nakita ko kayo. Did Clayton tell you already?" sabi ni Rian na biglang sumulpot sa lamesa namin.
Ngumunot naman ang mga noo naming lahat.
She sighed. "Okay, I guess not. He just call me and there's an emergency meeting 6 pm later," paliwanag niya. Nagpaalam naman kaagad siya nang maayos pagkatapos naming tanguan.
Rian is one of Bravehearts' member. You bet she's good dahil pili lang talaga ang mga members ng group namin. Sa pagkakakilala ko, mabait si Rian. Nakausap ko na rin siya at masasabi kong bossy siyang magsalita at kumilos. Pero hindi tulad ng iba ay responsable naman siyang tao.
"Emergency? Sino kayang naaksidente?" painosenteng tanong ni Wayne habang ang kamay ay nakapatong sa kanyang dibdib.
Napahilamos na lang ako sa mukha.
"Just eat your fucking food Wayne. It's meeting, not accident, silly," seryosong sabi ni Nick habang umiling sa huling sinabi. Kahit kami ay natawa na lang din sa kanilang dalawa.
Pinag-usapan namin kung ano ang meeting na sinasabi ni Rian. Maayos naman ang performance naming lahat kaya hindi namin alam kung bakit nagpatawag ulit ng meeting si Clayton.
"Let's go Heather, mahuhuli na tayo sa klase natin," si Sammy.
"Okay,"
Tumayo na ako at nagpaalam sa apat.
Habang naglalakad kami sa corridor ay nakasalubong namin si Terrence.
Una siyang tumingin sa kasama ko at bahagyang tumango. Ngumunot naman ang noo ko.
Bumaling agad siya sa akin at ngumiti. Dirediretso naman kami ni Sammy na maglakad at nilampasan siya.
Parang bigla akong nanghina. Hindi ko alam kung bakit pero parang nakokonsensya ako sa hindi malamang dahilan.
Pumasok na kami sa classroom at saktong kasunod lang naming pumasok ang professor namin.
Nagdiscuss lang siya hanggang sa matapos ang klase. Maunti lang ang naintindihan ko dahil kung ano anong pumapasok sa isipan ko.
May dalawang klase pa akong pinuntahan at lahat ng iyun ay hindi ko na naproseso ang ginawa. Tsaka ko lang napagtanto na mag aalasais na. Naghiwalay na kami ni Sammy kanina sa isang subject kaya mag-isa na lang ako ngayon.
Pumunta muna ako sa locker room para ilagay ang aklat ko.
Pagkarating ko, I quickly unlocked my locker. Before I could place my books, a black USB caught my attention. Tinitigan ko lamang ito na nakakunot ang noo. Maybe someone misplaced it? I don't know. Kinuha ko ito at tiningnan lang. Kinabahan ako bigla sa kung ano man ito.
"Heather!"
Agad kong tinago sa bag ko ang USB at sinaraduhan na ang locker.
"Malapit nang magsimula. Let's go?" sabi ni Green nang nakalapit siya sa akin.
Tumango ako at ngumiti. "Okay..."
Nakarating kaming lahat sa meeting room namin na tahimik lang ako. Iimik lamang ako kung tatanungin ako ni Green pero hindi ko na dinadagdagan pa pero siya lang ang nagpapahaba. Kahit papano naman ay nawala sa isip ko iyung USB dahil sa kanya.
Marami nang tao pagkapasok namin sa room. Agad kong nakita si Terrence na nakatingin sa amin nang pumasok kami. Katabi naman niya si Sammy na agad tumayo nang makita ako, kami.
Umupo na si Green at ako. Tumabi naman sa akin si Sammy. Dumating na rin ang iba pang members at nagsimula nang magsalita si Clayton.
"Laureen's not around now dahil may inaasikaso siya. Pero meeting lang naman ito kaya okay lang kung wala siya even though we need her presence dahil trainer niyo siya..." panimula niya.
Tumingin ako kay Green at seryoso lang siyang nakikinig. Nahuli naman ng mata ko si Terrence na nakatingin sa akin. Nang bumaling ako sa kanya ay ngumiti lang siya nang tipid at agad dumiretso ang tingin sa unahan.
I sighed. Nakinig na lang din ako sa sasabihin ni Clayton.
"...But anyways, I called a meeting dahil nakatanggap ako ng email galing sa University sa event na lalabanan natin. They said they will adjust the event because of some orders in their pre-eminent. Instead of April, they will move it in March. So I need your cooperation to finish our performance well. I want it perfect. So don't absent or even late in our every practice. Understand guys?" paliwanag niya.
"Yes, we are! We are brave with hearts!" sabay sabay naming sinabi.
May sinabi pa siyang marami hanggang sa matapos na ang meeting.
Kinuha ko na ang bag ko at tumayo na.
"Hey Heather, mauuna na ako. May family dinner kami ngayon," si Sammy na hinawakan ang kamay ko at nakangiti.
Tumango na lang ako at ngumiti pabalik. Nagpaalam na siya at umalis na.
"Let's go?" si Green na naghihintay pala sa akin.
"Let's go," tango ko at lumabas na ng room.
Kanina pa nakalabas si Terrence at naninibago ako kasi hindi manlang niya ako kinausap sa buong mag-hapon. Siguro naisip niya na sundin na lang ang gusto ko. Kumirot ang puso ko sa isipan na iyon. Bakit parang nakokonsensya ako? Diba yun naman ang gusto ko? Yes, that's what I want. I should be persist of it!
Hinatid ako ni Green like what I used to at nagpaalam na sa kanya. Dumiretso na kaagad ako sa kwarto at naligo. Pagkatapos kong magbihis ay humiga na kaagad ako sa kama.
Bago pa man ako pumikit ay may naalala ako. I forgot. Bumangon kaagad ako at hinanap sa bag ko ang USB. Nang nakita ay ikinabit ko agad iyon sa laptop ko.
A video started playing. It was dark at first. Nang lumiwanag ay nakita ko si Terrence na bumaba sa kotse niya. Hindi kalayuan ang recorder kaya kitang kita kung paano siya bumaba. Kumunot ang noo ko. Bakit parang pamilyar ito? Sunod na nangyari ay nakita ko ang sarili ko na bumaba sa kotse. Napanganga ako at napatakip na lang ang kamay sa bibig ko. I can't believe this! This should be kidding right!? This is what just happened noong lasing ako! Fuck! Sunod na ngang nangyari ay yung time na hinalikan ko siya. Naputol ito nang hinila niya ako at patuloy lang akong umiiling habang tumutulo ang luha.
The video played again. Sunod na ipinakita ay iyung nangyari sa labas ng condo unit niya. Shit! Napahilamos na lang ako sa sarili ko. Sunod na ay nang pumasok kaming parehas sa loob. After that, a text from black screen popped out.
Nanlamig ang buong katawan ko at hindi makagalaw habang patuloy lang ang pagpatak ng luha sa mata ko.
This is a joke. I know this is a joke! This is not happening, I know! This is should not happening! Fuck!