Μια εβδομάδα μετά...
Τα πράγματα μεταξύ μας είναι περίεργα.. Δεν μιλάμε και τόσο πολύ.. Η Φωτεινη αυτές τις μέρες είναι σχεδόν κάθε μέρα σπίτι... εκείνος πάλι είναι περίεργος.. Τον έχω πιάσει να μου ρίχνει θανατηφόρα βλέμματα και δεν ξέρω και το γιατί... Σήμερα είναι η μέρα που θα βγούμε με το Κώστα και τα παιδιά.. πφφφ και όσο δεν μπορώ και τις βραδυνές εξόδους.. ευτυχώς η άλλη θα έρθει εκεί οπότε δεν θα την έχω από τώρα σπίτι.. Εγώ και ο Άρης μετά από μια τεράστια 5 λεπτη συνομιλία στη κουζίνα το πρωί αποφασίσαμε να πάμε μαζί... Η ώρα είναι 9 και έχω 2 ώρες μπροστά μου ..
Πηγαίνω στο μπάνιο και ανοίγω το νερό να γεμίσει η μπανιέρα... πετάω τα ρούχα μου κάτω και μπαίνω μέσα..
Να πω την αλήθεια ποτέ δεν φανταζόμουν πως η κουβέντα με τα κορίτσια θα με χαλαρώνε έτσι.. Και το γεγονός πως κανείς δεν ήξερε και τώρα ξέρει και μάλιστα τα κορίτσια με καταλαβαίνουν μου δίνει κουράγιο...
Τελειώνω το μπανάκι μου .. τύλιγω μια πετσέτα και βγαίνω στο δωμάτιο..Αλλά... παγώνω..
Νεφελη:"τι κάνεις παιδί μου εδώ χαζό είσαι???ΓΥΡΝΑΑΑΑΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΆΛΛΗ!!!" Του λέω μόλις καταλαβαινω πως ειμαι μόνο με τη μικρή πετσέτα...
Άρης:"ξέχασες ότι σε έχω ξαναδεί ρε Νεφελη??πως κάνεις έτσι??"
Νεφελη:"εκείνο ήταν διαφορετικό.. γυρνά σε παρακαλώ και πες μού τι θες"
Άρης:"πφφφ ήρθα απλά να ρωτήσω τι ώρα θα φυγουμε... " μάλιστα....
Νεφελη:11 και τέταρτο και τώρα άδειασε μου τη γωνιά να ετοιμαστώ.."
Άρης:"Οκ οκ βγαίνω. "
Δεν με βοηθάς ρε Άρη ΓΑΜΩΤΟ... Όσο και να προσπαθώ να αντισταθώ πάντα βρίσκει τρόπο να μου υπενθυμίζει τι νιώθω.. Αλλά όχι.. Σήμερα θα βγω .. θα γουστάρω και θα γνωρίσω κόσμο!!!
Η Δωροθέα επέμενε να μου πάρει δώρο φόρεμα μαζί με την Όλγα.. Σήμερα πιστεύει πως πρέπει να κάνω θραύση... το δέχτηκα .. Δεν είχα και επιλογές.. 1 ώρα μετά ήμουν σχεδόν έτοιμη...
Ετοιμάστηκα και Κοίταξα τον εαυτό μου στο καθρέφτη... Δεν με αναγνώριζα ειλικρινά... Πότε δεν έχω ντυθεί έτσι... νιώθω λίγο άβολα αλλά πραγματικά Φτου μου !!!!
Το φόρεμα αγκαλιάζει το κορμί μου απίστευτα...
"ΈΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΧΆΝΕΙΣ...!!" μουρμούραω.. σηκώνω το κεφάλι.. παίρνω μια ανάσα και βγαίνω στο σαλόνι...
Εκείνος με την πλάτη μιλάει στο τηλέφωνο...πραγματικά είναι πανέμορφος... αυτα τα σκισμένα τζιν και τα μπλουζάκια τούτα λατρεύω όλα... περπατάω και ο ήχος από τα τακούνια τον κάνει και γυρίζει...
Ειλικρινά δεν με έχει κοιτάξει ποτέ έτσι... το στόμα του ανοίγει ελαφρά...τα ματια του γουρλωνουν ...
Δεν ξέρω με ποιον μιλάει αλλά έχει κατεβάσει το ακουστικό και απλά κρατάει το τηλέφωνο σαν διακοσμητικό...
Γελάω ελαφρά και του κάνω νόημα να μιλήσει στο κινητό...
Άρης:"εμ .. Αγάπη μου θα τα πούμε εκεί καλά??κλείνω φεύγουμε κι εμείς..""
Με κοιτάς σαν ληγουρι και..
Αγάπη μου ?????ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ ?
ΤΡΆΒΑ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ !!!
Κλείνει και έρχεται κοντά μου ...
Νεφελη:"παίρνω τσάντα και φεύγουμε "λέω ψυχρά... γυρίζω αλλά με πιάνει από το μπράτσο...
Άρης:" κάτι πιο τολμηρό δεν μπορούσες να βάλεις ??"
Νεφελη:"Άσε με ρε Άρη!! Εξάλλου τα κορίτσια μου το πήρανε.. Και τέλος πάντων μου αρέσει.."
Άρης:"Ναι ρε Νεφελη αλλά εγώ πρέπει να σε προσέχω τώρα...έλεος δηλαδή...
Νεφελη:" Μην αγχώνεσαι.. κοίτα εσύ την κοπέλα σου και άσε με εμένα " του λέω και παίρνω την τσάντα από το καναπέ..
"Πάμε??" Του λέω και τον βλέπω τσιτωμενο...
Άρης:"πάμε "λέει μουγκριζοντας ...
Μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε.. σε όλη τη διαδρομή δεν μου μίλησε ούτε με κοίταξε ...
Νεφελη:"έχεις κάτι??"τον ρωτάω
Άρης:"Όχι. "απαντάει ψυχρά
Δεν το συνέχισα.. φτάσαμε και κατεβήκαμε..
Μπήκαμε μέσα για να βρούμε σε έναν μεγάλο καναπέ όλη την παρέα μαζί... μαζί με έναν κουκλο!!!! Αυτός πρέπει να είναι ο αδερφός του Κώστα...
Προχωρήσαμε και φτάσαμε.. εκείνος με κοίταξε κατευθείαν...
Άρης:"ήρθαμε κι εμείς.. "
Φωτεινή:"άντε ρε μωρό μου .. Επιτέλους!!" Λέει και κολλάει πάνω του σαν βδέλλα... ηλίθια γκόμενά...
Κώστας:" λοιπόν παιδιά από δω ο αδερφός μου ο Χρήστος.."λέει σε μένα και στον Άρη..
Άρης:"χάρηκα Άρης" του λέει ψύχρα..
Νεφελη:"Νεφελη κι εγώ.."
Χρήστος:"Εγώ να δεις ...." λέει και πραγματικά όλο το τραπέζι γύρισε και τον κοίταξε ενώ εγώ έγινα σαν την ντομάτα... Η Δωροθέα μου έκλεισε το μάτι ενώ ο Άρης άρπαξε και ήπιε το ποτό της φωτεινής μονορούφι...
Καθίσαμε όλοι κάτω.. Η μουσική ομολογώ ήταν εξαιρετική...
Παραγγείλαμε τα ποτά μας και μιλούσαμε μεταξύ μας η Δωροθέα όλη την ώρα μου πετούσε υπονοούμενα για το Χρήστο κι εκείνος.. εκείνος δεν σταματούσε να με κοιτάει πράγμα που με έκανε να νιώθω άβολα αρκετές φορές...
Έχουμε πιει αρκετά.. βέβαια όχι τόσο ώστε να μεθύσουμε απλά έχουμε κάνει εκείνο το ωραίο κεφάλι που νιωθεις πιο ελεύθερος... Ένα ωραίο τραγούδι μπαίνει και η Δωροθέα με την Όλγα προσπαθούν να με σηκώσουν... Η Φωτεινη δεν έχει σταματήσει να κουνιέται στο καναπέ αλλά προφανώς τα κορίτσια την έχουν γραμμένη... τα αγόρια μιλάνε κι αποφασίζουμε τελικά να σηκωθούμε...
Κουνιομαστε και χορεύουμε μαζί στο ρυθμό.. αισθάνομαι ανδρικά βλέμματα επάνω μου αλλά δεν δίνω σημασία... Η Φωτεινη σηκώθηκε κι εκείνη αλλά όλη την ώρα χόρευε γυρισμένη προς τον Άρη στέλνοντας του πονηρά νοήματα.. εκείνος πάλι βράχος... σοβαρός.. με το ποτό στο χέρι νιωθω πως με κοίταει αλλά μάλλον ιδέα μου είναι.. ξαφνικά η Δωροθέα μου κάνει ένα νόημα που δεν καταλαβαίνω αλλά πριν προλάβω να την ρωτήσω αισθάνομαι δύο χέρια να τυλίγονται στη μέση μου και πετάγομαι...
Χρήστος:"χαλάρωσε όμορφη εγώ είμαι.. σε πειράζει να χορέψουμε??"
Κοκκινίζω ελαφρά αλλά δέχομαι... με κρατάει από τη μέση και το κομμάτι που παίζει είναι αρκετά προκλητικό.. προσπαθώ μην κουνιέμαι πολύ έντονα..εκείνος με γυρνάει και με αγγαλιαζει από πίσω κουνώντας τους γοφούς του ... αισθάνομαι αμήχανα στην επαφή.. τραβιεμαι λίγο αλλά με κολλάει επάνω του χαλαρα.. βέβαια δεν κάνει καμία πονηρή κίνηση απλά χορεύουμε.. το τραγούδι τελειώνει.. καθόμαστε στο καναπέ .. Ο Άρης με κοίταει τρομερά περίεργα... Η Φωτεινη είναι σχεδόν από πάνω του ...Όσο και να μην θέλω να κοιτάω το μάτι μου πέφτει επάνω τους.. ΓΑΜΩΤΟ πια.. Έχω δίπλα μου έναν κουκλο κι εγώ... Εγώ κοιτάω τον Άρη...
Τα κορίτσια έρχονται κι αυτά με έναν δίσκο γεμάτο σφηνάκια... ευτυχώς είναι σαν φρουτοποτο οπότε κομπλέ.. πίνουμε όλοι από ένα... Ο Χρήστος δίπλα μου ακουμπάει το χέρι του στο πόδι μου ...
Χρήστος:"ξέρεις ότι είσαι πολύ όμορφη?? Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου από την ώρα που μπήκες μέσα... "
Νεφελη:" εμ ... Ευχαριστώ. "
Εκείνος απλώνει το χέρι του και βάζει μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί... Στο τελείωμα χαϊδεύει το λαιμό μου τραβώντας το χέρι του αμέσως μετά..
Χρήστος:"ξέρεις.. Δεν θέλω να με περάσεις για κανένα ληγουρι.. συνήθως δεν ειμαι έτσι απλά.. Πώς να στο πω .. Έχω πάθει τη πλάκα μου ρε παιδί μου .. εμ .. θα ήθελες να βγούμε για έναν καφέ κάποια στιγμή?? "
Νεφελη:" Δεν νόμιζα κάτι τέτοιο αλήθεια.. Και.. Φυσικά μπορούμε να πάμε για έναν καφέ.. "
Χρήστος:" σε πειράζει να πάρω το νούμερο σου από το Κώστα??"
Νεφελη:"Όχι καθόλου " του λέω χαμογελώντας...
Ένα αργό κομμάτι μπαίνει...
Χρήστος:"χορεύουμε??" Λεει και γνεφω θετικά.. Ίσως.. Ίσως αυτός να είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να ξεχάσω τον Άρη.. φαίνεται καλό παιδί και μεχρι στιγμής μπορώ να πω πως είναι κύριος...
Σηκωνόμαστε προχωράμε λίγο παραπέρα και τοποθετεί τα χέρια του στην μέση του ..Εγώ βάζω τα δικά μου στο λαιμό του ... ομολογώ πως μυρίζει πολύ όμορφα... με μια ελαφριά πίεση με φέρνει πιο κοντά του και αρχίζουμε να χορεύουμε αργά... νιώθω το κεφάλι του να χαμηλώνει στο λαιμό μου ... Δεν περνάει ένα λεπτο και αισθάνομαι ένα χέρι να με γυρίζει απότομα ...!!
Γυρνάω για να δω έναν Άρη εξαγριωμένο...
Άρης:"τελειώνετε?? Πρέπει να φύγουμε Νεφελη.." τι λέει?? Γιατί να φύγουμε?? ΓΑΜΩΤΟ το σου ρε Άρη.. Δηλαδή μην χαρώ λίγο..τσουυυυυπ να πεταχτείς.!!!
Νεφελη:"πας καλά παιδί μου τι λες??" Αισθάνομαι το Χρήστο να τρίζει το σαγόνι του δίπλα μου εκνευρισμένος..
Χρήστος:" Γιατί δεν κάθεσαι στη θέση σου και στη κοπέλα σου ρε φίλε?? Δεν βλέπεις ότι χορεύουμε??" Ωχ ωχ ωχ ..... Δεν είναι καλο αυτό.. Ο Άρης όσο όμορφος είναι ... οσο αγγελος και αν μοιαζει, αν νευριάσει καλύτερα άνοιξε τρύπα και μπες .. πάντα προσπαθούσα να τον κρατάω ήρεμο από το σχολείο... βγαίνει εκτός ελέγχου αν νευριάσει... Και πιστέψτε με τον έχω δει σε καυγάδες.. Δεν μασάει τίποτα... Ο Χρήστος είναι κι αυτός ψηλός αλλά όχι σαν τον Άρη... ειλικρινά μεταξύ τους δεν έχει καμία ελπίδα...
Νεφελη:" ας ηρεμήσουμε καλύτερα.."λέω μπας και σώσω το Χρήστο... μα τι έχει πάθει πια ?,
"Άρη πάμε λίγο έξω???" Του λέω και τον τραβάω από το χέρι...
Εκείνος ρίχνει ένα διαολεμενο χαμόγελο στο Χρήστο...
Άρης:" μόλις σε έσωσε..'φιλε' "...
Του λέει ειρωνικά αλλά κάνω νόημα στο Χρήστο να μην μιλήσει.. Τον τραβάω απότομα και βγαίνουμε έξω...
Πλησιάζουμε .... δύσκολες καταστάσεις έρχονται...
Kisses :)