Rayelle's POV
Nagulat ako sa nalaman ko. Siya pala ang kaibigan ko. Ang Rexter ko. Ang kalaro ko. Ang pinagtatanggol ko dati. Hindi ko naman sinasadyang sabihin kay Tita Jahzen. Naaawa na kasi ako sakanya. Tuwing pumupunta ako sa bahay nila dati at nagagawi ako sa kwarto nila ni Tito Kiel, may naririnig akong iyak, and I'm sure na kay Tita Jahzen yun.
*Flashback*
"Rehter, tandali lang huh!" pagpapaalam ko kay Rexter dahil may nakita akong babae na umiiyak. Ayokong may nakikitang umiiyak.
"Mith! Batit ta po umiiyak? May umaway po ba tayo?" bulol kong sabi. Bakit pa kasi ako bulol. Kaya ko naman sabihin ng diretso sa utak ko pero kapag nagsalita na ako, nagiging bulol.
"I-I'm fine... M-maglaro ka n-nalang dun, iha." sabi nung babae, nagulat ako kung sino iyon...
Jahzen Kate Pendelton...
Rexter's mom...
"T-tita, batit ta po umiiyak?" tanong ko kay Tita Jahzen.
"O-oh, Rayelle. Ikaw pala. Wala ito, don't mind me." sagot saakin ni Tita.
"Tita, pleate, tabihin mo na po." pagpupumilit ko kay Tita. I don't want to see her crying. Siya ang nagsilbing second mother ko when my mom wasn't around. And since gustong gusto ni Tita Jahzen na magkaanak ng babae, tinuturing niya akong anak. And I'm the only friend of Rexter.
"W-wala talaga ito, Rayelle..." ani niya, "Uhmmmm... Rayelle... Can I ask you something? And please, be honest. Even if the truth will hurt me..." tanong saakin ni Tita Jahzen.
"B-but tita, I d-don't want to hurt y-you..." sagot ko kay Tita.
"Please... Rayelle... Para na din kitang anak. Just, please, be honest..." sabi saakin ni Tita so I just nodded, "M-may n-nasabi ba sayo si R-Rexter na... na... may babae... may babae si... si Kiel? O... M-may nakita ka?" tanong saakin ni Tita Jahzen na ikinatakot ng buong sistema ko. I don't want to break the promise I made with Rexter, but at the same time, I don't want to hurt Tita Jahzen anymore...
"T-tita..." ani ko.
"P-please... Tell me the truth, Rayelle..." sabi saakin ni Tita so I made a big decision.
I'm really sorry, Rexter... I don't want to hurt Tita Jahzen anymore.
"T-tita... He't alwayt with... with Ate Cammy..." sabi ko habang nakayuko.
"Who... Who is Cammy?" tanong saakin ni Tita Jahzen.
"Y-yung girl po ta o-offite ni Tito Kiel." sagot ko.
"So what I saw was really true huh?" rinig kong bulong ni Tita Jahzen.
Bigla siyang tumakbo papalayo. Nakita ko ang mga luha sa mga mata niya. Nasaktan ko siya, nasaktan ko si Tita Jahzen.
It's my fault.
Tumakbo ako pabalik sa pwesto namin ni Rexter. Nang makita ko ang mukha niya, hindi ko maiwasang matakot at mapaluha dahil sa nagawa ko.
"Bakit ganyan mukha mo, Yelle?" tanong ni Rexter na ikinagulat ko.
"T-torry..." sabi ko at tumakbo. Naiwanan ko tuloy yung teddy bear at laruan ko pero di ko na inintindi yun. Hindi ko kayang harapin si Rexter.
*Flashback End*
"Rexter... I'm... I'm very sorry." sabi ko sakanya.
"No! You've ruined my family! You hurt my mom! You're the reason on why my dad became a jerk!" sigaw niya saakin kaya napaiyak ako.
"Why are you blaming me!? Una palang Rexter, una palang, alam mo na, alam na nating nagloloko talaga si Tito Kiel. Yet, you've remained silent about it!" sigaw ko sakanya. Oo, nung una, I blamed myself. Nawalan ako ng second mother. But my mom made me realize na it wasn't my fault. That I just did what is right. Mas lalo lang daw masasaktan si Tita Jahzen kapag hindi niya nalaman ang totoo.
"Oh! So you're blaming me now?" he asked.
"I'm not blaming you. I'm not blaming anybody. I'm just stating a mere fact." sagot ko.
"No! Ikaw ang dahilan kung bakit naging ganto ang buhay ko! 8 years old, Rayelle! F*ck*ng 8 years old ako nang nawala si mama. Ilang taon na ko ngayon oh, hanggang ngayon, wala pa siya! And it's YOUR fault!" sigaw niya at tumakbo palayo.
"R-rexter..." bulong ko. I need to make this right.
I have to call her.
I have to call Tita Jahzen.
Calling Tita Jahzen...
"Hello? Yelle? How are you, iha? Bakit ka napatawag?" rinig kong tanong saakin ni Tita.
"I found him, Tita. I finally found him..." sabi ko kay Tita. Matagal ng pinapahanap saakin ni Tita si Rexter.
"H-him? R-rexter? Ang anak ko?" tanong saakin ni Tita.
"Yes, Tita. I finally found Rexter." sagot ko.
"T-thank you, Rayelle. I-I'm going to book a ticket. B-babalik na ako diyan." sabi saakin ni Tita. I think she's crying because of the tone of her voice, "I-I need to go now, Rayelle. T-thank you v-very much!" yan ang huli niyang sinabi bago niya in-end ang call.
Now, my first mission was over. I helped Tita Jahzen to find Rexter. Now, I need to do my biggest mission, to talk to Tito Kiel.
Do you want to know kung bakit may mission akong ganyan? Well, I talked to my parents nung bata ako. I was so guilty that time. Sinisisi ko ang sarili ko sa pag-alis ni Tita Jahzen at ang pagkasira ng pamilyang Pendelton. So my parents comforted me at kung ikagagaan daw ng loob ko, gagawa ako ng mission, TO MAKE THINGS RIGHT paglaki ko. So here I am, making things right.
May contact din ako kay Tita Jahzen kasi nakita ko siya sa isang mall nung nagpunta kami nila Mommy at Daddy sa Japan. I got her number and I promised her na I will help her to find Rexter.
Bumalik ako sa loob, nakita ko sila unnie at natakot ako. I made them disappointed. I ruined their trust. But what can I do? I like him.
"U-unnie? G-guys... I-I'm sorry..." paumanhin ko.
"I am very disappointed in you, Rayelle. Pinagkatiwalaan ka namin!" sigaw ni unnie and Zennon oppa just held her back. Tumingin naman saakin si oppa and he gave me a disappointed look that made me look down.
"Kaibigan kita, Rayelle. We all trusted you na hindi ka gagawa ng hindi namin gusto. Sinabihan ka namin na maghintay ka muna kasi nag-uumpisa palang siyang manligaw. Para na din kitang kapatid! And I don't want you to be hurt! Damn it!" sigaw ni Ari that made me flinched. Nag walk out naman siya with Clion whose trying to comfort her.
Again, I just ruined something.
Ari's party.
Their trust.
But, ito na eh... Nangyari na...
Tumalikod ako at akmang aalis na ng narinig kong sumigaw si unnie.
"Ano!? Aalis ka nalang agad, Rayelle! Di mo man lang kami kakausapin huh!?" sigaw ni unnie pero di ko nalang iyon pinansin. I need a fresh air bago pa bumalik ang thought na iyon.
I was diagnosed before with mild depression, pero as days goes by, naging malala... Na naisipan ko nang mag suicide...
It was because of Zienna's death...
Naglakad lakad ako when I spotted a familiar figure.
It's Kiel Zinford Pendelton.
Rexter's dad...
"Tito Kiel!" sigaw ko kaya napatingin siya saakin.
"Who the f*ck are you?" naiinis niyang tanong. I think may kailangan siyang puntahan.
"It's me, Rayelle. Rexter's childhood friend?" sagot ko kaya naman napaisip siya.
"Oh? Rayelle?" sabi niya.
"Yes, Tito... Can I talk to you?" tanong ko.
"Oh? What for?" tanong ni Tito and he gestured me to sit. Nandito kasi kami sa labas ng isang café shop.
"Tito, please... Make things right..." sabi ko.
"Huh? What do you mean?" he asked me confusingly.
"Ayusin niyo na po ang relasyon niyo kay Rexter, Tito. Please. Alam kong nasasaktan siya." sabi ko.
"I-I'm doing everything..." nauutal naman na sabi ni Tito.
"Are you really doing everything, Tito?" I seriously asked him. Kung ginagawa naman kasi ng isang tao ang lahat, malamang, okay na dapat, "May contact pa din po ako kay Tita Jahzen, and she's going to be back. Alam ko pong kahit nagloko kayo, mahal niyo pa din po siya. Please, do everything to fix your family para maging masaya si Rexter and for you to be TRULY happy." I said that made Tito, dumbfounded. I hope that he will do what I said.
Now, I've done my part. Sana maayos mo talaga ang pamilya mo, Tito. Kahit dito man lang sa sitwasyon na ito ay may magawa akong tama. Lagi nalang disappointment ang natatanggap ko. I hope I will gain back their trust.
Masyado kasi akong tanga pagdating sa pagdedesisyon.