Pagpapatuloy...
MANDY YU POV:)
Nang malaman ng chismosa squad na si Johnser na ang tagapagmana ng Uphone, dumiretsyo agad ako kay Daddy para itanong ang tungkol doon. Di ko alam kung bakit gusto ko itanong si Daddy tungkol dito. Siguro, ayaw ko lang makasal kay Johnser. Once na siya na ang nagmana ng Uphone, dahil may kasunduan sila Papa at Tito Cedric, ikakasal ako dito.
Masyado sakin matanda ng tatlong taon si Johnser kaysa kay Clive na kasing edad ko lang pero mas panganay siya sakin ng limang buwan. Kasi pinanganak ako ng November samantala si Clive, July. Pero nag-aalinlangan ako kung si Johnser na nga ba ang tagapagmana ng Uphone. Magpapakasal kaya ako sa kanya?
Nakita ko si Daddy, papunta sa meeting room kung saan doon sila nagme-meeting na mga mamayamang tao na part rin ng business.
"Daddy!" Tawag ko at tumakbo palapit dito.
Napatigil naman ito sa pagtangkang pagpasok. Humarap ito sakin at nagsipasok na yung iba sa loob.
"Ano? May meeting kami ngayon, di tayo pwede mag-usap ng matagal." Pagmamadali ni Daddy. Siya si Leandro Yu, ang papa ko at nagmamay-ari ng Sumex.
"Totoo ba? Si Johnser na ang magiging tagapagmana ng Uphone?" Tanong ko sa kanya.
"Pagme-meeting-an pa namin iyan. Maiwan muna kita, anak. Mamaya nalang." Paalam ni Daddy.
"Papa---" pipigilan ko pa sana siya pero pumasok na ito sa loob kasama ang assistant niyang lalaki.
Napaatras nalang ako nang makitang papasok ang panganay na anak ni Tito Cedric, kasama ang assistant nitong si Ramon pati na ang butler ni Clive na si Dylan.
Bago paman pumasok, tumingin pa si Johnser sa akin pero agad na pumasok na ito sa paloob. Doon na nga sumunod dito ang dalawa. Tiningnan pa nga ako nung butler bago pumasok.
Naiwan akong napasimangot na lamang.
JOHNSER SY POV:)
Pagkapasok ko sa loob, dali-dali tinungo ko kaagad ang kinauupuan ko. Di nagtagal nagsimula na rin ang meeting.
"Pasensya na kung pinatawag namin kayong lahat. Nandito ako para sabihin sainyo ang desisyon ko ngayon dahil patay na ang bunsong anak ko na papalit sana sa posisyon ko." Panimula ni Daddy.
"Condolence." Sabi ng mga taong nandito sa meeting.
Tumango-tango lang si Daddy sa mga dito. Pati ako sinasabihan din ng condolence. Para di mahalata na ako ang dahilan sa pagkamatay ng kapatid ko, nagkilos malungkot ako at nagkunyaring nasasaktan ako sa pagkawala ng kapatid ko.
"So? Sino na ang bagong tagapagmana ng Uphone?" Tanong ni Tito Andrew. Nandito rin siya at part rin siya ng kompanya ni Daddy dahil kapatid niya ito at hindi ito mawawala sa kompanya.
Nagsiingay naman sa loob. Di ko mapigilamg mapangiti dahil nararamdaman kong naayon na ang lahat sa akin. May ibang nagsasabi na ako na ang bagong tagapagmana ng Uphone. Ako nalang ang nag-iisang anak ni Papa na pwedeng pumalit sa bunsong anak niya. Ngayon, wala na yung sagabal sa buhay ko, mapapasaakin na rin ang pinapangarap kong makuha.
"Napag-usapan namin ni Leandro na ang bagong papalit sa akin si..." Panimula ni Papa.
Natahimik ang lahat sa sinabi ni Daddy. Lahat hinihintay na nila ang susunod na sasabihin ni Daddy. Ako, di na mawala ang ngiti ko sa mga labi. Unti-unti nang nakukuha ko na ang pinapangarap kong makuha.
"...hindi muna ako aalis sa posisyon ko." Sagot rin sa wakas ni Daddy.
Nanlalaki mata na napatingin ako dito at nawala na lamang ang ngiti sa mga labi ko.
Nagsiingay naman ang tao sa loob.
"Wala na ang tagapamana dapat si Johnser mo na ibigay ang posisyon mo..." Pagtututol na turan ni Tito Andrew kay Daddy.
"Ako muna ulit ang CEO sa Uphone Company. Ipapasa ko nalang ang posisyon ko kay Johnser, next month. This July." Nagsi-ingay ulit sa loob. "Sa ngayon, ako muna ang magma-manage. Kailangan pa magtraining ang anak ko tungkol sa ikot ng kompanya natin para di mawala at bumagsak ang pinaghirapan nating palaguin ito." Patuloy na pahayag ni Daddy
Gumaan kaunti ang nararamdaman ko. Kahit ngayon, di pa napapasaakin ang kompanya pero next month, ako na ang papalit sa kanya. Sa akin na ang Uphone Company.
Hindi na ako makapaghintay ngayon.
May iba na pumayag sa sinabi ni Daddy pero may iba naman na mukhang tutol sa sinabi nito. Wala silang magagawa dahil mapupunta at mapupunta pa rin sakin ang Uphone. Dahil ako nalang ang nag-iisang anak ni Daddy, ako lang papalit sa kanya.
"Dito na nagtatapos ang meeting natin ngayon." Sabi ni Papa at umalis na kasama si Tito Leandro kasama ang mga assistant nilang dalawa pati na rin si Diego, ang naging tagapag-alaga noon kay Clive sa States.
Tumayo na ako sa kinauupuan at naglakad na palabas dito. Sumunod naman sakin si Ramon at Dylan. Lumabas ako ng meeting office na may abot-langit ang ngiting tagumpay.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
Nakaupo ako sa gilid at hinihintay na matapos magbihis si Ros. Siguro marunong na siya magbihis. Tanga nalang kung di pa siya marunong magsuot ng damit. Tsk!
Narinig kong bumukas na ang pinto. Napatingin naman agad ako at nakita ko si Ros na panay lingon sa paligid at mukhang hinahanap ako. Nang makita ako, ngumiti ito ng matamis sakin.
"I'm done, my lady."
"Good."
Tumayo na ako sa kinauupuan ko at pinagpagpag ang pwetan ng pantalon ko.
Tiningnan ko si Ros at kita ko ang kabuuan niya. Bagay sa kanya yung damit na binili ko. Kahit pangit yung damit, marunong siya magdala at kita ko ang astig tuloy ng porma niya. Sabagay, guwapo kasi siya. Walang pangit-pangit sa mga sinusuot niya.
"Lets go inside and I tell you what you do and what not to do." Yaya ko na dito. "Go!" Pumasok na sa loob ng dorm at sumunod naman siya."Seat." Sabi ko at naupo naman ito sa maliit na sofa.
Pagkaupo nito, tinitigan niya ako. Shit! Nakakaamo yung titig niya. Para siyang bata na humihingi ng tulong.
My god! Kailangan ko na umalis. May work pa ko! Papagalitan na ako ni Aling Doya nito. Di ko naman siya pwede isama doon kasi baka magkalat lang siya doon. Mukhang isip-bata pa naman siya.
"Here's the thing you can do. First, seat there and watch watch the t.v. That us you can do here until I'm gone here in house. Y-you behave, don't touch things here." Bilin ko sa kanya habang nakatayo ako sa harapan niya samantala siya nakaupo nga sa sofa.
"Yes, my Lady." Sagot niya.
"Second, if you sleep, sleep on my room. Don't touch my things cause its important." Pangalawang bilin ko.
"Where's your room?" Tanong nito.
"There!" Tinuro ko naman yung pinto at tiningnan niya yung tinuturo ko.
Bumaling ulit ito sakin at nag-sign ng 'okay'. Mukhang naintindihan naman niya sinasabi ko. Buti naman kung ganun.
"Is there another rules?" Tanong pa nito.
"Third, don't you go out here maybe you caused war on my doormates here. I don't want to have a war may be we go out to this house." Takte! Ang sabaw ng ingles ko? Tang-ina! Ang hina ko talaga sa english. Kainis! Mag-aampon pa ako, ingleshero pa. Tss!
"What if I'm bored? Can I go outside?" Tanong pa rin niya.
"Okay, okay. If you bored, you can go outside and buy food. Here's money, you go here hurry. You don't go anywhere maybe you lost, you don't know this place." Sabaw pa rin na sabi ko sa kanya.
"Yes, my Lady." Payag niya at ngumiti ng matamis.
"Fourth, if I'm not around, you behave. Don't act kid." Sabi ko pa.
"Why? Where are you going?" Bahagyang nabahala na tanong nito.
"On my work, for us to earn more money cause money is a life of people in this generation. If we have no money, we will dead in hungry." Paliwanag ko sa kanya. Bahagyang nabigla nga ako kasi naging tama yung pagkaka-english ko. Wait? Tama ba? O tamang sabaw English pa rin?
Bahala na! Totoo naman! Deads-deads kami pag wala na kami pambili ng pagkain.
"Money? What's money?" Nalilitong tanong nito.
"Money. Here!" Sabi ko at kinuha sa bulsa ko ang isang one hundred at bente. Pinakita ko iyon sa kanya.
"This thing you called money?" Nakataas-kilay na turan nito.
"Yes, this is money. In tagalog, we called this 'pera'. If you don't have this, you'll dead in hungry."
"P-era." Sambit niya sa tagalog ng money. "Wow! Cool! When I say 'pera'." English na sabi niya at tuwang-tuwa siya nang nasasambit niya nang maayos ang pera.
"This is your money. If I'm not here and your hungry, go outside. There's a store in front. Buy some food." Sabi ko sa kanya sabay lagay ng pera sa kamay niya.
Parang bata na ngayon lang nakahawak at nakakita ng pera. Nanlalaki mata pa siya habang panay tingin niya ang papel na pera.
"Paper? The money is a paper." Nakangiting sabi niya. Para siyang bata na ngayon lang naka-discover ng isang bagay.
"Okay. Keep it. I'm gonna go na. Behave. When I'm day off, I'll teach you to speak Tagalog."
"Bye, my Lady. Be careful." Nakangiting paalam nito sa akin halos nag-wave pa siya ng kamay.
Tumango nalang ako dito at lumabas na ng kuwarto. Bago paman ako maglakad, nakatayo ako at natatawa sa ekspresyon ni Ros.
Parang bata kasi siya ee. Mukhang di siya lumaki sa pinas at parang anak siya ng mayaman. Nadampihan ko kasi kanina yung kamay niya nung binigay ko sa kanya yung pera. Ang lambot ng kamay niya parang wala siyang ginagawa.
Di ko alam tuloy kung magre-report ako sa pulis na nawawala si Ros. Gusto ko muna siya makasama kahit ilang araw lang.
CEDRIC SY POV:)
"Sir Cedric, sigurado kayong ibibigay nyo na ang kompanya kay Johnser?" Tanong sakin ni Diego nang pumasok na kami ng office.
Siya nalang ang sumunod sakin sa office at nagpa-iwan na yung assistany ko sa labas pati si Leandro, ang partner ko sa negosyo.
Naupo ako sa office seat ko at sinandig ang likod ko sa inuupuan kong swivel.
"Wala akong magagawa. Wala na si Clive at mapupunta na ito kay Johnser." Sabi ko habang nakapikit at nakasandig doon sa inuupuan ko.
"Sa tingin nyo, di basta aksidente ang nangyari kay Clive? Nakakasiguro akong may nagtangkang pumatay kay Clive. Alam kong di basta ito aksidente. Sinadya iyon!" Parang sigurado na pahayag ni Diego.
"Lumabas ka muna, Diego. Gusto ko muna mapag-isa at makapag-isip-isip." Sabi ko dito habang nakapikit pa rin ako.
"Aalamin ko, Sir Cedric ang lahat. Alam kong di basta aksidente ang nangyari sa alaga ko. Alam kong sinadyang patayin siya." Seryosong pahayag nito at lumabas na nga ng office.
Pagkaalis nito, naidilat ko ang aking mata at inisip ang mga sinabi nito.
Sinadya bang patayin si Clive tulad noon na bata pa siya? Muntikan na siyang mamamatay dahil may lumason sa kanya. May kinalaman ba ang taong gusto pumatay noon sa anak ko hanggang ngayon?
To be continued...
Nasa taas po yung gaganap bilang Mandy Yu.