"There are ups and downs in relationship but maintaining longevity is hard." — Cheese in Trap
******
Kabanata 34
Sydney's Point of View
Hindi ko alam kung saan mangangapa ng salita habang hinihintay si Yona na dugtungan ang kanyang sinabi. Kanina pa nagyaya si Percy na umalis ngunit mukhang hindi pabor ang dalaga sa ideyang iyon. Ngumunguso siya na para bang mahihirapan sa sasabihin.
"Couz, can we stay for another day? This is a resort after all." Suhestiyon ni Yona.
Bumaling ako kay Reed na ngayon ay walang balak na basagin ang masidhi nilang titigan ni Percy. May parte sa aking nagsasabing mukhang imposible atang tanggapin nito ang deal but when Percy mentioned Hendrix, I was pretty sure that he caught Reed's attention.
Kinagabihan, paglabas ko ng kwarto, dumiretso agad ako malapit sa pool area. We got two rooms. Kasama ko si Nina sa kwarto at sa katabing kwarto naman ang inokupa nina Noah at Reed. Naabutan kong nagbabarbecue si Percy at Noah. Although wala silang anumang mga salita alam kong they still want their friendship back. Naiilang naman sa isa't isa sina Yona at Nina na naghahanda ng mesa. Their awkwardness were incredibly intense.
"Ang tagal mo, huh." Sabay ngisi ni Nina sa akin.
Suminghap ako at lumapit sa table. Pagkaupo ko ay nakita kong tumayo si Reed para lapitan si Percy. Slowly yet threatening.
"If I regret teaming up with you, I swear, hindi ko alam kung anong pwede kong gawin sayo." Napaubo pa ako sa mga salitang iyon ni Reed. He sounded believable. Words like that coming from him, I'm sure na pananakot iyon. But knowing him, kaya niya talaga ng gawin iyon.
"Reed, what are you? Police? Leave my cousin alone." Utas ni Yona sa malayo.
"And remember this, Sylverio. You might be her friend, but I'm not. We're a team... for now." Dugtong pa rin ni Reed ngunit lumipat na ang paningin kay Yona bago bumalik sa aming mesa.
"Kaninong ideya ito?" Curious kong tanong.
Nagtaas ng kamay si Nina bago uminom ng canned beer. "Ako. If we're going to team up, kailangan kong makilala ang Sylverio's. I know your family histories already. I'm curious too why my brother is so at touched to Beehive's."
"He's still our brother." Sa wakas ay nagsalita na rin ang nananahimik na si Percy. Kahit na maraming major turnbacks ang grupo, hindi pa rin nila binubura si Noah sa kapatiran. Ngumiti ako at nilatag ang nalutong barbecue sa mesa.
Nag-angat ako ng tingin nang maramdaman kong kanina pa nakatitig si Yona sa mga boys. Nakita kong pinapanood ng dalaga ang awkwardness ng mga ito. Si Reed at Percy ay parehong shirtless habang pinapaypayan ang barbecue. Napapaubo naman si Noah ng malanghap ang usok. Muli itong naglagay ng ilang kapirasong uling sa ilalim ng grill. After kasing pinilit naming maki-join si Reed kila Noah ay bigla itong naghubad ng shirt which is ikinakunot ng noo ko dahil mukhang distracted si Yona.
"He's hunk." Nguso ko kay Reed na agad na ikinapula nito.
"Every beast is hunk." Nagtaas siya ng kilay.
"Agree. They were too damn sexy. Those beasts. And you like him." Pakantang saad ni Nina saka tumingin kay Yona.
"You wish!" Nakangiwing sagot nito.
"Talaga lang huh. Mahirap ligawan si Reed."
"Shut up." Si Yona na namumula
Natigil ang bangayan ng dalawa nang lumapit si Reed sa amin at umupo sa katabing mono block chair kung saan nakaupo si Yona. Nauna kasing naupo so Percy sa tabi ko. Mukhang nahimasmasan na ito at halatang nais magbukas mg conversation. Umikot ni Reed ang upuan saka umupo at sinandal ang braso sa ibabaw ng upuan. Bumaling siya kay Yona saka pinagtaasan ito ng kilay. Napalunok ang dalaga bago iniusog ang upuan palayo rito.
Umiiling na napapangisi si Nina na katabi lang nito sa kabilang side. Lumapit ang ito kay Yona at bumulong. "Masyado kang pahalata, Miss Sylverio. I've told you, I'm expert at reading someone's emotion. You like him."
"I'm not!"
Bumaling kaming lahat sa pagsigaw ni Yona.
Humikab lang si Reed.
I looked at Percy and his eyes met mine, a smirk forming on his lips instantly.
Nakita kong may message na galing sa kanya sa cellphone ko kaya binuksan ko na ang inbox ko.
Percy:
Sorry.
Mabilis akong nag text sa kanya. Kind of relief.
Ako:
Naiintindihan ko. Karapatan mong magalit sa akin. And thank you for accepting me again. I didn't expect that your forgiveness seems like having a license now. Hirap makuha.
Kinuha ni Percy ang kanyang cellphone. Kumunot ang noo habang tahimik na binabasa ang message. Ngumiti ako ng mag-angat siya ng tingin para lang sasabihin ang mga mata ko.
I prayed that whatever plan they make would work. Sana pag nagkita kaming muli ni Hendrix ay maalala na niya ako. Siguro ay nagkamali si Reed... Maybe he never forgot me. Bumuntung-hininga ako at saglit na ipinikit ang mga mata.
Hendrix Sylverio, I never really deserve him. Naging masaya ako sa kanya. Ilang beses niya akong niligtas at hindi ko man lang iyon nasuklian. Napahamak pa siya ng dahil sa akin. Maybe he was better off without me. He wouldn't had to go through that with me. But he did. Nakapikit ako ngayon, inaalala ang mga pinagsamahan naming dalawa. Good and bad.
Ilang sandali lang ay nauna ng nagpaalam sina Noah at Nina.
"Uh."
Lumapit ako. Nanginginig ang kamay kong itinuro ang room number ko.
"Goodnight."
Nagtaas siya ng kilay at masuring tiningnan ang mukha ko. Pero si kalauna'y ngumiti na rin si Percy at lumapit sa akin. "Goodnight." He whispered slowly.
Sinundan ko siya ng tingin nang sabay silang umalis ng pinsan nito. I was to shock to mouth out anything. Hindi makapaniwala na mabilis niya akong tinanggap muli nilang kaibigan. Thinking of it, I didn't actually do something bad. But Percy's simple voice brought so many memories to me. And I'm happy that they were still my friends.
******
Reed's Point of View
Nakatayo lang siya doon. Hindi gumagalaw. Nagtungo na sa kanya-kanyang kwarto ang dalawang Sylverio ngunit naroon pa rin sa kinatatayuan si Sydney at naiwan pa rin ang mga mata sa mga ito. Whatever her connection with that Sylverio, she seemed to care. Fuck knows why.
Nakadikit pa rin ang mga mata niya sa lugar na tinahak ng dalawa. I wires my jaw shut for a minute. At hindi ko pa rin napihilan ang manahimik.
"Anong sinabi niya sayo?" Tanong ko, naghihintay ng tapat na kasagutan mula sa kanya. Mabilis na kumilos palipat sa akin ang mga mata niya.
She quickly put her hair between her ear. "Wala naman. Bakit?"
I pushed myself from the table I was leaning on. Humalukipkip at humakbang palapit sa kanya. "I still don't trust them." I told her clearly.
"Alam ko. Pero sabi mo nga dapat matutunan nating magtiwala. At magsimula ka sa kanila. Trust me, once na makilala mo sila, hindi ka magsisisi na kinaibigan mo sila." Seryoso niyang sinabi. Ngumiti at nag-iwas ng tingin.
Hindi ko mapigilan ang aking sarili kundi ang lumapit sa kanya. Closer and closer hanggang sa maiharang ko ang aking sarili sa kung anumang bagay na pinagkakaabalahan niyang tingnan. Hindi siya gumalaw. Bumaba ang daliri ko sa kanyang chin, bringing her eyes to meet mine. And when they did, it melted me. "Ano pa bang iniisip mo at hindi ka makatulog?" Pag-iiba ko ng usapan.
Bawat gabi, it seemed to sleepless for this girl. Kahit alam ko na ang dahilan, tinanong ko pa rin para mag-open up siya sa akin. Nagpakawala lang siya ng malalim na hininga. Escaping every sensation that out glued created. "Kung bibilangin ko iyon lahat ay baka abutin pa tayo ng umaga." Biro niya.
"Alam mong handa akong makinig." Sabi ko saka bahagyang lumayo sa kanya. Tinungo ang mesa kung saan may natira pang canned beer. My system was screaming for something to numb the feelings this girl rose in me. "Pwede mong sabihin lahat sa akin, Sydney." Wika ko at binuksan ang canned beer.
"Ang dahilan kung bakit ko sila hinahayaang makasalamuha tayo ay dahil may tiwala ka sa kanila. At alam kong hindi ka nila sasaktan." Pagpapatuloy ko. Slowly turning around and sitting on the mono block chair. "I'll protect you, Sydney."
Tumabi na rin siya sa akin. Kahit gabi na, matatanaw pa rin ang kagandahan ng resort dahil napapaligiran iyon ng mumunting liwanag na nanggaling sa ala white Christmas light na nakapalibot sa mga puno. The view was simply beautiful.
"Bakit kailangan mong gawin iyon?" Her gentle voice made me snap out of my thoughts. "Dahil ako si Daniella?"
Napangisi ako sa uri ng tonong ginamit niya. She sounds ironic. Dahil nauunawaan niya ang twist ng katotohanan. Her being Daniella Oliveros was just an excuse. Nag focus ako sa canned beer na hawak ko, but soon bumalik rin ang paningin ko sa kanya.
"Dahil mahal kita, Sydney." I spoke not completely conscious.
Her pink lips seemed swollen. Sa puntong iyon, wala akong ibang nais gawin kundi ang hilahin ang katawan niya patungo sa akin at halikan ang kanyang mga labi.
Ilang beses siyang napakurap. Napuna ko rin ang pag kaawang ng kanyang mga labi dahil sa walang maisagot sa pinagtapat ko. Her eyes hiding the shock. I know she understood partly pero pakiwari niya ay unbelievable thing iyon. At bakit hindi? Halata naman iyon sa kinikilos ko pag dating sa kanya.
Taking a long sip from my drink, ramdam ko ang titig niya sa akin. "Kaya ba bigla kang bumait sa akin at ngayon ay tinutulungan mo pa ako?"
Nang bigkasin niya ang mga katagang iyon, para bang may namilipit na kung ano sa tiyan ko. Sa totoo lang hindi ako handa para pag-usapan ang feelings ko para sa kanya, tapos pinupush niya akong pag-usapan ang bagay na gusto ko ng tuldukan. Ang akala ko kasi determinado ako.
"Gusto mo ng beer?" Offer ko.
"Kaya ba tinalikuran mo si Dad?"
"Dammit, Sydney. I couldn't let you fucking die!" Umiwas ako ng tingin. "Knowing your father, he hates traitor. Walang pamilya sa kanya kung nalaman niyang trinaydor mo siya."
"He can't do that to me, Reed. Anak niya ako."
"I hope he not."
Dinala ko na ang beer sa aking bibig, drinking the burning alcohol. Putting the beer down, my eyes simply drawn on her slowly skin and those lips I want to kiss. "Masisisi mo ba akong mahalin ka? Hindi natuturuan ang puso."
Nang natiyak kong rumehistro ang mga sinabi ko sa utak niya, nang ma-processed niya ang sitwasyon, napalunok siya at agad nag-iwas ng tingin. Napapayakap sa kanyang sarili.
However, I made a mistake. Sa halip na lumayo ay tumayo ako at lumapit sa kanya. Lumuhod sa harapan niya at tiningala ang mukha niya upang magpantay ang aming mga mata. I felt my breath catching in my throat. Bumilis rin ang tibok ng puso ko. My other self was daring me to do something I would later regret.
Tinitigan ko siya, narinig ko ang lumalalim niyang paghinga. "Marami akong malamang bagay na ginawa sayo, Sydney. At lahat iyon pinagsisisihan ko na." I said, causing her to look at me. "Pero hindi ko pinagsisisihan na tinalikuran ko si Boss. For me, you're my Boss and I'm your capo. Your warrior."
"A-Anong—"
"Alam ko ang sagot mo, Sydney. I... practically push you back in his arms."
Muli ko siyang tiningnan. Kita ko ang pagtaas-baba ng dibdib niya. Yet, she looked at me. Nakikinig ng taimtim.
"Nagi-guilty ako. I'm giving you to him." This wasn't me. Or... eto ang talagang ako? O pwede ring dahil sa epekto ng alcohol? "Ako ang unang nakakilala sayo." Dugtong ko. Yumuko para iwasan ang mga mata niya. "You always belonged to me."
I wanted to lose my thoughts.
My heart was simply harsh on her. Malakas ang pintig non. At ganoon din ang pulso ko. Her breathing was shallow and it was asking me to want her more. Kinailangan ko pang pumikit para ibaling sa ibang bagay ang isipan ko.
"Mahal ko siya, Reed." Bigkas niya sa mga salitang ayaw kong marinig. Dahil alam ko naman iyon. "And I want to gave him what I gave him."
Sa mga salitang iyon ako napatingin ulit sa kanya.
Bumalik na ako sa kinauupuan ko kanina at isinandal ang aking likuran doon. Pumikit at bumuntung-hininga. Bago pa ako makapagdesisyong umalis ay naramdaman ko ang kamay niya sa ibabaw ng kamay ko, causing me to stop. Looking at her in surprise, she caught me off guard.
"Don't go." She breathe out. "Please."
Tumango ako dahil mukhang kailangan kong mag-stay muna. She almost scared of something. Hindi ako sigurado kung dahil ba iyon sa ipinagtapat ko o dahil natatakot siyang baka pati ako ay mawala sa kanya dahil doon.
"Rejected squad, huh?"
"Huh?"
"Me. New member of the rejected team." Sabi ko saka naiilang na ngumiti para hindi na siya mag-isip pa.
She smiled awkwardly, showing off those long eyelashes of hers even more. I knew she never looked at me as anything more than a friend. Nothing more than a member of her family. Nasa akin siya ngayon pero hindi ang puso niya.
"Thank you."
"Kailangan ko bang sabihing welcome? Or I'll say 'Ouch'?" Biro ko.
****