Η ώρα ήταν δύο παρά τέταρτο,όταν εμφανίστηκε στο κατώφλι του πολυτελούς σπιτιού του με ένα ταξί κουβαλώντας τις βαλίτσες της,που της φαινόντουσαν απίστευτα βαριές μέχρι την εξώπορτα. Χτύπησε το κουδούνι και δεν άργησε να ανοίξει η καλοσυνάτη κυρία από χθες.
<<Καλησπέρα.>>χαμογέλασε μελιστάλακτα η Ρόουζ.
<<Καλησπέρα Ρόουζ. Είμαι η Μάρθα. Πέρασε.>>η Μάρθα είχε μια περίεργη μάλλον ισπανική προφορά. Της Ρόουζ της έκανε εντύπωση που της απευθύνθηκε με το όνομά της.
Την βοήθησε να μεταφέρει τις βαλίτσες της μέχρι το σαλόνι. <<Πεινάς;>>τη ρώτησε σφίγγοντας τα μαύρα κατσαρά μαλλιά της που ήταν πιασμένα σε μια σφιχτή αλογοουρά.
<<Ε...όχι σας ευχαριστώ,μόλις έφαγα.>>απάντησε η Ρόουζ αμήχανα μπλέκοντας τα δάχτυλά της μεταξύ τους.
<<Ο κύριος Μάριον μου είπε να πας αμέσως στο γραφείο του μόλις έρθεις. Θα τακτοποιήσω τις βαλίτσες σου στο δωμάτιό σου.>>το χαμόγελο της Μάρθας,ήταν βεβιασμένο και τυπικό. Άραγε πως να την είχε συστήσει ο Ντέιβον; Ως την κατ' οίκον πόρνη που προσέλαβε;
Λογικό να την αντιμετώπιζαν με μία αποδοκιμασία που φρόντιζαν μάλλον να καλύπτουν καλά. Η Ρόουζ χαμογέλασε στη Μάρθα και κατευθύνθηκε και πάλι προς το γραφείο του και χτύπησε την πόρτα δαγκώνοντας τα χείλη της δυνατά. Είχε ξυπνήσει λοιπόν. Ωχ Χριστέ μου,κάνε να μην είναι θυμωμένος,κάνε να μην είναι θυμωμένος,κάνε να-
<<Ναι!>>η φωνή του διέκοψε τη σκέψη της Ρόουζ που μπήκε μέσα στο γραφείο του σαν βρεγμένη γάτα και στάθηκε ένα βήμα μακρυά από την πόρτα. Δεν τολμούσε να πλησιάσει.
Ο Ντέιβον,ήταν ξαπλωμένος σε έναν από τους δερμάτινους καναπέδες με το χέρι του να καλύπτει το πρόσωπό του. Φορούσε ένα μαύρο κοντομάνικο μπλουζάκι με μία γκρι φόρμα. Η Ρόουζ,παρατήρησε ότι του πήγαιναν πολύ και τα κάζουαλ ρούχα.
Η Ρόουζ καθάρισε το λαιμό της διακριτικά<<Καλησπέρα.>>είπε και έσφιξε τα χέρια της που ξαφνικά είχαν ιδρώσει. Ένιωθε σαν μαθήτρια που μετά από την αταξία,η δασκάλα την είχε στείλει στο γραφείο του διευθυντή.
Ο Ντέιβον απομάκρυνε το χέρι του από το πρόσωπό του και σηκώθηκε όρθιος. Άρχισε να πλησιάζει τη Ρόουζ αρκετά αργά αναγκάζοντάς την να οπισθοχωρήσει,μέχρι να παγιδευτεί ανάμεσα στην πόρτα και το σώμα του.Το μέτωπο της Ρόουζ είχε ζαρώσει. Ο Ντέιβον χαμογέλασε νωχελικά και σαρδόνια και απλώνοντας το χέρι του της χάιδεψε απαλά τα μαλλιά. Η ήρεμη στάση του μπέρδεψε τη Ρόουζ και την έκανε να ανησυχεί για τη συνέχεια. Έμεινε άκαμπτη κάτω από το άγγιγμα του και απέφυγε την επαφή με το βλέμμα του.
<<Τι ώρα είναι Ρόζα;>>την ρώτησε. Η φωνή του ήταν φαινομενικά ήρεμη,αλλά η Ρόουζ μπορούσε να διακρίνει τον έντονο εκνευρισμό που κρυβόταν καλά από πίσω. Ταλαντεύτηκε λίγο στη θέση μετατοπίζοντας το βάρος της από το ένα πόδι στο άλλο και κοίταξε το κινητό της.
<<Δύο και μισή>>απάντησε διστακτικά
Ο Ντέιβον έπιασε το πηγούνι της ανάμεσα στον αντίχειρα και το δείκτη του κάνοντάς την να πονέσει και έφερε τα βλέμματά τους στην ίδια ευθεία.<<Τι ώρα σου είπα να είσαι εδώ Ρόζα;>> τόνισε πιο αυστηρά το όνομά της διατηρώντας την ήπια στάση του,αλλά σφίγγοντας δυνατά του πηγούνι της Ρόουζ.
<<Δώδεκα και μισή.>>η φωνή της Ρόουζ βγήκε ένας ψίθυρος και το πρόσωπό της συσπάστηκε.
Τα χείλη του έγιναν μια λεπτή γραμμή <<Και που ήσουν αυτές τις γαμημένες δύο ώρες Ρόζα;>>της φώναξε δυνατά και την τρόμαξε. Τα μάτια του είχαν μετατραπεί σε μία φουρτουνιασμένη θάλασσα και γυάλιζαν κάτω από το εξωτερικό φως.
Η Ρόουζ ήθελε να ανοίξει η γη να την καταπιεί.<<Δε μου έδωσες απάντηση στο τηλέφωνο. Ήμουν για φαγητό.>>του απάντησε αδύναμα.
Ήθελε τόσο έντονα να υψώσει το ανάστημά της,αλλά ήταν λες και η δύναμή της είχε θαφτεί στα έγκατα των σωθικών της και όσο και αν προσπαθούσε δεν την ανακάλυπτε.
<<Είπα κάτι χθες;>>Η Ρόουζ έσκυψε το κεφάλι της. <<Όταν σου μιλάω θα με κοιτάς γαμώτο!>>σήκωσε το βλέμμα της δειλά <<Είπα κάτι χθες;>>επανέλαβε φωνάζοντάς της ακόμα.
Η Ρόουζ ένευσε καταφατικά
<<Μίλα!>>τη διέταξε. Το πρόσωπό του ήταν πολύ κοντά στο δικό της και η Ρόουζ διέκρινε καθαρά τους σπασμούς του και της φλέβες του λαιμού του να φουσκώνουν όταν της φώναζε.
<<Ναι.>>είπε σχεδόν ψιθυριστά.
<<Και εσύ τι έκανες;>>
Η Ρόουζ ένιωθε λες και κάτι είχε φράξει το λαιμό της και δε μπορούσε να σταυρώσει κουβέντα.
<<Εγώ...>>ξεκίνησε με σχεδόν τσιριχτή φωνή.
Μα τι στο καλό; σκέφτηκε η Ρόουζ. Που είναι ο παλιός καλός της εαυτός; Έσμιξε τα φρύδια της αποφασιστικά και καθάρισε το λαιμό της <<Εγώ σε αγνόησα.>>είπε με θράσος και δυναμισμό κοιτώντας τον κατευθείαν στα μάτια.
Εκείνος χαμογέλασε.
Αυτή η παράξενη αντίδρασή του,για κάποιον λόγο ανησύχησε πολύ τη Ρόουζ,γιατί δε μπορούσε να προβλέψει τι θα επακολουθούσε.
<<Μάλιστα.>> Ο Ντέιβον της γύρισε την πλάτη και απομακρύνθηκε αργά από κοντά της,κατευθυνόμενος προς το κέντρο του δωματίου.<<Βγάλε τα ρούχα σου και πέσε στα τέσσερα.>>
Η Ρόουζ έμεινε ακίνητη και κολλημένη στην πόρτα με το στόμα της να χάσκει ελαφρά.
<<Δε θα το ξαναπώ.>> της είπε πιο επιτακτικά αυτή τη φορά.
Ξεκόλλησε το σώμα της από την πόρτα και έκανε μερικά αβέβαια βήματα μπροστά.<<Γιατί;>>
Ο Ντέιβον γύρισε και την κοίταξε<<Γιατί σου είπα να το κάνεις.>>το βλέμμα του είχε σκοτεινιάσει,αλλά όχι μόνο από σεξουαλική έξαρση μα και από θυμό και αυτό δεν άρεσε καθόλου στη Ρόουζ.
Βιβλιοπωλείο,βιβλιοπωλείο,βιβλιοπωλείο. Έλεγε πολλές φορές από μέσα της,καθώς έκανε μερικά βήματα προς το μέρος του.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και πέρασε το μπλουζάκι της πάνω από το κεφάλι της. Έπειτα,κατέβασε το σορτσάκι της και έμεινε μόνο με τα εσώρουχα και τα πέδιλά της,τα οποία ξεκίνησε να βγάζει αμέσως μετά.
<<Τελείωνε.>>της είπε ο Ντέιβον παρακολουθώντας της από ασφαλή απόσταση γύρω στα τρία μέτρα.
Η Ρόουζ έβγαλε το μαύρο σουτιέν της,με τις κόκκινες δαντελένιες λεπτομέρειες,και αμέσως μετά το ασορτί μπραζίλιαν βρακί της. Κοντοστάθηκε να κοιτάζει τον Ντέιβον,νιώθοντας απίστευτα άβολα κάτω από το βλέμμα του που δυσκολευόταν να ερμηνεύει.
Την πλησίασε σε απόσταση αναπνοής,κάνοντας την ανάσα της Ρόουζ να βγαίνει άτακτη. Ο Ντέιβον,άπλωσε το δείκτη του και χάϊδεψε το μάγουλο της Ρόουζ. Έπειτα συνέχισε το μονοπάτι του,μέχρι να το περάσει μέσα από τον αφαλό της και να καταλήξει στο φύλλο της. Το στήθος της Ρόουζ ανεβοκατέβαινε και η καρδιά της βροντοχτυπούσε λες και έτρεχε σε μαραθώνιο.
Ο Ντέιβον,χάιδεψε απαλά το φύλλο της Ρόουζ,χωρίς να αφήνει ποτέ το βλέμμα της από το δικό του και έσπρωξε μέσα της ένα δάχτυλο κάνοντας την ανάσα της να σταθεί στο λαιμό της.
Ο Ντέιβον χαμογέλασε με την ικανοποίηση του νικητή<<Μούσκεμα είσαι Ρόζι>>της ψιθύρισε και έπειτα πρόσθεσε ακόμη ένα δάχτυλο κουνώντας μέσα-έξω. Η Ρόουζ δε μπόρεσε,όσο κι αν προσπάθησε,να συγκρατήσει έναν ανάλαφρο αναστεναγμό.<<Τόσο πολύ σε φτιάχνει να σου φωνάζω;>>η Ρόουζ σε καμία περίπτωση δεν ήταν σε θέση να εμπιστευτεί τη φωνή της για να απαντήσει στην ερώτησή του. Αλλά μπορούσε να πει νοητά πως περισσότερο την φόβιζε γιατί δεν ήξερε τι να περιμένει από αυτόν τον αλλόκοτο άνδρα.
<<Στα τέσσερα Ρόουζ!>>της είπε αυστηρά και απομάκρυνε πολύ απότομα τα δάχτυλά του μέσα από το υγρό της κέντρο.
Μα τι κυκλοθυμικός που είναι!
Η Ρόουζ,γονάτισε αργά στο σημείο που βρισκόταν μπροστά του και έπειτα τοποθέτησε το σώμα της στα τέσσερα,ορθώνοντας τα οπίσθια της. Ο Ντέιβον αφού την επιτήρησε για μια στιγμή φέροντας ένα γύρο,κατέβηκε στο ύψος της και ανασήκωσε το πηγούνι της ώστε να συναντηθούν οι ματιές τους. Χαμογέλασε και της χάιδεψε τα μαλλιά.<<Έτσι μπράβο το κορίτσι μου. Τι πρέπει να κάνω τώρα που δε με άκουσες Ρόζα;>>η φωνή του ακουγόταν τόσο θυμωμένη και η Ρόουζ σφίχτηκε κάτω από το άγγιγμα του.
Η Ρόουζ κούνησε ελαφρά το κεφάλι της αλλά δεν έβγαλε μιλιά.
<<Δεν είναι δίκαιο να σε τιμωρήσω;>>τη ρώτησε και το χέρι του τυλίχτηκε γύρω από τα μαλλιά της τραβώντας δυνατά. <<Μίλα γαμώτο!>>της φώναξε κάνοντάς την να απελευθερώσει μία αδύναμη κραυγή.
Ας τελειώνουμε με αυτό,σκέφτηκε η Ρόουζ. <<Ναι,είναι δίκαιο.>>είπε προσπαθώντας να ακουστεί όσο πιο πειστική γινόταν.
Ο Ντέιβον τράβηξε τα μαλλιά της και έφερε το πρόσωπό της λίγα χιλιοστά από το δικό του. <<Κύριε!>>της είπε με αυξημένο τον τόνο της φωνής του.
Η Ρόουζ σάστισε για μια στιγμή και γέλασε ειρωνικά<<Δεν πρόκειται->>
<<Πες το πουτανάκι αλλιώς δε θα τελειώσω ούτε μέχρι αύριο μαζί σου!>>φώναξε πιο δυνατά αυτή της φορά και της έκοψε σύριζα το χαμόγελο.
Η ζεστή ανάσα του Ντέιβον χτυπούσε το πρόσωπο της Ρόουζ και το σφιχτό του κράτημα στα μαλλιά της,την ερέθιζε παραδόξως απίστευτα πολύ.
<<Είναι δίκαιο κύριε.>>είπε σιγανά η Ρόουζ. Ο Ντέιβον χαμογέλασε με ικανοποίηση να καλύπτει τα θυμωμένα χαρακτηριστικά του.
<<Σ'αρέσει να έχεις τον έλεγχο ε;>> η φωνή της Ρόουζ βγήκε από το στόμα της αυθόρμητα και ήχησε αρκετά εκνευρισμένη και ξέπνοη.
<<Θα μιλάς μόνο όταν σου δίνω την άδεια,έγινα κατανοητός;>>ο Ντέιβον έσφιξε το κράτημα του και η Ρόουζ έβγαλε μία άναρθρη κραυγή.
<<Ναι!>>απάντησε βιαστικά για να την αφήσει.
<<Ναι τι;>>
<<Ναι κύριε!>>
<<Έτσι μπράβο.>>ο Ντέιβον άφησε απότομα το κεφάλι της Ρόουζ
<<Μπάσταρδε.>>μουρμούρισε η Ρόουζ μέσα από τα δόντια της.
<<Τι είπες;>>
<<Τίποτα κύριε.>>απάντησε γρήγορα η Ρόουζ πιο πανικόβλητη από όσο έπρεπε.
Ο Ντέιβον την κοίταξε στα μάτια και χαμογέλασε λοξά.<<Ρόζα,μην παίζεις μαζί μου.>>την προειδοποίησε.
Η Ρόουζ σκέφτηκε να αλλάξει την τακτική της συμπεριφοράς της και είπε:<<Με συγχωρείς. Απλά...είσαι αρκετά βίαιος και εγώ δεν έχω συνηθίσει. Μήπως σου συμβαίνει κάτι που θα ήθελες να μου πεις; Ξέρεις,μήπως θα μπορούσα να βοηθήσω;>>η Ρόουζ άπλωσε το χέρι της για να του χαϊδέψει το πρόσωπο,μα ο Ντέιβον απομάκρυνε το πρόσωπό του σαν να επρόκειτο να κολλήσει κάποια μεταδοτική ασθένεια.
Της έπιασε δυνατά τον καρπό και τα μάτια του σκοτείνιασαν επικίνδυνα.<<Θα σου το ξαναπώ και ελπίζω αυτή τη φορά να το καταλάβεις. Είσαι εδώ για να σε γαμάω και όχι για να μου κάνεις ψυχανάλυση. Μπορείς να το χωρέσεις αυτό στο γαμημένο κεφάλι σου;>>είπε μέσα από τα σφιγμένα δόντια του.
Στη Ρόουζ ήρθε πολύ έντονη η επιθυμία να κλάψει. Πρώτων γιατί την πονούσε και δεύτερων γιατί ένιωθε σαν σκουπίδι. Βασικά,ούτε ένα σκουπίδι δεν άξιζε τέτοια μεταχείριση.
Παρόλα αυτά αρκέστηκε στο να κουνήσει καταφατικά το κεφάλι της. Ο Ντέιβον άφησε τον καρπό της και έπιασε το πρόσωπό της ανάμεσα στις παλάμες του απαλά.
<<Να σε αφήσω να τελειώσεις Ρόζα;>>τη ρώτησε μαλακά.
Η Ρόουζ δεν ήξερε τι υποτίθεται πως έπρεπε να απαντήσει στη συγκεκριμένη ερώτηση,οπότε κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
Ο Ντέιβον αναστέναξε<<Είσαι πολύ άπληστο κορίτσι Ρόζι.>>είπε βραχνά ενώ τη φιλούσε κατά μήκος του προσώπου της. Την τράβηξε και την κάθισε πάνω του. Η Ρόουζ ένιωθε τη στύση του να πιέζεται πάνω στη γυμνή της σάρκα και ένιωθε άβολα με τη θέση της. Ο Ντέιβον έπιασε το στήθος της,γεμίζοντας την παλάμη του και η Ρόουζ τον ένιωσε στο λαιμό της να χαμογελάει.
Τη σήκωσε στην αγκαλιά του και την ακούμπησε πάνω στο γραφείο,έτσι ώστε αυτή να τυλίξει τα μακρυά της πόδια γύρω από το γυμνασμένο του κορμό. Η Ρόουζ τράβηξε τη μπλούζα του πάνω από το κεφάλι του και ο Ντέιβον δεν την εμπόδισε. Κόλλησε τα χείλη του στο λαιμό της,καθώς το χέρι του έβρισκε το δρόμο του προς το αιδοίο της. Η Ρόουζ έβλεπε τους μύες στην πλάτη και στα μπράτσα του να τεντώνονται σε κάθε κίνηση των δαχτύλων του μέσα και έξω της.Ήταν απίστευτα σέξυ θέαμα και την έκανε να βογκήξει δυνατά.
Ο Ντέιβον συνέχισε να την φιλάει,ποτέ όμως στα πλούσια χείλη της, και να την ερεθίζει. Η Ρόουζ,έχασε την αίσθηση του περιβάλλοντος γύρο της και ήταν σίγουρη,πως από στιγμή σε στιγμή θα τελείωνε μόνο με τα δάχτυλά του. Ο οργασμός της χτιζόταν δυνατός και ο Ντέιβον είχε πλήρη επίγνωση του τι της έκανε και χαμογελούσε αυτάρεσκα όταν κοιτούσε την αντίδραση του προσώπου της.
<<Σ' αρέσει Ρόζα;>>τη ρώτησε,προσθέτοντας και τρίτο δάχτυλο μέσα της.
<<Ναι κύριε!>>ακούστηκε σαν ένας απελπισμένος αναστεναγμός. Η ανάσα της Ρόουζ όλο και βάραινε,και δε θα άντεχε για πολύ ακόμα. Τον ήθελε μέσα της.
Ο Ντέιβον,επιτάχυνε το ρυθμό του και η Ρόουζ ήταν σίγουρη πως οι φωνές της ακούγονταν σε όλο το τετράγωνο.
<<Είσαι το πουτανάκι μου Ρόζα;>>η φωνή του ήταν υπέροχα αισθησιακή και βραχνή.
<<Ναι κύριε.>>είπε χωρίς δεύτερη σκέψη μέσα στους αναστεναγμούς της. Η Ρόουζ δεν άκουγε καν τι την ρωτούσε,απλώς έλεγε ναι σε όλα,πίστευε πως ήταν ο πιο σύντομος δρόμος προς την απελευθέρωσή της.
<<Ωραία>>έβγαλε τα δάχτυλά του από μέσα της και άρπαξε τη μπλούζα του. Όταν τη φόρεσε,γύρισε και κοίταξε μια αναψοκοκκινησμένη από θυμό και από έκσταση Ρόουζ να τον κοιτάζει με δολοφονικό βλέμμα.
<<Δε μπορείς να το κάνεις αυτό γαμώτο!>>του φώναξε η Ρόουζ που ήταν πλέον έξω φρενών.
Ο Ντέιβον χάιδεψε το μάγουλό της και το λοξό υπεροπτικό χαμόγελο,διαδέχθηκε τη σοβαρή του έκφραση.
<<Μπορώ να σε κάνω ο,τι θέλω μωρό μου.>>η Ρόουζ,ένιωθε τη στύση του να ακουμπάει στο μέσα μέρος του μηρού της και σκέφτηκε πως δύο μπορούν να παίξουν αυτό το παιχνίδι.
Φόρεσε την επαγγελματική της μάσκα και έριξε το βλέμμα της στο φουσκωμένο καβάλο του. Κατέβασε το χέρι της και τον χάιδεψε απαλά και αργά πάνω-κάτω. Χαμογέλασε γλυκά και του είπε : <<Το θέλεις κι εσύ Ντέιβον,έτσι δεν είναι;>>η Ρόουζ κατέβασε τα χείλη της στο λαιμό του και φιλούσε αισθησιακά και απαλά. Η φωνή της ήταν βελούδινη και βραχνή. Ο Ντέιβον για μια στιγμή την κοίταξε σαν μαγεμένος και του ξέφυγε ένας σιγανός σέξι αναστεναγμός. Η Ρόουζ χαμογέλασε στον εαυτό της. Βρισκόταν σε καλό δρόμο. Έφερε το σώμα της κοντά στο φύλλο του άρχισε να τρίβεται αργά πάνω του,αυτή ακόμη γυμνή και αυτός φορώντας τη φόρμα του. Πέρασε με την άκρη της γλώσσας της το αυτή του και δάγκωσε απαλά το λοβό του κάνοντας τον Ντέιβον να ρίξει πίσω το κεφάλι του και να βογκήξει σιγανά.
Το συναίσθημα του να τον έχει υπό τον έλεγχό της την τρέλαινε. Η Ρόουζ αναστέναξε απαλά στο αυτό του,αλλά αυτός την έσπρωξε απαλά και απομακρύνθηκε,σαν να τον είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα. Προσπάθησε μια στιγμή να ηρεμήσει και μετά έριξε το βλέμμα του στη Ρόουζ.
<<Μην το ξανακάνεις αυτό!>>ήταν το μόνο που είπε,πριν φύγει από το δωμάτιο και αφήσει και πάλι μια ανικανοποίητη Ρόουζ στα κρύα του λουτρού.
Να το και το επόμενο κεφάλαιο! Ελπίζω να περιόρισα τα ορθογραφικά! Δε ξέρω πότε θα καταφέρω να ξανά ανεβάσω,ελπίζω να είναι σύντομα!
Φιλια σε όλους! Μη διστστάσετε να μου αναφέρετε τυχόν παρατηρήσεις ή οτιδήποτε άλλο θέλετε! :D :D