Etter englene gjekk i skjul vart udødeligheten deira glemt. Plutselig var det ingen som ville prøve å få tak i den. Men samtidig som udødeligheten vart glemt, vart og englene glemt. Etter 100år sendte stor engelen speidere som hadde ein oppgåve. Finne redningen, uansett kor lang tid det ville ta måtte dei finne redningen slik at dei kunne vende tilbake til overflaten. Få tilbake si stor tid som dei ein gong hadde hatt.
Innen englene fant redningen hadde dei for lengst blitt glemt. Ingen viste at det fantes engler. Engler var bare ein legende, ein historie. Engler var bare eit objekt i historier som skulle få barn til å føle seg trygge. «Englene våker over deg om natten, passer på fra avstand». Mange barn trudde i 600år. At englene bare var historie figurer. Mens i virkeligheten stod dei i skyggene, våket over dem. Beskyttet dem fra demoner som ikkje hadde folkeskikk. Menneskene på jorden hadde kanskje glemt englenes verdi. Men det hadde ikkje englene. Deira einaste ønske var å sette sine føtter på overflaten igjen. Men så lenge det fortsatt var demoner som viste sannheten, kunne dei ikkje vise seg utan å bli slaktet.
Det er ikkje ein selvfølge at redningen vil dukke opp. Det kan gå 200år eller 1000år. Men engler er udødelige, så for dem har det ikkje så mykje å seie. Så lenge dei får sette føttene på overflaten igjen, før dei blir frarøvet udødeligheten utan å kunne gjere noko.