○ Deceieve
----------♪
Before flag ceremony
[ Kaeri ]
“MARSHALL! COME BACK HERE!”
“Hahaha! Bleeeeh~! Huliin mo muna ako!”
Sigh… Ang ingay talaga nina Hell at Marshall, kahit kalian. Feeling ko sasabog na mga tenga ko sa sobrang ingay nila. Halos araw araw naghahabulan, nagsisigawan, at nagtatapunan ng kung ano anong mga bagay. Three times a day ata nila ito ginagawa.
Teka nga, ano bang ginawa ni Marshall? Nakita niya kasing nagpupulbos sina Hell at si Emi kaya kumuha siya ng kaunti at itinapon sakanila. Loko niya rin diba? Kahit anon gang gawin namin, hindi parin sila tumitigil. Eto naman ang aming valedictoian, walang ginagawa. May sariling mundo.Halos lahat ata kami dito may sariling mundo eh.
Napatakip ako ng tenga at tinignan si Fear, na nakatingin sa kanyang notebook at tahimik na nagsusulat. Ewan ko kung anong sinusulat niya pero siguro gumagawa siya ng lyrics para sa isang kanta. Buti pa siya, hindi siya naaapekto sa ingay na ginagawa ng dalawa. I salute you, Fear!
Bang! Clatter! Clash!
“MARSHALL!!!”
Ano ba ‘yan… Hindi ba sila titigil? Kundi, ako mismo ang magpapatigil sakanila. Kung kaya ko nga lang…
Nagulat nalang ako ng may isang sapatos na palipad sa direksyon ko. Agad akong umilag upang hindi matamaan ng sapatos, pero, si Fear naman ang natamaan. Pero wala parin pake kung natamaan siya ng sapatos, tuloy parin sa pagsulat. Wow, ganyan ba siya katutok sa pagsulat ng mga liriko?
“Kaeri! Ilag!” Narinig ko yung boses ni Anima kaya napatingin ako sa kaliwa ko ng ‘di oras, at nakita ko na pala na may libro na papunta sa direksyon naming. Katulad ng kanina, nailagan ko ito para hindi matamaan, at si Fear naman ulit ang natamaan, pero wala pa rin siyang pakealam
Wow, as in. Wow. Hindi ko talaga alam na ganito ka-dedicated sa pag-compose si Fear. Namanhid na siguro siya tuwing nagco-compose.
“MARSHALL! YOU JUST WAIT UNTIL I GET MY HANDS ON YOU!” Narinig kong sigaw ni Hell, pero ito naman si Marshall, nag-belat lang siya at patuloy sa pagtakbo. ‘Yong hawak naman niyang chalk duster itinapon niya kay Marshall pero… natamaan lang ulit si Fear. Na-K.O. pa nga siya eh.
Hala lagot.
“Sht.” Napamura si Hell at lumapit sa’ming pwesto. “Fear, hindi ko sinasadyangg gawin ‘yon!”
“’Yan kasi~ Kung ano anong itinatapon. Ahahaha!” Eto naman si kuyang mukhang bampira (Marshall), humagalpak lang siya. Mas lalo lang nainis si Hell at akmang babatukan siya kung hindi lang kay Anima na pumigil sakanya. “Let go of me, Anima!”
Para bang may tumulong pawis mula sa noo ko habang pinapanood silang mag-away na tatlo. “Juthko, kayong tatlo, hindi ba kayo titigil? Sige kayo, isusumbong ko kayo kay Ate Worry.” Sabi ko. Syempre, joke lang ‘yon. Tinatakot ko lang naman sila, dahil alam nila kung gaano ka-brutal si Vice Pres. Hihihi.
Para bang may tumayo. Lahat kami napatingin kay Fear na para bang may dark na aura na pumapalibot sakanya. Hala, lagot na po.
Tumingin ako kina Hell at Marshall, at kung pwede niyong makita mukha nila, matatawa talaga kayo ng grabe grabe. Nag-belat ako sakanila sabay sabi ng, “You’re toast.”
Pustahan tayo mga guys, in three seconds, sasabog na ‘yang si Fear. Pag nanalo ako, libre niyo ako ha? Nyahaha.
Itinapon ni Fear yung eraser to who-knows-where at tinignan kaming apat ng masama, nanginig naman kami sa takot nang makita na nag-iba na yung ma-baklang Fear na nakilala naming kahapon. Teka nga, bakit kasali ako?!
“Napaka talaga niyong dalawa! Akala niyo bang hindi ako nasasaktan sa lahat ng mga binabato niyo, ha?! Hindi niyo ba alam na meron rin naapektuhan sa inyong ginagawa?! Talagang mga estudyante ba kayo ng star section? Para kasi kayong mga hayop na umasta!” Ouch. Medyo hard. “Kung karapt dapat kayong maging parte ng seksyon na ito, ipakita niyo! Hindi yung tumatakbo kayo dito na para bang isang aso na hinahabol ang kanyang buntot
“I expected more from you, guys. Heck, galing pa kayo sa star section! Pero nawala na ‘yong lahat ng iyon ng makita ko talaga kung ano kayo dito sa loob. Dapat kayo ang nagiging role model ng ibang seksyons, hindi yung magiging bad influence sakanila! Kaya please lang, maging matino naman kayo kahit paminsan minsan!”
Waaaah! *clap clap* Ang galing ni Fear! Bigyan ng jaket! Huahuahua.
Natahimik yung bung klasrum, pero sigurado ako mamaya iingay ‘yan ulit in three seconds. Ayaw niyo maniwala? Pustahan ulit tayo! Joke lang.
Tama nga ang aking hinula. Nagsihiyawan naman lahat sila at pumalakpak p, meron pa ata nagtapon ng mga rose petals kay Fear eh. Pati narin yung mga usulally tahimik nakisali narin.
“Woooooh! Go Fear!”
“Iboto bilang bise presidente ng bansa!”
“Bigyan na ‘yan ng jaket!”
“SILENCE, MORTLAS! BAKA GUTSO NIYO MAKATIKIM NG AKING GUNTING?!! *le labas ng shiny red scissors*”
Aba, kalian naman naging si Akashi etong si Fear (mayroon pa siyang gunting)? Nababaliw nain ito, dalhin na natin sa mental!
“Lagot na kayo, Ursa Major. Hihihi.”
Napatingin kaming lahat mula sa likuran naming, nakita naman naming ang isang ‘di pamiliar na babae. Iba siya kung manumit, iba ring uniporme ang suot niya. For sure, hindi ko siya nakita. Ngayon lang.
“Who you?” Tanong naming ni Ash ng sabay. Tinignan lang kami ng babae na parang alien. Cute na alien to be exact. HAHAHA.
“Isa akong alien mula sa planetang Jupiter! At nandito ako ngayon upang sakupin ang planeta niyong mga earthlings!” Sagot ng babae. Aba’y, meron palang naninirahan sa Jupiter? Kailan pa? Dapat malaman ito ng presidente.
Bigla nalang may sumulpot na isang lalaki at piningot yung tenga ng ‘alien’. Hindi kaya isa rin siyang alien? Isang gwapo na alien, oo. Mukha kasi siyang bishie katulad sa mga animes na pinapanood ko. Kyaaaaah~
“Tigilan mo nga ang pagsingit sa kanilang mga problema. Baka nakalimutan mo na may kailangan ka pang gawin?” Narinig kong sabi ni kuya Alien. ‘Di ko alam name niya eh, kaya bahala na.
“Aray! Kuya, masakit! Nakahikaw pa naman din ako!”
“Wala akong pakealam! Napaka mo talagang babae ka, always causing trouble.”
“Kuyaaaa! Let go! Hindi na talaga mauulit! Huhu, yung kawawa kong tenga!”
Nandito lang kami, pinapanood yung dalawa na mag-away. Alam ba nila na may ibang tao dito?
Si Kuya Alien napabuntog hininga at humarap sa’min. Ang tanging masasabi ko lang talaga ay, ang gwapo niya. Huahuahua, ako na ang malandi. De joke. “Pagpasensyahan niyo na itong kapatid ko. Mahilig talaga sumingit sa usapan ng iba.”
“A… ah, ayos lang po! It’s nothing.” Sabi ko sakanya. “No harm done.”
Ngumiti lang si kuya, at feeling ko talaga na mahihimatay ako. Ang gwapo niya talaga!
“Na lab at first sight ata si kuya?” Pagsingkit ni Ate Alien. Tinignan lamang siya ng masa ni Kuya Alien at hinila muli ang kanyang tenga. “ARAY! Kuya! Joke lang ‘yon!”
“Kahit na, you’re coming with me, miss.” Umalis naman na silang dalawa, si Kuya Alien hinihila si Ate Alien palabas ng klasrum. Lahat kami napa-sweat drop ng makita yung dalawa.
“Ano… what just happened?” Tanong ni Anima.
Napailingin kaming lahat. “Hindi ko nga rin alam eh.”
“Aliens, aliens everywhere.” Singit naman ni Hell.
“Gyaah! Marshall!”
“Aray! Fear, ‘di ko sinasadya! Malay ko ba na nandyan paa mo!”
Napabuntog hininga ako. Here we go again.
-----
[ Azure ]
“Ate Azure!”
“Ah, Haruka, Yuuki!”
Kumaway sila sa’kin habang unti unti silang lumapit sa’kin. Nang makaabot na sila sa’kin, sabay na kaming naglakad papunta sa mga klasrum namin.
Teka, kailangan ko pa ba magpakilala? Huwag na! Lubos niyo naman ako makikilala habang tumatagal. HAHAHA.
“Ate Azure, napanood mob a yung Showdown ng mga first years kanina?” Pagbukas ng topic ni Haruka. Tumango ako bilang sagot. “Yep!” Sabi ko. “Ang gagaling talaga ng mga first years. Mas lalo yung transferee.”
Napatigil sa paglalakad sandali si Haruka, maya maya, ngumisi siya na para bang may masamang binabalak. “May gusto ka sa kapatid ni Worry, noh?!”
Para bang uminit ang buong mukha ko ng marinig ko iyon. Teka, namumula lang ba ako?!
“Huh?! May gusto si Azure sa isang first year?!” Niyakap ako bigla ni Yuuki ng mahigpit, mahigpit na mahigpit. “Hindi ‘to pwede! Akin lang si Azure!”
[ Author: Is this what you call Yuri? HAHAHA. ‘Di ko na alaaaaaaaam~ ]
“Ano… I appreciate what you said pero, Yuuki…” Tinignan niya ako, curiousity in her eyes. “H-hindi ako makahinga…”
“Ah, sorry!” Agad agad niya akong binitawan at nag-bow pa. Ngumiti lamang ako sakanya habang hinahabol ang aking hininga. “A-ayos lang…”
Nagkwentuhan naman kaming mag-kaibigan tungkol sa kung ano anong bagay. Anime na napunta sa music, tapos sa school, tapos kung ano ano pa. Naghiwalay na kami kay Haruka dahil sa second floor pa ang kanyang klasrum, kami nalang ni Yuuki ang magkasama.
Etong si Azure naman, panay tanong kung may gusto ba ako doon sa first year. Syempre naman, ang sagot ko ay hindi. Bakit naman ako magkakaroon ng crush sakanya? Hindi ako pedophile no.
“’Yong totoo kasi, Azure! May gusto ka nga ba sa isang first year?” Tanong ulit ni Yuuki for the nth time. At katulad ng dati, ang sagot ko ay “Hindi.” Ngumuso naman siya.
Ako naman napabuntog hininga. “Seriously, bakit naman ako magkakaroon ng isang crush sa isang first—“
“UWAAAAH!”
Boogsh!
“Hala?!” Parehas kaming napanganga ni Yuuki ng may makita kaming lalaki na ngayo’y nakahilatag sa sahig. May pasa sa kanyang kalawiwang pisni. Hala, sino naman gumawa nito sakanya?!
Nakarinig ako ng may paparating kaya napalingon ako kung saan iyon nangagaling. Halos hindi ako makapaniwala sa nakita ko.
“Aray, sabi hindi sinasadya ‘yon eh! Hindi naman kailangan manapak.” Yung lalaki naman na nakahilatag sa sahig, ngumuso naman kaisa masaktan. Eto naman isa inirapan lang siya. “Tse! Masakit pa rin ‘yon noh!”
“Aba, aba. Anong nangayayari dito?”
Lahat kami napalingon (ulit) kung saan galing ‘yong boses na iyon. Nakita naman naming yung President at Vice President ng SSG. Sandali kung nandito sila, ibig sabihin…
Patay.
“Anong ginagawa niyong lahat dito?” Tanong ni President Katzuya. Oo, ‘yon talaga tawag naming sakanya.
Para bang nanginig buong katawan ko ng marinig ang kanyang boses.
“Hindi ba dapat nasa labas na kayo para sa flag ceremony?”
At para bang nawala lahat ng dugo ko ng marinig ang boses ni Worry.
WAAAAAAAH! Nakakatakot talaga itong dalawa na ito, kahit mas bata sila sa’kin. No wonder tawag sakanila ay Demon Duo.
May nilabas naman silang mga bamboo swords mula sa likuran nila, at feeling ko parang may masama silang balak, makikita mo sa mata nila.
“EVERYONE, OUT.” Sabay nilang sabi.
“EEK! AHHHHHH!”
-----
first period, science
[ Hell ]
“Anyare sa inyo?” Ang una kong tanong sakanila. Paano ba naman kasi, meron silang ping pong-sized na bukol sa kanilang ulo. Hulaan ko, nakatikim sila ng bagsik nina Katzuya at Worry.
“SSG…” Ang tanging sinabi nila at nagmukmok sa kanilang mga upuan. Sabi ko na nga ba eh. Siguro hindi na naman nila narinig yung bell. Nabibingi na sila.
Bumukas ang pinto. Nakita ko naman na pumasok ang aming teacher sa Science. Katulad nga ng lahat ng ginagawa ng mga Pilipinong estudyante, binati naman siya at nagdasal (religious kasi ang mga tao dito sa Stars Academy).
“Good morning class, today we will be tackling a new topic.” Sabi ni Ma’am Pammy, diba ang cute ng name niya?
‘Yong iba nag-mukmok sila sa kanilang mga upuan habang yung iba saying saya dahil may bago na naman silang pag-aaralan. Ako naman, walang pakealam . Basta kung ano man iyon, siguro kakayanin naman namin.
“Pero bago iyon…” Pahabol ni ma’am. “May group activity tayo na konektado sa ating topic. So, id-divide ko kayo into five groups, since 25 kayo. Alright?”
“Yes, ma’am!”
‘Yon nga, nag-count off kami, at katulad ng dati, kasama ko ang mga baliw kong mga kaklase. Sino pa ba ede sina Kaeri, Anima, Marshall, at ang bagong member na si Fear. Hindi naming kasama si Emi ngayon, kasama niya sina Setsuko at Shinra. Naglipatan narin kami, para makasama ang mg aka-grupo namin.
What a coincidence, magkatabi lang ang upuan namin sa upuan nila.
“Psst... Hell!” Pabulong na sigaw (wait, paano ‘yon?) ni Setsuko sa’kin, at babae po siya, baka iba kasi isipin niyo. Malapit kasi yung upuan namin .
Tinignan ko siya, halatang iritang irita sa kanya. “Anong problema mo?” Kahit natatakot na ang tono ko, nakuha pa niyang ngumiti. “Ne, sino ‘yong isa niyong kasama?”
“Sino? Siya?” Tinuro ko si Fear.
“Ay hindi, siya.” Tinuro naman niya si Kaeri. “Common sense naman, Hell. Teka, nagtanim ka na nga ba?”
‘Tong babae na ito, napaka-pilosopo.
“Tss…” Umiwas ako ng tingin sakanya at nagsimulang magsulat sa may notebook ko. “In case na hindi mo alam, siya yung transferee na sinasabi nila—si Fear.” Sa gilid ng mga mata ko, nakita ko na tumango siya at ngumiti.
“Sinong Fear?” Singit ni Shinra. Oi, huwag kayo, lalaki ‘yan. Girly lang ang pangalan. Tinuro ko lang ulit si Fear at sinabi na siya ang sinasabing transferee.
Napansin naman ni Fear na tinuturo niya ako, kaya napa-Shaft tilt siya. You know, katulad doon sa may Mekakucity Actors?
“Eh, Hell? May problema ba?” Tanong naman niya sa’kin.
‘Yong totoo, guys? Pala-tanong kayo ngayon, ah?
“Eto kasing mga mokong na ito tinatanong kung sino ka, kaya sinagot ko.” Sagot ko sakanya. At alam niyo? Malamang, hindi pa. Sasabihin ko pa sa inyo.
Umalis lang naman si Setsuko sa upuan niya at inilagay sa hot seat si Fear. Naging interview na nga ito eh. Ano ‘to? Kris TV? The Buzz?
“Ne, ne. Bakit mo gusto maging isang idol? May istorya ba tungkol sa pangarap mong ito? Totoo nga ba na isa kang babae?”
Ewan ko ba pero natawa ako sa huling tanong niya, aba, kailangan bang itanong iyon? Halata naman na bakla siya eh.
“Hindi nga ako babae eh!” Naiinis na sigaw ni Fear. Weh? ‘Di nga? “At bakit gusto mo naman malaman kung bakit ko gusto maging idol?”
Ngumiti si Setsuko. “Wala lang. Out of curiousity.”
“Anong pinag-uusapan niyo?”
“Ay kanayo! Shinra naman eh! Huwag mo nga ako gelatin ng ganyan!” Mahinang sigaw nito. Eto naman si Shinra nag-blink lang ng ibang beses tapos inulit yung tanong niya kanina. “Anong pinag-usapan niyo?”
“WALA!” Sabay na sabi ninaSetsuko at Fear. Something tells me na magkaksundo itong dalawa.
“Eto naman, tinatanong lang eh.” Sabin i Shinra habang nakanguso, well, yung mas mature na nguso. Magpapatalo ba i Setsuko pagdating sa pag nguso na parang pato? Hindi. Daig pa nito ang isang pato eh.
“Huwag ka nga mag-pout! ‘Di mo bagay! Eww!”
“Tss… Ewan ko sa’yong tomboy.”
“Oi! Hindi ako lesbian!
“Yes, you are.”
“What’s with the murmuring all about?” Lahat kami natahimik ng marinig ang nakakatakot na tinig ni Ma’am Pammy. Kahit nakangiti man siya, alam na alam naming na nagagalit siya. Alam niyo ‘yon? Yung parang tinatago nila ang kanilang gamit ng isang ngiti?
Dahil nga ayaw naming makatikim ng bagsik ni ma’am, lahat kami tumahimik at nakinig nalang sa sasabihin ni ma’am, bago siya matuluyan na magalit.
“Alright, an gating activity ngayon ay siguradong magugustuhan ng mga mahilig sa mystery, mags-solve tayo ng isang mystery. Dapat hulaan niyo kung sino ang totoong gumawa ng krimen. Kung sino man sa inyo unang naka-sagot, may prize sa’kin.” May nilabas naman si ma’am na chocolates sa kanyang bag—actually, isang plastic ng chocolate. Mga dakilang patay gutom, nagsi-ngangaan ang mga tao dito. “So ano? Kaya ba? O kayang kayang kaya?”
“KAYANG KAYANG KAYA!”
“Alright, since may second period pa tayo mamayang hapon, mamaya na natin gagawin ang activity. See you later.”
With that cue, lumabas na si ma’am, para lang bumalik muli sa pagiging madaldal na klasrum itong Ursa Major. Pinag-uusapan na nga nila yung tungkol sa activity sa Science at yung prize na sinabi ni ma’am.
Tignan niyo kung gaano kalakas ng epekto ng pagkain sakanila? Mga patay gutom nga naman…
-----
recess [ morning ]
[ Anima ]
“HUTAENA, BAKIT ANG RAMING TAO?!”
Agad agad kong tinakpan ang bibig ni Fear ng sumigaw siya ng napakalakas na halos buong campus ay narinig iyon. Buti nalang abala sila sa pagpila—mali pala, sa pagsiksikan—sa canteen. Mabuti nalang talaga at walang nakarinig sa sinabi niya kundi, malalagot kami.
Nang kumalma na siya, tinanggal ko na ang aking kamay sa pagkatakip sa bibig niya. “Fear, kung maari, huwag kang magmura. Baka mapagalitan pa tayo.” Pagpapaalala ko sakanya. Tumango lamang siya, bilang pag-sagot. “Pero, ‘yong totoo, bakit ang raming tao?” Tanong niya muli.
“Kasi nga, today is Tuesday the fifteenth! Tuwing ika-labing limang araw ng buwan, may binibenta silang especial na tinapay na ngayon lang binebenta!” Pagpapaliwanag ni Kaeri. “At tsaka, sabay sabay kasi ang recess ng mga grade 7, 8, 9, at 10. Kaya medyo siksikan dito.”
“Medyo siksikan?!” Napasigaw ulit siya. “Sa tingin mo ban a ‘medyo’ iyan?! Ang raming tao!” Sinabunutan naman ni Fear ang kanyang sarili habang tinignan kung gaano kahaba ang pila sa canteen.
“Kung hindi ka lang kasi mabagal gumalaw, ede sana hindi tayo makikipag-siksikan ngayon.”
“Gyaaaaah! Hell at Emi naman eh! Basta basta nalang kayo sumusulpot na parang kabute!”
Nairita naman si Hell sa sinabi ni Ash. “Huwag ka ngang sumigaw sa tenga ko!” Itinulak niya siya palayo. “Anyway, may mga stands naman sa labas ng canteen, hindi naman siksikan.” Itinuro naman niya ang mga maliliit na stand na nagbebenta ng iba’t-ibang street foods, katulad ng kikyam at pati narin ang siomai, katulad nga rin ng sinabi niya, hindi mahaba ang pila at hindi na kailangan makipag-siksikan pa. “Bumili na kayo ng pagkain niyo at doon nalang tayo sa may auditorium kumain.”
“Papayagan ba tayo na doon kumain?” Tanong ko. Ang sa alam ko kasi, hindi nila pinapayagan na kumain doon.
“Pwede ‘yan, basta, huwag lang tayo magpahalata.” Sabi ni Emi sabay kindat.
Ako naman ay napabuntog hininga na lamang, dahil alam ko pag nakapag-desisyon sila, pipilitin at pipilitin nila kami para lang magawa ang kanilang gusto. “Bahala na nga si Batman.”
“WAAAAAAAAAAAH! TABI DIYAN!”
“Eh?” Napalingon ako ng ‘di oras, ng may narinig akong sumigaw. Nagulat ako ng may nakita kong lalaki na sakay sakay sa isang skate board papunta sa direksyon ko!
Aalis na sana ako, pero para bang nadikit paa ko sa may semento. Nakaramdam nalang ako na may humatak sa’kin papunta sakanila.
Sa ginawa ng taong iyon, hindi ako ang nabangga ng lalaking sakay sakay sa skate board, tumama lang siya sa isang lamesa na naka-set up dito sa labas. Lahat ng mga tao na nasa paligid napatigil sa kanilang ginagawa para tignan kung anong nangyari.
“Ui, Anima, a-ayos ka lang ba?!” Napatingala ako para tignan yung taong lumigtas sa’kin, doon ko lang nakita na si Fear pala ang humatak sa’kin. “A-ah… oo” Tinanggal ko ang mga kamay niya na nakapalibot sa’kin, hindi dahil ayaw ko sakanya pero… ang totoo niyan ay nahihiya ako. “Salamat nga pala…”
“F-for what? Kung tungkol iyon sa paghatak ko sa’yo, g-ginawa ko lang iyon on reflex!” Ngumuso siya at nag-cross arms. Natawa ako ng makita siya ng ganyan, para kasi siyang isang tsundere eh. Hinayaan ko nalang siyang ganyan, para matulungan iyong lalaking muntik na akong masagasaan.
Inilahad ko ang aking kamay sakanya, tinignan lang naman ito ng lalaki, na para bang may dumi na nasa kamay ko. “Ayos ka lang ba.
“Ehehe… sorry po.” Nagtaas ng dalawang daliri yung lalaki, habang nakangiti. “Nawalan ako ng control.”
Ngumiti lang ako sakanya pabalik. “Ayos lang iyon.”
Tinulungan ko siyang tumayo, at pinulot ko narin iyong skate board niya na nakahilatag. “Eto oh. Sa susunod mag-ingat ka na.” Binigay ko na sakanya ang gamit niya, na agad naman niyang kinuha.
“Aye! Hindi na po iyon mauulit!” Nag-salute pa siya na parang sundalo.
“Marshy! Andyan ka lang pala eh!” May sumulpot naman na babae sa tabi naming, halatang hingal na hingal at pagod. Grabe, sumali ba ito sa marathon o ano? “Huwag mong sabihin sa’kin na ginamit mo na naman iyang skate board mo! Muntik ka nang makasakit ng ibang tao!”
“Ehhhhh? Mii naman eh! Wala naman nasaktan! At tsaka minsan ko nalang nga maggamit itong skate board ko!”
“Kahit na!” Umangal naman ‘yong babaeng nangangalang ‘Mii’. “Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko sa’yo.”
“Ah, ate. Pasensya na pala dito kay Marshy. Palagi nalang nasasangkot sa gulo.” Nag-bow naman si Mii sa harapan ko. “At ikaw naman, Marshy…”
Kinurot naman niya yung baiwang nung ‘Marshy’. Aba, at sa buong akala ko na hindi niya kayang manakit ng isang langaw. “Sa susunod, mag-ingat ka! Kung anong mangyari sa’yo ulit!”
“Aray! Mii naman eh! Sabing hindi na mauulit!”
Hinatak naman ni Mii si Marshy palayo. “Mamaya ka na magpaliwanag!”
… Parang naalala ko sina Kaeri at Marshall doon sa dalawa.
“Anima, sino ‘yong dalawang iyon?”
Speaking of the devil.
“Hindi ko sila kilala. Muntik nalang ako masagasaan ng isa gamit ng skate board niya. Bumili nalang kayo ng pagkain niyo diyan.” Tumango siya, at nakipila narin sa stand ng siomai.
Nang lahat na sila ay may sari-sariling pagkain, nagtungo na kami agad sa auditorium, habang iniiwasan na mapansin ng iba. Ewan ko lang doon sa dalawang love birds kung nagpapanggap sila bilang spies, dahil kung makatago sila sa likod ng mga halaman, parang nasa isa silang spy movie.
“Mukhang walang taong dumadaan.” Sabi ni Kaeri habang nagsasalita doon sa may laruan niyang walkey talkey.
“Oo nga, mukhang makakapasok tayo.” Sabat naman ni Marshall.
Si Hell, ayun, naha-highblood na sa dalawa. “Malamang, nakikita niyo na nga na walang tao eh. Nagtanim na ba kayo ng common sense? Tss…” Nilagpasan niya iyong dalawa na napakamot sa kanilang ulo. “Mag-bestfriend talaga kayo.”
“Awww! Ang mean ni Hell!” Tumayo na sa kanyang pwesto si Kaeri, pati narin si Marshall at sumunod na sa’min.
Nakatayo lang kami sa harapan ng pinto, nagpapalitan ng tingin kung sino man ang magbubukas ng pintuan.
“Sino magbubukas ng pinto?” Tanong ni Emi habang nakatingin sa’kin.
Napatingin ako kay Fear ng ‘di oras. “Si Fear nalang kaya.”
“Eh? Bakit ako?”
“Sige na, Fear! Ikaw nalang! Tutal ikaw ang bagong addition sa barkada naming!” Pamimilit ni Kaeri sakanya.
Sa huli, si Fear naman ang bumukas ng door, salamat sa pamimilit ni Kaeri.
“Eto na nga. Geez, ang hilig mo mami—Aray! Yung ilong ko!”
“Ouch! What the hell?”
Ei! Nagmumura! Bawal po ‘yan!
“Eh? IKAW?!!!” Sumigaw naman bigla si Fear at itinuro iyong lalaking nakabanggaan kanina. Pansin ko lang, palaging sumisigaw itong si Fear?
Teka, mukhang pamiliar itong lalaking ito ah… hindi ko lang masabi kung sino.
“Huh? Anong meron sa’kin?” Napa-cross arms yung lalaki. “Alam ko na gwapo ako.”
*inserts a gust of wind*
“Brr! Bakit biglang humangin?” Pagsingit ni Ash. Oo nga noh, humangin?
“Aba’y, kuya! Huwag mong sabihin na nakalimutan mo ang ginawa mo sa’kin!”
“Ginawa ko naman sa’yo?”
“Oh, I don’t know… ay, oo nga pala. NINAKAW MO LANG ANG FIRST KISS KO! Ahhh! Hindi ko talaga makalimutan iyong ginawa mo sa’kin!”
Huh? Kiss? As in, sa labi? Pero… parehas silang lalaki. Yaoi na ba ito?
“Tapos ikaw rin yung hinahabol ng mga babaeng iyon habang sumisigaw ng ‘Eclipse’!”
Ay, teka, Eclipse? Sandali, may naalala ako bigla.
Aha!
“Ikaw si Shade Takeshima, ‘di ba? O mas kilala bilang Eclipse?” Tanong ko.
Para bang unti unting nagbago ang expression sa kanyang mukha. ‘Yong dati niyang kalmadong mukha naging takot na takot, na para bang may mangyayaring masama. Hala, ginawa ko? May sinabi ba akong masama?
Naramdaman ko na parang yumanig, mas lalo naman natakot si Shade dahil dito.
“You fool! Look what you’ve done! Alam na nila tuloy na nandito ako!” Sigaw ni Shade, halatang galit na galit. Teka, ano bang ginawa ko?! Did I unleash a monster of some sort?!
“Kyaaaaaaaah! Eclipse!”
“Nandito lang pala siya eh!”
“Eclipseeeeee~ Yoohoo!”
“Drat.” Isa isa naman kaming hinatak ni Shade papasok sa auditorium. Lalong lumakas naman ang mga tili ng mga babae, na sa tingin ko na papalit ng papalapit sa pwesto namin. Agad niyang sinarado ang pintuan nang lahat kami nakapasok na.
Wow, alam ko famous si Shade sa school, pero hindi ko inakala na ganito siya ka-famous.
Tinignan ako ng masama ni Shade, na para bang handa na siyang pumatay. “You…”
Eek! “P-pasensya na… hindi ko naman alam na mangyayari iyon eh.” Tinakpan ko mukha ko gamit ng librong binabasa ko kanina.
“My, my. What do we have here? Shade, wala ka naman sinabi na magdadala ka ng mga bisita.”
“Akala ko ba kami lang kaibigan mo, Shade!”
May ibang tao dito?
Lumingon kami sa kanan, at nakita ko na may dalawa pa palang tao dito sa loob ng auditorium. ‘Yong isa lalaki na kamukhang kamukha si Izaya ng Durarara!! ‘Yong isa naman kamukha rin si Yui ng K-On!
Ano ‘to? Nagiging totoo na ang mga anime characters? Tapos susunod naman si Akashi? Aba’y ayos!
“Tch…” Shade clicked his tongue. “Wala ka na doon.”
“Sungit much, Shade?” Ngumuso naman si Yui-look-a-like, pero agad naman itong nawala ng itinuro niya si Fear na parang isang bata na nakakita ng isang paru-paro. “Teka, ikaw yung transferee, diba?! Waaah! Ankyuut talaga ng kanta mo! Meron ka bang pinaghuhugutan doon?”
“Ayame, sa tingin ko hindi ito ang oras para tanungin ang ganyan na bagay.” Sumingit naman si Izaya-look-a-like. Nakangisi lang siya. “At tsaka, Shade, bakit hindi mo sinabi na may mga kaibigan ka pala.”
Napakamot sa batok si Shade. “Hindi ko sila kaibigan, Ayazi. Alam mo ‘yon.”
“Ummm… excuse me, hindi sa chismoso ako pero, magkakilala kayo?” Lahat kami napatingin kay Fear with a ‘Hindi ba obvious?’ look?
Bahagyang tumawa si ‘Ayazi’ habang papalapit siya sa’ming grupo. “Oo, magkakilala nga kami. Actually, mag-kaibigan nga kami nito.” Inakbayan niya si Shade, na ikinainis naman nito. “Alisin mo nga kamay mo!”
“Aww, huwag ka naman ganyan.”
Para bang may tumulo na pawis sa noo naming habang pinapanood naming sila. Eh paano ba naman, parang nanonood kami ng Shounen Ai eh.
“Err, sino po pala kayo?” Pagtanong naman ni Emi.
“Ako ba kamo…?” Ngumisi ulit si Ayazi. “Simpleng tao lang ako, pero, looks can deceive, don’t they?”
Huh?
Naglakad siya papunta sa may stage, tumingin siya sandal sa’min, bago siya umakyat ng tuluyan doon. Doon, may pinulot siyang mic (na hindi ko alam kung saan galing). Isa sa mga spotlight nag-on, at nakatutok eto sakanya.
“Let me tell you a bit about myself…”
{ Now playing: Night Tales Deceive performed by IA }
♫♪ Lying is my forte, you know? But I’m not so good at being honest. It’s kind of funny, actually… My truest tales… Sound the most false! ♫♪
Nagsi-bukasan naman ang lahat ng ilaw dito sa loob. Hindi ko alam kung may nagbubukas ito o sadyang bumukas ito mag-isa. Ang tanging bagay na hindi ko mapaniwalaan ay… naging pula ang mga mata niya. Pero sa isang iglap, bumalik ito sa dati.
A trick of light? No, naging pula talaga mata niya.
♫♪ A floating, bepop sensation, as the night diffuses my reflection. Shining with the two-beat—I guess I can complain sometimes, huh? ♫♪
Bigla siyang nawala sa may stage, at maya maya, nalaman ko nalang na nasa tabi ko na pala siya.
♫♪ Hey, can I talk for a bit? It’s about some stupid hurtful habits. But I can’t keep still anymore—It’s just a short tale; you up for one? ♫♪
Inikot ni Shade ang kanyang mga mata. “Stop showing off, Ayazi.”
Siya naman ay kinopya ang kanyang ginawa at itinapon ang isang mic na hawak niya (hindi ko rin alam kung saan iyon galing). “Then, you take the stage.”
Ngumisi si Shade, at itinuloy na ang kanta.
♫♪ Well. I guess I’ll get talking. There’s something unique, unusual about me; I’ve disguised it as a common, but it always troubled me. One day—feels about ten years ago—a “monster” spoke to me, gulped down my heart, and said… ♫♪
♫♪ “KEEP ON LYING!” ♫♪
Nandoon lang kami, manghang mangha sa boses niya. Hindi ko talaga inakala na ganito kagaling kumanta si Shade, eto ata dahilan kung bakit ang raming mga babaeng humahabol sakanya.
Ngayon, si Ayazi naman ang may hawak ng mic, at tinuloy ang kanta kung saan siya tumigil.
♫♪ Since then, I became a true liar. Nothing and no one I couldn’t fool… ♫♪
“I guess I’ve been reduced to… A MONSTER!”
“Eep!” Napatalon sa gulat sina Ash at Kaeri ng biglang sumara uli ang mga ilaw. May luha ngang tumulo mula sa mata ni Kaeri.
♫♪ Hey, sorry! Don’t cry now. It’s just a tall tale~ ♫♪
Bumalik naman si Shade sa stage, at ngayon, mukhang magd-duet ang dalawa.
♫♪ Oh my, dirty! So disgraceful; I falsify it all. So I say—but doesn’t this truth seem so uncanny? I’m deceiving, turn the other way as the lies pile on; Once again, I sneer at the tedium… ♫♪
At sa isang pikit mata, nawala na sila, pati na rin ‘yong babae kanina, wala na.
Lahat kami hindi makapaniwala sa nakita namin. Napakamot sa batok kung ano nga ba ang nangyari. Hindi kaya’y isang ilusyon ang nakita namin? Hindi, totoo itong nakita namin.
“… Ang weird talaga ng school niyo.”
Sinipa naman ni Emi si Fear sa soft spot, dahilan para lumuhod siya sa sakit. “You’re the one to talk.”
“A-araaaaaay! G-ginawa ko sa’yo?!”
Natawa nalang kami sa itsura ni Fear. “Halina kayo, malapit na pala matapos ang recess eh.” Pagyayaya ko.
“Ay, hindi ko man lang nakain ‘yong kwek kwek ko!”
“Aish, kasalanan mo ‘yan! Kainin mo na kasi.”
Habang naglalakad kami papunta sa school, napaisip ako sa sinabi kanina ni Fear. Oo nga, weird an gaming school, but it just makes it more exciting.
----------♪
July 11, 2014 10:58 PM
A/N: Wala munang sasabihin ang loka. XD HAHAHA. Hulaan niyo nalang kung sino ang dalawang sumiksik kanina. May prize sa’kin nag makakahula kung sino sila. Mahaba na ito, kaya sana ayos lang sa inyo. :v
[ Shade and Ayazi on the side with character song ----------> ]