Nicks p.o.v.
Het is vijf uur in de ochtend en ik heb sinds twee uur niet meer geslapen.
Sinds Finn me opnieuw gekust heeft kan ik nergens anders meer aan denken.
Om vijf uur ben ik opgestaan, mezelf omgekleed en naar huis gefietst.
Waarom voelde die kus zo goed.
Ik begin steeds harder te fietsen.
Officieel ben ik vreemd gegaan.
Ik fiets nog harder, uit frustratie.
Hoe hij naar me keek en me daarna opnieuw kuste.
Dat beeld krijg ik nooit meer uit mijn hoofd.
Ik fiets nog harder en voor dat ik het weet ben ik thuis.
En dan opeens gaan mijn gedachtes naar iets heel anders.
Heel even ben ik de rest van de wereld vergeten.
Max.
Waarschijnlijk ligt hij thuis alweer te slapen met mam of pap naast hem.
Meestal ben ik degene die naast hem lig.
Bijna altijd als hij weer een aanval heeft gehad zegt hij dat ik de enige ben die hij bij zich wil hebben.
Waarom mijn ouders me dan wegsturen weet ik niet, maar ik wil niet lastig gaan doen omdat ze het al zwaar genoeg hebben.
Het begon allemaal ongeveer twee jaar geleden.
Het kwam uit het niets.
We zaten met zijn vieren aan de keukentafel te eten en opeens kreeg hij een bloedneus.
Mijn moeder liep naar de keuken om wat keukenpapier te halen maar ze kon niks vinden.
Mijn vader ging erbij staan om te helpen maar ik riep dat ik wel wat ging wc papier ging halen.
Toen we terug bij de tafel kwamen lag Max bewusteloos op de tafel omringt door zijn eigen bloed.
Mijn moeder belde meteen 112.
We gingen naar het ziekenhuis en daar is hij een paar nachten gebleven om testen te doen en te kijken of het niet vaker gebeurde.
Na een paar dagen mocht hij naar huis en was alles weer goed, maar na een half jaar gebeurde weer hetzelfde.
Niemand weet waar het door komt.
Mijn ouders zijn daarom ook altijd heel bezorgd.
Hij zegt altijd dat ik de enige ben samen met Chris die hij bij zich in de buurt wilt hebben in die momenten.
Zo zacht mogelijk open ik de deur en stap naar binnen.
Ik trap mijn schoenen uit en ren dan zo zacht maar snel mogelijk naar boven.
De deur van Max zijn kamer staat open en mijn moeder ligt te slapen in een stoel.
Max ligt ook als een blok te slapen.
Opgelucht zucht ik.
Ik kijk op de klok en zie dat het kwart voor zes is.
Slapen gaat me niet meer lukken dus besluit ik om een ontbijt te maken voor mijn ouders en Max.
«»
Voor me uit starend zit in de aula met Mae.
Olivia moest naar de ortho, Mathias gaat er bijna nooit meer bij zitten, Finn heb ik nog niet gezien en verwacht ook niet dat hij erbij komt zitten en Ace en Evie zullen wel ergens aan het zoenen zijn in de wc's.
"Kan je vanmiddag mee naar mij?" vraagt Mae met haar typische lieve glimlachje waar je geen nee tegen kan zeggen.
Ik knik.
"Ja, gezellig." zeg ik erachteraan.
Dan gaat de bel en we lopen samen naar boven maar hebben niet dezelfde les.
Alleen Mathias en ik hebben Grieks van onze vrienden.
Als ik het lokaal binnen loop zie ik Mathias nog niet en ga ik op de enige helemaal lege tafel zitten.
Normaal zit ik bij Grieks meestal naast Levi maar die in vandaag naast Liam gaan zitten.
Even later komt Mathias ook binnenlopen.
Hij kijkt even rond en ik zie hem zuchten als hij ziet dat hij naast mij moet zitten.
Zonder ook maar iets te zeggen legt hij zijn boeken op de tafel naast me en gaat zitten.
"Ga je me nu de rest van het schooljaar negeren omdat ik niks verkeerd heb gedaan?" vraag ik.
"Ik negeer je niet."
Ik rol met mijn ogen en open mijn boeken.
"Kan je morgen mee naar mijn huis?" vraag ik.
Even is Matt stil.
"Oké, prima, waarom ook niet." zegt hij en gaat aan het werk.
Er verschijnt een klein glimlachje op mijn gezicht.
Dat is ook weer geregeld.
Na school fiets ik met Mae naar mijn huis.
Het is al een tijdje geleden dat we hebben afgesproken.
Ik heb eigenlijk geen idee waarom.
We komen aan bij mijn huis.
Zo te zien is Chris er want zijn fiets staat voor de deur.
Mae en ik lopen naar binnen de woonkamer in.
Er is niemand.
"Wil je iets drinken?" vraag ik.
"Ja, lekker." zegt Mae.
"Zullen we naar boven gaan?" vraag ik als ik twee glazen met limonade heb gevuld.
"Is goed." antwoord ze en loopt voor me uit de gang in.
We lopen de gang door naar mijn kamer.
"Ga maar vast, ik ga even bij Max kijken." zeg ik tegen Mae en geef haar de glazen.
Ze knikt en verdwijnt mijn kamer in.
Ik klop zacht op de deur.
"Kom maar." hoor ik heel zacht van de andere kant van de deur komen.
Ik open de deur en tref Chis en Max aan op bed.
Max ligt met zijn hoofd op de schoot van Chris te slapen.
Chris zit rechtop tegen de achterkant van het bed aan een boek te lezen.
Die jongen doet volgens mij niks anders.
Als hij mij ziet legt hij zijn boek weg.
"Hij slaapt al sinds half twee." zegt hij zacht.
"Laat hem nog maar even als je het niet erg vind, hij slaapt nooit zo goed."
Hij knikt en pakt zijn boek weer.
Met een glimlach kijk ik nog een keer naar hoe die twee liggen en sluit dan de deur weer.
Ik loop door de gang en stop voor mijn deur.
Ik open mijn slaapkamerdeur en zie Mae op het bed zitten.
Glimlachend sluit ik de deur achter me dicht en ga tegenover haar op het bed zitten.
"Wat is het hier warm." zeg ik met een knipoog en trek dan mijn trui uit.
Ik weet niet waarom ik een trui had aangedaan aangezien het vandaag 25 graden is of zo.
"Nick moet dat? Zo kan ik me toch nooit inhouden." zegt Mae giechelend.
Ik leun naar haar toe en druk mijn lippen op die van haar.
Ze gaat er meteen in mee.
Ik duw haar voorzichtig om zodat ze met haar rug op mijn bed ligt en ga boven haar hangen.
Ik kus haar opnieuw en opnieuw.
Langzaam beweeg ik mijn lippen naar haar nek en kus het.
Het voelt goed, vertrouwd maar.. hetzelfde.
Bij Finn voelde het zo nieuw.
Mijn lippen gaan terug naar die van haar.
Uiteindelijk verbreek ik de kus en ga rechtop zitten.
Mae komt ook omhoog en legt haar hoofd op mijn schouder.
"Film kijken?" vraag ik dan.
Ze knikt.
Het is alweer avond.
Mae en Chris zijn net naar huis gegaan en mijn ouders zijn aan het werken.
Ik besluit om even bij Max te kijken.
Ik blijf niet de hele dag bij hem hangen zoals mam als ze thuis is.
Daar wordt hij waarschijnlijk niet echt blij van.
Zacht klop ik op zijn deur.
"Kom maar." hoor ik heel zacht.
Ik open de deur en ga naast hem op zijn bed zitten.
"Is dat Chris?" vraag ik als ik naar de tekening kijk die Max aan het maken is.
Hij knikt.
"Het ziet er mooi uit." zeg ik. "Wil je zo wat eten?"
Hij schud zijn hoofd.
"Heb geen honger."
"Oké, maar als er iets is moet je het zeggen hè?"
Hij knikt.
Ik sta op en loop naar de deur.
Wanneer ik bij de deur sta draai ik me om.
"Ik ga om acht uur naar een feest van Evie, kan jij een half uur alleen zijn? Mam en pap komen om half negen thuis."
"Ja, dat kan ik wel."
"Als er iets is bel je me gelijk, oké?"
"Beloofd."
Ik glimlach en loop dan naar mijn eigen kamer.
Ik besluit Matt te vragen of hij samen wil fietsen maar kan mijn telefoon nergens vinden.
Oh nee.
Die heb ik op Finns bureau laten liggen.
Snel kleed in me om naar de kleding voor het feest.
"Max, ik ga iets eerder weg ben iets vergeten bij een vriend."
"Oké, veel plezier."
Ik sprint de trap af.
Spring in mijn schoenen en trek mijn jas aan.
Na een tijd ben ik bij Finn.
Ik bel aan en na een paar minuten doet Finn de deur open.
Zonder shirt!
"H-heb je misschien mijn telefoon gezien, die moet ik hier vergeten zijn." zeg ik als ik stop met staren.
"Ja, die vond ik op mijn bureau. Ik wilde je eigenlijk bellen maar dat kon niet want hij lag hier." zegt hij en begint een beetje te lachen.
Zacht lach ik mee.
"Bedankt."
Gelijk druk ik hem aan en schrik van al de berichten van Matt.
Mathias: Jij gaat toch ook naar het feest van Evie?
Mathias: Zullen we samen gaan?
Mathias: Als je gaat
Mathias: Volgens mij ben jij degene die mij negeert inplaats van ik jou.
Mathias: Kom op Nick
Mathias: Ik zie die vinkjes wel blauw worden
Mathias: Ach zoek het dan zelf maar uit.
Ik kijk vragend op naar naar Finn.
"Is er iets mis?" vraagt hij dan.
Ik schud mijn hoofd.
"Het is niks." zeg ik zacht maar niet begrijpend.
"Jij gaat ook naar Evies feest toch?" vraagt hij vervolgens.
"Ja." antwoord ik.
"Wil je samen gaan? Je bent hier nu toch."
"Oké."
Finn stapt aan de kant zodat ik er langs kan.
"Ik ga me nog even verder omkleden, pak gerust wat te drinken."
«»
Ik zie het huis van Evie al.
Finn en ik stappen van onze fietsen af en lopen naar de open voordeur.
We lopen naar binnen waar Evie en Ace ons gelijk begroeten.
Ace begint met Finn te praten en Evie probeert een beetje te mengen.
Mijn ogen vallen gelijk op een blonde jongen die in de hoek staat.
Mathias.
Ik loop naar hem toe en tik hem op zijn schouder.
Vlug draait hij zich naar me om.
Dan zucht hij.
"Het spijt me." zeg ik.
"Nick, eerst zeg je dat ik je negeer waarna je mij zelf gaat negeren."
"Ik negeerde je niet."
"Je hoeft niet te liegen, alle vinkjes waren blauw." zegt hij nog geïrriteerder.
"Mijn telefoon lag al die tijd bij Finn, Ik kan het niet gelezen hebben."
Mathias' gezicht betrekt en hij kijkt om zich heen.
Ze stoppen bij Finn die hij even boos aankijkt en dan weer terug naar mij.
"Altijd weer Finn. Wanneer ben je een keer niet bij Finn?"
"Ik ben niet altijd bij Finn."
"Nee, tuurlijk niet." zegt hij en loopt dan weg.
Heb ik het nu nog erger gemaakt?
"Matt?" probeer ik nog maar hij is al weg.
Een diepe zucht verlaat mijn mond.
Ik draai me om om iets te drinken te halen maar schrik als Mae achter me staat.
"Hey." zeg ik.
"Hey." zegt ze terug en geeft me een kus op mijn lippen. "Alles oké?"
"Ja hoor, prima." zeg ik waarna ik haar hand pak. "Wil je dansen?"
Mae knikt en trekt me mee tussen alle dansende mensen.
Die avond kom ik laat en moe thuis.
Ik zet mijn voet al op de trap als een boze stem hoor.
"Nicolas Carter, ben je helemaal gek geworden."
"Wat heb ik gedaan?"
"Waar was je?" vraagt ze boos.
"Bij Evie, ze gaf een feest."
"Je had op je broertje moeten passen, wat nou als het weer was gebeurt."
"Max is 15 mam, hij red het wel om een halfuurtje alleen thuis te zijn."
"Jij komt mooi elke dag meteen na school thuis tot Max beter is."
Ik rol met mijn ogen.
"Mag ik dan nu gaan slapen."
"Ja, en snel ook. Je hebt morgen een optreden weet je nog."
Shit, het optreden.
Die was ik helemaal vergeten.
"Ja, komt in orde."
Het is half zes.
Ik heb mijn wekker om half zes gezet om nog te kunnen oefenen.
Mijn ouders en Max slapen nog dus ik heb alle rust.
Ik ga achter de piano zitten die ik onze woonkamer staat en begin te spelen.
Het gaat erg goed ook al heb ik niet veel geoefend.
Na een halfuurtje oefenen hoor ik voetstappen op de trap.
Heb ik iemand wakker gemaakt?
De kamerdeur gaat langzaam open en Max komt tevoorschijn.
"Heb ik je wakker gemaakt?" vraag ik.
Hij schud langzaam zijn hoofd.
"Ik kan niet goed slapen."
Ik sla op het bankje van de piano waar ik op zit als teken dat hij naast me moet komen zitten.
Hij komt naast me zitten en ik sla een arm om hem heen.
"Het spijt me." zegt hij.
"Waarvoor?" vraagt hij verward.
"Dat mam zo doet door mij."
"Daar kan jij toch niks aan doen."