↷ ꒰🍶꒱
(❁)
Minnie💜:
Świetnie się bawiłem
na tym obiedzie
Minnie💜:
Dziękuję za zaproszenie skarbie ❤
Ja:
Cieszę się, że ci się podobało
Ja:
Changkyun chciał cię poznać
i kiedyś musiałem cię
do niego przeprowadzić
Ja:
Inaczej by cię porwał i
poznał po swojemu
Minnie💜:
Hahaha naprawdę?
Minnie💜:
Szalony
Minnie💜:
Tak w ogóle to zauważyłem, że
jesteś z nimi bardzo zżyty,
zwłaszcza z Changkyunem
Minnie💜:
Cały czas patrzył na ciebie i
traktował cię jak lalkę z porcelany
Minnie💜:
Zachowywał się, jakbyś był
jego dzieckiem
Ja:
Changkyun jest bardzo
opiekuńczy względem mnie
Ja:
Czasami jest zbyt nadopiekuńczy i przesadza z kontrolą nade mną
Ja:
Ale jest moją jedyną rodziną i
kocham go jak własnego brata
Ja:
Oprócz niego i Jooheona nie
miałem nikogo innego
w swoim życiu
Minnie💜:
Rozumiem i to naprawdę świetne, że tak dbacie o siebie
Minnie💜:
Tylko zastanawia mnie
jedna kwestia
Minnie💜:
A mianowicie - dlaczego on wręc tak obsesyjnie się tobą przejmuje?
Ja:
No cóż...
Ja:
Kiedyś musiałeś się tego
dowiedzieć, więc
chyba nadszedł czas
Ja:
Dobrze wiesz, że
biorę leki, prawda?
Minnie💜:
No tak, wiem o tym
Ja:
Ale nie wiesz, że te leki to antydepresanty
Ja:
Choruje na dystymię
i bezsenność
Ja:
Prawie zachorowałem
też na bulimie
Ja:
Dystymia to łagodniejsza
forma depresji
Ja:
To choroba nerwicowo-lękowa
Ja:
Boisz się własnego cienia, jednocześnie chcąc się z niego wydostać. Chcesz iść spać, ale coś w głębi duszy mówi ci, że zasłony są krzywe o kilka cm, więc spędzasz pół nocy na poprawianiu ich, mimo, że nie ma takiej potrzeby
Ja:
Ale nie zawsze taki byłem
Minnie💜:
Co masz na myśli?
Ja:
Dwa lata temu byłem jeszcze normalny, zanim pewnego letniego dnia moje życie zmieniło się w najgorszy koszmar
{☆}
Dziwnie mi oznajmiać, kończąc wczoraj dopiero co dwa ff,
ale muszę wam poinformować, że za niedługo historia
Minhyuka i Kihyuna w Likey też się skończy