Dwight POV
''Baby?'' tinignan kolang si Mom at ipinagpatulay ang pagkakalikot ng cellphone ko. ''Hey, are you mad?'' umiling lang ako sa kaniya
''bakit hindi mo pinapansin si Mommy baby?'' umupo ito sa tabi ko while picking my hair kaya napabuntong hininga ako. ''I'm not mad, Nagtatampo lang ako sayo Mom. Instead you hug me kanina yong dalawang babae pa iyong inuna mo'' nakanguso kong sabi, bigla naman natawa si Mom kaya mas lalo akong napikon
''oh. I'm sorry baby. It's just that natutuwa lang akong Makita yong dalawa lalo na si bebang'' hindi ko siya sinagot at ipinagpatuloy ang ginagawa ''bakit mo denedelete yong picture niyo ni Sandra?'' tanong nito habang nakatingin sa cellphone ko, yeah right denedelete kona ang lahat ng picture ko kasama si Sandra
''Because I have no reason to keep it in my gallery Mom''
''Nag-away ba kayo?'' nag-aalalang tanong nito kaya umiling lang akon at ibinulsa ang cellphone tsaka yumuko
''I went to Sandra's place to surprise her because it's our first anniversary. But I am the who get so surprise dahil sa nakita ko'' hindi ko namalayan na tumutulo na ang luha ko, pakiramdam ko ang sikip sikip ng paghinga ko. Naramdaman ko ang hagod ni Mom sa likod ko kaya isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya
''I saw Her with my bestfriend Completely naked while cuddling each-other Mom'' hindi kumibo si Mommy kaya ipinagpatuloy ko ang sinasabi
''I feel a lot of pain inside of me. Mom how can i stop this heart aching?'' kahit lalake ako ay marunong din akong masaktan. naramdaman kong yumuyogyog ang balikat ko dahil sa pag-iyak.
''Huss.stop crying baby, dadating ang tamang oras maghihilom rin ang sugat sa puso mo'' hindi ako kumibo at natulog nalang sa balikat ni Mommy
How I wish tomorrow is the Time.
Nagising ako na nasa Sofa habang may kumot, kinusot ko ang mata at tinignan kong anong oras na
''Five AM palang'' napasandal ako sa sofa at napapikit, dito na ata ako nakatulog kagabe at hindi na ako inabalang gisingin ni Mommy.
Ringgggg...
Napatingin ako sa cellphone ko ng tumunog iyon, nakita ko ang tumatawag
unknown calling...
Sinagot ko ito na sana ay hindi konalang ginawa pa ''Dwight, Please don't hang up'' hindi ako kumibo at pinakingan lang si Sandra sa kabilang linya batid kong umiiyak ito at parang tinutusok ng isang libong karayom ang puso ko habang nakikinig sa mga hikbi niya
''please,let's talk.'' She said.
''But we're talking right now'' walang ganang sagot ko sakaniya
''I mean, magkita tayo ngayon din Dwight. If you want to let me go, you will come at our place right now, ng walang pag-aalinlangan'' ibinaba ko ang cellphone at napabuntong hiningang tumingin sa kisami
''Para saan pa at binubulabog mo ako Sandra?'' napailing akong pumunta sa kwarto upang mag-bihis
Siguradohin molang na katanggap tangap ang sasabihin mo Sandra
Mula sa malayo ay may nakita akong babaeng nakatalikod sa gawi ko, lumingon ito sakin na may luha ang mga mata kaya napabuntong hininga akong lumapit sa kaniya
''What do you want to talk about?''
''I want you to come back to me'' humihikbing sabi nito kaya napatingin ako sa kaniya
''huh! What do you mean?'' nakakunot noong tanong ko at hindi makapaniwalang nakatingin sa kaniya, hinawakan naman nito ang kamay ko
''Please Dwight! Forgive me,I realize I don't want you to lose'' umiiyak na sabi nito kaya mas lalo akong hindi makapaniwalang natawa
''what about welliam?'' binawi ko ang kamay ko at ipinasok sa bulsa, natigilan naman nito at muling umiyak
''He left me, please let's not Argue with this'' napapikit ako sa sinabi niya, hinawakan ko siya sa balikat at maluha-luhang tumingin sa mga mata niya
''It's not that easy to forgive you Sandra'' binitawan ko siya at tumingin sa langit na unti unting nawawala ang butuin dahil mag-uumaga na
''But I think it's to easy to forget you, masakit ang ginawa mo Sandra may ka-rapatan naman Ata akong hindi ka muna patawarin sa ngayon"
"Don't woryy. maghihilom rin ang sugat nato at mapapatawad kita'' tumalikod ako upang umalis pero yinakap ako ni Sandra dahilan upang mas mahirapan ako sa magiging desisyon ko
''Please Dwight! Don't leave me! I love you so much, hindi ko kayang mawala ka'' hinawakan ko ang kamay niya at unti-unting tinangal sa bewang ko
''but you already did Sandra. Just take care of your self'' tuluyan na akong nag-lakad papuntang kotse at mabilis na pinaandar iyon
You don't want me to lose, but you do the thing that make me to.
***
Bebang POV
MAAGA akong nagising at pinag-pasiyahang mag-lakad lakad lang muna sa labas ''Ma mimiss ko ang lugar na ito, lalo na ang ingay ng mga tao'' mapait akong ngumiti at naglakad lakad lang muna, lalagpasan ko na sana ang Foriest Garden dito sa labas ng kanto namin ng may Makita akong isang babaeng umiiyak
''kawawa naman'' mula sa bulsa ay kinuha ko doon ang isang panyo total hindi ko pa naman nagagamit ito kaya pweding gamitin, lumapit ako sa babae.
"hmm Miss? Ito oh'' abot ko sa kaniya ng panyo, tumingin muna ito sakin bago tangapin ang panyo kaya tumabi ako sa kaniya
''Bakit ka umiiyak?'' hindi ito agad sumagot at nag punas muna ng luha sa mata
''My boyfriend broke up with me'' napangiwi ako sa sinabi niya
Ayan ngaba eh, ganiyan ganiyan rin napapanood ko sa Tv iiwan ng jowa tapos iiyak iyak nako
''ok lang yan, May aalis tsaka may dadating''
''Hindi mo ako naiintindihan eh, I love him so much that I cant lose him!''
Kalokohan, kong mahal mo ang isang tao sa una palang hindi mo na dapat siya sinaktan. Hindi ako kumibo dahil sa sinabi niya, tinignan ko siya at napabuntong hininga
''kong gusto mo siyang bumalik, patunayan mong ayaw mo siyang mawala sayo at mahal na mahal mo siya. Gumawa ka ng bagay na hindi mo pa nagagawa kahit kailan. kong nasaktan mo siya, ipakita mong nag-sisi ka. Effort is the key kong hindi mo alam'' tumayo na ako at nag-simulang maglakad ng tawagin niya ako
''Anong pangalan mo Miss?'' napatigil ako at humarap sa kaniya tsaka ngumiti
''bebang, bebang Ang pangalan ko. Ikaw?''
''Sandra'' Tumango lang ako tsaka tumalikod na
Ang ganda ng pangalan niya ah, Sandra
Naabutan kong nag-iimpake si inday kaya napabuntong hininga akong tinulungan siya, walang umimik samin habang hinihintay ang sundo namin para pumunta sa mansion maya maya ay nakarinig ako ng hikbi kaya napalingon ako kay inday na palihim nagpupunas ng luha kaya nilapitan ko siya at yinakap
''Ate, pwedi bang huwag ka nalang umalis? Wag mo akong iwan'' napabuntong hininga akong hinarap siya tsaka hinawakan ang mukha
''Inday, ito na yon. Ito na yong pag-kakataon natin upang umangat naman kahit kaunti lang, sawa na akong magbinta sa arawan. Sawa na akong makitang nagkakasakit kanalang palagi"
"Sawa na akong makitang nagugutom ka minsan at nanghihina. Kaya kayanin natin ito, magkikita pa naman tayo" pinunasan ko ang luha niya tsaka napabuntong hiningang tumingen sa mga mata niya
"Uuwi ako dito kapag may oras ako, nasa mabuting kalagayan ka at hindi akong magsisi-sing iwan ka sa mga taong iyon dahil alam kong mapapabuti ka'' hindi siya kumibo sa halip ay umiyak nalang at yinakap ako, hindi nagtagal ay dumating na ang sundo namin kaya sumakay na kami.
Mula sa labas ay tanaw kona ang mansion ng Montero at hindi nagtagal ay nasa mismong labas na kami ng mansion kaya lumabas kaming dala ang dalawang bag na may laman na mga damit namin ni Inday, nakangiting sinalubong kami ni Mrs. Montero
''Hey! Girls'' inakbayan kami ni Mrs. Montero at inaya sa loob, medyo awkward parin sakin na hawakan kami ni Mrs. Montero dahil sa balat palang niya talo na kami
''Ah Rosalina paki-dala sa kwarto nila itong mga Bag'' isang babae ang lumapit samin at medyo malakas ang pag kaka-agaw sakin ng bag kaya napatingin ako sa kaniya at ganon nalang ang gulat ko na siya ang babaeng tumitig sakin ng masama kahapon
''sige po Ma'am'' ramdam ko ang kaplastikan ng babaeng ito kaya napakunot ako ng noo
''Halina kayo'' sumunod kami kay Mrs. Montero at nag-tungo sa sala at nandon ang apat na lalaki kasama na ang batang nasa edad apat na taong gulang
''Mommy!'' tumakbo ang maliit na bata sa gawi namin at sinalubong naman siya ni Mrs. Montero
''Goodmorning baby, do you eat your breakfast?''
''yes po'' magiliw namang kinarga ni Mrs. Montero ang anak niya at nagtungo kina Mr. Montero na kasalukuyang nasa Sofa at nagbabasa ng diyaryo
Kahit mayaman pala ay nagbabasa parin ng diyaryo
''Mom, I have important things to do, mawawala ako ng ilang araw so hindi matutuloy ang pag-alis namin ni bebang ngayon paputang manila. maybe pagkatapos kong asikasuhin itong lakad ko. I'm going''hinalikan nito ang Ina tsaka nagpa-alam samin kaya tumango ako ng bumaling ito sakin, napahinga ako ng maluwag ng malaman ang balitang iyan.
''ok son. Just Take care''
''I will dad''
Sinundan ko siya ng tingin ng aksidenting nahagip ng paningin ko si Rosalina ang babaeng papatayin ako sa tingin at nakatingin ito kay Mr. Dwight
Hindi ko gusto ang pag-tingin mo sakin