Ρεντ
Θα έδινα όρκο ότι ο Μπραιαν ηταν εδώ αλλα οχι μάλλον ήταν της φαντασίας μου. Το βιβλίο εδω και καιρό δεν μου εχει δώσει περισσότερες λεπτομέριες και η γυναικεία μορφή που λέει οτι είμαι εγω λέει οτι ακούει στο όνομα Ρεντια.
Δεν ξέρω γιατι αλλα σήμερα το κλίμα είναι ποιο βαρυ. Ενα περιεργο άρωμα πλανιέται στον αέρα. Φοβάμαι μονο αυτό μπορω να πω.
- Μείνε μακριά απο αυτά τα πλάσματα.
Αυτή η φωνή ! Δεν είναι δυνατών οχι πάλι. Το κεφαλι μου βουίζει, μα δεν βγάζει νόημα?! Γιατι ?!
- Ποια είσαι?!
Η φωνή παλι σώπα. Αλλα αυτό σίγουρα δεν είναι καλο σημάδι κάτι κακό θα συμβεί.
Η Ρεντ δεν κάθετε αλλο να το πολυ σκεφθεί και τρέχει προς την πορτα.
Και .......Μπαμ
- Αου ! Μα σε τι χτύπησα?
- Που πας ? Ο Μπραιαν την είχαι πιάσει απο τους ομους και την κοίταγε στα μάτια, ολο απορία και φοβο να κρύβετε στα μάτια του.
- Που.. Πουθενά απλος ήθελα να σε δω
- Γιατί ?? Την ρώτησε προτού τελειώσει.
- Συμβαίνει κατι? Τελικά τον ρώτησε ηταν σίγουρη, το έβλεπε σε αυτα τα θλιμμένα ματια του.
- Τίποτα που να σε αφορά, αλλα για την δική σου ασφάλεια μείνε μεσα στο δωμάτιο και μην βγεις εξω καθόλου! Τα λογια του ήταν κοφτά και ο τονος της φωνής του πολυ σκληρός και σοβαρός.
Δεν πρόλαβε να ρωτήσει τίποτα άλλο καθώς Κάπιος που ηταν κρυμμένος μεσα στις σκιές ειπε κατι που η ιδια δεν κατάλαβε στον Μπραιν.
Και εκεινος δίχως να πει τίποτα άλλο την έσπρωξε μεσα στο δωμάτιο.
- Εϊ ! Δεν μπορεις να με κρατάς ολη την ωρα κλεισμένη !! Εϊ ανοιξε μου !! Του φωναζε ενω βαραγε την πόρτα
- Το κανω για το καλο σου ! Της είπε και ακουσε τα βήματα του σιγα σιγα να χάνονται στο μάκρη διάδρομο.
- ο θεε μου δεν αντέχω άλλο. Είπε με την πλάτη γυρισμένη στην πόρτα καθώς έπεφτε κάτω.
- Θελω την παλια μου ζωή ! Θέλω να γυρίσω στο σχολείο μου , θελω τους φιλους μου ! Χωρίς να το καταλάβει τα μάτια της είχαν βουρκοσει και καυτά δάκρια έτρεχαν ασταμάτητα.
Ρεντ
Χωρις να το καταλάβω με εχει πάρει ο ύπνος, πρέπει να ηταν μεσημέρι η και απόγευμα δεν γνωρίζω με σίγουρα καθώς οπου και αν εχω παει σε αυτό το μερος δεν έχει ρολόι ουτε για δείγμα.
Αχ πως έμπλεξα έτσι. Καλά λενε πρόσεχε τι εύχεσαι... Αλλα ειλικρινά δεν θυμάμαι να ευχήθηκα κατι τέτοιο?! Θελω την ελευθερία μου ! Δεν είναι κατάσταση ποια αυτη!
Δεν ξέρω που θα με βγάλει Αυτή η ιστορία. Φοβάμαι πάντα φοβόμουν τις νεες αρχές. Ήμουν ανέκαθεν δειλή αλλα ταυτόχρονα και παρατολμη.
Φοβάμαι Γιατι απο την μια φαίνεται τοσο εύκολο αλλα απο την αλλη ειναι τοσο τρομαχτικό. Η καθε μερα μοιάζει με την προηγούμενη ομως οταν τις φερεις στο μυαλο σου καμια δεν ήταν ακριβώς ίδια. Πολες φορες πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Τα πράγματα φαίνονται τοσο απλοϊκά. Δηλαδή αν καποιος έβλεπε την ζωή μου θα έλεγε σιγά τι δύσκολο αντιμετωπίζεις. Τα πράγματα είναι απλα γιατι απλος δεν το δέχεσαι και δεν προχωράς? Μακαρι να μπορούσα ειλικρινά το καιε βημα το κάθε άγνωστο κομμάτι με τρομάζει. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκευτόμαι ισως αυτο να ειναι το πρόβλημα.
Γιατι δεν μπορώ να μην είμαι και εγω αναίσθητη, Δηλαδή κοιτα αμα το δεις είμαι σε ενα κάστρο με έναν κουκλο βγαλμένο απο ενα εφιαλτικό παραμύθι, μενω σε ενα κάστρο με τρελο προσωπικό. Και το κυριότερο τελικά η μοναξια μου δεν δημιουργούσε οράματα πραγματικά υπάρχει ενα αλλο κομμάτι μου.
Άλλως θα έλεγε τι πρόβλημα εχεις κουκλίτσα μου ολα τα καλα εχει η ζωη σου. Ομως οχι δεν έχει ! Ειμαι σαν ενας χαρακτήρας ενός βιβλίου, σαν μια μαριονέτα που περιμένει τον μαριονετιστα ρης να κουνισει τα νήματα να της δώσει ζωη.
Αχ μακαρι να ήξερα που θα βγάλει αυτή η ιστορία.
- Με το να το πολυ σκέφτεσαι δεν θα βγάλεις νόημα.
- Μα δεν ξέρω τι άλλο να κάνω?! Γυρνάω και κοιτάω τον εαυτό μου η βασικά ενα κομμάτι του.
- Παρε την ζωή στα χέρια σου παρε πρωτοβουλίες!
-Εύκολο να το λες εσυ...
-Μην ξεχνάς ειμαι κομμάτι του εαυτού σου και ακομα και η ποιο επαναστατική και αυθόρμητη σκέψη προέρχεται απο μεσα σου και αυτο σημενει πως μπορουμε να το κάνουμε αλλιως δεν θα το σκεφτόμασταν καν.
- Μα τι μπορώ να κανω ?! Είμαι κλειδωμένη εδω μέσα και....
Με κοιτάει και καταλαβαίνω τι σκέφτεται..
- οχι οχι νο νο δεν υπαρχει περίπτωση να βγω απο το παράθυρο ! Εξω χιονίζει φυσάει και μια τοση δα μικρή μικρή λεπτομέρεια που ξεχνάς είμαστε στο 7 όροφο ! .
- Και ?
- Και αν πέσω μετα τέζα πως το λένε δεν είμαστε ακομα ενα ώστε να μπορώ να επιζησω απο τετια πτώση.
- ε τοτε καιρός να το επιχειρήσουμε !
Πρίν προλάβω να πω τίποτα αλλο είχαι έρθει κατα πάνω μου και είχαμε γίνει ενα κατα καπιο τρόπο
" τι γίνετε? " γυρνάω στο καθρέφτη και με βλέπω πως γίνετε αυτό
" Ε μηπως Γιατι εχεις ψυχή?"
Ο ναι σωστα το ξεχασα δεν ειμαστε οπως οι άλλοι.
" Μπράβο μαθαίνεις γρήγορα τώρα ασεμε να παρω τον έλεγχο !".
Ξαφνικά κοινού με προς το παράθυρο που ανοίγει με μια σκεψη μου ! Καλο !
Οπα ! Τι κάνει καλε είμαστε στο περβάζι ! Θα πέσουμε !! .
" Ρεντ σταματά να αντιστέκεσαι εχε μου εμπιστοσύνη "
Είσαι τρελή θα πέσουμε τι κανείς !
" Απλα επιστρέψουμε " ........
" Ρεντ ! Δεν μπορω να το κανω μονη μου πρέπει να με εμπιστευτείς αν θες να μαθεις τι γινετε εδω "
Οχου Καλα αλλα έτσι και σπάσω τίποτα την πάτησες μετά !
" θνητοί.."
Το άκουσα!