~•~~•~~•~~•~~•~~•~
*3rd Person's*
1 week later
Nasa kalagitnaan ng recording si Seungcheol nung biglang nag-ring ang cellphone ni Seungcheol.
"Coups lumabas ka muna dyan" ani ni Bumzu.
Tumango si Seungcheol saka lumabas. Agad niyang pinuntahan ang kaniyang cellphone at kaniya itong sinagot.
"Hello?"
"(Kuya cheol! Si kuya ayaw kumain. Kanina ko pa siya hinatiran ng pagkain, inilagay ko lang sa harapan ng kaniyang kwarto pero hindi pa rin siya kumakain. Kagabi lang siya huling kumain, sapilitan pa. Kuya, kelangan ka talaga dito, mula umaga hindi siya kumain )"
Biglang kinabahan si Seungcheol, he stared at his wristwatch. Magse-seven na ng gabi.
"Papunta na ako" sabi ni Seungcheol sa kabilang linya. Jeongha bid her goodbye's and cut the line off.
Napabuntong hininga si Seungcheol. "Si Jeonghan? Kamusta na siya? Okay lang ba siya?" Tanong ni Bumzu.
Napaangat ng tingin si Seungcheol sa producer."Hindi ko alam hyung" sagot ni Seungcheol sa kaniya.
"Mahirap mag-move on kapag may nawala Seungcheol. Hangga't maaari manatili ka sa kaniyang tabi. Wag mo siyang iwanan, wag mo siyang pabayaan. Kailangan niya ng masasandalan sa ngayon, kasi mahirap kapag mag-isa ka lang" payo ni Bumzu sa kaniya.
Seungcheol nodded, Bumzu dismissed the rapper. Agad na bumalik si Seungcheol sa kaniyang studio para kunin ang mga natitira pa niyang mga gamit.
He's on his way out nung makasalubong niya ang taong hindi niya inaasahang makikita niya sa building.
"Seungcheol-ssi" bati ni Nayeon nung makita niya siya.
Nagtiim ang bagang ni Seungcheol, he ignored the artist and made his way out. Nakakailang hakbang pa lang si Seungcheol nung hinawakan ni Nayeon ang hem ng kaniyang sweater making him eventually paused on his track.
"S-Seungcheol-ssi, c-can we have a moment please?" Nauutal na wika ng dalaga.
Umabante si Seungcheol para mabitawan ni Nayeon ang kaniyang sweater. As long as he can, he must control his temper and not to snap out at the girl in front of him.
"What do you want" he firmly said.
Nayeon could feel the piercing gaze from Seungcheol's dark eyes. Simula nung magkita sila last week hindi na matanggal ng dalaga ang mukha ng rapper sa kaniyang isipan.
She only agreed to the set up dahil alam niyang may matutulungan siya, and at the same time tataas ang kaniyang sweldo.
Yun lang ang main objectives niya, hanggang sa makita niya na yun rapper. Sabihin na nating na love at first sight siya sa kaniya.
"Hurry up" utos ni Seungcheol sa kaniya.
The lady jerked a little bit. She bit her lower lip. "P-please, let me become y-your g-girlfriend" nauutal na sabi niya.
Nagkasalubong ang mga kilay ni Seungcheol. Biglang nadagdagan ang inis niya sa babae.
"Alin ba sa 'ayoko' ang hindi mo maintindihan? Ayokong sumampa sa pangalan ng iba. Gugustuhin ko pang makilala ang pangalan ko through my efforts, hindi yung kelangan ko pang pumasok sa isang kagaguhan psra lang sumikat" matigas ma sagot ni Seungcheol sa kaniya.
Nayeon took a step back. Seungcheol's hash words pierced through her fragile heart. She blinked away the tears. Seungcheol sighed before he turned his back at her.
"I don't want to see your face again, nagmumukha kang desperada" sabi ni Seungcheol at lumakad na.
Akala niya tapos na yung usapan pero hindi pa pala. Muli siyang napahinto nung biglang sumigaw si Nayeon.
"GUSTO KITA!"
Seungcheol was taken a back a little. But he refused to her sudden confession by walking away. Iniwan niya si Nayeon na mangiyak-ngiyak sa kaniyang kinatatayuan.
The rapper hopped in his car and drove towards his lover's pad. He took the shortcut para mas madali sa kaniyang makarating sa apartment ni Jeonghan.
Agad na bumaba si Seungcheol sa kaniyang sasakyan at tinahak ang daan papasok sa apartment ni Jeonghan. Sinalubong siya ni Jeongha, na ilang araw ng nananatili kasama si Jeonghan.
Matapos ang libing, sumama si Jeongha sa kaniyang kuya. Jeongha transferred to the Pledis U, para dun i-continue ang kaniyang pag-aaral. Hindi naman sila nahirapan sa admission dahil nga may connection sila.
Isang linggo na ang nakaraan nung ipakilala ng CEO Han si Nayeon kay Seungcheol. Hindi alam ni Seungcheol kung alam na ba ni Jeonghan ang tungkol doon. The CEO gave Jeonghan a week break for him to recover, at sa loob ng week nayun, si biglang naging tight ang schedule ni Seungcheol. It's as if, the CEO are making him super busy para hindi niya makita si Jeonghan.
Isang linggo ring hindi papasok ang dalawa sa university dahil malapit na yung debut showcase ni Seungcheol. Hindi pa rin siya naga-agree sa proposal ng CEO. It's unjust at wala sa kontrata niya ang kasunduan.
"Kuya" tawag ni Jeongha sa kaniya.
Seungcheol took the tray from her hands, at saka umakyat papunta sa kwarto ni Jeonghan. Inilagay saglit ni Seungcheol ang tray sa side table at kinuha ang spare key ng kwarto ni Jeonghan mula sa ilalim ng doormat. Classic.
He inserted the key in the keyhole and twisted the knob. Bumukas ang pintuan, Seungcheol went inside with the tray in his hands.
Nakaupo si Jeonghan sa likod ng kama, nakaharap sa bintana. Seungcheol placed the tray on the table before he went towards his handler.
"Hannie yah" pagtawag ni Seungcheol sa kaniya.
Nakatingin sa kawalan si Jeonghan. Araw-araw na binibisita ni Seungcheol si Jeonghan, may times na matutulog siya dito para mabantayan ang kaniyang kasintahan.
Parang pinipiga ang puso ni Seungcheol nung makita niya ang hitsura ni Jeonghan. Yung damit niya, alam niyang last week pa iyon dahil yun ang sinuot niya pagkatapos ng libing. Yung buhok niya hindi na naaayos. Parang lantang gulay si Jeonghan at ang putla-putla ng kaniyang bibig.
Nag-aalala si Seungcheol hindi lang sa physical state ni Jeonghan, but also his emotional state, dahil hindi umiyak si Jeonghan nung libing ng kaniyang lola. Wala siyang ginawa kundi nakatulala lang sa kawalan, jeongha who cried out her heart, some of their family members cried, except jeonghan. At yun ang pinag-aalala niya dahil alam niyang pinipigilan ni Jeonghan ang kaniyang sariling mag-break down in front of the others, dahil gusto niyang maging matatag para sa kanila. Para sa kaniyang kapatid.
Hinawakan ni Seungcheol ang kamay ni Jeonghan. Nang dahil dito, nakuha niya ang atensyon ng kaniyang kasintahan. Jeonghan stared at his eyes blankly.
"Han, kain ka na" sabi ni Seungcheol sa kaniya.
"Cheol"
Seungcheol smiled a little. He missed Jeonghan's voice, he missed his cheerful side, he missed him.
"Hmm?"
Jeonghan looked away and pulled away his hands from Seungcheol's.
"I think we should..."
"Han, don't" pagputol ni Seungcheol sa kaniya.
"You'll be debuting in a few weeks, I don't know if I could recover in that matter of weeks, I'll be quiting my job. And at the same time... it's for the best of us to part our ways"
Yun ang pinakamahabang sinabi ni Jeongjan matapos na mawala ang kaniyang lola. Yun na rin yung pinakamasakit na mga salitang narinig ni Seungcheol.
"Stop saying nonsense, hannie yah" sabi ni Seungcheol sa kaniya.
"Agree to the proposal" sagot ni Jeonghan sa kaniya.
Napapikit si Seungcheol. "H-Hannie yah, wag namang ganun" nahihirapang sabi ni Seungcheol sa kaniya.
"It's for your best"
"It is not! It will never be! Ipagawa mo na sakin ang lahat, wag lang yun. Kasi ayokong malayo sayo, ayokong hayaan kang mag-isa"
Hinarap siya ni Jeonghan. Seungcheol threw his head backwards to prevent his tears. Ayaw niyang makita siya ni Jeonghan na ganito. Seungcheol may have a tough aura, a manly aura, pero kapag si Jeonghan na, tumitiklop na siya.
"Yoon Jeonghan" Seungcheol called him.
Ibinaba ni Seungcheol ang kaniyang mga tingin kay Jeonghan na siyang nakatingin lang sa kaniya ng walang kaemo-emosyon.
"Nasasaktan ako" sabi niya.
"Nasasaktan ako dahil madali lang para sayo na bitawan ako"
"Nasasaktan ako dahil parang iniichapwera mo nalang ako. Yoon Jeonghan, Mahal kita. Mahal na mahal na mahal na sobrang mahal" Seungcheol hung his head down and reached for Jeonghan's pale hand.
"Mahal kita, nasasaktan ako sa sinabi mo, pero hindi pa rin ako bibitaw. Hindi ako susuko. Believe me, kakayanin kong sumikat sa sarili kong kakayanan"
Jeonghan remained emotionless. Wala siyang may nararamdaman, namamanhid ang kaniyang kalooban. Hindi niya alam kung anong ginagawa niya. Hindi na siya nakakapag-isip ng maayos.
Hanggang sa nakaramdam siya ng basa sa kaniyang kamay. Jeonghan looked down on his hands which is on Seungcheol's, basa ito, at nadagdagan pa.
Jeonghan raised his free hand at inilagay ito sa ulo ni Seungcheol. He patted his head, umangat naman ang ulo ni Seungcheol at doon nakita ni Jeonghan ang mga luha sa mata ng kaniyang kasintahan.
"I'm sorry" jeonghan said.
Tumango si Seungcheol at agad niyang hinila si Jeonghan para yakapin siya.
"Don't ever do that again, don---
"Choi Seungcheol" pagpuputol ni Jeonghan sa kaniya.
Seungcheol parted his body from Jeonghan and held his shoulders.
"Choi Seungcheol"
Tears started to flow down from Jeonghan's eyes. Ilang araw siyang umiyak ng umiyak, doble yung sakit sa kaniyang puso dahil nadagdagan ito nung malaman niyang kailangan ni Seungcheol na makipag-relasyon sa iba para mas sumikat at mas maging successful. He knew Seungcheol disagreed, he knew what Seungcheol did. He was relieved pero yung guilt nandun pa rin. Dahil alam ng CEO ang tungkol sa kanilang dalawa, dahil alam niyang siya ang hadlang sa future ni Seungcheol.
That's why he gave up earlier. Namanhid ang kaniyang katawan at puso kaya niya nagawang makapagsalita ng masasakit na salita towards the rapper.
Masyadong mabigat na ang nakapatong sa kaniyang mga balikat. Jeonghan wanted to move on from the loss, jeonghan wanted the pain to vanish, jeonghan wanted every thing back to its proper places. Jeonghan... jeonghan wanted to take a break.
Naramdaman ni Jeonghan ang mga kamay ni Seungcheol sa kaniyang mukha. Seungcheol's wiping away every tear. Kung sana nilalaman ng mga luha niya ang sakit na kaniyang dinaramdam baka okay na siya.
"Jeonghan-ah, let's get through this. together"
Tumango-tango si Jeonghan. Hinawakan niya ang kamay ni Seungcheol na nasa kaniyang mukha.
"Please don't leave me"
Dahil hindi na kakayanin ni Jeonghan kung pati si Seungcheol mawala. Kahit na ipinagtulakan niyang makipaghiwalay si Seungcheol sa kaniya, alam niyang pagsisisihan niya pa rin ito.
"Hinding-hindi kita iiwan" seungcheol whispered as he burried his head on jeonghan's neck.
~•~~•~~•~~•~~•~~•~