Αλέξης!
"Γιατί δεν μου το είπατε; Γιατί δεν το σταματήσατε; Γιατί δεν μιλήσατε; Τώρα γιατί έπρεπε να το μάθω; Τώρα δεν έπρεπε να το μάθω." Του φώναζα έξαλλος. "Έπρεπε να μου μιλήσετε. Η Μαίρη ήταν έγκυος το παιδί μου. Καταλαβαίνετε τι κάνετε; ερωτεύτηκα την αδερφή μου. Πώς το αφήσατε να συμβεί αυτό; Έπρεπενα πείτε μιας αρχής την αλήθεια..."
"Όταν μάθαμε για την σχέση σας ήταν είδη πολύ αργά. Αν θυμάσαι καλά Αλέξη σας έπιασαν και αμέσως ήρθε η Μαρίζα στην Κρήτη."
"Τίποτα δεν σας δικαιολογεί. Την αλήθεια έπρεπε να την μάθω τότε και όχι τώρα. Γιατί ήρθατε εδώ σήμερα; περιμένετε να σας αναγνωρίσω σαν πατέρα μου; πως μου ζητάτε να δεχτώ κάτι τέτοιο; για αυτό είχατε τόσα χρόνια αδυναμία σε εμένα; που δεν μπορούσα ποτέ να εξηγήσω. "
"Αλέξη είσαι γιος μου. Προσπάθησε να καταλάβεις τι έχει συμβεί. Αυτή την στιγμή η Μαρίζα μαθαίνει την αλήθεια."
"Να καταλάβω; ας γελάσω! Εμάς ποιος μας κατάλαβε; Εμένα έπρεπε να διώξετε από την Κρήτη , οχι την αδερφή μου. Την Μαρίζα γιατί δεν την αφήνεται να είναι με τον Παύλο; επειδή είναι η βεντέτα σας στην μέση ή γιατί είναι αδερφή του Παύλου;"
"Η Μαρίζα δεν είναι κόρη μου. Από την στιγμή που έμαθα την ύπαρξή σου ξεκίνησε η βεντέτα."
"Δηλαδή εγώ ήμουν η αιτία της βεντέτας; " ειπα και κάθισα απότομα κάτω.
"Όχι Αλέξη. Η αιτία ήταν ο άνθρωπος που θεωρούσες για πατέρα σου. Πρέπει να με ακούσεις. Δεν φταίει κανείς γι'αυτό , πέρα από τον Μανογιαννάκη. Άκουσέ με Αλέξη. Όλοι σε καταλαβαίνουν. Πρέπει όμως να μάθεις την αλήθεια για μένα και την μητέρα σου. Άκουσέ μας και μην μας συγχωρείς μετά από αυτό. Κάθισε για χάρη της Μαρίζας και της Μαίρης." Μου είπε και κάθισα για να τον ακούσω μόνο και μόνο για εκείνες.
Μαρίζα!
"Μάμα πρέπει πρώτα εγώ να σου πω κάτι. "Της είπα με φωνή που έτρεμε από το κλάμα.
"όχι Μαρίζα. Θα μιλήσω πρώτα εγώ . Δεν παίρνει αναβολή. Εσύ και ο Παύλος πρέπει να είστε μαζί. Ξέρω πως νιώθεις και πόσο υποφέρεις. Δεν μπορώ να επιτρέψω να έχεις την ίδια τύχη με εμένα. Θα σου μιλήσω για το πώς ξεκίνησε η Βεντέτα. Ο καιρός που ο πατέρας σου μου κρατούσε το στόμα κλειστό τελείωσε. " Μου είπε εκείνη και έφερε την φωτογραφία του Μανούσου. "Εγώ και ο πατέρας του Παύλου είχαμε τα καλύτερα κτήματα και αμπέλια σε ολόκληρα τα Χανιά. Ήμασταν συνεργάτες και φτιάχναμε το καλύτερο κρασί. Εγώ δούλευα τότε στο μαγαζί μου με τα παραδοσιακά , κρητικά προϊόντα που έβγαζε η οικογένειά μου και εκείνος στα κτήματα. Γνωριστήκαμε καλύτερα και αγαπηθήκαμε αληθινά. Ήμουν τότε μόνο δεκαοχτώ χρονών και εκείνος εικοσιπέντε. Υπήρχε όμως και οι Μανογιαννάκηδες. Έκλεψαν το κρασί των Μανοβυρογιαννάκηδων και ξαφνικά ήρθαν πρώτη. Ο πατέρας μου συνεργάστηκε μαζί τους για να βγάλει και άλλα λεφτά και το όνομά του να συνεχίζει να είναι πρώτο. Ύστερα με πάντρεψε μαζί τους και οι δύο οικογένειες ενώθηκαν. Την ημέρα του γάμου μου ο Μανούσος ήρθε για να με κλέψει, όμως τον περίμεναν και για να μην τον σκοτώσουν, δέχτηκα να παντρευτώ τον Ανέστη. Την νύχτα του γάμου όμως προσπάθησα να ξεφύγω από τον πατέρα σου και βρήκα τον Μανούσου. Με αποχαιρέτησε με τον πιο όμορφο τρόπο. Του έδωσα το Σώμα κια την καρδιά μου. Δύο μήνες αργότερα έμαθα πως είμαι έγκυος τον Αλέξη. Ο πεθερός μου και ο πατέρας του Μανούσου σκοτώθηκαν εξαιτίας αυτού του παιδιού. Αυτές ο δύο οικογένειες ορκίστηκαν να μασιούνται για πάντα. Τρία χρόνια αργότερα ο Ανέστης έχασε από τους Μανοβυρογιαννάκηδες σε ένα διαγωνισμό κρασιού και το βράδυ ο Ανέστης ξέσπασε πάνω μου. Την ημέρα που γεννήθηκες, ο Μανούσος μου έδωσε αυτό το κολιέ και από τότε δεν μιλήσαμε ξανά. " Μου έλεγε όλη την ιστορία κλαίγοντας. Μου κρατούσε τα χέρια και έτρεμα.
"Μανά προήλθα από έναν βιασμό; " Την ρώτησα και την αγκάλιασα πριν μου απαντήσει. "Δηλαδή η αιτία της βεντέτας είναι ο αδερφός μου; η Μαίρη και ο Παύλος είναι αδερφός με τον Αλέξη..."
Εκείνη μπορεί να καταλάβει περισσότερο από τον καθένα πως νιώθω μακριά από τον Παύλο. Όμως δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τα όσα έμαθα. Από την μια ότι εγώ γεννήθηκα από ένα λάθος και ο Αλέξης είναι δικός μου αδερφός και αδερφός του Παύλου. Δηλαδή παντρεύτηκε την αδερφή του; Περίμενε το παιδί του από την αδερφή του; Πως γίνεται αυτό;
"Μαρίζα είστε τα παιδιά μου και σας αγαπάω και τους δύο. Άσχετα με τον πατέρα σας , δεν σας ξεχωρίζω. Ο Αλέξης είναι ο καρπός ενός αληθινού έρωτα και εσύ είσαι η πηγή της δύναμής μου. "Μου είπε και χαμήλωσα το βλέμμα μου.
Αισθανόμουν εκείνη την στιγμή πιο άσχημα από ότι πριν. Περισσότερο σκέφτηκα εκείνη , παρά τον Παύλο όπως τόση ώρα. Μα αυτό που έκανα ηταν η μόνη λύση που είχα για να ζήσω και Όλα να τελειώσουν. Πριν ξεσπάσει η οργή και πριν ο Παύλος βρεθεί στην θέση του Αλέξη.
"Τι ήθελες να μου πεις εσύ Μαρίζα; " με ρώτησε η μητέρα μου και τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν.
"Συγνώμη μαμά. Αυτό να πεις και στον Παύλο. "Είπα και έπεσα κάτω χωρίς να έχω τις αισθήσεις μου. Το μπουκαλάκι που έσφιγγα στο χέρι μου κατρακύλησε κάτω.
"Μαρίζα μου; "Φώναζε η μητέρα μου. "Ανέστη τρέξε γρήγορα. "
Λίγες ώρες νωρίτερα...
Βρισκόμουν στο δωμάτιό μου και ο πατέρας μου μπήκε μέσα με φορά. Μου πήρε το δαχτυλίδι από το κομοδίνο και το πέταξε κάτω. Οτι είχε απομείνει από εμένα και τον Παύλο.
"Τι κάνεις εκεί; " του φώναξα και έτρεξα να το πιάσω για να μην το χάσω. Όσο είχα αυτο το δαχτυλίδι μπορούσα να νιώσω την αγάπη του.
"Δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτείς τον εχθρό μου. Αυτός θα πεθάνει απόψε. "
"Μην τολμήσεις να πειράξει ούτε μία τρίχα από τα μαλλιά του. Γιατί θα τελειώσω εγώ ότι ξεκίνησε ο αδελφός μου εκείνο το βραδύ. Μην δοκιμάσεις πατέρα το που μπορώ να φτάσω για αυτόν που αγαπώ. Δεν σε φοβάμαι ."
"Δεν μπορείς να σκοτώσεις Μαρίζα. "
"Αγαπάω τον Μανοβυρογιαννακη. Η ζωή μου θα είναι εκείνος. Να τον πειράξεις δεν θα διστασω να τραβήξω όπλο ακομα και στον εαυτό μου."
"Είναι επιλογή σου η ζωή του. Την κρατάς στα χέρια σου. "
"Αν είναι να διαλέξω την ζωή μου ή του Παύλου διαλέγω και πάλι εκείνον. Σκότωσέ με να τελειώνει το μαρτύριό μου. Τον Παύλο όμως δεν θα σε αφήσω να τον πειράξεις. "
"Σήμερα το πρωί σε έδωσα στον Κίμωνα Σωτηράκη. Σε δύο μέρες παντρεύεσαι. Διάλεξε Μαρίζα. Σε τι θες να πας; Σε γάμο ή σε κηδεία; " Μου είπε ο πατέρας μου και βγήκε από το δωμάτιό μου.
"Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό. Όπως δεν παντρεύτηκα τον Σήφη έτσι δεν θα πάρω ούτε αυτόν. "του φώναζα μα άδικος κόπος. "Εγώ θς ζήσω μόνο με τον Παύλο ."
Έπρεπε να κάνω κάτι δραστικό και να προστατέψω τον Παύλο από τον πατέρα μου και κυρίως από τον κίνδυνο. Σταμάτησα τα κλάματα γιατί δεν ωφελούσαν πουθενά, κάθισα στο κρεβάτι μου και γέμισα με θυμό το ύφος μου. Έσφιξα το σεντόνι με τόσο μίσος στα χέρια μου και ύστερα άνοιξα την πόρτα. Κατέβηκα βιαστικά τις σκάλες και πήγα στην κουζίνα. Έπιασα στην τύχη ένα μπουκαλάκι με φάρμακα και το άνοιξα.
"Ελπίζω να με συγχωρέσεις αγάπη μου για αυτό. Το κάνω για σένα. Παύλο σε αγαπάω και συγνώμη για τον πόνο που σου δίνω. Πρόλαβα να σου πω όμως το τελευταίο αντίο. "Είπα εγώ με ένα δάκρυ στα μάτια και πήρα όλα τα φάρμακα.
Κάθισα στο τραπέζι και ξάπλωσα το κεφάλι μου πάνω στα δύο μου χέρια. Έκλεισα τα μάτια μου και σκεφτόμουν εκείνον και μόνο. Είχα στο μυαλό μου όλες τις αναμνήσεις μας. Ύστερα η μητέρα μου μπήκε μέσα και δεν περίμενε να με βρει εκεί. Με πλησίασε και με χάιδεψε στο κεφάλι στοργικά, δίχως να ξέρει πως ήμουν αποφασισμένη να εγκαταλείψω μία για πάντα αυτήν την ζωή.