Year 2018, Manila.
Raven's POV
"Do you have an appointment with Mr. Navaro?". Taas kilay na tanong sakin ng secretary sa harap ko.
"No. But I'm sure he wants to see me". Lakas loob na sagot ko. Grabe! Ganito ba talaga kahirap kausapin si Blu? Kanina ang Security Guard, tapos sa Reception. Ngayon naman yung secretary nya. Para ako netong dumaan sa sentry ng mga hapon. Haha.
"May I have your name?" Ano bang problema sakin ng Secretary na ito. Parang galit na ewan eh.
"Raven Nicole Montesa"Tumango lang ang sekretarya sa akin bago nya isinulat sa kapirasong papel ang pangalan ko. Pagkatapos ay tinitigan nya ako. It's getting creepy. My ghod.
Kung maka tingin sya ay parang sanay na sya sa ganong scenario ng mga babaeng gustong kumausap sa boss nya. Well excuse me!. Hindi ganon ang intensyon ko.
Siguro madalas nyang nakikitang babae na bumibisita sa boss nya ay sopistikada. Samantalang ako laking probinsya.
Tingin nya siguro hindi ako ang uri ng babaeng type ng boss nya. Hmp! She's wrong may pangako sya and he can't broke it.
Oo probinsyana ako, pero cultured ang tinig ko sa pag sasalita. Muli na naman nyang pinasadahan ang buong katawan ko. I feel so uncomfortable.
Okay naman ang suot ko ah. Pantalong maong na namumuti na sa sobrang kupas pero nag muka nga itong design. Tapos yung pangtaas ko t-shirt kulay puti. Hindi pa naman ito masyadong luma. Kaya ito nalang sinuot ko.
Ang mahaba kung buhok ay naka tirintas mula sa taas ng ulo at ang dulo sa umaabot sa batok.
"I'm really very sorry Ms. Montesa. But Mr. Navaro is in the middle of an important meeting right now." Maarteng sabi ng secretary ni Blu.
"Kahit na. Aantayin ko sya dito kahit na umabot pa ng kahit anong oras." Determinadong sagot ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko pero kailangan ko syang maka usap dahil kung hindi sa kalye ako nito matutulog. Paano na ito. Hindi pa naman ako sanay dito sa maynila. Huhu itay paano na iton.
"Pero mamaya pa sya matatapos." Paliwanag nung secretary.
"Hihintayin ko hanggang matapos ang meeting ni Mr. Navaro." Nilingon ko ang mahabang divan. Yung bang parang nasa hospital yung pinag aantayan ng pamilya." Maari ba akong umupo dun ataghintay?"
"Sure. Pero tinitiyak ko sa inyong mahihirapan kang harapin si Mr. Navaro. Marami syang appointment sa umagang ito."
"Ikina lulungkot kong maging mapilit, Ms. Pero tinitiyak ko ring hindi ako aalis dito hanggat hindi ko nakaka usap ang boss mo". Determinadong sagot ko. Pagkatapos ay lumakad na papuntang upuan.
Nakita kong napa iling ang secretary sa akin. Bakit? Hindi ba sya makapamiwalang ang ganitong ka batang babae ay pinatulan ng amo nya.?
Well! Papakasalan ako. Akala nya siguro ay ako ang naghahabol. Well parang ganon na din haha.
Sinikap kong abalahin at libangin ang sarili ko sa pamamagitan ng pagbunuklat ng mga magazine na sa totoo lang ay hindi ko maintindihan. Blanko lang ang tingin ko sa larawang nasa pahina.
Magka halong kaba at takot ang nararamdaman ko ngayon. Paano kung hindi ako harapin ni Blu? May posibilidad na gawin nya iyon dahil hindi naman nya ako kilala bukod pa sa sinabi nito na hindi nya na gustong maka usap ang kahit na sino na nag mula sa Hacienda Sebastian.
Naiinip na ako dahil dalawang oras na ang lumipas simula ng maghintay ako dito. Wala akong ibang ginawa kundi tignan ang relong naka sabit sa dingding.
At bawat tunog ng telepono ay tumitingin ako sa secretary, subalit lahat ng mga tumatawag na alam kong gusto ding maka usap si Blu ay iisa lang ang isinasagot. Im sorry but he's having a meeting and cannot be disturbed.
Ilang minuto pa ang lumipas at nag ring ulit ang interphone. Napa upo ako ng tuwid at tumingin sa mesa ng sekreyarya.
"Dolly, magpa reserve ka sa kimchi para sa tatlong tao. We will be out for lunch".
"Yes, sir. Eh, sir.... May isang babaeng naghihintay rito sa inyo sa labas". Tinignan ako ng secretary" Raven Nicole Montesa ang pangalan nya... Kanina pa sya nag pipilit na kausapin kayo..no sir.... Dalawang oras ng mahigit..."
"C'mon dolly". Pigil sa kanya ni blu" wag mong sabihin sa akin na hindi mo na alam kung paano pakiharapan ang mga visitors at bay". Halatang bagot na sagot ni blu bago ininaba ang intercom.
Napabuntong hininga ang babae bago nya ako nilapitan.
"I have informed Mr. Navaro of your presence, Ms. Montesa. Pero tulad ng sinabi ko na sa iyo, hindi ka nya kaka usapin."
"Oh!" Nanlulumong tugon ko. Pero hindi ako nawalan ng pag asa at muli akong tumingin kay dolly daw'. "Malayo ang pinang galingan ko at kailangan ko talaga syang maka usap. Nakaka hiya mang sabihin pero pag hindi ko naka usap si Mr. Navaro ngayon ay sa kalye ako matutulog.
Alam kong mamaya pang hating gabi ang susunod na biyahe pabalik sa pinang galingan ko. At ang natitira kong pamasahe ay para na lamang sa bus paano pa ang sa Ferry Boat?.
Nagsalubong ang kilay nya. Alam kong naintriga sya at gustong mag tanong pa pero nanaig ang pagiging tapat nya at maingat.
"Ang tanging maipapayo ko sa iyo ay hintayin si Mr. Navaro at ang dalawa pa nyang ka meeting". Tumgin sya sa orasan nga." They will be surely be out in a few minutes."
Isang buntong hininga nalang ang pinaka walan ko. Ang babae ay bumalik na sa kanyang ginagawa habang ako ay naghintay pa ulit ng ilang minuto.
At sa wakas matapos ang sampumg minuto ay bumukas ang ang pinto ng silid ng President.
Napa titig ako agad ako sa kanya at agad tumayo. Dalawang may contain edad ng lalaki ang naunang lumabas kasunod ang pinaka bata. At hindi ko na kailangan pang sabihin kung sino yun. Walang iba kundi si Neightan Blu Navaro.
Huminto sa lamesa ni dolly si blu at nag bibilin. This is it. Kailangan ko syang maka usap ngayon.
Halos madapa pa ako nung makita ko syang humarap sa akin.
"Excuse me". Hindi nya ako pinansin at lumakad kasama pa ang dalawa nyang ka meeting.
"Mr. Navaro, sandali lang po". Sabi ko bago sya hinawakan sa braso at agad ko din namang binitawan ng humarap sya sa akin.
"Gusto kitang maka usap kahit sandali lang." Nakiki usap na sabi ko. Sana ay umipekto. Napansin kong napahinto din sa pag lalakad ang dalawa nya pang kasama.
Nagsalubong ang dalawa nyang kilay bago binalingan ng tingin si dolly na ngayon ay takot na takot na.
"Dolly, hindi ba sinabi sinabi kong......" May reprimand na tinig nito.
"I have insisted to wait. Gusto kitang maka usap. Please." Nagmama kaawang sabi ko. Nakita kong nag ngingitian ang mga kasama nyang lalake. Anong meron?
"Go ahead Neightan. Maghihintay kame sa kimchi." Wika nung isang lalaki pagkatapos ay kinindatan ako.
Pinamulahan ako ng muka na lalo namang iki tawa ng may malisya nung isa sa kasama nya. Bago ito hinila papunta sa elevator.
Alam kong galit padin si blu dahil salubong padin ang kilay nito.
"Kung ano man yang gusto mong sabihin sa akin...." Muli syang tungin sa akin" alright, I can spare you a minute". Pagalit na sabi nya bago bumalik sa office nya.
Kahit na kinakabahan ako ay huminga ako ng malalim bago sumunod sa kanya.
Pagpasok ko ay naka sandal sya sa executive desk nito at naka tingin sa akin.
"Tumatakbo ang isang minuto mo. I am a very busy man. Ano ang gusto mo?" Iritang tanong nya sa akin.
Hindi agad ako naka hanap ng sasabihin sa kanya. Buong buhay ko ay malimit naming napag uusapan ni itay si Neightab Blu Sebastian Navaro. Sinabi ni itay na gwapo ito kahit sa gulang na limang taon. And I believed my father.
Pinagpantasyahan ko sya sa isip ang isang gwapong prince charming na mapapang asawa ko pag dating ng ika labing walong taong kaarawan ko.
And now, here he is. Nakatayo sa harap ko ang kabuoan ng lalaking panahinip ko mula ng mag ka isip ako. All in his six-foot-or-so- breath taking handsomeness. Coal blacked eyes na tila nag tatago na napaka raming lihim. Sensual lips that I often dreamed kissing. Bahagyang nanayo ang balahibo ko sa naiisip kong yun.
Tumikhim sya pero hindi ko iyon pinansin at pinagpatuloy ko padin ang suri sa kanya. He isn't just tall and handsome, he was also big and intimidating. Tough looking sa kabila ng naka executive suit. May bahagyang pilat sa gitna ng ilong na sa tingin ko ay part ng pakikipag away nya.
"Forty minutes, Miss." Tumaas ang boses nya na syang ikina gulat ko." Dont waste your precious time staring at me".
Napa tikhim ako at itinigil ang pagsusuri sa kanya. Alam kung namula ang pisnge ko ng sandaling mag salubong ang tingin namin ni Nicholas.
"So they still produced woman who blushed" hindi ko alam kung bulong yun o sadyang pinarinig nya talaga sa akin.
"R-raven Nicole M-montesa ang pangalan ko". Matiim akong tinignan ni Nicholas mula ulo hanggang paa na para bang hinuhubaran. Hindi ko alam kung mahihiya ba ako o maiinis.
"I dont think we have met, Raven Nicole Montesa. Ano ang gusto mo sa akin?" Patuloy na sabi nya in intimidated tone. Halata ang pagka bagot sa muka nya." You have thirty seconds left".
"Oh! For goodness sake.!" I said in frustrated tone." Paano ako makakapag salita ng maayos kung inoorasan mo ako, bukod pa sa kinakabahan ako."
Bahagyang tumaas ang gilig ng bibig nya sa pagitan ng pagka bagot at amusement.
Neightan's POV
Hindi ko mapigilang mapa hanga sa babaeng ito. Well ang lakas ng loob nya na kausapin ako.
"Oh for goodness sake!. Paano ako makaka pagsalita nito kung inoorasan mo ako bukod pa sa kinakabahan ako sa iyo."
Kitang kita ko ang tensyon sa magandang muka ng babae. Oh! Well come to think of it, the women is unusually pretty. May mga hibla ng buhok na bumabagsak sa muka na para bang nililipad ng hangin.
Her eyes reminded me of someone I cannot recall. Reminded me of sunshine and tall grasses, of wind and Summer time. Nang isang panahon ng kabataan ng matagal ko ng naibaon sa limot.
Tumuwid ako ng upo. Natitiyak kong hindi pa kame nag kikita ng Raven Montesa na ito or else I would have remembered. Pero hindi ang muka ng babaeng ito ang madaling kalimutan.
"At hindi mo ba talaga pinapaupo ang bisita mo, Mr. Navaro? Why you're so tall and very intimidating and I'm tensed and my knees are getting weaker sa bawat oras na pina pa alala mo. Do you mind if I take a seat?." Halata kong naiirita na din sya sakin.
Hindi na nya hinintay ang sagot ko dahil sya ma mismo ang umupo sa sofa. Matapang sya huh?
Pinigil ko ang mapangiti. Her eyes sparked fire that matched the temper.
"Gaano ka haba ang sasabihin mo sa akin." Naiiritang tanong ko.
"I... I came from... Hacienda Sebastian...?
What?☉_☉
Hacienda Sebastian?
This cant be!
End of Chapter 1
---------------------------------