Research
Stephen is so unusual today because this one is so quiet, not to mention that he is asleep at nakatungo siya sa desk niya. Finally, natahimik din ang buhay ko. Kaya nga lang ay bigla siyang humarap sa akin.
"We're in trouble."
"Huh?" Gulat kong tanong sa kanya.
"Basta kapag nakita mo si Stephanie. Huwag mo siyang pansinin. Huwag kang sasama sa kanya. Saka di na rin kita kakausapin simula ngayon."
Hearing that from Stephen hurts me a bit but also made me calm. Wala na kasing mangungulit sa akin. Napangiti ako ng malungkot. Naku-curious din ako sa dahilan niya para tigilan na ako
"Pero bakit-" bago ko pa matuloy ang sinasabi ko ay dumating na ang professor namin sa communication arts.
"Good morning so today I'm going to group you into three for your research in my subject that you'll need to submit before the finals."
Sari-saring usapan ang naganap sa room habang ina-announce niya ang groupings.
"Mr. Kennedy, Ms. Marseille and Ms. Ligaya."
Si Antoinette Ligaya ay kagrupo namin?! Siya na gustong gusto si Stephen. Palagi niyang binibigyan ng pack lunch si Stephen at sabay sila minsan kumain, tinatanggap kasi ni Stephen ang anumang binibigay sa kanya ng mga babae, lalo na kung maganda. The typical playboy. Tch.
Kaya naman hindi talaga ako naniniwala sa mga pambobola ni Stephen eh.
"So, saan tayo gagawa?" Pagsisimula ni Antoinette
"Your place or mine?" Makahulugang tingin ni Stephen kay Antoinette. Pagdating talaga sa kalokohan, ang daming alam ni Stephen.
"Your place na lang," Malanding tugon ng babaeng nasa harapan ko. Katabi ko si Stephen at nakaharap habang nakacross-leg siya. Maganda siya, maputi at makinis ang kanyang balat. Yun nga lang ay hindi ganoong matangos ang kanyang ilong. No body's perfect, kahit ako. May maliit na peklat ako sa baba at mga stretch marks naman sa tuhod.
"Oh, I see. What about you? Wanna come with us?" Baling niya sa akin.
"I don't know-"
"Cut that crap, di tayo pwede magkanya-kanya ng gawa." Pambabara ni Stephen sa akin pero kay Antoinette siya nakatingin.
Simpleng irap ang tangi kong ginawa.
Subalit nakita iyon ni Antoinette. Tumawa lang siya ng mapakla.
"I think someone is jelly."
"Who's Jelly? May kaklase ba tayong ganon?" Kunyaring painosenteng tanong ng kutong lupang lalaki na 'to.
This girl burst into laughs. "You're so funny Stephen, that's why I like you."
"Hindi ako nagseselos. Naalibadbaran lang ako sa inyong dalawa." na siyang totoo naman.
"I like you, too." Sagot ni Stephen kay Antoinette, na siyang ikanangiti nang malapad ng babaita.
"Enerbe, simula ngayon boyfriend na kita huh. You're my bebe Stephen. Cute mo talaga. Maputing version ka ni Stephen Curry, pero bakit hawig mo din si Ban Ryu ng hwarang?"
"Ano ba? Puro landian na lang ba ang pag-uusapan natin? Kung oo, aalis na ako."
Hindi nila ako pinansin at nagpatuloy sa landian kaya tumayo na ako at lumabas na. Laking gulat ko na nag-aabang sa akin si Marsan sa tapat ng pintuan.
"Badtrip ka?"
"Wala yun."
"Nakakunot kasi ang noo mo paglabas mo eh."
"Wala nga. Kain na tayo." Nakangiting sagot ko.
"Tara sa labas tayo maglunch."
"O sige."
Hinawakan ni Marsan ang kamay ko at tahimik kaming naglakad. Hindi ko alam kanina lang naalibadbaran ako pero ngayon ang saya saya ng mood ko.
Sa labas malapit sa school kami nagtungo ni Marsan, sa isang katamtamang restaurant lamang. Na may pagka-spanish ambiance ang aura ng paligid.
Sinalubong kami ng waiter at binigyan ng mauupuan. Sa dulo at sulok nitong unahan ng restaurant kami pumwesto.
Binitawan na niya ang kamay ko sapagkat umupo na kami at magkaharap na sa isa't isa.
Ngumiti siya sa akin.
"Anong gusto mong kainin natin?"
Tumingin ako sa menu at itinuro ang pininyahang manok bilang main course, sa desert ay ang halo-halo, at orange juice.
" Isang pininyahang manok, isang halo-halo, isang orange juice. Isang sinigang na bangus, isang leche flan at isang grape juice."
Napanganga ako but I clenched my teeth after realizing it. We have different taste in food? Pero tinanong niya pa din ako kung anong gusto kong kainin namin. How could he not consider my feelings? Ang sakit mabalewala. Palihim akong nagpunas ng luha.
"Sa kanin po, señorito?"
"Tatlong order sa akin. Ilan sa iyo?"
Hindi ko magawang umimik.
"Mabuti pa ay dalawa na sayo para lumakas ka. Kailangan mo yun."
"Excusez-moi, pupunta lang ako sa rest room."
Nagtungo ako sa restroom at nagtago sa cubicle nito. At sa pagkakataon na yun, naranasan kong masaktang muli nang dahil sa isang lalaki.
•••
"What took you so long?" Seryoso niyang tanong. Inirapan ko lamang siya. "Mabuti at hindi pa lumamig ang pagkain. Kain na tayo." Malumanay niyang sambit at tahimik na kumain.
"Why are you so quiet?" Tanong niya sa akin nang maka-isang plato na siya.
"Because this is what I am." I answered and finish the first plate of rice at sinunod ko na ang pangalawa. Habang siya nangangalahati na sa pangalawa. Ang bilis niya naman kumain.
"Kumain ka ng gulay." Inilagay niya sa plato ko ang okra at talong. Umiling ako sa kanya ng ilang beses pero nagdagdag pa rin siya ng gulay.
"You don't need to do this." Mahina kong sagot sa kanya.
"Because I want you to be strong." He answered and continue eating habang ako ay ibinabalik ang mga gulay na kanyang ibinigay. Kaya naman kinukuha niya ulit ito at ibibigay na naman sa akin.
"Thank you for the offer, but I don't eat vegetables." May pagdidiin sa sinabi ko pero sa mahinang paraan lang.
"Okay. Do want you want. I won't bother you anymore. I guess hindi tayo nagkakasundo sa pagkain." He surrendered.
Pagkatapos no'n hinatid niya na ako sa next class ko.
"Don't wait for me, later. Di kita masasabayan. May research kami kila Stephen." I said at pumasok na sa klase pero kataka-taka na wala si Stephen sa usual seat niya. Maaga yun naghihintay at nangungulit sa akin, araw-araw pero lumipas ang hapon na hindi ko siya nakita.
At tanging si Antoinette lang ang nakita ko sa park.
"Bakit wala si Stephen?" Tanong ko sa kanya.
"He's busy on their own company. Pinatawag siya kanina ng magulang niya. Sayang nga kasi magkikiss na kami non."
"So, paano tayo pupunta sa kanila Antoinette?"
"Tony na lang for short," She says at inilahad ang kanyang kamay sa akin. Hindi ko iyon tinanggap. "Well, we'll go by ourselves. Do you have a car?" Nagtagis ang mga bagang ko. Iniinsulto niya ba ako?
"I guess so. Nada? Kaya pala lagi kang nakabuntot kay Adrien?" Nakangisi niyang tugon at ang sarap niyang suntukin ngayon. So that she can't make a smirk on me. Saka para walang lalapatan yang labi niya, kamao ko lang.
"Easy! Sama ng tingin mo sa akin. Alis na nga tayo. At sabay ka na sa akin. I know his address. Hello? Boyfriend ko yun, eh." She chuckles. I have no choice.
Sa likuran ako umupo.
Na sa tingin ko ay ikinaiinis na niya ngayon. Wala lang siyang magawa.
Upon arriving at the house. No! This is a mansion. But it is a modern white house. Madaming kotse sa garahe niya at sa tingin ko dalawang lote ang nasasakupan ng bahay na ito. In the middle is green brown slanted wall that surround the main door way. Na kung saan may hagdan at gate ito. Maganda ang landscape ng bahay na ito. At dalawang diretsong glass na nahaharangan ng kulay gintong kurtina ang isa ay nasa tabi ng doorway at ang isa ay nasa right corner. Sa gilid nito ay nandoon ang balcony. Wala sa harap dahil bubong lamang ito ng garahe nila na nasa leftside na kung saan ay may tatlong kotse, isang puting sasakyan na nasasarado at nabubuksan ang bubong na kasalukuyang nakabukas ngayon, cool... dalawang honda na itim ang isa at pula na mas malaki kaysa sa itim na box car. Pang pituhan kasi ang pula.
at may isa pang itim na van sa labas.
"You should have seen your face right now." Tawa niya. At inirapan ko lamang.
"FRANCIS!!!" Stephanie scream when she saw me and she hurriedly run to me.
"Waah. You came. Hindi mo ako binigo at saka si Stephen. Halika ipapasyal ko kayo ng yaya mo." Lihim akong napatawa sa huli niyang sinabi.
"No! I'm not her yaya. Ew. Like I'm your future sister-in-law kaya!" Maarte niyang sabi at papalapit kay Stephanie para yumakap subalit tinulak siya nito.
"Go on and dream. Si Francis lang ang gusto kong maging asawa ni Stephen." Nakataray na sagot ni Stephanie.
"Stephanie!" Sigaw ni Stephen na kakalabas lang sa pintuan.
"Yes Stephen?" Nakangiting sagot ni Stephanie ng malakas.
"Meet my girlfriend, Tony."
"No way!" Nag-iiyak na tumakbo papasok ng bahay nila si Stephanie. Bakit ganun siya magreact? Ganon niya ba ako gusto maging girlfriend ni Stephen? O ayaw niya lang kay Tony.
"Let's hurry and do what we can do today." I said to them.
~~~~~~~~~
I am busy searching about our topic while the two are also busy mingling with each other, inside this air-conditioned room with a bunch of computers and a lot of bookshelves.
Bakit ba ako napagrupo sa kanila? Sana individual na lang ito, eh. Kaya naman madiin kong itinipa ang mga letra na aking itinatype. Of all people, bakit si Stephen at Antoinette pa?!
"Baby naman," Maharot na sabi ni Antoinette sa maliit na boses. Umalis kasi Stephen at nilapitan ako.
Nasa likuran ko siya ngayon, halos mangatog na ang aking kamay at binti sa lamig.
"Lamig," Mahina kong sambit.
"Nilalamig ka?" Tanong niya sa akin.
"Oo." Sagot ko.
Umalis siya at naiwan kaming dalawa ni Antoinette dito.
"Ano ba yang ginagawa mo?" Tanong niya sa akin. "Tulungan na kita." Tumabi siya sa akin at binuksan ang laptop. "Ako na sa introduction, ikaw na lang sa history."
" Wala pa tayong topic." Pabalang ko sa kanya. Makapag-utos sa akin.
Iniluwa sa pintuan si Stephen na may dala-dalang kumot na makapal. Paunti-unti ang kanyang lakad ay lumalapit sa akin. Pinatong niya sa akin ang kanyang kumot.
"Nilalamig kasi siya Tony," Paliwanag niya kay Antoinette.
"It's okay, baby." Nakangiting tugon ni Tony (na ngalang, haba haba ng pangalan!) "Dahil ikaw naman ang aking kumot, eh."
"Let's talk about the topic, first." I suggests to them.
"Since it's about communication, we'll go on sikat na salita ng mga millenial." Antoinette suggest.
After we brainstorm to our topic ay nagparte-parte na kami ng gagawin. Ako ay nag-iisip ng title. Silang dalawa ay sa panimula.
Habang kami ay nagawa, may kumatok sa pintuan at inuluwa non si Stephanie na may dalang tray ng pagkain.
"You should have mirienda po." Sambit niya habang nilalapag ang tray sa amin.
" This is for you and Stephen." She said at umalis na nang tumatawa ng malakas.
Kinuha ko ang aking sandwich at juice. Nakita ko sa gilid ng mata ko na ibinigay ni Stephen kay Tony yung kanya.
"Oh. You shouldn't have. So sweet of you naman."
~~~~
We've finished the panimula and the title: Epekto Nang Paggamit ng mga Bagong Salita ng mga Kabataang Millennial Sa Pilipinas. Alas otso na ngayon at nililigpit ko na ang aking gamit nang biglang sumulpot sa harap ko si Stephanie.
"Hey c'mmon. My parents are waiting for you to be introduce." At hinila niya ako pababa sa dining room. Totoong nandoon na nga ang parents nila. I'm speechless. Mukha silang masusungit na nasa edad ng fifties.
"Anie." Dinig kong tawag ni Stephen.
"But Manok," Wait, what? Lihim akong napatawa sa tinawag ni Stephanie. "Don't call me that way."
"Then stop beating around the bush! Umalis ka muna dito, doon ka sa room mo." Nakakatakot na bulyaw ni Stephen, ngayon ko lang siya nakitang ganun. Agad namang umakyat si Stephanie para magtungo sa room niya.
"At ikaw, umuwi ka na." Tinulak ako ni Stephen papalabas ng dining room nila. Nasa may pintuan kasi kami.
"Oo. Uuwi na naman talaga ako." I defended.
"Stephen," Malumanay na sagot ng tatay niya. "Don't be rude to your guest." Lumapit siya sa amin.
"And Hija, you may seat down and eat with us."
"Hindi na po siguro kasi hinihintay na po ako sa amin, eh." Pagtanggi ko.
"Seat down." Nangungutos na sambit ng ina nila. Kaya naman napaupo na lang ako.
Umupo sa tabi ko si Stephen na parang pansan niya ang mundo. Ang bigat kasi at ang lakas ng tunog na ginawa niya sa upuan.
"Mom and Dad please, stop." May pagdidiin at pangungusap niya.
"Let's eat first." Kumain kami nang tahimik na tanging tunog lang ng kubyertos ang maririnig.
Dahan dahan ang aking pagsubo ng aking kinakain. Parang inihanda talaga ito, masarap naman ang pagkain ngunit ang awra sa paligid ay nakakatakot lalo na ang mama ni Stephen.
Nang matapos na kami kumain ay nanguna nang magsalita ang mama ni Stephen.
"Can I talk to you for a moment?" Eleganteng tanong ng mama niya.
"Yes." Nanginginig na sagot ko. Kahit wala akong ginagawang masama ay natatakot ako sa kanya.
"Only you." She said in finality.
"No way, I will definitely accompany her." May pagdidiin sa tono na pagsagot niya.
Wala ni isa ang nagsalita sa amin sa loob ng study room na parang opisina sa laki, mas malamig pa dito ngunit sa takot ay parang nang-iinit ang katawan ko.
"I've already told you! Bawal ka pang maggirlfriend hangga't hindi ka nagtatapos ng pag-aaral! Bawal ka manligaw, bawal manglandi at magpaasa ng babae."
Okay. Strict pala ang parents niya.
"At ikaw hija-"
"I'm not his girlfriend at all." Paliwanag ko ngunit hindi nila ako pinakinggan.
"Lubayan mo ang anak ko." At ipinakita ang mga picture namin ni Stephen. "These are the proofs at marami ang nakapagsabi na kayo daw talaga. So don't lie to me."
"Mom, stop it. HINDI NGA KAMI!" Halos mangiyak ngiyak nang sigaw ng lalaking katabi ko.
"I have a girlfriend but it's not her. At pinauwi ko na siya para hindi niyo na magalaw pa. You're being paranoid on me. Wala namang masama sa magkaroon ng girlfriend ah."
"Mismong si Anie na ang nagsabi. Kayo daw talaga."
"Anong alam no'n Mom? She just wants me and this girl. Kaya kung anu-ano ang sinasabi sa inyo."
"Tara na." Hinawakan ni Stephen ang palapulsuhan ko at hinila ako.
"We are not yet done Stephen."
Ang bilis ng pangyayari nasa saksakyan na ako ni Stephen at pinahaharurot na niya ito.
"Turn off your phone. They might find your location." Sinunod ko yon at pinatay.
"Bakit ayaw ng mom mo na magkagirlfriend ka?"
"She only thinks na magbubulakbol lang ako at hindi magseseryoso."
"Totoo naman."
"Nalaman niya na iniba ko ang sched ko at nalaman rin niyang ikaw yung dahilan kaya galit na galit siya. Kaya rin iniiwasan na kita at naggirlfriend ako ng iba. Kasi ayokong mapahamak ka. Kaya kahit masakit lalayuan kita."
Hindi ko namalayan na nasa bahay na kami.
"Paano mo nalamang dito ako nakatira?" I ask confusingly.
"I just know. Hindi pa man tayo ay may humahadlang na sa atin. Nakalulungkot isiping hindi talaga tayo." Nakita ko sa mga mata ni Stephen ang lungkot. "Totoong gusto kita Française Ruella Marseille," May mga luhang lumabas mula sa kanyang mata. "Maniwala ka sa hindi. Sa iyo lang ako nagkaganito pero kailangan kong umiwas sa iyo."
Please vote and comment if you like my story. Thank you!
YongRine