Mavi gözleri parlamıştı hamile olduğumu duyunca. Sevinçten yerinde duramamıştı.
- Aşkım artık otururmusun başım döndü.
- Başınmı döndü... Aa aşkım şimdi senin hemen yatmam lazım!
- Aşkım bişeyim yok iyiyim.
- Olmaz öyle şey. ( Baharı kucağına alır. )
- Ya Yavuz iyiyim ben napıyosun?
- Seninde bebeğimizinde dinlenmesi lazım. Işimi garantiye alıyorum kızım. Ya bişey olursa bebeğimize?
- ALLAH ALLAH... Bahar alaycı bir tavırla güldü.
- Tabi yaa gülersin öyle. Sen benim yerimde olsaydın görürdüm ben seni.
- Ben senin kadar telaş yapmazdım.
- Tabi canım diyerek Yavuz tam dudaklarımı dudaklarıyla buluşturacakken;
- Aa Yavuz napıyosun! Bebeğimize kötü örnek oluyorsun.
- Ne kötü örneği öpücem dediysem öpücem.
- Hayır Sarı Kafa. Bebeğimizde görecek büyüyünce bizden örnek alacak. Sevgilisi olacak, dudaklarından öpece..
- Bir dakika bir dakika! Ne yapacakmış o!? Benim çocuğumun dudaklarından öpecek çocuk, daha anasının karnından doğmadı!
- Yavuz malmısın! Bizim cocugumuzda hala annesinin karnından doğmadı.
- Hmm.. o da doğru. Aman! Kafamı allak bullak ettiniz haa!
- Sus bakıyım! Hamileyim zaten. Üzme beni.
- Oyy. Benim Baharım ne narin çıktı öyle? Deyip Yavuz Baharın alnından öptü.
- Iyi geceler Sarı Çocuk.
- Iyi geceler Incir Gözlüm.
☆☆☆☆
- Sabaha uyandığımda Yavuz yanımda yoktu.
- Canımın içi. Beni rahatsız etmemek için koltukta uyumuş. Birde yastığıma sarılmış. Alnına derin bir öpücük kondurup yanından ayrıldım. Bu sabah gün ışığı vurmamıştı. Merakla nı camdan baktım ki..
- Aahh!! Kar yağıyor! Lapa lapa! Yavuz! Kalk hadi! Dışarıya çıkalım!
- Aaşkım Noldu!
- Kar yağıyor!
- Karmı?
- Hadi hazırlan.
-Tamam. Tamam.
Yavuzun şaşkınlığı, dün hava günlük güneşlikken bu sabah lapa lapa kar yağmasıydı. Çünkü onların mucizesiydi bu. Hayatlarının içine bir kar tanesi düştü. Şimdi annesinin karnında büyüyordu.
- Yavuz çok güzel!
- Evet birtanem çok güzel.
Yağan karların arasında dolaşıyorduk. Bankta oturduk. Yavuzun kolları arasındaydım. O sırada Yavuzun telefonu çaldı.
- Efendim?
- Yavuz ablam biz İstanbuldayuk.
- Aasiye ablam! Ttamam. Nerdesiniz.
- Kadıköy.
- Süper bizim yaşadığımız semt ne taraflardasınız?
- Şu Barış Manço evinin önündeyiz. * Rahmetliyi anmak istedim. *
- Tamam geliyoruz.
- Noldu aşkım?
- Asiye ablalar gelmiş.
-Hiii! Hadi gidelim!
*****
- Nefes! Asiye abla!
- Bahar!
Sarıldılar.
- Hoşgeldiniz.
-Hoşbulduk.
Hepsi sarılıp eve geçerler.
- Ee siz neler yaptunuz?
- Iyiyiz ışte. Çok mutluyuz bu aralar.
- Hayurdur oğlum?
- Sana torun geliyo!