RAVEN'S POV
NAGLALAKAD ako papuntang room ng biglang may sumulpot sa harap ko. Mag-isa lang ako ngayon dahil pinauna ko na sila lia na pumunta sa room. Ayaw pa nga sana nila ng una pero pumayag din naman sila sa huli.
Tinignan ko ang lalaking nasa harap ko. He has a color maroon hair, red eyes and pale skin. Well he looks handsome but Ash is more handsome than him.
Lalagpasan ko na sana siya pero hinarang niya ang braso niya sa daraanan ko. Narinig ko na naman ang bulungan ng lahat. Hays. Panibagong gulo na naman ito.
"Ahm sir can you please get out of my way? I'm going to be late in my class" mahinang sabi ko
"Are you Akisha Raven Scott?" tanong niya at di pinansin ang sinabi ko
"Yes. I am. Why?" tanong ko nakita kong ngumisi siya dahil sa sinabi ko
"So its you" sabi niya at hinapit ang bewang ko at hinawakan ang baba ko. Nilapit niya ang mukha niya sa tenga ko.
"Ugly"
WTH?! Hinarang niya lang ako para sabihang panget? Naghahanap ba ng away ang lalaking to?! Narinig kong nagtawanan ang mga nakarinig dahil di naman mahina ang pagkakasabi niya.
"Get away from her Cael"
Naramdaman kong lumuwag ang pagkakahawak nung Cael daw. Napalingon ako dun sa nagsalita nakita kong si Ash pala. As usual nakapoker face siya.
"I knew it. Well I'm sorry dear brother but I won't" sabi ni cael at ngumisi
Mukhang gusto niya lang talagang asarin si Ash. He knows how short tempered Ash is. What a troublemaker. Tsk.
"I said let go of her!!" cold na sabi ni Ash saka binato ng fireball si Cael
Nakaiwas naman ang huli. Bumitaw na si Cael sa pagkakahawak sakin. Kailangan batuhin muna siya ng fireball bago bitawan? Naramdaman ko namang may humila sa wrist ko dahilan para mauntog ako sa dibdib ng kung sino mang humila sakin. Di ko man tignan alam kong si Ash iyon.
"Why so hot headed my dear brother? Aren't you happy that I'm here?" nang-iinis na tanong ni cael.
Naramdaman kong mas humigpit ang pagkakahawak ni Ash sa wrist ko. Masakit siya kaso lang wala na lang to sakin. Mas malala pa dito ang naranasan ko. Saka sanay naman na ko sa sakit eh.
"Why are you here?" tanong ni Ash
"Ahm let me think. Something like visiting my older brother?" sabi ni Cael sa mapang-asar na boses
"I'm fine. Now you know, leave this academy immediately" sabi ni Ash
Mukhang hindi maganda ang samahan ng magkapatid na to ah.
"I will leave but I wanted her to come with me" sabi ni Cael habang nakatingin sakin
Narinig ko pang napasinghap lahat ng nakarinig sa sinabi ni Cael. Mukhang mas lalong dadami ang mga haters ko nito ah. Magkapatid nga sila wala silang ginawa kundi bwisitin ang buhay ko.
"Leave us alone. She will not come with you Cael. She's mine. She's my slave" malamig na sabi ni ash
"But I wanted her to be my slave too. Pwede natin siyang paghatian. Yun naman ang lagi nating ginagawa dati diba?" sabi ni Cael
"No. I won't share her to anyone" sabi ni Ash
"But why? Don't tell me you already like that ugly nerd? Wow bro ganyan na ba kababa ang standard mo? O baka naman you already fucked her? Buti bro hindi ka nasusuka sa pagmumukha niya" sabi ni Cael
Pigilan niyo ko. Puputulan ko talaga ng dila ang lalaking ito!
Sa isang iglap nawala ang nakakainis na ngiti sa mukha niya dahil napaupo siya sa sobrang lakas ng suntok ni Ash.
"Walang sinuman ang may karapatang insultuhin siya!! Ako lang ang pwedeng manakit sa kanya! Tanging ako lang!" nakakuyom na sabi ni Ash
Napadura naman ng dugo si Cael. Pinunasan niya ang dugo sa labi niya saka ngumisi.
Nakita kong mas lalong nainis si ash sa pagngisi ni cael. Lumapit si ash sa kapatid niya at kinuwelyuhan ito.
Susuntukin na sana ulit ito ni Ash ng may biglang sumigaw. It was a deep voice and full of authority.
"ENOUGH ZACH!!"
Napalingon ako dun sa nagsalita at pagtingin ko isang lalaking nasa mid 40's. Kahit matanda na ay bakas parin ang matipuno nitong pangangatawan. Mukha itong bata kaysa sa totoong edad nito. Kung mukha at pangangatawan lang ang pagbabasehan aakalain mong hindi nalalayo ang edad niya kila Ash. Pero dahil nga marunong akong kumilatis ng tao kaya ko nasabi na matanda na siya.
Mabilis na pumunta yung lalaki sa pwesto nila Ash. Bahagya niyang tinulak palayo si Ash kay Cael. Nakita kong naging blangko ang ekspresyon ni Ash. Pero nababasa ko ang mga mata niya. Nakita ko ang emosyong ngayon ko lang nakita sa mga mata niya.
He's hurt not physicall but emotionally.
"Dad" tanging nausal ni ash habang nakatingin sa matandang lalaki
So ama niya pala ang lalaki. Well hindi halata. Mas kamukha ni Cael ang ama niya sa kaso kasi ni Ash ni walang nakuha ni isang features sa ama niya siguro sa ina na niya nakuha ang features niya.
"Zach what's the meaning of this?" tanong ng ama nila nakita kong napangisi si Cael. Mukhang sinadya niya talagang pikunin si Ash para ganung eksena ang maabutan ng ama nila at si Ash ang masisi.
"It's not my fault. He's the one who started it" sabi ni ash
"Its not about who started it zach. Ikaw ang mas nakakatanda dapat ikaw ang umunawa! Matuto kang kontrolin ang galit mo Zachary. Hindi sa lahat ng oras init ng ulo ang laging pinapapairal" sabi ng ama nila na mababakasan ng galit ang tono
"Ako na lang ba ang laging uunawa sa kanya? Ako na lang ba ang laging kailangang umintindi saming dalawa? Basehan na ba ngayon ang edad para lang masabi kung sino ang tama at mali? Kung sino ang dapat umintindi? Dad kayo ba ni minsan inintindi niyo ang nararamdaman ko sa tuwing mas pinapaboran mo si Cael kahit siya naman talaga ang mali? Ni wala nga kayong pakialam kung anong mangyari sakin. Ang importante lang sa inyo ay si Cael. Si Cael na lang palagi. Dad anak niyo din ako kung di niyo pa nakakalimutan. You're being unfair dad. You wanted me to understand him but you never tried to understand me!" malamig na sabi ni Ash saka siya naglakad palayo
Tinignan ko muna saglit ang ama ni Ash bago tuluyang sinundan si ash. Heto na naman ako magpapakabayani. Magpapayo at magkukunwaring isang anghel.
Hindi ako nahirapang hanapin siya. Sinundan ko lang ang presensya niya. Nakita ko siya sa garden kung saan may malapit na bangin. Nakaupo siya sa damuhan at nakasandal sa isang puno. Kita din dito ang sunset. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa pwesto niya. Alam kong nararamdaman niya ang presensya ko pinili lang niya na wag akong tignan. Tsk. Pagkalapit ko sa kanya ay umupo agad ako. Kung siya nakaharap sa araw ako naman nakatagilid.
"Hindi masamang sumigaw kapag galit ka at hindi ding masamang umiyak kapag nasasaktan kana. Ang totoong matapang ay yung mga taong kayang ipakita sa lahat ang totoong nararamdaman nila kahit isipin pa ng iba na mahina sila" sabi ko ito na naman tayo kailangan ko na naman magsalita ng mahaba. Nakakaubos kaya ng laway ang magsalita. Tsk.
"Shut up. I'm not hurt. Its just nothing for me" sabi niya habang di parin ako nililingon at diretso lang ang tingin sa harap
"Sige lang magsinungaling ka hangga't gusto mo. Pero alam ko ang nakita ko you're hurt. Kahit ilang beses mo pang itago ang mga emosyon mo gamit ang mga blankong ekspresyon mo I can still read you. I don't know how but I can read you. Maybe I can't read your mind. But I can read your eyes. You're father loves you, Ash. Base in what I saw on you're fathers eyes he really loves you. He's letting you decide in your own because he trust you a lot. He believes on what you're capable of. And based on what I witnessed earlier I can say that your brother is really a trouble maker. Your father is always looking after you're brother because his a trouble maker. He easily attracts danger, and that's what your father feared." sabi ko habang nakatingin sa harap. Naramdaman kong napatingin siya sakin.
"Why? Why are you saying this after all the bad things I have done to you? We're enemies right?" takang tanong niya
"Yeah. We're enemies. Hindi mo ba alam ang kasabihan na keep you're friends close but keep you're enemies closer. Saka porke ba magkaaway tayo ibig sabihin nun bawal na kong magbigay ng payo? May nagbabawal bang tulungan ang isang taong di mo naman kasundo? Ash may kalayaan tayong gawin at sabihin kung anong gusto natin. Saka tinutulungan kita dahil yung problema mo may pag-asa pang maayos. Kung bubuksan mo lang ang mata mo. Ash hindi mo naman kailangan na sarilinin ang mga problema mo. Kaya ka nga may mga kaibigan diba? At kung di mo talaga kayang sabihin sa kanila lagi mo lang tandaan na nandito lang ako sa tabi mo. Naghihintay na abutin mo ang mga kamay ko para matulungan ka kung hindi mo na kayang mag-isa at nandito lang din ang mga balikat ko handang maging sandalan mo kapag pagod ka ng masaktan. At nandito lang din ang mga tenga ko handang makinig sa mga hinanaing mo. I'll be always on your side not as a friend but as an enemy because we both know that we can never be friends. We hate each others personality. We hate each others guts" sabi ko at saka tumingin sa kanya at pinakita ang malaanghel na peke kong ngiti.
Damn it. Once I'm done playing with them I'll make sure to make them pay for always making me talk for so long. I already killed him a thousand times in my head. I feel like I'm gonna die for talking to much. It's too hard to coax him.
Nakita kong nagulat siya at napatitig sakin.
"Why? Why are you doing this to me? Why are you making me insane?" tanong niya nagpakunot ng noo ko. Ano bang pinagsasasabi ng abo na to? Nakahithit ba siya ha?
"What? I didn't do anything to you" takang tanong ko
"Yun na nga eh. You're not doing anything but you can make me insane!" sabi niya na para bang anytime sasabog na siya. Ngayon ko lang siyang nakitang ganito kadalasan kasi ay laging galit o di naman kaya walang ekspresyon ang mukha niya.
"You know what you need to rest. You're just tired that's why you keep on saying weird things" sabi ko tama nga ako nakahithit to ng baygon
Makaalis na nga baka mahawa pa ko ng kabaliwan niya. Tumayo na ako at maglalakad na sana ako palayo ng bigla niyang hinawakan ang wrist ko at hinila. Kaya ang ending nasa ibabaw ko siya. Nasa pagitan ng hita niya ang mga hita ko. Inipit niya yun para di ko magalaw ang binti ko. Hinampas ko siya dibdib at pilit na kumakawala
"Nababaliw kana ba?! Pakawalan mo ko!" inis na sigaw ko sa kanya hinawakan niya ang dalawang kamay ko gamit ang kaliwang kamay niya at nilagay yun sa ibabaw ng ulo ko at diniin para di ako makawala.
"It's your fault that I'm acting this way Akisha. You're the one who makes me like this so face the consequences" sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko. Inalis niya ang salamin ko gamit ang isa niyang kamay. Nakita kong mas lalong lumalim ang pagtitig niya sa mga mata ko.
Bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko sa hindi malamang dahilan. Hindi ko alam kung dahil ba yun sa posisyon niya o sa paraan ng pagtitig niya. Hindi ko alam. I hate this kind of feeling. I hate being clueless. I hate feeling like an idiot. I don't want this kind of feeling.
"Ash! Ano ba?! Bitawan mo ko!" sigaw ko sa kanya pero nagbingibingihan lang siya
"Your eyes. It's beautiful but it feels strange" sabi niya saka niya hinawakan ang baba ko. Pilit kong nililihis ang mukha ko sa pagkakahawak niya. Pero mas diniinan niya ang pagkakahawak niya sa baba ko at sapilitang pinaharap sa kanya ang mukha ko. Ilang minuto niya pa kong tinitigan. Diba siya nagsasawa? Kanina niya pa ko tinititigan! Mabilis pa sa alas kwatrong sinunggaban niya ang mga labi ko na siyang kinalaki ng mga mata ko dahil sa gulat. Mapusok at agresibo ang paghalik niya sakin na para bang sabik na sabik siya sa labi ko katulad ng ugali ng humahalik sakin ngayon. Mapusok at agresibo.
Tsk. Mas lalo akong nagpumiglas sa hawak niya pero mas lalong lang niyang diniin ang pagkakahawak sakin. Sa huli tumigil na din akong magpumiglas dahil wala din namang silbi. Kung siguro di ako nagpapanggap baka kanina pa ko nakawala kaso wala eh.
Meron akong kakaibang nararamdaman sa halik niya. It feels so familiar pero hindi eh ito ang unang beses na may humalik sakin dahil dati bago pa man sila makalapit pinapuputukan ko na sila ng baril. At saka sa unang pagkakataon nakaramdam ako ng panghihina. Ano ba talagang nangyayari why I'm feeling strange things? Maya-maya ng maramdaman kong kinakapos na ko sa paghinga ay tumigil na siya sa paghalik pero malapit parin ang mukha niya sakin. Halos maduling na nga ako eh. Pareho kaming hinihingal habang nakatingin sa isa't-isa. Hinawakan niya gamit ang hinlalaki niya ang labi ko.
"Your lips. It's so sweet and soft. It taste like a chocolate and felt like a cotton candy. It makes me more crazy on you. It feels so right. Kissing you feels so damn right and so damn good. I like to kiss you more. I want to ravish that sinful lips of yours. Your lips is so sinful but at the same time tempting. And base on how you react earlier it's your first right? I'm your first kiss" sabi niya at mahinang tumawa.
Seriously tumawa talaga siya? Guguho na ba ang mundo? Kaso lang yung tawa niya yung tawang nang-aasar. Kainis. Inirapan ko naman siya.
"So what?" inis na tanong ko
"Don't worry I'm willing to take the responsibility" sabi niya na nagpanganga sakin. Say what?! Nababaliw na talaga siya! Nakakainis!
"You don't have any obligations to me. It's just a kiss. Don't make such a fuss about it. It's not like we're in a relationship. It's nothing. You can kiss all the girls you wanted and I can also kiss anyone I wanted" sabi ko nakita kong tumalim ang tingin niya sakin na para bang may sinabi akong hindi maganda at kahindik-himdik sa pandinig niya. Ang laki na talaga ng problema ng abong ito. Nilapit niya ang mukha niya sa tenga ko. Nararamdaman ko ang hininga niya sa tenga ko. Tumindig ang mga balahibo ko ng dahan-dahan niyang hinipan yung tenga ko. Yung parang nang-aakit. Meron pabang ibang tao dito? Baka may kumukontrol kay ash kaya ganito na lang kaweird ang kinikilos niya.
"You're mine. Just mine. You're all mine and in exchange I'll be yours too" he said in a husky voice
Nababaliw na talaga ang abong ito!!Ano bang nangyayari kay Ash?! Napakaweird niya talaga ngayon!
"You're insane. I'm not yours Ash and you're not mine also okay? We don't own each others!" inis na sabi ko
"You're wrong Akisha. Wether you like it or not I own you and you own me. You're mine. Mine alone. If there's someone tried to steal or take you away from me I'll kill them. I'll make them suffer. They will taste hell. No one can own you but me" sabi niya at bakas ang pinalidad sa boses niya
Shit! Kung magtatagal pa kami sa ganitong posisyon malaki ang posibilidad na may makakita samin at mas lalong magiging mahirap para sakin na magkaroon ng katihimikan ang buhay ko!! Mabilis ko siyang tinulak at nagtagumpay naman ako na maialis siya sa ibabaw ko. Mabilis akong tumayo at inis siyang tinignan. Ipapahamak pa ko ng abong ito.
"That will never going to happen! No one can own me but me! You're crazy!" sabi ko nakita ko namang napangisi siya. Arrghh! Ang sarap burahin ng ngisi niya!
"Try me. Try me, Akisha. You were already mine. When I kissed you, I had already marked you as mine. And if you ever forget, I'm still your Master and you're my slave, so it means you're mine. You have no rights to complain. Always remember this, once I see you with other men, believe me, you won't like what I can do to you. Iba ako magalit Akisha. You'll get a punishment that you won't ever forget in you're whole life. You'll regret it if you don't take it seriously." sabi niya saka tumitig sakin
Did he? No! Its impossible!
"Don't overthink it, Akisha. I'm just taking what's rightfully mine. You're my slave, and that's what makes you mine. I still hate you" sabi niya
"You know what? You're crazy!" sabi ko saka naglakad pero huminto ako saka lumingon sa kanya
"I forgot to say. I hate you more, Ash" sabi ko saka tuluyang naglakad paalis
I hate him. I hate him alot. I hate all about him. I hate his whole being and most of all I hate his name. I hate all the people who have a name Ash.
------------
A/N: See the picture of Cael John Lockwood in the multimedia. Paki imagine na lang po na maroon ang kulay ng buhok niya at pula ang mata niya hahaha