(A/N: Want to know my favorite music of all time? I saved it for this chap. xx.)
Cesia's POV
Kasalukuyan akong umiilag sa bahagi ng lupa na binabato ng leviathan habang pinipigilan ang inveiglements ni Eris.
Mahirap ngang mag multi-tasking. Lalo na pag nasa digmaan.
Sa totoo lang, nararamdaman ko rin ang sakit na nararamdaman ng ibang alphas.
Pero binabalewala ko lang ito.
Nakarinig ako ng ingay mula sa likod kaya nagtaka ako. Napatingin ako sa direksyon ng tumatakbong mga kalansay?
Huh?
Siningkit ko ang aking mga mata para makita ng maayos ang lalaki na nakatayo sa dulo ng nagaganap na kaguluhan.
May bumaon na dagger sa hita ko kaya sumimangot ako imbes na ngitian siya.
Huminga ako ng malalim saka tinignan ito.
Kinuha ko ito at ginamit ang weapon ko para itusok ang dagger sa mata ng leviathan na kanina pa ako inaabala.
Sinikapan ko ring guminhawa at a steady space kahit nananakit na yung buong katawan ko. Kapag tumalab ang sakit sa'kin, lahat sila maaapektuhan. Ako lang ang pumipgil sa kanila na sundin ang mga utos ni Eris.
'Aren't you tired... Cesia?'
Speaking of the devil.
Pinipilit niya akong ibaba ang barrier na ginawa ko specifically para sa mga inveiglements niya.
'Come on, child. Take a deep breath and rest..'
Pang ilang utos na niya 'yan at naramdaman ko ang sarili ko na unti-unting nanghihina.
Ano nga ba ako kumpara sa isang goddess na katulad niya?
Syempre. Madadala ako sa kanya.
"Ah-" nadulas ako.
Aish.
Ginamit ko ang pangalawa kong ambrosia. Isa nalang ang natitira at hindi pa gising si Gaia. Sinave ko 'to para sa kanya eh.
'I said demigod... sleep.'
Agad akong nawalan ng balanse. Mayamaya, hindi ko rin naigagalaw ang katawan ko.
As of now... ang bilis ng tibok ng puso ko. Naramdaman ko kasi ang paglaho ng koneksyon ko sa Alphas kaya wala na silang proteksyon mula sa akin.
Masamang balita ito.
Sinusunod ng sistema ko ang utos niya.
Lumapit siya sa'kin saka tinignan ako na may ngiting kinasusuklaman ko.
"Ang dali mo namang mapagod." aniya at hinaplos ang buhok ko.
Nataranta ako dahil hindi ako makahinga. Ibig sabihin... ganun din ang nangyayari sa iba. Ang mga amazons... ang Alphas...
Nagdudurusa sila ngayon...
"Isn't this what you feared the most Cesia?" natatawa niyang tanong.
Para akong nakadikit sa lupa.. at wala akong magawa kundi ang makinig sa sinasabi niya.
Nanlaki ang mga mata ko dahil kakaunti nalang ang heartbeats na naririnig ko mula sa Amazons.
May... may namatay sa kanila.
"Maybe I will let you die last, don't you think? I will let you hear their heartbeats... one by one.. slowly vanishing." lumapad ang ngiti niya.
Gusto kong lumaban.
Ngunit sa kasamaang palad, nangyari ang sinabi niya.
Dahan-dahan silang nawala.
Kasabay nito ang pagkawala ng lakas ko at ang paglaho ng ingay mula sa aking kapaligiran.
Nagmakaawa ako sa natitirang Amazons na huminga at wag makinig sa kanya.
Walang nangyari.
Nanlabo na ang paningin ko nang may narinig akong nabasag.
Barrier...
Ang Academy...
"And with just one command..." narinig ko ulit ang boses ni Eris. "The mortal realm is mine."
Ang mga refugees...
Naalala ko kung paano namin ibinuwis ang sarili naming buhay para lang maprotektahan yung iba.
Ang layo na ng narating namin.
at ayokong mapunta ang lahat ng 'yon sa wala.
Bago pa makalayo si Eris mula sa'kin, kinuha ko ang kamay niya.
Dahil kung sa tartarus ang bagsak ko,
isasama ko siya.
Kara's POV
I gasped.
The skeletons were doing their job well, fending off the leviathans and giants while we were losing our breath.
Sila ang humahadlang everytime a creature takes advantage of our half-conscious state.
"I'll take it from here guys." pinulot ko ang shield at hinagis ito sa leviathan which is supposed to be an anti-Athena.
Yep. Nababasa niya lahat ng mga galaw ko. Sinubukan kong mag trick aim but he knows everything that I know. Nagamit ko na nga lahat ng combat strategies ko kaya sa ngayon, I am on auto mode. Tinatanggap ko lahat ng atake niya at minsan, nagawa ko namang ibalik ito sa kanya.
I felt my eyes burn.
If I know, my eyes are glowing at its brightest.
I took several steps back because he lunged directly at me. Nakita ko ang isang espada na nakalatay sa gilid kaya tumakbo ako para kunin ito.
I cursed as I realized I swung it too wide. He kicked me on the other side of the battle field.
I snapped.
I've had enough already!
Tinanggal ko ang kahoy na malapit sa'kin at ibinato ito sa leviathan. It went straight to his face earning me a loud grumble.
I didn't have to go to him because after that, siya na mismo ang tumakbo patungo sa'kin.
He let out a furious scream bago hatakin ang shield sa braso ko.
The thing is, if I wasn't on the divination stage, natitiyak kong kanina pa natanggal ang braso ko kasama ang shield.
Setting that thought aside, the shield stayed intact.
I managed to injure him though dahil sinubukan niya ulit tanggalin ang weapon ko and he ended up touching the spiked edges.
Grabbing the smallest opportunity I have, I took a risk and jumped on his arm.
Siguro nga namemorize niya lahat ng actions ko.
Except this... dahil ngayon lang ako nakaisip nito.
Two more jumps at nasa balikat na niya ako nakasabit. I was hanging on for dear life when I heard someone call out my name.
Annoyingly, I looked below and found Chase, Art, Kaye and Matilda.
"What?!" my voice sounded rough.
"May problema tayo!" sigaw ni Chase mula sa ibaba.
Kumunot ang noo ko.
Problema? They interrupted me because there was a problem?
Wait.
The leviathan let out a shriek when I pushed my shield behind its neck and sliced it all the way down to his shoulder. Saka ako tumalon pababa.
After meeting their gaze, my eyes drifted across the whole place looking for someone.
"Kara.. kaya mo ba siyang mahanap? baka kasi.. nasa trance siya eh.." bakas sa boses ni Art ang matinding pag-aalala.
Umiling ako. "I can't.. not right now. I have overused my abilities already."
I'm drained. Nagamit ko na ng husto ang abilities ko and I can't push it any further.
"Can't find her." ani Dio na kararating lang kasama si Seht.
"Ah... hinahanap niyo ba ang anak ni Aphrodite?"
Napatingin kaming lahat sa leviathan na nakatayo sa harap namin. If I recall, siya ang nakatapat ni Cesia.
"Siya ang inuna ni Eris." his grin grew wider. "at kayo na ang susunod."
Before he could move however, a black hole formed on his chest.
Slowly, the shadow ate his whole body...
The sky too, kept getting darker.. and darker.
Until it was all black.
"U-umm..." Art waved her hand again and again pero hindi ito lumiliwanag.
We heard the sounds of lightning enough to shake the entire place and silence everyone.
Supposedly, there should be light cracking in the heavens during a thunderstorm.
But there wasn't.
The lightning itself had no light.
It was pitch black.
"I didn't know I'd live to see this." Matilda commented.
"puta-ILABAS NIYO NA SI CESIA TANGINA AYOKO NETO!" sigaw ni Chase.
I looked at the Huntres and their eyes were not glowing anymore. It became dull. Siguro dahil sa pagkawala ng liwanag mula sa buwan.
"This will end up bad. May sinabi sa'kin si Persephone noon.. sa Underworld. Nyx is a rebel too and she controls the darkness. She can alter his abilities and use it against him.." pagbibigay-alam ni Matilda.
Tumindig ang balahibo ko.
Immediately, a lightning went straight to our position. Bago pa ito tumama sa'min, I managed to throw my shield up towards the sky.
That was close.
I thought this was all of it but then a thick fog encircled the whole area.
"Now what?" I asked.
The fog gave me familiar vibes. Still, nagdulot ito ng discomfort sa'kin.
"He's a descendant of Zeus. He can command the skies and the mortal realms. And as a descendant of Hades, he can use whatever the Underworld has to offer for the mortal realms. Seriously, nakalimutan niyo na ba? That makes him a manipulator of all the realms." si Kaye ang sumagot.
"sooo?!?!" Art leaned forward and so did the rest of us.
The three realms...
I mean, there's only one thing from the underworld that really matters to the mortals...
It's the same thing that protects the mortal realms from the mythical realms.
"The mist.." I uttered in complete disbelief.
"he can control the mist."
at gagamitin niya ito para mahanap siya.