Chapter 31
Nemesis
The Sin have done so many grave offenses I cannot count. From all those drugs and human trafficking. Nasusuka ako sa tuwing matatandaan kung ano ang ginagawa nila.
Poor, children. They were killed just so those people will be able to export drugs through their corpses. Inilalagay nila ang mga droga sa katawan ng mga ito at sa morgue na sila nagtatapos ng mga transactions. Disgusting, isn't it?
It was... a widely known massacre during those times. Ang totoo ay may mga kasama naman talaga ako. They posted outside. Ofcourse, I cannot do it without anybody's help, hindi naman ako Diyos. But I went inside further alone at kasama ko ang alaga kong si Hiroshima na bigay ni Master Club sa akin noong una akong pumasok sa organisasyon nila.
Hiroshima supervises the area first. Matalas ang pandinig nito at kaya niyang matukoy kung may tao ba sa pamamagitan ng mga yapak sa sahig. He is a great pet kaya alagang alaga ko iyon. He was not supposed to be there pero nagwala ito at talagang sumunod.
Animals, when trained are super sensitive. And Hiroshima can tell if I'm going to a mission or not. I have already brough him to some missions pero iyong hindi masyadong delikado lang. Because I can't afford to lose him. Matigas lang din talaga ang ulo minsan kaya sumama.
Inorder for you to commit something, you must have a motivation first. Determination will soon follow. What triggered me the most at that time is noong nakuha nila si Master Club at sinaktan ito. Master Club, who became my father figure for a long time went to ICU because of what happened. I dont want a mistake to happen twice kagaya noong nangyari kay papa kaya that made me tremble in trauma and remorse.
And then, the murder followed suit.
Sumugod ako sa teritoryo nila. The teams stationed further. Kasama si Hiro at gamit ang dalawang katana ay pinatay ko lahat ng nakasalamuha ko. I did bring a gun with me incase of emergencies but a katana is much more useful to maintain a silent blood bath.
Stealthily walking along the hallways, I killed each and everyone like a thief in the night. Hiroshima made sure that none of them are still breathing because if he does catch you still breathing air, he will detach your head from your body with his large, long and strong teeth.
Their leader was very helpless when we arrived.
" Mapag-uusapan pa natin ito, Montero," he negotiated. Humalakhak ako na tila ba nakakatawa talaga ang sinabi niya. The audacity of this man.
" Are you perhaps... looking down on me?"
" N-no, I dare not."
" Then how could you say that I can pardon you when you placed my father inside the ICU?!" sigaw ko. The poor man trembled in fear. Iyan. Matakot ka. Surely, it's much worse in hell.
Hindi na ako nagsayang ng oras. The blades on my katana swiftly sliced his neck. Hiro went near and put the head in between his teeth. He guarded me heavily while I poured gas around the building. I asked the team to get the names of the children who were killed so that we can contact the families.
Naglakad kami palabas ng lugar na iyon na bitbit ni Hiro ang ulo ng lider nila habang umaapoy ang kabuuan nito.
" Very good, my boy," bulong ko sa alaga. He purred like he understand what I said.
Hours after the medics arrived, I passed out and slept for like two months. Because that is a price that you should pay for abusing your body. As the anger wore off like an anaesthesia, my body fell in a vegetative state.
"Dahil sa galit lang, " tipid kong sagot. Inirapan niya ako kaya tinaasan ko siya ng kilay.
"What is your tiger's name by the way? " pahabol niyang tanong. Ang chismoso naman!
"Hiroshima."
"Hmm. I though he is one of your boys again, " wika nito. Nanlaki ang mata ko. Aba't-
"Sleep now. You need to rest," sabi niya pa. Punyeta! Ang sakit talaga ng likod ko. Parang binagsakan ako ng isang sakong bigas eh.
Nabigla na naman ako nang halikan niya ako sa noo at nagsimula na naman sa paggamot sa akin gamit ang ointment. Hindi ako sanay na may humahawak sa akin habang natutulog pero marahil nang dahil sa pagod ay nakatulog na rin ako.
Kinabukasan ay nagulat ako nang pagkagising ko ay may naramdaman akong braso na nakapalibot sa bewang ko. May nararamdaman akong mainit na katawan sa likuran ko. Halos patirin ko ito pero bigla niyang inangat ang binti niya at inilagay iyon sa ibabaw ng binti ko. Iniharap niya ako sa kaniya at ang dibdib niya ang sumalubong sa akin.
"I-iverson! Ano ba! Baka may makakita," pasigaw kong bulong dito.
"Hmm. You're always worried about people seeing us. We're married, " sagot niya.
Pinilit kong iwaksi ang mabigat niyang balikat pero mas hinigpitan lamang niya iyon. Mas isiniksik pa niya ang sarili sa akin at inilagay ang baba niya sa ulo ko. Pilit ko siyang itinutulak dahil talagang nakakailang.
"Just a minute. I stayed late awake last night so I could treat your wounds," sabi pa niya at saglit akong nakonsensya kaya hinayaan ko nalang muna.
"Pero mabaho ang buhok ko tapos sinisinghot mo," I said, shyly. Humalakhak lamang siya.
"No. Your hair smells like sampaguita but your clothes smells like my perfume. Stop using for men's perfume," puna pa niya at napanguso na lamang ako. Ba't ba? Mas nababanguhan ako sa panglalaking perfume eh.
Ilang sandali pa ay pinakawalan na niya ako pero sandali siyang yumuko para halikan ako sa labi. Napasimangot nalang ako dahil palagi na talaga siyang nagnanakaw ng halik. Namumuro na talaga ako diyan.
Bumangon siya at bago pa man makapag inat ay tumunog ang cellphone niya kaya sinagot niya ito. Dahan dahan naman akong umupo at maingat na nag-inat. Para na tuloy akong balbado nito.
" How many again?"
"I believe there's more to nine, Zamora. Dig in deeper and find out for any intruder."
Did he think the same as mine?
"One of Margarette's underlings? But I'm sure it's Marga, though. Is she sure she'll take the responsibility instead of Marga?Bahala siya. But I'll still include that darn woman."
So, si Marga pala talaga 'yun?
"Hmm. Wait for my instructions. Detain them first. And call for Ivronsen, also."
"Yes, yes. Bye."
Pagkatapos ng tawag niya ay lumapit siya sa akin.
" Ano na raw?"
" I'll tell you the details later on."
"Are you feeling better?" tanong niya. Tumango ako.
"Umuwi na tayo. Gusto ko nang maligo eh. Ang lagkit ko na."
"No. You're admitted for a week as per doctor's advice. Kailangan nilang i monitor ang mga sugat mo to make sure it won't be infected, " pagkontra naman niya.
"Sa dorm nalang kasi ako magpapagaling. I can supervise my own wounds, " pagpilit ko naman sa kaniya.
"You mean at my dorm?"
Sinamaan ko siya ng tingin. "Hindi. Sa dorm ko," sabi ko naman.
" At my dorm, in the mansion or here in the hospital?"
Ilang minuto pa bago kami nagbangayan at nagtalo na sa dorm niya nalang ako magpahinga. Inalalayan niya ako hanggang sa pagpasok sa kotse niya kahit na kaya ko naman ang sarili. Masakit pa ang katawan ko at hinihingal pa ako kapag tumatayo pero kaya na naman.
It just feels weird for someone to help me. Hindi naman sa hindi ako tinutulungan nina Genessa pero iyon ang nakasanayan namin. If we can still do it then no need for help.
Nang makarating kami ay agad na ni on ko ang cellphone ko na nanatiling off kahapon pa. Nandoon ang missed calls ni Iverson at may isang text galing sa unknown number. Nang binuksan ko ito ay napagtanto ko na si Spade pala. Ang sabi niya ay hindi na siya makakabalik dahil bigla dawng may emergency.
At dahil wala akong ginagawa dahil Sabado naman, nanghiram ako ng laptop ni Iverson at napagdesisyunan ko na dalawin ang mga office works na sinend ni Karen sa email ko. Binasa ko ang mga laman ng mga ito at napatango tango nang malaman na tumataas ang sales namin. Mabuti naman at inayos ni Hades ang sarili niya.
Ilang sandali pa ay napahinto ako nang marinig ang cellphone ko. Binuksan ko ito at nakita na isa itong text galing kay Iverson. Napakunot ang noo ko habang sinusulyapan siya na nasa mesa ko at may kung ano ring ginagawa sa isa pa niyang laptop.
Iverson:
Are you checking your company's status?
Ako:
Hmm.
Nagpatuloy uli ako sa pagchecheck at nang matapos ay nag chat kami ni Andrei.
Andrei:
Hindi ka makakasama sa racing, 'no? Tsk.
Ako:
Tangina mo. Kagagaling ko lang sa ospital.
Andrei:
Ang bilis mo namang mabugbog diyan? Hindi ka lumaban?
Ako:
Hindi. Hindi ako pumapatol sa mga bata.
Andrei:
Talaga naman, ba? Baka naman pinoprotektahan mo lang ang imahe ng asawa mo?
Ako:
Manahimik ka.
Andrey:
So gaganyanin mo nalang ako matapos ka makapag asawa ng Koreano na kinababaliwan mo?
Ako:
Fuck you.
Napailing na lamang ako at sinubukan na mag access sa deep web at i hack ang system ng mga Montero. I've been doing that for years kaya hindi na masiyadong mahirap. Agad kong hinanap ang mga impormasyon na kailangan ko at mabilis na nag umalis din sa website pagkatapos.
Bigla na namang tumunog ang cellphone ko.
Iverson:
Hacking, huh?
Napatingin ako sa posisyon niya at sinamaan siya ng tingin. Nakaremote siguro ang laptop ko sa laptop niya.
Ilang sandali pa ay hindi ko alam kung bakit napadpad ako sa Facebook ni Iverson. Inistalk ko siya at napakunot ang noo ko nang makita ang mga picture niya na may kasamang mga babaeng modelo na akala mo naman parang linta ang mga ito kung makakapit kay Iverson. Ang bastardo naman ay parang gustong gusto naman na idinidikit ang mga dibdib nila sa kaniya. Malandi talaga!
"Stalking me, huh?"
Agad na naisara ko ang laptop nang maramdaman si Iverson sa gilid.
"Hindi 'no. Akala mo naman kung sino ka. Bumalik ka na nga doon!" asik ko.
"Someone's jealous. Hmm," humahalakhak nitong sabi. Kinuha ko naman ang unan na nasa tabi ko at malakas na inihagis sa kaniya.
Bwisit!