RAVEN'S POV
"BEATRICE Salcedo. Ang babaeng nag-udyok kay Chloe na talikuran ang bestfriend niya. Ikaw ang naging dahilan kung bakit nahiwalay si chloe sa mga royalties" sabi ko at lumingon ako sa direksyon niya.
Napaupo siya sa sobrang takot. Ngayon nasan na ang tapang mo?
"Y-you! You're a psycho bitch! You're a d-demon! A monster! The r-royalties need to know about this!" natatakot na sabi niya
"Alam mo para sa taong mamatay na masyadong matabil ang dila mo. Do we need to cut it? Or we just need to pull it out so that you can never use that sharp tongue of yours" malamig na sabi ko at ngumisi habang tinitignang ang katana ko na punong-puno ng dugo
Nakita kong mas lalo pa siyang natakot.
"Please! Spare me! I'm begging you! Pangako di ko ibubunyag ang sikreto just spare me! I'm begging you please! Have mercy on me!" umiiyak na sabi niya.
"Shhhh.. My dear. Don't cry it makes me more happy. Nasan na ang tapang mo kanina? Ang lakas ng loob mong patamaan ako ng kunai kanina at gumawa ng mga pranks para mapahiya ako sa harap ng marami. Halimbawa na lang ng invisible thread" sabi ko at nagkunwaring pinatatahan siya pero sa malamig na boses. Mabilis siyang lumuhod.
"P-please I'm s-sorry! Pro-promise di ko na uulitin! Just- just spare me! I'm begging you!" umiiyak na sabi niya
"Of course! I would spare you." sabi ko at nakita kong nakahinga siya ng maluwag
"Thank you, Raven! Thank you! I promise you I won't reveal your secret" sabi niya habang bakas ng tuwa ang mukha niya
Bigla naman akong napatawa. Yung tawang walang laman. Nakita ko siyang napatingin sakin na para bang nagtataka.
"If only I have even just a little mercy but sorry dear a demon like me has no mercy" sabi ko
Dahilan para unti-unting mawala ang mga ngiti niya. Bakas ang takot sa mga mata niya.
Di siya magkanda ugaga sa pagtayo para makatakbo.
"Run! Run, Beatrice! Run as far as you can! But I assure you, wherever you hide, I can find you. You can never escape from me," malamig kong sabi at nagsimula ng maglakad pinadausdos ko ang katana ko sa lupa sanhi para magkaroon yun ng tunog.
Nakita kong mas binilisan niya pa ang takbo niya at halos nadapa-dapa na siya sa katatakbo.
--
BEATRICE'S POV
Mas lalo kong binilisan ang pagtakbo dahil nakikita ko ng nahahabol niya na ako. Mabilis akong nagtago sa likod ng isang puno. Itanakip ko ang kamay ko sa labi ko para pigilan ang paglikha ng ingay ng pag-iyak ko.
Sumilip ako sa likuran at nakita kong nandun si raven at iniikot ang paningin.
"Beatrice where are you? Lumabas kana. Mas pahihirapan lang natin ang isa't-isa kung magpapatuloy kang makipagtaguan sakin. Ikaw din baka mainip ako at alam mo ba pagnaiinip ako mas lalo akong ginaganahang pahirapan ang mga biktima ko" sabi niya
Mas lalong nagtuluan ang mga luha ko. Takot na takot na ko. Sumilip ako sa unahan at nagulat ako ng makitang nasa malapit na siya. Kaunti na lang ang distansya namin ng katana niya. Tinignan ko siya at nakita kong nakatingin siya sa harap at nililibot parin ang paningin niya. Akala ko nakita na niya ako. Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko.
"Baka maisipan kong idamay ang nakababata mong kapatid o di naman kaya ang mga magulang mo" sabi niya at saka tumawa na parang isang demonyo hindi pala parang! Demonyo talaga siya mali pala higit pa siya sa isang demonyo! Isa siyang demonyo na nagtatago sa likod ng mala anghel niyang mukha!
Hindi maaring madamay ang pamilya ko! Wala silang kinalaman dito! Wala siyang kasingsama! Wala siyang awa! Sumilip ulit ako sa harap pero wala na siya dun. Teka! Nasan na siya?! Sumilip ako sa likod pero wala din siya! Pagkaharap ko nakita kong may patalim na nakatutok sakin.
Napahagulgol na ko dahil doon.
"Shhhh.. Don't cry. You should be thankful to me dahil tatapusin ko na ang lahat ng paghihirap mo" sabi niya sa malamig na tono.
Yung boses niya parang galing pang impiyerno pero yung sa kanya hindi nagbabagang apoy ang meron kundi yelo.
"Please! Huhuhu... Parang awa muna! Ayoko na! Pakawalan mo na ako! Hayaan muna akong makaalis" sabi ko habang umiiyak
"Para ano? Para makapagsumbong ka sa King of Darkness? Tapos ano? Mabubunyag na ang sekreto ko? Hindi ako tanga beatrice. Hindi ako nagpakahirap magpanggap sa harap ng lahat para lang mabuko ako ng ganun kadali ng dahil sayo. Wala ng thrill yun kapag nangyari yun" sabi niya
Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya. She knows! She knows that I'm a spy!
"Please! Pangako hindi ko sasabihin kahit kanino! Just let me free!" pakiusap ko sa kanya habang umiiyak
"Dapat nga matuwa ka eh mas pinadadali ko na nga ang lahat para sayo. Mas maganda ng mamatay ka sa kamay ko kaysa naman sa mamatay ka dahil sa pagtataksil mo sa sarili mong lahi hindi ba? Don't you see Beatrice? Halos wala tayong pinagkaibang dalawa. Ang pinagkaiba lang nating dalawa ay ginagawa mo ang lahat ng ito para sa lalaking mahal mo na binihag ng mga tenebris habang ako ginagawa ko ito para lang magsaya" sabi niya
Pati ba naman iyon alam niya? Ano ba talaga siya? Bakit ang dami niyang alam?
"I'm begging you, please!" pakiusap ko habang patuloy ang pag-agos ng mga luha ko
"Alam mo ang pinaka ayoko sa lahat yung katulad mo. Isang mahina at walang kwentang nilalang. Akala mo kung sino kang malakas noong una wala ka rin naman palang ibubuga" sabi niya saka tumayo at tumalikod
Mabilis akong gumalaw at sinamantala yun para atakihin siya ng kunai ko. Isaksak ko na sana sa kanya yun ng mapigilan niya ang kamay ko habang nakatalikod. Humarap siya sakin at pinilipit ang braso ko dahilan para mabitawan ko ang kunai ko.
"Aahhhhh!" daing ko dahil mabilis niyang tinuhod ang tiyan ko. Nalasahan ko na ang dugo sa bibig ko dahil sa lakas ng pagkakatuhod niya sa tiyan ko.
Napahawak ako sa tiyan ko at napahiga sa sakit. Kinuha niya ang kunai ko. Saka sinugatan ang mukha ko.
"Ahhh!" sigaw ko ng sugatan niya ang kanang parte ng mukha ko.
"Maybe we should cut your left hand to match the wound on your right cheek." sabi niya saka pinutol ang kanang kamay ko kaya napasigaw na naman ako sa sakit. Tumalsik pa ang ilang dugo sa mukha ko.
"Please, I'm begging you. Stop playing with me. Just end this!" umiiyak na sabi ko.
"And that's what I was supposed to do earlier, but you're the one who wished for this. So don't be mistaken. In fact, I'm just granting you your wish. I'm generous, right? " Raven said with an innocent voice while her eyes were obviously filled with bloodlust, which made it even more creepy. This bitch! She's a psycho! Her craziness is on a whole different level. I kept screaming in pain as she stabbed me in different parts of my body. Until I can no longer move even a finger. My eyelids were already getting heavy and I was already losing too much blood. One last stab and I'll breathe my last. I closed my eyes when she was about to stab me. Finally, this suffering will end.
"Hmmm... I think I made a mistake. Seeing your appearance right now, it doesn't seem to suit you. Maybe it would look better if I stabbed you on the other side. Let's see. Don't fret, I can fix this. " Raven said with a devilish smile, which made me flinch.
Nanlaki ang mga mata ko ng makitang pinagaling niya ang mga sugat ko.
"Now let's go back from the beginning, shall we?"
"N-no... No. No. Please! Let me die already! Stop tormenting me. I'm begging you." pagmamakaawa ko
"If you give me a pleasant scream, I might consider it" sagot ni Raven habang may nakakalokong ngisi.
This demon incarnate! She's clearly telling me 'not to waste your voice pleading with me because that'll never happen.' Ilang beses niya akong pinagsasaksak sa katawan. Patuloy niya akong pinaglaruan hanggang sa magsawa siya. Sa tuwing hindi siya kontento sa itsura ko, pagagalingin niya ang sugat ko at ang kabilang bahagi naman ng katawan ko ang sasaksakin niya. Puputulin niya ang kaliwang kamay ko at pag hindi siya natuwa ibabalik niya ang kaliwang kamay ko at paa ko naman ang puputulin niya. Ang parehong kamay ko ay parehong mga walang mga daliri ngayon habang ang putol ang kaliwang binti ko.
She'll make me feel unbearable pain, but she'll also make sure that she won't kill me. I just want to end this. I can't take it anymore. Stop this pain. Please, just end it already! She only stops when I am no longer able to open my eyes. I can't even think straight anymore.
Lahat ng mga parte ng katawan ko na pinutol niya ay nilagay niya sa ibabaw ko at pinayakap sa akin.
"You may be torn apart from them, but you should still leave with them because they were once a part of you; without these, your family may find it difficult to recognize you; just look at it as my token of appreciation for entertaining me today. You see, I'm a benevolent type of person," Raven said sweetly. Naramdaman ko siyang lumayo sa akin siguro para tignan ang itsura ko. Narinig ko siyang pumalakpak.
"Perfect! Now, you look so beautiful to look at! I really am such a great artist. " sabi ni Raven habang pumapalakpak
"Now, die." malamig na sabi niya saka ako sinaksak sa dibdib.
"See you in hell" sabi niya at tuluyan na kong nawalan ng ulirat.
--
CHLOE'S POV
Pagkalabas ko ng dorm nakita ko agad sila Liana. Nandito na pala lahat ako na lang ang kulang.
"Dalian mo Chloe! Napakakupad mo talagang kumilos" sabi ni Liana
"Sorry naman diba? Hindi ko naman alam na mga early bird pala kayo" sabi ko
"Ewan ko sayo Chloe. Nagkalove life ka lang bumagal kana kumilos. Masyado ka kasing nagpapaganda para kay troy eh" sabi ni Liana dahilan para mamula ako. Naramdaman ko namang umakbay sakin si Troy.
"Is that true, babe? How sweet of you! Don't worry kahit di ka magpaganda ikaw parin ang mahal ko" sabi ni troy habang nakangiti mabilis ko namang siniko ang tagiliran niya
"Awww!" daing niya
"Shut up!" inis na sabi ko
"Let's go. Where going to be late in our class" sabi ni Brent
Kaya naman mabilis na kaming pumunta sa classroom. Pero habang naglalakad kami napansin naming nagkakagulo ang lahat.
Anong meron?
"Royalties!" narinig naming may sumigaw pagtingin namin may nakita kaming isang estudyanteng tumatakbo palapit samin.
Pagkadating niya sa tapat namin ay hinihingal na siya.
"What's the matter?" tanong ni Brent
"May nakita pong isang bangkay ng babae kanina lang"
Nanlaki naman ang mga mata namin bukod lang kay Zach.
"What?! Where?!" sigaw ni Liana
"Sa gubat ho, mahal na prinsesa" sagot ng estudyante
"Puntahan natin dalian mo!" sabi ni Troy mabilis kaming tumakbo papunta sa gubat.
Pagkadating namin ay naamoy agad namin ang malansang amoy ng dugo. Maya-maya nakarating na kami kung nasan ang bangkay. Nakita kong maraming estudyante ang nakapaligid. Mga chismoso't chismosa. Mabilis kaming naglakd papunta sa bangkay gumilid naman ang mga estudyante. Mabilis ko iyong tinignan at mabilis akong napaupo ng makita ko kung sino ang bangkay na nasa harap namin. Mabilis naman akong inakap ni Troy
"Beatrice" sabi ko at napatakip ako sa bibig ko.
Alam kong masama ang ginawa niya sakin pero ang patayin ng ganito kabrutal? I don't think she deserves this. Kung sino man ang pumatay sa kanya isa siyang demonyo. Walang awa ang kung sino may kagagawan nito.
Puro saksak ang buong katawan niya. Putol-putol na din ang iba niyang katawan. Nakakdiri. Nakakasuka.
"What's this?" tanong ni liana
Napatingin ako sa kanya at tinignan kung ano ang tinitignan niya pagtingin ko isang puting rosas ang nakapatong sa ibabaw ng bangkay ni beatrice. Hahawakan na sana iyon ni liana ng may biglang sumigaw.
"Don't! Don't touch it!" nilingon namin kung sino yung sumigaw pagtingin namin isa pala sa mga estudyante na nandito at nakikiusyoso.
"Why?" takang tanong ni liana
"It's dangerous"
"Huh? How come? Mukha naman siyang pangkaraniwan saka ang ganda kaya" takang tanong ni liana
Lumapit ang estudyante sa rosas at mabilis na hiniwa ang palad niya. Pinatulo niya ang dugo niya sa rosas. Nanlaki ang mata namin ng mula sa pgiging puting rosas naging kulay dugo ito.
"It's the symbol of Queen Raven. Lagi siyang naglalagay ng ganito sa lahat ng pinapatay niya. Oo. Mukha siyang maganda at pangkaraniwan. Pero hindi ka dapat magpadala sa itsura nito. Ang rosas na iyan ay hindi pangkaraniwan. Kapag nalagyan ng dugo nagiging pula ito. Kapag hinawakan mo ang rosas na iyan mamatay ka. Meron itong napakalakas na lason. At ang tanging lunas ay nasa kamay ni Queen Raven dahil siya mismo ang gumawa ng rosas. Siya ang gumawa ng lason siya lang din ang may kayang gumawa ng lunas" sabi ng estudyante
"But why? Bakit niya papatayin si beatrice?" takang tanong ko
"Hindi din namin alam chloe. Maski kami nagtataka din" sabi ni troy
"Kailangan natin tong masolusyunan sa lalong madaling panahon" sabi ni brent
Napatingin naman ako sa kanya at nakita kong nakaalalay pala siya kay raven na mukhang nagulat at natakot din sa nakita niya.
Poor raven. Hindi siya sanay sa ganitong mga kabrutal na bagay. It will be a nightmare for her.
Maya-maya dumating na ang mga medic. Maingat nilang tinanggal ang rosas sinubukan nila itong sunugin para di na makapanakit pa pero hindi gumagana. Hindi ito natutupok ng apoy. Kaya ang ginawa nila ay maingat na nilagay sa isang plastik para pag-ekspirementuhan.
Habang ang bangkay naman ni beatrice ay dinala na sa pulinarya. Tinawagan na din ang pamilya ni beatrice.
Ilang araw pa ay nilibing na si beatrice. Nagluksa ang lahat lalo na ang pamilya ni beatrice. Hinimatay pa ang ina nito sa sobrang depresyon.
Nakita naming naglalakad palapit samin ang mga magulang ni beatrice bakas ang lungkot sa mga mata nila. Nang makalapit na sila samin ay hinawakan ng ina ni beatrice ang kamay ko.
"Pakiusap bigyan niyo ng hustisya ang pagkamatay ng anak ko. Hulihin niyo ang pumatay sa kanya. Alam kong marami siyang kasalanang nagawa sa inyo at sa iba pang estudyante pero hindi tamang patayin siya ng ganito. My daughter don't deserve this" umiiyak na sabi ng ina ni beatrice niyakap ko naman siya para patahanin
"Gagawin po namin ang lahat ng makakaya namin para mahuli si Queen Raven" sabi ko
"Salamat. Maraming salamat" sabi nito pagkatapos ay inalalayan na ito ng asawa nito paalis
"Ano ng gagawin natin ngayon? Wala tayong ni isang clue kung sino at ano ba talaga si Queen Raven" sabi ni liana
"Sa ngayon kailangan muna nating magpahinga masyado ng maraming nangyari nitong mga nakaraang araw. Bukas na natin ipagpatuloy kung pano huhulihin si Queen Raven" sabi ni brent
Dumaan na ang ilang mga araw pero wala parin kaming maisip na paraan dahil di na muling nagpakita si Queen Raven na tila ba parang alam niya na hinahanap namin siya.
Nandito kami ngayon sa cafeteria at kumakain. Tahimik kaming kumakain ngayon na tila ba lahat kami ay may kanya-kanyang iniisip ng biglang may magsalita.
"Students please go to the quadrangle the headmaster Rei was going announce some important things"
"Students please go to the quadrangle the headmistress Rei was going announce some important things"
"Students please go to the quadrangle the headmistress Rei was going announce some important things"
"Ano naman kayang iaannounce ni headmistress Rei?" tanong ni troy pero nagkibit balikat na lang kami dahil kahit kami wala ding ideya
Pagkapunta namin doon nakita naming marami ng tao kaya nanatili na lang kami sa likod.
"Pinatawag ko kayong lahat dahil gusto kong malaman niyo na sa susunod na linggo na ang power leveling. You just have one week to prepare. Dito niyo din malalaman kung saang grupo kayo nabibilang. Iaanounce namin kung sino ang makakalaban niyo sa oras na ng laban niyo" sabi ni headmistress saka naglaho na parang bula
WTH?! Isang linggo?! Then pano na yun? Pano na si Raven? Hindi pa ganun kalakas ang senses niya! Mukhang hindi din naman siya marunong lumaban? Baka mapahamak si Raven!
"Pano na? Ano ng gagawin mo Raven" tanong ni Liana bakas din ang pag-aalala sa mukha nito
"Di sasapat ang isang linggong pagtratraining lang para gumaling ka sa pakikipaglaban! Baka mapahamak ka!" nag-aalalang sabi ni brent
"Baka pwede nating mapakiusapan si headmistress na iurong muna kahit ilang araw pa yung laban" mungkahi ko
"Tama! Tara puntahan na natin si headmistress!" yaya ni troy
"Don't!" narinig kong sabi ni raven
"Huh? What do you mean raven?" tanong ni liana
"Don't do it! Maybe I'm not strong as you are. Maybe my senses is not that strong as yours! But I can protect myself! I'm a genius! I can fight on my own. So please don't make me feel more weak than as I am. Don't you ever understimate what I'm capable of. Don't take care of me like I was as a fragile thing that can easily broke anytime" sabi ni raven
Napatanga naman kami dun. She's right. Masyado naming pinagdududahan ang mga kakayahan niya gayon di pa naman namin alam kung anong kaya niyang gawin
"We're very sorry Raven. Its just that we're worried for you" sabi ni liana
Nakita naman naming napayuko siy
"Why? Why you cared for me that much? For petes sake you don't even know me? How can you easily trust me with just one snap?" tanong niya
Ako lang ba o talagang naramdaman kong parang nag-iba ang boses niya. Kung guni-guni ko man yun o hindi kinilabutan parin ako.
"Because we felt that we can trust you and you helped us to be complete" sabi ko
"Chloe's right raven we trusted you because we're friends right?" sabi ni liana
Nakita ko namang ngumiti siya samin ng matamis. She really smiles like an angel. Pero sa kabila nun may nararamdaman parin akong kakaiba sa mga ngiti niya.
"Thanks. Uuwi na ko" sabi niya at saka naglakad palayo
Pero di pa man siya nakakalayo ay nagsalita sya pero di parin siya lumilingon.
"Sometimes feelings can be wrong. Does it never crossed your mind that maybe it's the other way around?" sabi niya at humarap samin habang nakangiti parin ng matamis.
Saka tuluyang naglakad palayo. She's weird.
"What's with her?" takang tanong ni troy
"Maybe she's just nervous for the incoming fight that will be held next week" sabi ni liana saka nagkibit balikat
Saka naman kami naglakad palayo para umuwi na din sa mga kanya-kanyang dorm namin.
Nakita kong nakatitig lang si Zach sa daan na dinaanan ni raven at tila ba malalim ang iniisip.
"Hey Zach! Is there something wrong?" tanong ko
Di na siya sumagot at umiling na lang saka naunang maglakad habang nakapamulsa.
What's with the people here? They're so weird today.
---