A/N
#BGFAG << tweet me at @Chelsea13_WP for your reactions! :D para mabasa ko hahaha mua Lab yu! Hope you Enjoy this chapter!
Music: F.U. – Miley Cyrus <3 (Wala atang kinalaman pero shems MILEY ROCKS!)
PS.
What is the page limit of wattpad? Baka kasi sumobra na at mabitin ko kayo if ever e. :< btw. 10 chapters + epilogue na lang tapos na ang Season 2 :3
~~~
Season 2 | R |>> #F.U (Part THREE)
Belle’s POV
“I hate her! I hate them!”
Sa sobrang galit ko napasalampak na lang ako sa may buhangin sa dalampasigan. F-uck! Bakit ba sila nandito? I don’t know why I accuse Jade pero malakas ang kutob kong may kinalaman siya dito. And I hate her for that.
“Hate, is a really big word you know,”
Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses. Sinundan pala ako ni Reed.
“Do you know that if you said you hate them, it means that you care about them too?”
Hindi ko siya pinansin nang tabihan niya ako. Tahimik lang kami ng ilang minuto at pinapanood ang malalakas na alon sa may dalampasigan.
He’s not saying anything to me. He just sat there silently beside me. Ano kaya ang iniisip niya ngayon? Nagsisi na kaya siyang nakilala niya ako? Na kinaibigan niya ang isang baliw na kagaya ko?
I know I am f-cked up. Inside and out, I am f-cked up.
Kaya nga hindi ko din siya masisi kung sasabihin niya sa akin ngayon na ayaw niya na i-ugnay ang sarili niya sa akin.
Everyone gets tired of me, and then they will leave at some point. They all do. I will not hold it against him kung ngayon palang puputulin niya na ang connections niya sa akin.
I don’t know why I reacted so violently kanina. Maybe because I don’t want to see their faces? Or know that they still exist? I don’t know. Pinakalma ko muna ang sarili ko bago ako magsalita.
“I just hate the fact that they are here, you know? Bakasyon ko sana ‘to and them, coming here ruins it.”
I try to focus on Reed’s reaction when I said this. Tinitingnan ko kung nababawan ba siya o hindi sa dahilan ko kung bakit ako nagkaganun kanina.
“Why?”
“Just because…”
“Just because?”
I sigh. Kahit gusto ko, ayokong i-kwento sa kanya ang lahat. “Wala, ayoko lang talagang nandito sila. Especially, Glorie. They bring back bad memories,” Gusto ko pa sana i-elaborate sa kanya but I decided against it.
“What kind of bad memories?”
“Never mind, Reed.”
“Come on, Belle. Tell me why---“
“Can I ask you a question?” I cut him off before he can even ask me a question. I know that he’s puzzled but he just shrugs and tells me to continue.
“What would you do if I tell you that I have a mental condition?”
Tiningnan ako ng mabuti ni Reed, siguro tinitingnan niya kung seryoso ba ako o niloloko ko siya.
Honestly, hindi ko alam kung bakit ko sa kanya ‘to tinatanong. Bigla na lang pumasok sa isip ko at lumabas sa bibig ko.
“Condition? What kind? Love, if you tell me that you’re crazy I won’t mind. I suspected it long ago,”
Nanlaki ang mga mata ko, dahil sinabi niya ito nang seryoso ang mukha niya.
“What?! Reed! And don’t you dare call me love!”
Tumawa siya ng malakas. Ayokong may ibang tumatawag sa akin nang ‘love’. Gusto kong si Kendrick lang ang tatawag sa akin nun.
Pero Reed being Reed, pinag uulit niya lang na tawagin ako ng ganun pagkakita niya na naasar ako. God! I can’t believe this guy! Hindi pa siya natapos sa pagtatawa sa akin at inakbayan ako at ginulo-gulo pa ang buhok ko na parang bata. Pinalo ko ang matigas na braso niya na nag resulta sa pagsakit ng kamay ko. D-amn. Is he on steroids or what?
Nang nakita niya ang reaksyon ko, lumakas pa lalo ang tawa niya at pangungulit sa akin. At di kalaunan nawala na din ang bigat sa loob ko na dulot ng pagdating nila Glorie. Lahat nang biglaang galit na naramdaman ko kanina ay bigla na lang nawala at parang nasa ala-paap ako sa sobrang tuwa.
“I’ll call you whatever I want….loves!”
I laughed alongside with him. Aside from being a d-ouche sometimes, nagpapasalamat talaga akong naging kaibigan ko siya. Ilang araw ko palang kilala itong si Reed pero ang gaan na agad nang loob ko sa kanya.
I am so angry with the whole world. All except him.
I will always treasure the friendship that this tattooed and pierced man had offered to me.
Reed is a walking contradiction. Kung hindi mo siya kilala iisipin mo, na gulo lang ang dala niya dahil sa mga tattoo at piercings niya. Kung hindi mo siya kaibigan ang unang magiging tingin mo sa kanya ay masungit at suplado dahil hindi siya palangiti at palakaibigan sa mga taong hindi niya kilala.
Pero ang totoo niyan mabait, maalalahanin at mabuting kaibigan siya. Minsan din, kagaya na lang ngayon, makulit din siya, at lagi niya akong pinapatawa. Nakakalimutan ko ang mga problema at hinanakit ko dahil sa kanya. Kahit na hindi siya aware, naibabalik niya ulit ang dating Belle Silva.
That Belle Silva that is always happy and doesn’t give a f-ck about everyone and everything.
Nang mag subside ang mga tawa namin. Inilapit niya ako sa kanya at inilagay ang ulo ko sa balikat niya para sumandal. He held me like I am going to break any second.
“Reed?”
“Yes?”
“I am f-cked up.”
Panandalian niya akong pinaharap sa kanya, halatang naguguluhan siya sa sinasabi ko.
“Lagi mo na lang yan sinasabi. You? F-cked up? Belle, listen to me. All of us are f-cked up one way or another so---“
“I am bipolar.”
Napahinto siya sa sinabi ko at nakita kong napalunok siya.
“Madali akong magalit. Madali akong malungkot. I’ve got demons Reed. Lots of them. I am selfish. I am a sadist. A masochist. I hurt all the people that matters to me. I’ve got lot of issues. My past is f-ucked up. I am-----“
“Stop,”
This time ako naman ang napahinto sa tipo ng boses niya. Hindi naman galit pero mas seryoso na ito kesa dati. Humigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko.
“Stop it Belle,”
“But---“
“Hay, mga tao nga naman. Gustong gusto kaawaan ang sarili nila. Belle, listen to me okay?” Hindi niya ako hinayaang sumagot at nagpatuloy. “ Everybody is f-cked up. Everybody has demons. Everybody has a dirty past. Everybody got some sht going on with them. You hear me? Everybody, Belle. Not just you. Even me. Like you, I am selfish. I am the most selfish man you’ll ever meet. I’ve done things that I’m not proud of. Hell, I even hurt the only woman I ever loved.”
I saw him cringed when he said this. “People are all f-cked up, inside and out. They are just good in hiding all their dirt. Perfect people are too good to be true,”
Humigpit ang hawak niya sa akin. “I don’t care if you are bipolar. Sht. You can be schizophrenic for all I care. I don’t care if you got too much sht going on. Just stop pitying yourself, you don’t deserve it. Okay?”
“Okay,” Ngumiti muna ako bago tumango sa kaya at bumalik sa dati naming posisyon.
“Do you trust me right?”
“Yes,”
I know, hindi maganda magtiwala sa isang taong kakakilala ko palang, pero alam kong iba si Reed.
“Good. So believe me when I tell you this. Your condition does not define you. Nothing defines you except yourself. Not even your past,”
“Okay,”
“Wag ka mag-alala, love. I promise you tomorrow will be better,”
Hindi ko namalayan na unti-unti na pala akong kinukuha ng antok ko habang nakapatong ang ulo ko sa balikat ni Reed.
Maybe he’s right. Maybe tomorrow will be a good day.
Maybe.
“Hey, Love?”
Dahil na din sa antok hindi na ako nakapagreklamo muli sa pinili niyang itawag sa akin.
“Hmm?”
“Thank you for trusting me,”
~~
Gem’s POV
Can I ask a question?
Mali ba ang magmahal?
I mean, mali ba ang magmahal nang isang taong may minahal nang iba?
Mali ba na ipagsisiksikan ang sarili ko sa isang taong alam kong hindi pa din nakakalimot sa babaeng minamahal niya?
Mali ba na minahal ko si Kendrick?
Mali ba na mas pinili kong maging Masaya kasama ang lalaking mahal ko kaysa piliin ang pagkakaibigan namin ni Belle?
Mali ba na umasa?
Mali ba ang magpakatanga?
Mali ba?
May tama bang tipo ng pagmamahal?
O yung kila Belle at Kendrick lang ang tama?
“Baby, what are you thinking?”
Nahinto ako sa pag-iisip at nagulat nang bigla na lang magsalita si Kendrick sa tabi ko. Pinaglalaruan niya ang mga daliri ko sa kamay. At walang ano-ano ay itinaas niya ito at halikan ang bawat isa.
Gusto ko sa kanya itanong ang lahat ng nasa isip ko. Pero natatakot ako. Natatakot ako sa pwede niyang isagot sa akin.
Pero lahat ng mga tanong ko bigla na lang lumaho nang dumampi ang mga labi niya sa noo ko at nagpatuloy ito pababa sa labi ko.
Napakasimple lang ng ginawa niya pero agad namang bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko akalain na dadating ang araw na mararanasan ko ang sobrang kaligayahan dahil sa mga simpleng ginagawa niya sa akin.
Pagkalapag palang ng eroplano kinakabahan na ako. We’re meeting Belle and the rest of our friends as a couple at hindi ko alam kung anong pwedeng mangyari pagnagkataon. Alam ko nang magwawala siya at magagalit sa akin. I already expected that. Kinakabahan lang ako kung ano pang pwedeng gawin niya bukod dun.
Nag check-in lang kami muna sa hotel malapit sa port dahil hindi kami pwedeng magstay sa labas sa lakas ng ulan. Sabi nila mag-damag daw ang ulan kaya bukas na lang kami aalis.
Habang sila Justin at Nico ay nasa counter at inaasikaso ang pag check-in namin, nandito lang kami ni Kendrick sa may lobby at inaayos ang mga bagahe naming apat.
“Listen Kendrick, may sasabihin ako,”
“Ano yun?”
“Umm…yeobo (honey)…kasi…”
“Hmm?”
Nang makita niya na nag-aalala ako, binitiwan niya ang ibang bagahe at agad na lumapit sa akin at hinawakan ang magkabilang braso ko. Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Kendrick na nandun sa island si Belle at kasama namin ngayon papunta ang taong may kasalanan kung bakit siya iniwan.
I am too nervous to tell him the truth. What if, iwanan niya ako once na nalaman niyang nagtago ako ng lihim sa kanya? What if iwanan niya ako dahil ma re-realize niyang si Belle lang talaga?
Pinagsabihan na ako ni Gabby, dito. Alam ko kung anong naghihintay sa akin pagkarating namin dun. Alam kong wala ni isa sa mga kaibigan ko ang magugustuhan ang desisyong ginawa ko. But do I really care?
No.
Because I am in love with him… Because I love him. And I don’t give a f-ck about anything or anyone that is against that love.
At kahit na ayaw ng buong mundo sa relasyon namin, wala akong paki. Magwala sila, magreklamo sila o pagbantaan nila ako for all I care. Sabihan man nila akong isang walang kwentang kaibigan. Sabihin man nila akong isang ahas o taksil. I don’t give a d-amn.
I will stand by with my decision to be with him.
“Yeobo, promise me. Promise me…wag ka munang magagalit,”
“Sa lahat ng ginawa mo sa akin, hindi ko alam kung may karapatan pa akong magalit. Baby, I promise you, hindi ako magagalit sayo,”
Buong pagkakataon na nakatayo kaming magkatapatan pigil ang paghinga ko. “Never mind. Just promise me, kung ano man ang makita mo o marinig mo, just promise me, hindi ka magagalit okay?”
Ilang Segundo din kaming nagkatinginan. Kinakabahan ako sa magiging sagot niya. Pero nang huminga siya nang malalim at ngumiti sa akin nawala lahat ng pagkakaba ko.
“Okay,” Dahan-dahang lumapat ang mga labi niya sa akin at nilasap ko ang bawat Segundong nakadampi ito sa akin. Natatakot ako na baka eto na ang maging huling halik niya kapag nagkita na ulit sila ng kaibigan ko.
Hindi naman ako tanga para magbulag-bulagan at itanggi na hanggang ngayon mahal niya pa din si Belle. Kaso handa akong maghintay sa kanya.
“The f-ck?”
Napahiwalay kami ng wala sa oras nang sigawan kami ni Justin. Agad ko siyang binigyan nang masamang tingin sa mag puputol nang moment namin Ni Kendrick pero napahinto ako nang makita ko siyang pulang pula at mukhang nagagalit.
Anong problema nang isang to?
Nakangising nakasunod sa kanya ang kuya niya. Naglakad sila papalapit sa amin at sa bawat hakbang na ginagawa niya mas nararamdaman ko ang galit ni Justin. Okay? Anong nangyari sa kanya? Bakit galit na naman siya sa akin? Ano na naman ang ginawa ko?
“Susi niyo!” Haras-harasan niyang binato kay Kendrick ang keycard namin. Buti na lang mabilis itong si Ken at nasalo niya ka agad. Aish! Ano bang nangyayari kay Enrique?
Hindi niya pinansin ang mga mapamatay kong tingin at nilagpasan lang niya kami ni Kendrick para kunin ang mga bagahe niya at dire-diretsong umalis. Syempre yung kuya niya nakasunod din sa kanya.
Okay. That’s weird.
“Anong problema nun?”
Tumingin ako kay Kendrick at nakangisi din siya sa direksyon kung saan pumasok si Justin na parang alam niya kung bakit naiinis yung isa.
“Come on. Maaga pa tayo bukas,” aniya.
~~
Justin’s POV
What the f-uck is wrong with me?
“Jealous?” Ngumisi si kuya, halatang natutuwa sa itsura ko ngayon.
Selos? Nagseselos ba ako?
T-ang inang selos yan. Bakit pa nauso yang nakakag-agong pakiramdam na yan?
Ako? Nagseselos?
P-uta Oo.
Nagseselos nga ata ako.
“Shut up.” Buti na lang at mabilis na narating namin ang 13th floor, kaya pagkabukas pa lang nang elevator lumabas ka agad ako at iniwan si Nico na tumatawa.
Sht. Ginugulo ng aso na yun ang isip ko. Gwapo ako, oo pero hindi tanga para itanggi na pagkakita ko sa kanila na magkayakap at magkahalikan hindi kumulo ang dugo ko at nandilim ang paningin ko.
“Whatever you say bro. Want some beer?” Narinig kong tawag sa akin ng kuya ko. Pero hindi ko pinansin at padabog na sinirado ang pinto. Beer? I fcking want some drink that can erase her fcking face on my fcking mind!
Motherfckershit. Kailangan ko si Jade. Malala na’to.
Pangatlong ring na ng sumagot ang mahal ko.
“Yo babes,”
“Justin,”
Nahalata ko agad na may problema nang marining ko ang boses niya na mahina at nanginginig.
“Anong nangyari babe?”
“Belle’s angry with me…she…nag-away sila ni Glorie, tapos…siguro nahalata niya na…Oh God, anong gagawin ko?”
Nagsimula na siyang tahimik na umiiyak sa kabilang linya at lahat ng selos na naramdaman ko kanina agad na nalang nawala at napalitan nang kagustuhan kong pumunta agad sa tabi niya at punasan ang lahat ng luha niya.
Sht. Nawawala ang pagkababaero ko pagdating kay Jade.
“Babe, shh…don’t cry. Malapit na kami, hintayin mo lang ako,”
Umiiyak pa din siya sa kabilang linya, “Tama ba ang ginawa ko?”
Kahit na hindi ko lubusang alam kung bakit siya umiiyak, naisip ko na lang na tungkol na naman ‘to kay Belle. “Gusto mo lang naman tulungan si Belle, babes,”
“Pero tama ba? Justin…oh god, ano ba ‘tong nagawa ko?”
“Listen babes, kasama ko ngayon si Kendrick at si Nico. Hindi pa nila kilala ang bawat isa, at panigurado pag nalaman nila hindi magiging maganda ang kinalabasan,”
“I know,”
“Wag ka na mag-alala babes, sasamahan kita pangako. Mabuti kang kaibigan kaya mo ‘to ginagawa. Babe wag ka nang umiyak,”
Hindi ko alam kung paano magpatahan ng babae pero sa oras na’to wala na akong gustong gawin kung hindi patahanin si Jade.
“Okay,”
Matagal kaming natahimik, hindi ko alam kung anong gagawin o sasabihin. Hinayaan ko lang na maubos ang iyak niya bago ako magsalita ulit.
“Babe?”
“Hmm?”
Huminto ako hindi sigurado kung anong sasabihin.
“Justin?”
“I love you,”
Sinubukan kong sabihin, gaya nang dati. Lagi ko sa kanya ‘tong sinasabi hanggang sa nakasanayan ko na pero hindi kagaya noon, parang may kulang na ngayon.
“Whatever. See you later. Bye Justin,”
~~
Jade’s POV
Pinunasan ko ang luha ko at itinago na ang phone ko pagkababa na pagkababa palang ng tawag sa akin ni Justin.
I don’t why I broke down like a pathetic little kid when I heard his voice. Siguro lahat ng sama nang loob ko kay Gabby nitong nakaraang linggo at yung problema ko kay Belle nag –ipon ipon lahat.
What Gabby and I did last week was wrong.
Nadala kami ng kalasingan at ako naman nadala nang sobrang pagmamahal ko sa kanya. And plotting this vacation for Belle was wrong too. Nanguna ako sa kaibigan ko sa kagustuhan kong makatulong at mabigyan siya ng closure na kailangan niya.
Oh god. I messed up, didn’t I?
“Did you see her face? God! Sobrang nakakatawa!”
I heard their boisterous laugh even before I see them sitting on the sand. Kumpleto sila doon. SI Glorie, si Jesse, si Leo at syempre si Ae.
Sabi sa balita, may bagyo dawn a dadating. And I hope to God na sana bumuhos ang lahat ng ulan sa pwesto nila Glorie para kusang maglaho na lang silang apat.
Pero syempre, sabi nga nila ang mga masasamang damo matagal mamatay kaya kinuha ko ulit ang phone ko at ni-record ko ang pag-uusap nila. If Belle and Gabby will see this, alam kong hindi sila mag dadalawang isip para sipain si Ae sa barkada. That sneaky liitle manipulator!
“Kailan nga pala dadating si Nico, Jesse?”
“Bukas ata? Sabi niya kanina sa phone, mag stay daw muna sila ng one night sa hotel sa main island bago sila dito pumunta bukas. May bagyo daw or something,”
Halatang matagal na silang magkakakilala dahil nagkakatawanan din sila. Umalis ka agad ako doon, dahil ayoko nang marining ang mga nasty comments nila about kay Belle.
Wala doon sa Cabin namin si Belle nang dumating ako pero si Gabby nandun.
“Hi,”
“Oh, hi,”
Hindi ko alam kung bakit naging awkward na ang lahat sa amin ni Gabby pero sigurado ako na nagsimula yun nang gabing…
“Pwede ba tayong mag-usap?”
Lumapit ako sa kanya at hinawakang ang braso, para mapatigil siya sa pagkalikot sa bag ni Belle at kausapin ako. “Kukuhanin ko lang yung mosquito repellant sa bag ni Belle, aalis na din ako.”
“Gabby…”
“O eto na pala, sige alis na ako,”
“Gab!”
“What?”
“Talk to me!”
“Para saan pa? Baks, naantok na ako ano ba,”
“Let’s talk about it!”
Buong linggo kaming nag-iwasan. Lalo na siya. Ayaw niya akong kausapin. Hindi nga niya ako kinikibo. Parang naging isang nakakahawang sakit ako matapos ang gabing yun. Parang sa isang gabing pagkakamaling yun, nawala ang ilang taong pagkakaibigan namin. Hindi namin pareho alam kung paano kami kikilos sa isa’t isa ngayong may -----
“Natapos na Jade, ayoko nang isipin ulit. Nandidiri lang ako. Can we forget it na lang baks?”
Hindi niya na ako pinatapos magsalita at umalis na.
Bakit na lang lahat ng tao, tinatakbuhan ako papalayo?