Chapter 5
“Do you love him?” Khalil asked me.
Tinignan ko si Khalil ng mabuti, I don’t know what to answer him, do I love Daniel? One month palang kaming magkakilala ni Daniel and I don’t know what I’m feeling right now.
Pero ano ba ang dapat kong isagot sa tanong ni Khalil? Will I lie just to protect my secret? Or will I tell him the truth because he deserves to know?
“Do you?” he asked me again.
“I don’t love him.” I said. “But I do care for him. Hindi ko pa matatawag na love tong nararamdaman ko kasi I’ve never been in love, and one month isn’t enough to call this love. Ayoko mag madali kasi baka sa huli masaktan lang ako o masakatan kaming dalawa dahil minadali namin.”
“Pero minadali niyo na nga diba? Naging kayo na.” sabi ni Khalil.
“Ou naging kami but that doesn’t mean we love each other right? Iba ang like at love. Malaki ang pinagkaiba ng dalawa. For now masasabi kong I like Daniel and I really care for him dahil siya lang naman ang taong dumadamay sa akin ngayon.” I smiled at that thought.
Gusto ko si Daniel, I know that pero tulad ng sinabi ko kay Khalil iba ang like sa love, I don't want to risk whatever we have because of rushing things. Hindi ko nga alam kung gusto din ba ako ni Daniel or he’s just toying with me.
He knows my secret and maybe because bored siya kaya niya nasabi yung condition niya for keeping my secret. Haggang hindi ko pa alam ang reason ni Daniel ayoko muna mag rush, ayoko mag-expect ng may something sa amin dahil masakit yun.
Ayoko mag-assume na meron. Assuming hurts because we expect more with that person.
Naalala ko na naman yung pinag-usapan namin kahapon ni Khalil, he didn’t say anymore sa huli kong sinabi sa kanya, siguro na gets na din niya ako, nagpaalam na ako at ganun din siya.
Nagtaka din naman ako bakit nagtatanong si Khalil sa akin kahapon kasi for almost one month he doesn’t seem to care about my relationship with Daniel pero kahapon he’s really weird.
“Kath?” napatingin ako sa kasama ko ngayon. “Okay ka lang ba? Kanina ka pa nakatulala diyan sa pagkain mo?” he asked.
Kasama ko ngayon si Daniel, we’re eating lunch sa labas, at mamaya pupunta kami kay mommy, he explained na kailangan niyang umuwi kahapon kaya hindi niya ako nasamahan pero ngayon naman daw okay na at pwede na siya.
“Ah sorry Daniel, may iniisip lang ako.” I said
“Pwede malaman kung ano ang iniisip mo?” he asked.
Sa lahat ng bagay na gusto ko kay Daniel ayun yung he doesn’t pry. He still keeps his distance sa buhay ko, yung hindi siya nakikielam.
“Si Khalil.” I answered him.
Nakita ko naman na kumunot yung noo niya. “Bakit mo siya iniisip? Ako ang kasama mo at siya iniisip mo?” he said may tonong inis pa.
I just smiled at him “Wala naman naalala ko lang siya kasi kasama ko siya kahapon eh, nagusap lang kami tinanong niya ako about sa ating dalawa and stuff.” I looked at him.
“Ah okay.. sa susunod wag mong iisipin ang ibang tao kundi ako lang dapat ah? At date natin to kaya dapat ako lang ang laman ng isipan mo. Nakakapagselos.”
Nagseselos siya?
“Date?”
“Ou date.” Sabi niya at kumain na ulit siya. “Girlfriend kita kaya dapat laging may date.” Dagdag niya.
Kung date to, this will be my first date with anyone in my life.
“Ah Daniel, can I ask you something later?” I asked him, I guess I should ask him diba?
“Bakit hindi ngayon?”
“Kasi mamaya?”
Hindi na siya sumagot kasi ewan, after namin kumain naglakad lakad na din kami sa mall at hawak hawak niya ang kamay ko, nung kukunin ko nga ayaw niya ibigay dapat daw lagi kong hawak ang kamay niya.
Pumunta na din kami sa cemetery kung nasaan kami nakalibing ni mommy, lumapit kami dun at nilapag ni Daniel ang isang bouquet sa puntod ni mommy.
“Lalagay ko ba to sa puntod mo?” tanong niya sa akin, dalawa kasi yung bouquet na binili namin kanina.
Ou nga no? Kailangan ko bang ilagay yun eh buhay naman ako? Pero diba nga patay na si Leila?
“Yes.” I answered him at nilagay na niya yung isang bouquet dun sa puntod ko.
“Dun lang ako.” Turo niya sa may puno.
Nang makaalis na siya umupo ako sa tabi ng puntod ni mommy. Tinaggal ko na din yung mga leaves na nasa may pangalan niya.
Éclair Rutherford
“You will be missed.”
“Mommy, I miss you. It’s been one month mom, I’m thankful sa sacrifice mo mom pero mom bakit naman hindi mo sinabi sa akin? Mommy thank you for considering my happiness pero mom my happiness was you and me, okay na ako dun mommy eh. Kung papipiliin ako mommy I would marry Enrique kung mawawala ka din naman kasi mom kahit naman pakasalan ko si Enrique nandiyan parin ikaw pero ngayon wala ka na, you gave me a chance to be happy, to fall in love pero mommy, how can I know what I’m feeling when you’re not around to tell me? Sa one month mom naging independent ako nasanay na din naman ako mommy, at medyo masaya mommy magkaroon ng kaibigan ng makakausap, thank you kasi binigyan mo ako ng chance. Mom thank you I promise you that your sacrifice will be worth it.” I said. “I miss you and I love you mommy.”
Tumayo na ako at nakita kong lumapit na si Daniel, hinawakan niya lang ang kamay ko at pinisil niya ito. “Good evening Ms. Rutherford I’m Daniel Vanderbilt and I will be taking care of Leila for you. I won’t leave her.” Sabi niya at tumingin siya sa akin at nag smile.
Nasa kotse na niya kami at pauwi na din. Medyo gumaan ang pakiramdam ko nung makita ko yung puntod ni mommy, pero masakit din pala.
Sa one month ang daming nagbago sa akin, madami din akong natutunan. I became independent siguro isa yun sa goal ni mommy.
“Ano pala yung tatanong mo?” Daniel asked.
Ou nga pala may tatanong ako sa kanya, ever since hindi ko alam kung bakit siya ganito sa akin kung bakit niya ako prinoprotektahan.
“Daniel, why do you want me to stay by your side?” I asked him.
Huminto siya sa pagdri-drive at tumingin sa akin, tinaggal niya yung seatbelt niya at lumabas, sinundan ko naman siya, paikot ikot siya.
Ano kayang meron at bakit parang ganun siya?
“Why are you asking me this?” bigla siyang nagtanong at nakatayo lang siya sa tapat ng kotse niya habang ako ay nasa kabilang dulo naman.
Bakit ko nga ba tinatanong? Kasi gusto kong malinawan. Gusto kong malaman kung bakit ba niya gustong itago ang secret ko lalo na at pinsan niya ang lalaking pinagtataguan ko.
“It's just weird. Pinsan ka ni Enrique na fiancé ko.” Pag sasabi ko
“Ex.” He corrected.
“So ano, Daniel why do you want me to stay?” inulit ko ang tanong ko sa kanya.
“Dense ka ba talaga Kath?” tanong niya naman. “Sa tingin mo bakit hindi ko sinasabi kay Enrique na buhay ang babaeng dapat niyang papakasalan? Bakit ginawa kitang girlfriend ko? Bakit gusto kong nasa tabi lang kita? Kath sa loob ng isang buwan hindi mo ba napapansin ang mga nararamdaman ko?” he asked.
“That’s why I’m asking you Daniel. I don’t know why are you doing this. Iniisip ko na kaya tinatago mo kasi you’re bored and you’re toying with me pero Daniel I don’t want to think like that.” I answered him.
Lumapit naman siya sa akin at hinawakan ang isa kong kamay at nilagay niya ito sa dibdib niya.
“Can’t you really feel it?” he asked. “My heart is beating because of you. Mahal kita Kath, I want you for myself because I love you, I want you to stay with me because I can’t afford to lose you.”
I was shocked of the words he just said.
Mahal niya ako?
Paano niya ako minahal? Bakit niya ako mahal?
Hindi ako makapagsalita, hindi ako makasagot sa kanya, tinigan ko ang mga mata niya, he’s sincere.
Binitawan niya ang kamay ko.
“I won’t ask you to love me back I just want you to stay by my side.”
Bakit kinikilig ako?
My heart just skipped a beat because of him.
“Will you promise me that you’ll stay no matter what?” he asked.
tbc
as promised this is chapter 5. Thanks sa mga nag add nito sa reading lists nila and sa mga nag vote sa ibang chapter. I really appreciate that.
so ano kaya ang masasagot ni kath sa next chapter? Kalian nga ba minahal ni Daniel si Kath? Talaga bang na love at first sight siya dito? Will Kath stay by his side? Ano ang ginawa nila Daniel at Enrique at bakit curious si Khalil? Next chapter masasagot na kung ano ang ginawa ni Daniel at Enrique. please vote and comment if nagustuhan. napaaga ang update ko
Next update: July 17, 2012 or this coming week
Updated: July 7, 2012