Zamknęłam szafkę i odwróciłam się aby pójść do klasy. Właśnie wtedy zobaczyłam Minę idącą w moim kierunku. Patrzyła na mnie, zanim skierowała wzrok w inną stronę. Sądzę, że wciąż jest wściekła.
Westchnęłam i po prostu podążyłam do klasy. Potem przypomniałam sobie, że muszę siedzieć obok kogoś, kogo się boję - Seojun. Jęknęłam i powoli wlokłam stopy na swoje miejsce.
- Dzień dobry, Hyejinie - przywitał mnie Seojun. Zignorowałam go i wyjęłam moje materiały do pisania. "Hyejin, kochanie, nie ignoruj mnie", powiedział Seojun i nagle dotknął moich włosów. Odepchnęłam jego rękę.
"Nie dotykaj mnie, palancie."
Zachichotał. "Nie próbuj udawać że ci ciężko, żeby wszystko było w porządku. Będę siedział obok ciebie przez resztę lekcji, jaka szkoda."
Odwróciłam na niego wzrok, czując się obciążoną. Nagle zobaczyłam, że Taehyunga który idzie w naszym kierunku.
"Yah, odejdź, ja tu siedzę od teraz", powiedział Taehyung do Seojuna.
Seojun popatrzył na niego od stóp do głowy. "O czym ty mówisz?"
"Poprosiłem o to, abym mógł usiąść obok Hyejin, ponieważ nie widzę dobrze tablicy, kiedy siedzę z tyłu w kącie, więc teraz siedzisz obok Jina a ja obok Hyejin", wyjaśnił Taehyung.
"Nie jestem na tyle głupi, żeby ci uwierzyć," powiedział Seojun i odwrócił wzrok od Taehyunga. Po prostu patrzyłam na nich, obserwując rozmowę.
"Cóż, w porządku, poczekam, żeby pani Jaei ci to wyjaśniła," powiedział Taehyung i odszedł. Seojun zmarszczył brwi i przewrócił oczami.
***
"Wiem, że właśnie skończyłaś swoje semestralne egzaminy. Ale masz do nadrobienia kilka rzeczy" Jaei powiedziała i spojrzała na mnie. Niezdarnie patrzę w dół, unikając kontaktu wzrokowego z nią.
"Ponadto, Taehyung, od teraz możesz zmienić miejsce z Seojunem. Jeśli nie ma nic więcej, lekcja zostaje zakończona."
Przełknęłam ślinę.
Dzwonek zadzwonił i wszyscy wyszliśmy na przerwę. Nagle ktoś postukał mnie w ramię. Odwróciłam się, żeby zobaczyć Minę.
"Yah, Lee Hyejin, muszę z tobą porozmawiać, chodź za mną", powiedziała, krzyżując ramiona i odchodząc. Poszłam za nią, poszliśmy na dach, gdzie nie było nikogo.
"O co chodzi Mina?" Zapytałam. Odwróciła się do mnie i uniosła brwi.
"Pytasz mnie, o co chodzi ? Więc jak się masz z Taehyungiem? Jak to jest ukraść chłopaka swojego najlepszego przyjaciela ?!" Zaczęła podnosić głos i pchnęła mnie palcem w czoło.
Moje oczy zalały się łzami. Mina nigdy wcześniej nie traktowała mnie w ten sposób.
"Mina ... ja ..."
"TY CO.. ?! PODOBA CI SIĘ TO PRAWDA ?!" Krzyknęła mi w twarz.
Podniosła rękę, chcąc uderzyć mnie w twarz. Nagle jakaś druga ręka chwyciła ją za nadgarstek, powstrzymując ją przed uderzeniem mnie. Mina odwróciła się, żeby na niego spojrzeć.
To był Taehyung. Wpatrywał się prosto w jej oczy, zimno. Mina zamilkła. W końcu puścił jej nadgarstek, patrząc na mnie. Nerwowo spojrzałam na nich oboje.
Taehyung zrobił krok w moim kierunku.
"Choi Mina, chcę, żebyś to zobaczyła" powiedział.
Taehyung nagle podniósł głowę, by spojrzeć mi w twarz. Jego twarz zbliżyła się i w ułamku sekundy jego usta zetknęły się z moimi. Byłam zszokowana i próbowałam go odepchnąć, ale mocno mnie przytrzymał i dalej mnie całował.
Mina stała zamrożona, gapiąc się na nas. Czułam się źle. Nagle krzyknęła i zaczęła płakać. Odsunęła się, zostawiając nas.
Taehyung wciąż całował mnie przez kilka sekund po jej odejściu, zanim zdążyłam odepchnąć go, zdyszana.
"OHMYGOD KIM TAEHYUNG CO TY ROBISZ ..." Upadłam na ziemię i zakryłam twarz z zażenowania.
Śmiał się ze mnie: "Jestem całkiem dobry w całowaniu prawda?"
Moje serce szalało i nie mogłam trzeźwo myśleć. Czy on mnie po prostu pocałował? Zrobił to? C-Co?
Spojrzałam na niego, "Musisz być nienormalny ..."
To nic takiego - powiedział i wyciągnął rękę, by mi pomóc, ale odrzuciłam jego pomoc.
"Nie zamierzam cię dotykać," powiedziałam i wstałam o własnych siłach. Moje policzki były wciąż gorące, a moje nogi się trzęsły. Nie mogłam spojrzeć na Taehyunga.
Odwróciłam się od niego i próbowałam przedostać się do stołówki, ale potykałam się, ponieważ mój umysł wciąż był pusty. Wciąż nie mogłam uwierzyć w to, co się stało.
Taehyung lekko zachichotał i podszedł do mnie, obejmując mnie ramieniem, aby mnie podtrzymać. "Yah, nie możesz przez to nawet chodzić?" Zapytał mnie.
"Nie dotykaj mnie" - wyjąkałam.
"Co jest z tobą nie tak," powiedział, jego dłoń wciąż była owinięta wokół mojego ramienia, kiedy schodziliśmy po schodach.
"Dlaczego zrobiłeś... to przed..Miną ?" Zapytałam go.
"Nie wiem, znaczy, nazywasz ją swoją najlepszą przyjaciółką? Chcesz, żeby twoja przyjaciółka codziennie cię biła ?" Taehyung powiedział mi.
Niezdarnie odwróciłam wzrok i dalej szłąm po schodach.
Skończyło się na tym że jadłam z nim obiad na stołówce, ponieważ Mina nie chciała usiąść ze mną ani z nim. Mimo to wciąż nie mogłam spojrzeć na Taehyunga.
"Yah, dlaczego jesteś taka cicha?" Zapytał mnie, ale zignorowałam go. Kopnął nogą pod stołem więc przestraszyłam się.
"Nic, po prostu, nie wiem, co zrobić z Miną" - odpowiedziałam.
"Nie musisz nic robić, po prostu patrz na mnie."
Zachichotałam: "Patrzeć na ciebie, a co potem ?"
"Zakochaj się we mnie."
Spojrzałam na niego i zaczerwieniłam się. Jest dzisiaj dziwny. Rozmawialiśmy przez chwilę, a potem wróciliśmy do klasy, gdy zadzwonił dzwonek.
Usiadłam i wyjęłam moje książki na następną lekcję. Nagle Taehyung rzucił się, by zająć miejsce obok mnie, zanim zjawił się Seojun.
"Yah, naprawdę ty teraz tutaj siedzisz ?" Zapytałam. Pokiwał głową.
Właśnie wtedy Seojun wszedł do klasy. Przewrócił oczami, gdy zobaczył siedzącego obok mnie Taehyunga, po czym podszedł do siedzącego obok Jina. Taehyung uśmiechnął się złośliwie.
Lekcje zaczęły się zgodnie z normalnością, ale Taehyung nieustannie przeszkadzał mi i rozpraszał. Nie mam teraz nic przeciwko temu, ponieważ to Taehyung. Jedyne, co mi chodzi po głowie, to jak mam z powrotem pogodzić się z Miną. Jak mam to zrobić ? Czy nasza przyjaźń jest na stałe zerwana?
***
Byłam w domu i jadłam posiłek z moją mamą i tatą.
Nagle zadzwonił mój telefon. Przełknęłam jedzenie i wyjęłam telefon. "Lee Hyejin, bez używania telefonu podczas posiłku," powiedział mi tata.
Ale wtedy poczułam pilną potrzebę odebrania telefonu, ponieważ dzwonił Taehyung. "Uh, przepraszam na chwilę, muszę odebrać telefon", powiedziałam i pobiegłam do mojego pokoju. Zamknęłam drzwi i w końcu odebrałam połączenie.
"Co chcesz?" Powiedziałam przez telefon.
"Masz chwilę?" Zapytał Taehyung.
"Czemu pytasz ?"
"Nie mam z kim zjeść, więc możesz zjeść ze mną kolację?"
"Teraz?" Ale jak? Moi rodzice mnie nie wypuszczą o tej godzinie.
"Spójrz przez okno."
Podeszłam do okna i wyjrzałam na zewnątrz. Zobaczyłam Taehyung pod moim domem, machającego do mnie. Moje oczy rozszerzyły się.
"Yah, co tam robisz, a co, jeśli moi rodzice cię zobaczą ?!"
"Szybko wyskocz przez okno i zjedz ze mną kolację", powiedział.
Przewróciłam oczami i odłożyłam słuchawkę. Co powinnam zrobić? Złapałam kurtkę i wzięłam głęboki oddech, zanim podeszłam do stołu, gdzie jedli moi rodzice.
"Tato, mamo, wychodzę na chwilę, wrócę naprawdę szybko" - powiedziałam szybko. Zanim zdążyli cokolwiek powiedzieć, już wybiegłam z domu. Pobiegłam szukać Taehyunga, ale nigdzie go nie było. Westchnęłam i powoli zaczęłam odchodzić.
"GWIZD!" przestraszył mnie tak że prawie upadłam.
"Ty, szalony idioto," powiedziałam uderzając go w pierś. "Gdzie idziemy?"
"zjeść obiad, płacisz", powiedział i położył rękę na moim ramieniu. Przewróciłam oczami i uderzyłam go łokciem. Zachichotał i odeszliśmy.