(Y/N: Siz az yorum yapınca yazasım gelmiyor ayol.:/)
Dudaklarım hala onun güzel dudaklarının üstündeyken gözlerimi açtım. Gözleri benim gibi kapalı değildi ve boş bakışları o sırada şaşkına dönmüştü.
Yaptığım şeyin çok yanlış bir şey olduğunu ve ondan izin almadığımı anlamam için artık çok geçti. Hızla ondan uzaklaştım. "Baek.. Ben.. ö-özür-"
Kolları hızla kalktı ve parmağı yanlışlıkla gözüme geldi fakat acımadı bile. Aceleci elleri suratıma yerleştikten sonra yanaklarımdan tutup ikimizi yaklaştırdı ve dudaklarıma bastırdı dudaklarını..
Bu sefer gözleri kapanmıştı. Neden kapattı bilmiyorum, belkide benim gibi duyguları yoğunlaşmıştı ve anı yaşamak istiyordu. Gülümseyip gözlerimi kapatıp ona eşlik ettim. İnce belini okşuyordum aynı zamanda.
Dudaklarımız yavaşça ayrıldığında gözlerini bir süre kapalı tutmaya devam etti. Gülümsüyordu. Bende onu izledim.
Gözlerini açtığında konuştum. "Artık ailenden biri olabilir miyim?" dediğimde başını omzuma yasladı ve kafasını omzuma kedi gibi sürttü. "Hm, kim mesela?"
"Sevgilin."
"Annen.. öğrenirse beni çok yanlış anlayabilir. Seni kullandığımı düşünebilir." dedi çekingence.
"Sence annem öyle biri mi?" dedim saçını okşayarak. Başını iki yana salladı. Güldüm. "Annem her şeyi biliyor Baek.." dediğimde başını omzumdan çekti şaşkınlıkla. "Na-nasıl."
"Senden çok hoşlandığımı.. ve senin hatta ikimizin geleceği için çok çalıştığımı biliyor." dediğimde gözleri doldu. Onu duygulandırmaya bile kıyamıyordum oysaki..
Boynuma sarıldığında bende beline sarıldım. "Sen mükemmel bir insansın ve seni yorduğum için.." sesi titredi. "..özür dilerim, Chanyeol."
Kulağının arkasını öptüm. "Bana asla yük olmadın Baekhyun. Senden çok hoşlanıyorum hemde çoook. Hepsi bu sadece. Bu yüzden bir daha böyle söylersen çok kızarım." dediğimde kıkırdadı. "Tamam."
❦❦❦
Artık Baekhyun bana karşı daha rahat davranıyordu ve bu fark edilir düzeye gelmişti. Baekhyun kestiği eti yedirmek için elini uzattı. Tam doğru yere uzatmadığı için uzanarak elindekini eti ağzıma aldım.
Annem bize şüpheci bakışlar attı. "Son bir haftadır daha yakınsınız sanki. Barıştığınızı düşündüm ama daha farklı bir şeyler olmuş." dediğinde utanarak gözlerimi masaya diktim ve dudağımı bastırdım. Annem hayal kırklığı ile sesini yükseltti. "Sevgili oldunuz değil mi?! Ve bana söylemedin Chanyeol! Öz annene!"
Gözlerimi mahçupça kıstım. "Üzgünüm anne."
"Baekhyun, ya sen? Niye benle paylaşmadın?"
"Chanyeol'ün söylemesini bekledim." dediğinde şaşkınlıkla omzuna vurdum. "Hey! Resmen beni sattın!" dediğimde kahkaha attı.
Annemin söylenmeleri bittiğinde tek tatil vaktimi Baekhyun ile değerlendirdim tabii ki. Bana sürpriz yapacağını söylemişti. Kanepenin yastığının altından bir kitap çıkardığında merakla ona baktım. "Kitap mı?"
"Sana kitap okuyacağım." dediğinde nedensiz bir umut belirmişti içimde. Fakat sayfalarını açınca bu bizim normal alfabeden yazılan kitaplardan olmadığını anladım. Neden böyle aptalca bir his belirmişti bilmiyordum.
"Sen işteyken bende bu kitabı bitirdim. Sevdiğim bir kitap olduğu için sana okuyacağım." Kanepeye oturdu. "Şimdi yanıma otur." dediğinde yanına oturdum ve omzundan tutarak bana yaslanmasını sağladım.
"Fark ettimki hep yapmak istediğim şeyleri gerçekleştirdik berabere. İlk dans, ilk arkadaş, ilk sevgili." utandı. "..ilk öpücük." dediğinde dudağına eğilip buse kondurdum. "Beğendin mi peki?" dediğimde omzuyla omzuma vurdu. "Konuyu değiştirme!"
"Belki bu bencilce olacak ama birine kitap okumak istemiştim. Hele o sen isen.. Bir ilkimi daha senle yaşamak istiyorum."
"Her şeyi ilk ve tek benimle yaşamanı istiyorum.. eğer bu da bencillikse ödeşmiş oluruz." dediğimde gülümsedi ve kitabın üstünde ellerini gezdirerek okumaya başladı. Zordu okumak, ama o başarıyordu. Çünkü o benim İlham Kaynağımdı.
❦❦❦
Bölümün sonu şöyleydi. "Kimse bilmesin çünkü dünya kirli, insanlar acımasız ve benim kalbim hala çok masum.."
Son cümleyi okuduğunda Baekhyun'a hayranlıkla baktım. Kitap zevki çok güzeldi ve Baekhyun satırları okurken hep yazan oymuş gibi dinledim.. Omzumda ağırlık hissettiğimde Baekhyun'un uyuya kaldığını anladım. Gülümsedim ve kirlenmemiş, saf olan bu varlığı uyandırmamak ve ona olan özlemimi gidermek için koltukta hiç kıpırdamadım..
❦❦❦
Yoğun ve beni gerçekten zorlayan bir eğitim, şarkı ve klip çekimleri sürecinden sonra şarkıyı yayınlayabilmiştik. Bana göre partnerimin ününden dolayı olsa bile şirketin benim karizmam ve sesimden dolayı daha ilk günden fazlası ile ilgi karşılandığını söylemişlerdi.
Baekhyun'a şarkıyı dinlettim fakat mimiklerinden pek bir şey anlayamamıştım. Şarkı bitince dayanamayıp sordum. "Nasıl buldun?"
Gülmeye başladığımda utançla saçımı karıştırdım. "O kadar mı kötü?"
"Senin gibi birinin müzik anlayışı rape döndüyse.."
"Hayır tabii ki! Ancak bu yoldan hızlıca para kazanabilirdim.."
"Biliyorum, biliyorum.. Dalga geçtim sadece. Hem benim zevkime uyan şarkı." dedikten sonra dudağını sarkıttı. "Sesin çok karizmatikti.. Kim bilir klibi nasıl.. Seni tüm Dünya tanıyacak." dediğinde saçlarını öptüm.
"Anlaşmamın uzun olmadığını biliyorsun.. Hem, sen benim için teksin. Ne kadar tanınacak olsam bile benim için sen varsın bir tek.."
❦❦❦
Konser vakitleri yoğundu. Dans kursları da aldığım için Baekhyun ve ailemle hiç ilgilenemiyordum.
Kısa zamanda binlerce hayranım olmuştu, aslında güzel hissettiriyordu ama kaçı beni ben olduğum için seviyordu bilmezdim. Bu yüzden 'şarkıcılık' bana göre değildi.
Akşam onda üçüncü konserim bitmiş ve gitmiştim sonra. Kapıyı annem açtı. "Baekhyun nerde?"
"Gönlünü al bence." dedi annem kınayan bakışlarla fakat nedenini anlamadım.
"Kızgın mı bana?" dedim ayakkabılarımı çıkarırken.
"Evet!" dedi sesini yükselterek. "Hatta uyuyor."
"Bu saatte mi? Niye?"
"Bu gün doğum günüydü." sırtıma vurdu biraz acıtarak.
Hızla odamıza girdim ve yatağın köşesinde kıvrılmış küçük İlham Kaynağım'ın yanına uzandım ve ensesine öpücükler kondurdum.
Huysuzca kıvrandı ve ellerimi ittirdi. Beline sarılıp biraz daha öpmeye çalıştığımda dirseğini geçirdi.
"Ah!" acıyla inledim. "Baek.. Özür dilerim.. Aklımdaydı doğum günün, cidden. Yoğunluktan unutmuşum. Bu gün tanrının bana en değerli hediyeyi verdiği gün.. Lütfen değer vermediğimi düşünme.."
Sırtı dönükken bedenini bana doğru döndürdü ve dudaklarını sarkıttı. "Biliyorum.."
"Üzgünüm." dudağına öpücük kondurduğumda ikimizde gülümsedik. "Hem.. Hediyeni dünden hazırladım.." dediğimde kaşları merakla yukarı kalktı. "Hediye mi?"
Yerdeki çantamı aldım ve fermuarını açtım. "Elini sok bakalım."
Elini çantaya soktuğunda kaşları çatıldı. "Kağıt tomarı.. Bir dakika para mı?"
"Ameliyat paran. Ayrıca işim de bir aya bitiyor."
Çantayı hızla itti ve ne olduğunu ben anlamadan boynuma kollarını sardı. "Seni hak edecek ne yaptım..? Teşekkürler, teşekkürler, teşekkürler.."
"Sen varsın, bu yeter de artar bile benim için."
"Seni seviyorum.." fısıldadı. Fısıldarken kulaklarıma nefesi değdi. Kulağımdan kalbime fırtına olarak ilerledi..
"Bende seni seviyorum İlham Kaynağı'm."
...
+140 vote a kadar bölüm gelmeyecektir.
Ayrıca bu kitabı aslında başından beri mini kitap olarak düşünüyordum. 8. bölümde bitecek. 💖