Alfred's POV
Anong gagawin mo kapag sa araw na malungkot ka, dun ka pa lalo maaasar. Yung tipong tamang senti mode ka tapos bigla kang gagambalain ng kung sino mang kumag.
Nandito ako ngayon nakaupo sa isang sulok ng University gym. Hindi ko namalayan na may nagpa practice pala dito. Oo, kasalanan ko.
"Why? Sa dami ba naman pedeng mapag emotan ay talagang sa Gym pa ako pumunta."
By the way, Ako nga pala si Alfred Tan. 4th yr premed student. 20 years old at pinaka gwapo sa lahat ng magdodoctor sa batch namin. Joke lang... Hehehe ang totoo nyan. Tahimik lang ako at napaka suplado. Magsasalita lang ako pag kailangan at alam iyon ng mga tropa ko.
----
Eto nga nakatulala lang ako sa kung saan ng biglang may tumamang bola sa tagiliran ko. Nagising ako sa malayong pagmumuni muni ko.
When i saw who that person is.... Na starstruck ako... Ewan ko pero mas gwapo ako sakaniya.
Ako mestizo siya naman chinito pero iba talaga dating sa akin ng itsura nya. As i remember kilalang kilala siya dito sa University. Wait, sino nga to... Ok, I remember na this guy's name, Siya si Anton Rivera, the Basketball genius.
While papalapit siya sa pwesto ko di ko binago ang facial expression ko. Still, nasa flat affect ako. Yung tipong di mo alam kung anung emotions meron ako. As in patay siya.
Nang makalapit siya, parang dinuyan ako sa ganda ng boses nya. Sa lagong nitong di naman ganoon kataas yung saktong laking lalaki.
"Tol, sorry... Di ko sinasadya. Nagpa practice kasi ako. Di naman intentionally yung pagkaka tama sayo. Sorry talaga..."
Ewan ko, kung bakit di ako nagsalita. Ang tanging ginawa ko lang ay tingnan siya mula ulo hanggang paa. Lalo pang nag dilim ang tingin ko ng lumapit ito at kunin ang bola, pucha nakuryente ng buo kong katawan ng madanggi niya ang balat ko. Kaya naman mas lalong dumilim ang titig ko sa kaniya.
Pero di ko inaasahan ang magandang pakikitungo nya sa panget kong ugling pinakita. Instead na magalit siya, eto ngumiti pa ito ng pagkatamis tamis. Samatalang ako, nakatitig lang at walang ka emo emotions pero ang totoo nyan sa isip ko ay kung anung may malikot na gustong sabihin at pintig ng dibdib kong parang bolng paikot ikot.
Umalis ito na nakaharap sa akin at nakangiting parang aso at bumalik sa pag pa practice samantalang ako ay timayo at umalis dahil papasok na ako sa aking klase.
Makalipas ang ilang oras, habang naglalakad ko kasama ng tropa ko ng may biglang may lumapit. Oo, nagulat ako pati mga tropa ko sa paglapit ng lalaking ito.
Si Anton, nasa harap ko.
Kita ko sa mukha niya yung pag aalala at hiya. Naguguluhan ako sa biglang pagkabog ng dibdib ko. "Fuck, ano ito". Bulong ng isip ko.
Pero nawala ako sa pag iisip ng muli siyang humingi ng dispensa. Kaya naman tumango na lang ako.
Hindi na ito nagtagal dahil napansin niyang wala akong sasabihin after ng pag tango ko. Nang makaalis na ito. Biglang nagsalita ang mga ungas kong tropa. Pero ok na din yun kasi napapaisip talaga ako at gulong gulo sa nangyayari sa malakas na pagkabog ng dibdib ko.
"Tol, what happen bakit lumapit yung Varsity ng Basketball sayo?" sabi ni James.
"May problem ba? Halika bugbugin natin, mukhang may nagawa sayo at di ka sumagot, di ka naman ganiyan, napaka opinionated mu di ba. Nasaan na ang Alfred na kilala ko." Paul
"Nah, wala naman problem. It's my fault din naman sa laki ng University sa Gym ko pa kasi naisip umupo at mag emo..hahahah teka anong opinionated. Nagsasalita lang ako pag kailangan."
"Fuck, Emo again ang OA mo tol, di mo naman gf yung namatay. Feeling jowa lang. Kaya di kayo nagkakaayos ng kuya mo ehhh... Masyado kang affected kaysa sa kaniya" Paul
"Putcha naman pati ba naman kayo papagalitan nyo pa ako? Halika na nga.."
"By the way Alf, 2 weeks from now University Sportfest na. San ka sasali? Try namin mag try out sa basketball ng Medicine team, need natin matalo ang Nursing team. Dahil sa kanila naputol ang straight winning year natin... Teka, Oo kasali dun yung lumapit kanina. Dun na lang natin siya bawian... Ano game kayo.. Ikaw Alf Game ka?" Paul
"Oo, nga Alf... Pag nanalo tayo maibabalik natin karangalan ng Med team." Van
"Sige pag isipan ko, alam nyo naman need ko mag aral at ang parents ko ay malaki ang expectations sa akin"
"Iba talaga pag both parents well-known doctors" James
"Pucha naman pati ba naman magulang ko maaali dito... Oo na.. Sige na... Sasali na ako dami pang satsat..." Alfred
"Yes, hahaha may jersey na tayo guys sagot ni Alfred yun... Di ba Alf..!"
"Oo na.."
------ Sportfest-------
Nalate ako ng dating nung araw ng sportfest. I have lots of things to do. Lalo na at may pinaghahandan akong exams abroad.
Pagdating ko nagulat ako ng malamang 1st game agad ang Nursing at Medicine team.
Kaya naman ng magkaroon ng chance to play. Nagsabi ako agad kay Coach.
Malaki ang tiwala sa akin ng Coach namin dahil basketball player din ako ng High School pero di ko na siya na pursue kahit kinukuha ako ng University. Mas priority ko ang mag aral ng Medicine and to become like my parents.
Nang makapasok ako lalong lumakas ang hiyawan. Hahaha... Syempre pumasok na ang pinaka gwapo sa lahat. "Yabang ko ba?". Pero totoo naman isa ako sa heart throb ng University. Pero mas natalo talaga ako nitong Anton na ito kasi Varsity kasi. Iba talaga ang hila pag athletic ka pa.
Lamang ng 6 ang Nuring team, pero dahil pangalan ng Medicine team ang nakataya. Walang sino sino dito. Kailangan ibigay ang lahat. Kahit mga Varsity pa kalaban namin. Pero may isa din naman kami na ka team mate na Varsity pero Sophomore pa lang kaya di ko pa aasaan ng matindi.
"Let's Go Medicine, Lets Go!!!... Kaya natin to. Ang bumangga giba" sigaw ko.
Nagulat ang kabilang team at mas lalong tumindi ang sigaw ng mga kababaihan at kalalakihang lalaki din ang gusto.
Kitang kita ko sa pwesto ko ang pag smile ni Anton. Ewan ko nmula ata tenga ko ng makita ko ng ngiting iyon. Kaya lalo akong ginanahan sa nakita.
Nang makapasok ako nalaman ko napahinga muna siya, at nanonood sa galaw ko while seating sa bench. Kaya naman eto na yung chance ko para makabawi at magpakitang gilas.
Kitang kita ko ang pag ngiti niya ng makita niya ako sa loob ng court.
Maya maya pa ay muling pumasok na sa laro si Anton.
Naging mainit ang laro namin lalo na ng dumating ang huling 30 segundo. Patas ang score ng bawat team.
Hawak ni James ang bola.
Sa tindi ng fighting spirit ng Nursing Team ay di sila nagpatalo.
Kaya naman ng ibato ni James ang bola sa akin, nagulat ako sa kung sinong "the flash" na nag steal ng bola.
Na stunned talaga ako ng makita kong ipasa nito ang bola kay Anton, rinig na rinig ko yung pagbigkas ng Coach nila...
"15 seconds na lang, Rivera i-3point shoot muna yan" sabi ng Coach nila.
Kaya naman todo bantay ang buong team at gagawin namin ang lahat para man lang mag OT ang laban. Pero kahit ako, di ko nabasa ang fake na move Anton kaya naman nawala sa mata naming grupo ang mala-KD move ni Anton at ng ibato ni Anton ang bola ay saktong sakto, swak na swak ang bola sa ring. Pag pasok ay saktong tunog ng buzzer to end the game. The score is 86-83.
"Wahhhhhh!!!!!! Nursing, Nursing, Nursing...." sigaw ng mga Nursing students sa bench.
"Fuck!!! talaga naman nasigaw ko na lang ng makita kong napatalon ang isa sa team mate ni Anton sa kaniya at sinalo naman nito ang ka grupo.
Pero di mawala talaga sa isip ko yung nangyari bago maishoot nito ang bola.
Na stunned ako sa galing nito. At yung smile niya pagkahagis ng bola para sabihing panalo nga sila. Kahit wala pa sa ring ang bola kita na sa mata nito ang pagkatuwa.
Dumadagundong ang buong Gym ng matapos ang laro lalo na sa kupunan ng ang buong College of Nursing sa nangyari. Na akala mo ay Championship na ang laban. Pero kung sa bagay last year ay ang naglaban din naman sa Championship ay kaming dalawang team, kaya nga naputol ang winning streak namin dahil sa kanila.
Naglakas loob akong lumapit kay Anton ng makita ko siyang nakatayo at di nakikisali sa sigawan at nagpapalit ng damit.
Pag lapit ko ay nagsalita ako na pansin ko ang pagkagulat nito. "Pre, ang tindi ng laban. Grabe, ang galing mo talaga pero tindi ng pag guard mo sa akin ahhh taob talaga ang pader sa pagbabantay mo".
"Ganun talaga, kung di ko ginawa yun siguro talo kami. Pati di ko inaasahang magaling ka din pala. Ssana sumali ka sa Vatsity team" Sabay ngiti ng pagkatamis tamis ni Anton
Kaya naman sinigot ko na yung paghingi ng paumanhin sa nakaraan.
"Pasensya nga pala sa inasal ko last time. May pinag dadaanan lang. Pati ganoon lang talaga ako, iwas kumbaga sa tao. No, mas pinili ko mag aral kailngan kasi kaya dinecline ko ang offer ng University sa Varsity. By the way, I'm Alfred. Alfred Tan to be exact. 4th year premed student" sabay abot ng kaniyang kamay.
"Anton, Anton Rivera.. 3rd year Nursing Student"
Ganoon din ang ginawa niya inabot niya ang kaniyang kamay at nag shake hands kaming dalawa.
Bago ko pa maabot ng husto kamay niya ay may biglang lumapit na babae. Maganda ito at mukhang malapit ang dalawa. Nang magsalita eto, akala ko kaibigan lang niya. Kasi Mr. Rivera tawag niya pero nang marinig ko na sabihin niyang boyfriend niya ito ay medyo nailang ako at parang nainis nang kaunti.
"Mr. Rivera, ihahatid mu pa ba ako sa bahay? Hehhehe ang galing mo talaga. Ang galing galing talaga ng boyfriend ko, the best ka talaga"
"Mahal wait lang may kausap lang ako. By the way, Anne si Alfred isa sa kalaban namin."
"Oh hi. I know you. Sikat ka sa Medicine Department. Hehehe by the way, Nice meeting you Alfred, I'm Anne girlfriend nitong lalaking ito"
Di ko namalayan ng pinapakilala na pala ako ni Anton kaya naman nagkunwari na lang ako na nakikinig. Kaya naman ng feeling ko awkward na ako ay nagpaalam na ako sa kanila.
Ayon sa pag kilatis ko kay Anne mukhang mabait ito, at kita sa mata at expression ng mukha ni Anton na mahal na mahal niya ito. Ang swerteng nilalang.
Masyadong naging mabilis ang mga araw its been a month nang matapps ang Sportfest at syempre Nursing again ang nanalo.
Siguro Naging busy talaga ako at talagang wala ng time sa kung ano.
Pero ng mapadaan ako sa Library at makita ang napakalungkot na mukha ni Anton. Parang nagkaroon ako ng maraming oras. Hahaha!!!
Nabalitaan ko din na nag quit na ito sa pagiging Varsity at mejo naging aloof. Kaya naman ng maka tiempo ay umupo ako sa harap nito.
Mejo nagulat ako kasi sa pagkakaalam ko at ayon na din sa mga naririnig ko sa buong Campus. Napaka approachable nito pero bakit ngayon parang tuod ito at di ako pinansin man lang.
Ako na bumasag ng katahimikan.
Why, kahit may hawak itong libro at nakatuon ang mata sa libro pansin mo naman na hindi ito nagbabasa.
"Why?, sino tanga ang kayang magbasa ng nakabaligtad ang libro. Super genius mo siguro kung ganoon."
Napansin kong nakatitig lang ito sa libro pero malayo ang diwa at may kung anung malalim na iniisip
"Anton, mukhang wala ka sa sarili ahhh" nakangiti kong sabi
Kita ko ang dahan dahan nitong pag angat ng ulo at yung facial niyang parang naasar dahil natigil siya sa kaniyang pag de-daydream.
Nang makita niya ako, magsasalita uli ko ng biglang yumuko uli ito at hindi man lang ako pinansin.
Pero mas nanaig sa akin ang nais na mabago ang malaking pagbabago nito. Kaya naman muli kong kinuha ang pansin niya ng magsalita ako.
"Suplado ahhh, di man lang ako pinansin. Ito ba ung revenge mo sa ginawa ko last time? Hahaha parehong pareho set up natin nun ahhhh kaya ngayon ikaw naman ang gumaganti"
Tumingala at tiningnan lang uli ako nito siya. Pansin kong Gusto niyang magsalita pero parang wala itong kabuhay buhay. Nang mapansin kong walang patutunguhan ang pag uusap namin napabuntong hininga na lang ako. Pero di ako nagpatinag muli akong nagsalita....
"Pre, kanina pa ako dito pero di ko pa rin nakikita yung girlfriend mo?. Mukhang masarap kasama at Nakakatuwang kausap pa naman ng gf mo."
Sa sinabi kong iyon sumagot na din sa wakas ang kanina ko pa kinakausap.
"Wag hanapin ang di babalik pa, isa pa di ko na siya girlfriend nakipag break na siya bago pa siya umalis." sabi ni Anton
Natuwa naman ako sa sinabi niya (success mode) kahit kitang kita ko ang lungkot sa mata niya. Pakonswelo ko ay sumagot pa din ako.
"Alam mo pre, nakikita ko sarili ko sayo. Ang totoo nyan nung araw na natamaan mo ako ng bola. Yun yung araw na nalaman ko na binawian na ng buhay yung babaeng pinakamamahal ko (gf ng kuya ko).
Pero a week pa ng sabihin sa akin. Kaya di ko na rin nakita ang labi niya dahil pina cremate ito. Nasa states kasi sila para magpagamot pero di na kinaya ng katawan niya, Sumuko na ito at nagpahinga. Kaya naman ganoon na din ang inasta ko sayo nung lumapit ka sa akin.
Di ko alam kung tatawa ba ako o magagalit. Kaya naman sayo na din nabunton yung asar ko sa sarili ko at kapatid ko. Kaya nga gustong gusto kong maging doktor" mahabang salaysay ko.
Kita ko sa mukha niya ang pagbabago ng marinig niya ang kwento ko. Kaya naman ng magsalita uli ako ay sigurado na akong ibang Anton na uli kausap ko.
"Pare, smile na. Atleast may chance ka pa na makita siya. Kasi alam mong buhay at humihinga pa ang gf mo. Tara gimik tayo, tutal Sunday naman tomorrow walang class. Invite kita. Gala tayo."
Kita ko sa mukha niyang hindi Siya makakatanggi dahil alam kong kailangan niyang mag relax kahit paano. Kaya naman nang matapos ang aming klase at dumating ang alas 3 ng hapon ay nag decide na kaming umalis... Nakita kong kinuha niya ang cellphone niya at may dinial. Di ko na narinig kung sino man ang tinawagan niya pero narinig ko naman kung sino iyon... Astrid ang name nito at halata mong close na close ang dalawa.
Hindi ko na inusisa kung sino man yun. Dahil one of this days aalamin ko kung sino yung girl na yun.
Nang sumakay ito sa kotse. Wala pang kinse minutos ay nakita kong mahimbing na natutulog ito siguro
Sa sobrang pagod niya at matinding pag iisip sa kasintahan.
Nang makarating kami sa lugar ay nag park na ako at gigisingin ko na siya...
Nang hahawakan ko ang kaniyang maamong mukha bigla na lang siyang.....
Itutuloy....
JuanDer25
-
-
Salamat sa Dios sa paghihintay...
March 17, 2018