Annem bize içecek ikram etmek için kapıyı araladığında neredeyse oturduğumuz sandalyelerden sıçrıyoruz. Jake, havada uçuşan dosyaların arasından hemen derslerimizle ilgili bir tanesini seçiyor ve annem o sırada içeri giriyor "Size soğuk bir şeyler getirdim gençler," derken yüzünde aptal bir sırıtma beliriyor. Sanırım ona yönelen boş bakışlarımızdan çıkardığı anlam... Yok artık... Jake ve ben mi? Bardaklarımızı masaya bıraktıktan sonra imalı bir ses tonuyla "Sizi daha fazla rahatsız etmeyeyim," diyor ve kapıdan çıkarken başıyla bir anlığına bize dönüp yeniden sırıtıyor. Çok utanıyorum...
Annem Jake'i tanıdığından beri hep sevmiştir. Okuldaki diğer çocukların, özellikle de kızların aksine, annemin arkadaşımı sevme nedeninin, çocuğun popülerliği ve yakışıklılığı değil, zekası olduğuna eminim. Ancak onu bana yakıştırdığını daha önce hiç fark etmemiştim. Jake, kesinlikle üremesine izin verilecek biri ve herhalde annem benim de öyle olacağımı düşünüyor. Anladığım kadarıyla, onunla babam gibi, benim de tanıdığım ve sevdiğim biriyle evlenmem konusunda arkadaşımı bir fırsat olarak görüyor. Tanrım çok utanıyorum... Jake durumu fark etmiş görünüyor ve tam bana dönüp bir şey söyleyecekken, o aptal esprilerinden bir tanesinin hedefi olacağımı hissediyorum ve lafını ağzına tıkıyorum "Hadi ama, klasörün içinde ne olduğunu öğrenmeliyiz."
Yaklaşık bir saatlik çabanın sonunda amacımıza ulaşıyoruz. Sonunda gizemli klasörün içine bakmayı başarıyoruz ve o anda, büyük bir hayal kırıklığına uğruyorum. Çünkü babamın çektiği kısa aile videolarından başka pek bir şey bulamıyoruz. Ulaşmak için birçok risk aldığım klasör, sanırım sandığım kadar gizemli değilmiş. En azından, yeniden babamı görmenin güzel olduğunu düşünüp görüntüleri Jake'le beraber izlemeye başlıyorum.
Hemen hepsi Gaia'nın farklı yerlerinde çekilmiş, geçmişte ne kadar mutlu bir aile olduğumuzu bana yeniden hatırlatan kısa görüntüler. Büyük parkta, o sıralar daha çok küçük olan kardeşimi güldürmeye çalışırken dengemi kaybedip suya düştüğüm görüntü, Jake ve benim bütün sorunları unutup dakikalarca gülmemize neden oluyor. Ancak hemen ardından bedenimi saran üzüntü krizini engelleyemiyorum. Jake beni sakinleştirmek için elinden geleni yapsa da, gözyaşlarımın akıp gitmesine seyirci kalmaktan kurtulamıyor. Bir yandan geçmişin beni ele geçirmesi nedeniyle ağlarken, diğer yandan annemin bizi duymaması için olabildiğince sessiz olmaya çalışıyorum.
Jake önünde duran görüntüde bir şey fark edip heyecanlı bir şekilde aniden bana dönüyor "Videolarda bir gariplik var Lara, sen de fark ettin mi?" Kendimi toplamaya çalışırken neden bahsettiğinden habersizim. O sırada bilgisayarımda açık olan videoda babam, Akademi'de yapılan ilk veliler toplantısından önce annem ve beni görüntülüyor. Bir yandan kayıt yaparken diğer taraftan da espri yapmayı ihmal etmiyor "Kim bilir senin hakkında bize neler söyleyecekler seni gidi afacan!" O anda yüzümün ne kadar kızardığını hala hatırlar gibiyim. Kamera kısa süreliğine bizden ayrılıp etrafta dolaşıyor. Diğer veliler ve eğitmenleri gösteren kareler Christina'ya geldiğinde bir süre duruyor. Christina o sırada, tanımadığım bir adamla konuşuyor. Ardından kamera yeniden bize dönüyor ve kısa bir süre sonra da görüntü sonlanıyor.
Geriye izleyecek bir şey kalmadığında Jake'e dönüp "Bunda ne gariplik var?" diye soruyorum. Arkadaşım gayet sakin bir şekilde "Şimdi bunu izle!" diyor ve Büyük Park'ta benim suya düştüğüm görüntüyü bulup bana yeniden izletmeye başlıyor. Kamera etrafı görüntülemeye başladığı ana kadar her şey gayet normal görünüyor. O sırada Jake'in dikkatini çeken detay benim de dikkatimi çekiyor. Christina ve aynı adam bu sefer parkta konuşuyorlar ve babam onları görüntülüyor.
Jake görüntüyü durdurup "Sen de fark ettin değil mi?" diye soruyor. Sorusunu cevaplarken şaşkınlığım devam ediyor "Evet ama ne alaka? Babam neden böyle bir şey yapsın ki? Christina'nın yanındaki o adam kim? Öğretmenimizle ne konuşuyor? En garibi de babam niye onları görüntülüyor?" Diğer kayıtları da izliyoruz ve çoğunda, farklı yerlerde çekilmiş olsalar bile ikisini görüyoruz. Gerçekten çok garip...
Jake hala sakinliğini koruyor "Bunun ne olduğunu öğrenmeliyiz Lara." Ancak ben onun kadar sakin değilim "Bir bu eksikti. Zaten başımızdaki sorunlar yetmezmiş gibi, ne olduğu hakkında en ufak bir fikrimiz olmayan bir yenisi daha eklendi." Lütfen teker teker gelin...
"Ortada bizden çok daha büyük bir şey var ve biz bunun için çok küçüğüz. Kendimi çok çaresiz hissediyorum." Cümlemin sonlarına doğru sesim titriyor ve Jake beni sakinleştirmek için yapabileceği en doğru şeyi yapıyor. Arkadaşım bana sıkı sıkı sarılırken buna ne kadar ihtiyacım olduğunu fark ediyorum. Ben bu anın tadını çıkarırken bir süre sessiz kalıyoruz. Bir an için aklımdan bu yakınlaşmanın annemin hayalini kurduğu şey olup olmadığı geçse de, hemen silkinip bu düşünceyi üzerimden atıyorum. Bana çok yakın olan sevgili arkadaşım için bu kadar art niyetli düşünmem nedeniyle gerçekten kendimden utanıyorum.
Jake sakinleştiğimi gördüğünde yeniden söze giriyor "Peki bu konudan Irinda ve Mert'e bahsedecek miyiz?" Çok basit bir soru olmasına karşın cevabı bilmiyorum. Arkadaşım benim bocaladığımı fark edince kendi fikrini söylemeye karar veriyor "Bence diğerlerine anlatmalıyız. Bu işte beraberiz ve çok uzak bir ihtimal gibi görünse de, belki babanın yaptığı kayıtlar bulduğumuz şeyle ilgilidir. Ne dersin?" Vakit kaybetmeden onu onaylıyorum "O zaman sabah onlarla erkenden buluşup bildiklerimizi anlatalım. Sen onlara haber verirsin. Sanırım ben birazdan yatağıma kıvrılacağım. Çok yorgun hissediyorum. Anlaştık mı?" Arkadaşımı uğurlarken annemle göz göze gelmemeye dikkat ediyorum. Bir de ağlamaktan kızaran gözlerimi ona anlatmak için uğraşamam. Gerçekten çok yorgunum...
Akademi'de dersler başlamadan yaklaşık on beş dakika önce arkadaşlarımla buluşuyoruz. Böylece, dün akşam Jake'le beraber bulduğumuz garip detaydan haberdar olan kişilerin sayısı dörde yükseliyor. Irinda'ya dikkatle baktığımda, geçtiğimiz günlerdeki melankolik halinden kurtulduğunu görebiliyorum. Sanırım babasıyla aralarındaki problemleri hallettiler. Sarışın güzel kız belki de ilk defa herkesten hızlı davranıp sorulması gereken soruyu soruyor "Peki şimdi bayan Christina'yı mı gözlemleyeceğiz. Eğer bir şeyler bulmak istiyorsak böyle yapmalıyız değil mi?"
Onun bu olumlu halinin bana verdiği huzurla -son zamanlarda çok sık yaşadığım bir duygu değil- "Evet ama tahmin edeceğiniz gibi bunu belli etmeden yapmalıyız. Gerekirse okul dışında da bunu yapmalıyız. Babamın ne aradığını ya da ne bulduğunu öğrenmeliyiz." Mert haklı olarak soruyor "Peki şimdi önceliklerimizi mi değiştiriyoruz? Beni yanlış anlamayın, olayı netleştirmek için soruyorum. Kanyon konusunu..."
Son cümlesi, aramızdaki herkesin ona elinde tuttuğu nükleer bombayı hatırlatmak isteyen gözlerle bakmasıyla kesiliyor. Çevrede bizi duyabilecek insanlar olduğunun farkına varan Mert sözlerine sadece bizim duyabileceğimiz bir sesle devam ediyor "Kanyon konusunu rafa mı kaldırıyoruz? Sonuçta her ikisi ile birlikte uğraşmaya ne enerjimiz ne de zamanımız var. Öyle değil mi?"
Yine her zamanki gibi aramızda mantığın sesi olmak ona düşüyor. Soruyu cevaplayan ben oluyorum "Bence şu anda kanyonla ilgili bütün yollarımız tıkalı. Hastanede bulmayı umduğumuz bilgilere ulaşamadık. En azından başka bir plan kurana kadar bence Christina konusuna yoğunlaşmalıyız. Ama bu sırada aklınıza bir fikir gelirse zaman kaybetmeden paylaşın tamam mı? Hadi, neredeyse ders başlayacak. Bir an önce sınıfa gidelim." Kısa görüşmemizin ardından akademinin koridorlarında koşar adımlarla ilerliyoruz...
Sabahki dersimiz olan "Bilimsel Çözüm Üretme Teknikleri" genelde tartışma ve fikir alış verişi şeklinde işlendiği için, en azından kendi adıma, beni ele geçiren düşüncelerden biraz olsun kurtulup kafa dağıtmamı sağladı. Ancak şu anda, öğleden sonraki dersimize girmek üzereyim ve dersin öğretmeni "Christina."
Jake gerginliğimi fark etmiş olacak ki yanımdan geçerken "Sakin ol Lara!" deyip gülümsüyor ve iki arkamdaki sıraya oturuyor. Zaten Araştırma Bölümü'nde toplamda on iki öğrenciyiz ve bu da üç kişiden oluşan sıralarla toplamda dört sıra ediyor.
Christana'nın verdiği dersin adı "Gaia'da Gelişim ve Bilim." Tamamen Gaia'ya özel şartlar üzerine konumlandırılan bu ders, yaşadığımız hayat göz önüne alındığında, belki de en özel bilgileri içeriyor. Gaia'daki genel sorunlar, şehrin yapısı, bilimsel davranış zorunlulukları, bilimin Gaia'daki gelişimi gibi konuları içeriyor ve açıkçası benim en sevdiğim derslerden biri. Ancak diğer günlerden farklı olarak bugünkü amacım, dersi dinlemekten çok öğretmenimizin davranışlarını incelemek ve bundan bize bilgi verebilecek bir şeyler çıkarabilmek.
Christina derse girdiğinde her zamanki gibi bana gülümsüyor. Aman Tanrım... Daha önce aklıma gelmeyen bir olasılık o anda zihnimde yeşeriyor. Yoksa... Yoksa Christina ve babam... Hiç sanmıyorum...
Beni çok rahatsız eden bu olasılığın düşüncesi, meyve vermesine fırsat vermeden onu kökünden budamamla sonlanıyor. Rahat bir nefes alıyorum -olasılık halen orada ama en azından şu anda buna inanmayı reddediyorum-. Peki her ders başlamadan önce, beni gördüğünde öğretmenimin yüzünde şekillenen bu gülümsemenin nedeni ne?
Christina sarışın, uzun düz saçları, yeşil kocaman gözleri, yaklaşık bir metre seksen santimetre boyu ve düzgün fiziğiyle birçok erkeğin kalbinde taht kurabilecek bir kadın. Ayrıca yüksek zekası, bana göre öğretmenime ayrı bir çekicilik katıyor.
Bugünkü konu "Gaia'yı daha güzel bir şehir yapmak için öneriler" başlığı altında projelerimizin sunumunu içeriyor. Son birkaç günde hayatımda oluşan karmaşa nedeniyle, derse çok iyi hazırlandığım söylenemez. Sadece sınıfa elim boş gelmemek için, daha önceki fikirlerimden fark yaratabileceğini düşündüğüm birini, zaman problemi nedeniyle yarım yamalak hazırlamış durumdayım.