Ria's POV
'Ria...'
What the hell happened to me.
'Ria...'
Humihinga pa ba ako?
'Ria... gumising ka na.'
Tinatawag ako... ni Art?
'Ria... buksan mo ang mga mata mo.'
I can't. I'm too tired. Gusto kong magpahinga habang buhay. Ayokong magising.
'Ria... babalik na kami. Please Ria.. makinig ka sa'kin. Paano ko matutupad ang pangako ko kung ayaw mo nang magising?'
Her voice cracked.
I groaned.
Masakit ang sugat sa katawan ko pero mas masakit marinig ang naiiyak na boses ni Art.
Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko.
Tinignan ko ang sarili ko and it got me questioning myself. I SHOULD BE DEAD BY NOW.
Naliligo na ako sa sarili kong dugo. I have 6 wounds from arrowheads. May kutob akong may lason rin na nakapasok sa katawan ko. Idagdag mo pa na napapaligiran ako ng apoy ngayon.
Ewan ko kung anong nangyayari sa labas pero ang ingay-ingay.
Bumagsak ako.
My whole body aches.
Gusto kong matulog.
I was about to doze off again when I heard two familiar voices shouting at each other. Tila naging background music ang napagtanto kong, mga sigaw ng giants.
Ba't nga pala sumisigaw ang mga giants?
Pinilit kong umupo at tignan kung ano ang mayroon sa labas. Though blurry because of the fire around me, I can see a lot of giant pieces thrown everywhere.
Nagtaka ako.
"Watch out bro!!"
"Brooooooo!!!"
As of now, tanging mga palitan lang ng "bro" ang naririnig ko.
The heck.
"Kunin mo na si Ria!"
"Oh no. Not me. I'm too busy here bro."
"Gago- eh anak mo yan!"
"Sinong tinatawag mong gago- gusto mo bubugbugin kita hanggang ma 'gago' ka?!"
"Sino ba kalaban mo dito?"
"Call me that word again and I'm making you an enemy... sorry bro!"
Slowly, my eyes became heavier. Alam kong isa sa kanila ay si Chase. Pero di ko inaakalang maririnig ko ulit yung isa pang boses.
Napangiti ako.
Mamamatay na ako and here they are, fighting over something nonsense. These two men are just so perfect in this situation.
Chase, a pretty much annoying demigod with a heavy ego.
Plus Ares, the God of War. Known for his short temper and brutal way of solving problems.
ANG. GALING. SOBRA. OH. MY. GODS.
What a good pair to save me.
"Ria!" wala akong lakas na tignan kung saan galing ang boses.
'Ria!'
Naririnig ko na naman ang boses ni Art. Senyales na ba ito na ganito ang magiging katapusan ko?
Sumandal ako sa metal bars ng cage kahit nag-aapoy ito. I'm so tired I can't feel pain.
and I'm one hundred percent sure I'm dying.
Pumasok si Chase at lumuhod sa tabi ko.
Naramdaman ko ang palad niya sa pisngi ko. "Ares! hindi siya humihinga!"
'Ria..'
'Art... ayoko na. Pagod na pagod na pagod na ako.'
Gusto kong lumaban pero... yung sistema ko... wala na...
'I wish to see you again the soonest Art. I miss you.'
Maybe this is a happy death. Contented na ako. Narinig ko ang boses ni Art.
"Ares!" narinig ko ang sigaw ni Chase.
This time, it was out of fear.
"Take her with you. Run!" narinig ko rin ang bakas ng takot mula sa boses ni Ares.
Wait. No.
What the hell is happening.
I felt myself rise. Inangat ako ni Chase. Napansin ko ang nanginginig niyang kamay. At imbes na gamitin ang ability niya, tumatakbo lang siya.
May pumatak na tubig sa ilong ko. Well I thought it was pero base sa amoy, dugo ito.
Iminulat ko ang mga mata ko. Nakita ko ang isang duguan at nag-aalalang Chase.
Ares... nasa'n si Ares?
Pinilit kong tumingin sa pinagmulan namin. Nandoon nakagapos si Ares. Hindi pula kundi gintong dugo ang umaagos mula sa tiyan niya.
Napansin kong tumigil kami.
And then, I felt something heavy hit me dahilan na mahiwalay ako mula kay Chase at mapatapon kami.
The pain was worse than I thought.
Ang tanging nagawa ko ay buksan ang mga mata ko at tignan si Chase.
A huge hand landed on his neck. Parang toothpick lang si Chase sa kamay niya.
Ito ba ang sinasabi nilang leviathan?
Well. They were right. They're big and scary as hell.
"Nice to meet you Hermes. I'm Hialus, your father's worst nightmare." natatawang sabi ng leviathan.
Suddenly, 20 clones of Chase started springing. Nagulat ang leviathan kaya madaling nakawala si Chase.
Dumiretso si Chase sa'kin. Meanwhile, his other clones were distracting the leviathan.
Pero sa laking gulat namin, dumami ang mga mata, kamay, at paa ng giant turning the tables against them.
"puta-" narinig kong sambit ni Chase nang hinagis siya ng leviathan.
Hialus raised his hand ready to hit me. Ako naman, napapikit nalang.
Nag antay akong ma knock out ako or something like that but I didn't. Nakarinig ako ng pagsabog pero...
I opened my eyes.
I saw my dad before me.
And he was facing me.
Narealize kong ang narinig kong pagsabog ay ang pagtama ng kamay ng leviathan sa likod niya.
That must've hurt so bad.
"I'm sorry..." ang tangi kong nasabi sa kanya.
Naghilom na ang sugat sa tiyan niya. Napangiwi ako nang marinig ang tunog ng mga buto as if bumalik sila sa dating pwesto nila sa katawan ni Ares.
"You lowless creature!" puna niya. Saka naging spear ang noo'y espada sa kamay niya. Agad niya itong pinahilig sa direksyon ng leviathan.
Saktong tumama ito sa paa ng giant. Napasinghap ako nang lumusot ang spear at pabalik-balik na tumatagos sa katawan nito.
"Are you okay Ria?" yumuko siya sa tabi ko.
"I-I'm perfectly fine." sarkastiko kong sagot.
"Kailangan mong tumayo anak. Gaia is sending more and more giants to this place. Maybe the next time, you can defeat all of the residents here.. pero sa ngayon.." tinignan niya ang kalagayan ko. "You have to regain your strength."
"Di ko kayang tumayo." inis kong sabi. Di ko nga magalaw katawan ko. Ang tumayo na kaya?
May kinuha siyang vial na nakasabit sa belt niya. Pinainom niya sa'kin to. It did help me get my strength back a little bit, not fully. Sapat lang na lakas para makatayo at makalakad ako.
"Bro!" tinawag niya si Chase na dahan-dahang tumayo.
"Bro." tumakbo si Chase papunta sa'min.
"Bro? Really!?" tinaasan ko sila ng kilay. "Ugh! Can we just leave this place?!"
Napaatras ako nang makatayo sa harap namin ang napakaraming gigantes. Sa likod nila ay ang leviathan na hinati ang spear ni Ares gamit ang isang kamay.
Just a moment ago akala ko katapusan ko na. And now, I'm facing hundreds of monsters.
Napatingin kaming lahat sa itaas. The sky was darkening in a quick pace. And I can hear the sounds of thunder getting louder.
"Your friends are here. I will have to go." paalam ni Ares.
Friends?
"Goodbye my sweet warrior." hinalikan ni Ares ang noo ko. Pagkatapos, nginitian niya si Chase. "I'll see you soon... bro."
He warped into the air at tuluyan na nga siyang nawala sa tabi namin.
As expected from an Olympian. Psh.
"Oh. Would you look at that. Iniwan ka ng ama mo." nakasinging sabi ng isa sa mga giants.
Isang malakas na kidlat ang umalingawngaw sa buong lugar dahilan na mapaatras sila.
"Ria! Chase!" narinig ko ang boses ni Thea. Nakita namin siyang tumatakbo kasama ang iba pang Alphas...
Actually may kulang.
"Nasaan sina Trev at Cesia?" tanong ko.
"Nasa Academy si Cesia pero si-" naputol ang sagot ni Dio dahil lahat sila napatingin sa likod ko.
I turned around to see seven frickin' tornadoes freely roaming the whole place. Several giants would try to run for us pero madali silang natatangay ng hangin.
"...why are you just standing there?"
Nagulat kami nang biglang lumitaw si Trev sa harap namin. And he pretty much looked VERY unhappy.
Siniko ko si Kara. "who pissed him off this time?"
"you." bulong niya.
"A-ano?!" nagsimula na akong kabahan.
"It's Cesia... her abilities increased so much she was able to feel your pain." paliwanag niya.
Wait what?!
I didn't know she was capable of that!
"Everyone in the Academy got scared to death, not because of her." she paused. "but because of him." she finally added.
Nanlamig ang katawan ko nang mapansin ang mga mata ni Trev na nakatitig sa'ming dalawa ni Chase.
Nagbuntong-hininga ako.
Dapat sana natuluyan nalang ako kanina.
ARGH! NAKAKABWISIT!
Sinamaan ko ng tingin si Chase habang pinapatay silang dalawa ni Ares sa utak ko.