ah dziubki, tak, to już koniec
szybko zleciało omoo, ale możliwe że to przez fakt, iż miałam już gotowe wszystkie rozdziały, kiedy opublikowałam pierwszy.
okay, więc jeśli chodzi o wyjaśnienia:
Taehyung był nastolatkiem ze schizofrenią, odtrącanym przez rówieśników z powodu swojej choroby. Do tego nie najlepsza sytuacja w domu i wiele innych problemów, z którymi borykają się właśnie nastolatkowie. Dlatego też był naprawdę smutny, borykał się z pewnym stopniem depresji. Przychodził codziennie po szkole na jedną łąkę, oddaloną od miasta, dlatego tez nie było tam ludzi.
Jungkook był częścią jego, był jego wyobrażeniem, był jego ukrytym szczęściem. Miał pokazać mu, że życie też ma swoje jasne strony, że z pomiędzy chmur też przebija się słońce, że nie tylko to co smutne i ponure jest piękne, a także jasne barwy mogą tworzyć sztukę, którą młody Taehyung tak kochał. Kiedy młody chłopak zobaczył to piękno w szczęściu, które gdzieś zgubił Jungkook już nie był mu 'potrzebny', dlatego to wyobrażenie zniknęło.
Jungkook był kawałkiem jego duszy, tym szczęściem, które Taehyung musiał tylko odnaleźć.
ㅡ
dobra, więc teraz podziękowania
chciałabym przede wszystkim serdecznie podziękować bezczelnosc, która pomagała mi w publikacji, w tym sensie, że oceniała pierwsze szkice i w sumie dzieki niej w ogóle to opublikowałam. buziaki
ale najmocniej w świecie pragnę podziękować czytelnikom, bo widzę jak dobrze ta opowieść była odebrana i awww:< bardzo dziekuje za każdą gwiazdkę, każdy komentarz i każde wyświetlenie, bo to naprawdę wiele dla mnie znaczy.
do zobaczenia w następnych historiach!